Lögberg - 06.06.1929, Blaðsíða 1

42 ARGANGUR
vVINNIPEG, MAN., FíMTUDAGINN 6. JÚNÍ 1929
/poc
U
Helztu heims-fréttir
tz=z>o
oc=:í>
ooc7
Canada
Alls eru 139 frambjóðendur í
kjöri, við kosningar þær til fylk-
.isþingsins í Saskatchewan, er
fram fara í dag, þann 6. júní.
Þingsætin eru sextíu og þrjú en
kosningu í tveimur kjördæmum,
hefir verið frestað. Undir merkj-
um Gardiner-stjórnarinnar, eru
sextíu og eitt þingmannsefni í
kjöri; íhaldsmenn fjörutíu og
fimm, en framsóknarmenn og ut-
anflokka, þrjátíu og þrír til sam-
«ns.
Gegn forsætisráðgjafanum, Hon.
James Gardiner, bjóða sig fram
í North Qu’Appelle, Walter West-
on, íhaldsmaður, og W. McSwee-
ney, er telst til hins svonefnda
framsóknarflokks.
* * •
Tvö vöruflutningaskip, mest-
megnis hlaðin hveiti, strönduðu
nýverið skamt frá bænum Kings-
ton í Ontariofylki. Tekist hefir að
ná öðru skipinu út samkvæmt síð-
ustu fregnum. Kolniðaþoka var
á,, er skipin bar að landi.
* * *
Eldur kom upp í St. Boniface,
Man., síðastliðinn föstudagsmorg-
un , er orsakaði allmikið tjón.
Brunnu þar meðal annars bygg-
ingar Barkdale rjómabúsins og
Golden Paint verksmiðjanna.
* * *
Bráðkvaddur varð í vikunni sem
leið, Frank E. Hamilton, ritari
iðnráðs Winnipegborgar, maður á
bezta aldri, vinsæll og vel met-
inn.
* * *
Hon. W. R. Clubb, ráðgjafi op-
inberra verka í Bracken ráðuneyt-
inu í Manitoba, hefir verið end-
urkosinn á fylkisþing í Morris-
kjördæminu. Eins og kunnugt
er, lét Mr. Clubb af ráðgjafa-
embætti, er það varð heyrin kunn-
ugt, að hann hefði keypt hluti í
Winnipeg Electric félaginu, um
þær mundir, er samningurinn um
virkjun Sjö-sýstra fossanna var
gerður.
Hin konunglega rannsóknar-
nefnd, er skipuð var til þess að
rannsaka Taylors-kærurnar marg-
umræddu, sýknaði Mr. Clubb af
öllum ákærum, í sambandi við
téða samninga, sem og alt ráðu-
neytið í heild.
* ' * *
Frá Akureyri er símað í gær,
að þar væri gott veður, hægviðri
og sólskin en nokkurt frost. — í
fyrradag var þar norðanstórhríð
með köflum og setti niður dálít-
inn snjó, en birit undir kvöldið og
herti þá frostið um nóttna, og í
gærmorgun var 6 gr. frost, en þá
mátti kalla frostlaust hér. — Mgbl.
20. apríl.
Tuttugasti og fimti maí
Vafalaust hefir sá dagur reyríst
mörgum gleðigjafi. Þa& reyndist
hann hjónunum Mr. og Mrs. Júlí-
us Skaalrut, við Churchbridge,
Sask. Á þeim degi var lokið tutt-
ugu og fimm ára hjónabands á-
fanga þeirra. Gerðu menn sam-
fagnað með þeim hjónum um
kvöldið, í tilefni af loknum á-
fanga.
Menn sungu söngva þakklætis
og fagnaðar, árnuðu þeim bless-
unar um komandi tíð, og færðu
þeim gersemar sem viðurkenning
fyrir þegna góðvild. Góðgeðir
voru fram bornar af íslenzkri
gestrisni.
Júlíus Skaalrut er af norskum
ættum, en kona hans er Rannveig
Hannesína, dóttir Sigurðar Jóns-
sonar, er býr með seinni konu
sinni Pálínu. Var samkvæmið á
heimili þeirra hjóna.
Ljós brunnu mörg. Gerði það
híbýlin björt og hlýleg, menn
ræddu saman eða sungu. Inn um
opna glugga og dyr barst hljóð-
færasláttur, þar sem unga fólkið
steig dans á grænu grundinni
fyrir utan húsið.
Hin græskulausa glaðværð þess
þíddi til hálfs þela hjartans og
vakti upp hálf-dánar endurminn-
ingr glitrandi vatna og bjartra
látlaust og þvingunarlaust. Þrátt
látlaust o gþvingunarlaust. Þrátt
fyrir mismunandi þjóðerni, var sá
sameiginlegur ásetningur, að
eiga saman græskulausa gleði-
stund, er skyldi verða forði gegn
dimmum og köldum skammdegis-
kvöldum.
Menn fundu hlýleika hvers ann-
ars og kvöddu með þeim ásetn-
ingi að geyma vel nýfengna,
gleðiríka endurminning.
Maður að nafni Roman Guy, 47
ára að aldri druknaði í Rauð-
ánni, skamt frá Miller stöðinni,
um tíu mílur norður af Winnipeg.
Var hann að flytja kartöflur á
bát yfir um ána. Varð þá skyndi-
lega fyrir honum strengur í ánni,
er hvolfdi bátnum.
Frá Islandi
Borgarnesi, 18. apríl.
Norðanrok og hvítt niður undir
sjó. Skepnuhöld góð. Voru menn
alment búnir að sleppa fyrir
löngu, en nú eru menn að taka fé
á gjöf aftur, vegna kuldans.
Starfað hefir verið að undir-
búningi undir hafnarbæturnar á
skúr og gera fleira í sambandi við
þetta fyrirhugaða verk, sem ætl-
ast er til að byrjað verði á með
krafti nú upp úr helginni. Á að
dýpka íhér á skipalæginu og gera
bryggju út af Brákarey yzt, sem
skip þau geta legið við, sem fljóta
inn. Dýpkunarskipið Uffe kem-
ur hingað í sumar. Er það danskt
félag, sem hefir tekið verk þetta
að sér. Ríkissjóður kostar hafn-
arbæturnar að hálfu, en héraðið
að hálfu. En brúna yfir Brákar-
sund og veginn eftir endilangri
Brákarey kostar ríkissjóður að
öllu leyti. — Mgbl.
Tír Suður-Þingeyjarsýslu.
Bifreiðir hafa gengið um hér-
aðið í allan vetur, og varla nokk-
hrn tíma sleðafæri. Seinni hluta
^aarzmánaðar var unnið að jarða-
bótum á mörgum bæjum; bæði átt
við baksléttur og sáðsléttur, og
^rafnir skurðir o. fl. Slíkt er
sjaldan hægt á Góu Ihér norðan-
lands.
Það var fyrir sérstaka góðvild
f.ólksins, sem eg kom með, að eg
fékk að taka þátt í glaðværð
þessari.
Menn ræddu um viðburði
kvöldsins á leiðinni heim. Bif-
reiðin, sem flutti okkur, rann létt
og hljóðlega eftir rennisléttum
veginum. Veðrið var indælt.
Geislarnir frá bifreiðinni runnu
götuna á undan og léku á alla
vegu: Þeir liðu upp í loftið, eða
stukku til beggja hliða. Þeir
földu sig inn á milli trjánna;
leiftruðu fyrir augum búpenings-
ins, ,sem stóð við götuna; gerðu
sjónhverfingar fram undan; það
sýndust vera djúpar og dimmar
gjár fram undan, er reyndust lít-
ill og hættulaus halli, þegar að
var komið.
Við náðum Iheim seint um nótt-
ina, sælir og glaðiy, með þakklæti
fyrir stundina og með árnan í
hjarta til silfurbrúðhjónanna.
S. S. C.
SKIP TÍKBERtUS KEISARA.
Það eru nú tvö ár siðan að
Mussolini ákvað að ná upp hinum
glæsilegu slijipum Tiberius keis-
ara, sem liggja á botni Nemesis-
vatnsins. Var grafinn skurður
út Nemesis-vatni út í Albano-
vatniðj sem liggur mikið lægra,
og hefir yfirborði Nemesisvatnsins
lækkað svo mikið, að um páska-
leytið sá á fyrsta skipið. Verður
Verður nú gengið að því að lyfta
skipunum af vatnsbotni og er bú-
ist við að það takist bráðlega. —
Kostnaður við þetta er áætlaður
alls um 8 miljónir líra. — Mgbl.
Miss Ingigerður Jónasson
er fædd 30. des. 1903, á Jaðri í
Hnausabygð í Nýja Islandi. Er
hún dóttir Jóhannesar Jónasson-
ar frá Harastöðum í Miðdölum í
Dalasýslu, og Höllu Jónsdóttur
konu hans, ættaðri frá Höll í
Þverárhlíð í Mýrasýslu. Jóhannes
faðir Ingibjargar dó 5. febr. 1904,
en móðir hennar er á lífi; búa
systkynin mörg með móður sinni
í Víðirbygð. *— Þau hjón, Jóhann-
es og Halla, komu vestur um haf
árið 1876 og settust fyrst að í
Hvítanesi í Árnes-bygð, og síðar
bjuggu þau á Jaðri, sem áður er
á minst, en árið 1913 flutti Halla
ásamt börnum sínum í Víðir-bygð,
þar sem þau búa nú rausnarbúi.
Ingigerður gekk í bernsku á skól-
ann í Víðir, og síðar á Lowlands-
skóla í sömu bygð. Af barna-
skóla útskrifaðist hún árið 1918.
Þann 20. júní 1927 hóf hún hjúkr-
unarnám á Grace Hospital í Win-
nipeg. Gekk henni námið frá-
bærlega vel og útskrifaðist hún
þaðan 26. okt. 1928. Ávann hún
sér gull-nnedalíu og einnig Dr.
Sugden’s “memorial prize” fyrir
frábæra hæfileika og frammi-
htöðu í öllum námsgreinum og
öllu er að námi hennar laut. Hún
er talin af þeim, er til þekkja, að
hafa frábæra hæfileika sem hjúkr-
unarkona; vænta vinir hennar
þess, að hún eigi góða framtíð
við starf það sem hún hefir tekið
sér fyrir hendur.
S. Ó.
Herra ritstjóri Lögbergs
Viltu lána rúm í blaðinu þínu
fyrir eftirfarandi línur?
Það er ætíð gott að vera kom-
inn heim að afstaðinni langri
ferð, enda þótt það hafi verið
skemtiferð; svo megum við segja
Við lögðum héðan á stað 6. nóv-
ember í haust, áleiðis til Los Ang-
eles, Cal., hvar við dvöldum vetr-
arlangt hjá dóttur okkar Mariu
og manni Ihennar, sem þar búa við
ágæta líðan, og leið okkur þar
ljómandi vel; fórum víða um þar
syðra, svo sem til San Diego, og
dvöldum þar 10 daga og heimsótt-
um marga söguríka staði, og ís-
lendinga, sem allir tóku ágætlega
á móti okkur; margir af þeim,
sejfi við höfðum aldrei séð áður,
urðu beztu vinir okkar af stuttri
viðkynningu.
Það mætti margt segja um feg-
urðina þar suður ;frá, en mig
skortir andagift til þess, en meiri
jarðneska fegurð hefi eg ekki séð
og býst ekki við að sjá, og veðr-
áttan er eftir því; enda sýnist
fólki líða þar vel og lifa fyrir
utan áhyggjur. Ekki þarf að
kvíða vetrarkuldanum, en erfitt
veitist víst mörgum aðkomendum
að komast þar að vinnu, og alls-
staðar er eitthvað að.
Með vorinu lögðum við á stað
heimleiðis, eða þann 26. apríl;
fórum þá leið, sem liggur til Se-
attle, Vancouver og New West-
minster; hittum við á þeirri leið
marga landa og gamla, góða kunn-
ingja, sem allir tóku ágætlega á
móti okkur. Ekki leizt mér eins
vel á mig þar, eins og suður frá,
sízt tíðarfarið.
Frá Seattle lögðum við á stað
þann 19. maí austur yfir Kletta-
fjöllin, og var nú ekki frítt við að
kvíði byggi í huga að leggja á
stað, en alt gekk vel á okkar
löngu leið, og komumst við til
Winnipeg etftir 10 daga ferð frá
Seattle, höfðum stuttar dagleiðir,
því Rósa dóttir okkar keyrði bíl-
ein alla leið með framúrskarandi
dugnaði. Til hennar og allra
góðra kunningja og vina, sem auð-
sýndu okkur hjónum alla vinsemd
og alúð og gjörðu ferðina á-
nægjulega í alla staði, vottum við
okkar innilegasta þakklæti og
munu endurminningar þessarar
ferðar lifa í brjóstum okkar alla
æif.
Winnipeg, 4. júní 1929.
Jón Magnússon.
Þorgerður Magnússon.
Indisleiki Islands
/
(The Charms of Iceland,)
Svo heitir prýðileg grein, sem
nýkomin er í “Family Herald and
Weekly Star”, eftir Thórstínu
Jackson.
Greinin fjallar um ísland, nátt-
úru þess, þjóð og þing, lifnaðar-
hætti, bókmentir og sögu, og
framfarir nútímans, sem það hef-
ir orðið hluttakandi.
Einnig er minst á íslendinga
vestan hafs í heild, og nokkra
merka menn sérstaklega. Þetta
er í sambandi við heimferðina
1930.
Þeir, sem gleðjast yfir því, að
íslendingum sé brugðið upp '"m
þroskaðri og göfugri þjóð ga
vera ánægðir með grein þessa, því
hún er skrifuð af góðri getu og
mikilli hlýju í garð íslenzkrar
þjóðar.
Frú Thórstína Jackson Walt-
ers„ er alt af að sýna það betur
og betur, hve hæf hún er í milli-
landamálinu 1930.
Vera má # líka, þegar menn
stanza til að átta sig, að þá rámi
í það, að dr. B. J. Brandson hefði
ekki tekið góðan og gildan neinn
mann, karl eða konu, til einhlítr-
ar, opinberrar umönnunar þessa
máls, scm hanu «!:*;>-3i sér fyri”,
nema sá maður væri ábyggilegur.
Menn finna það máske hjá sér,
einhverjir, þegar um ræðir það,
sem á hefir gengið nú um tíma,
að þeir hafi átt þau skifti við dr.
Brandson, sem reyndi meir en í
meðallagi á, hvaða mann hann
hafði að geyma, og það þá líka,
hvernig hann reyndist þeim.
Fyrir atvik hefi eg hér á borð-
inu fyrir framan mig, ágrip af
æfisögu samtíðarmanns okkar hér.
Hann er ágætlega vel greindur
maður og gegn, ábyggilegasti mað-
ur til orða og verka. Hann er vel
efnaður maður nú, en hefir orðið
að ganga í gegn um lífsstríð svo
mikið, að undrum sætir að hann
skuli vera á lífi enn, og þakklátur
fyrir lífið og tilveruna; nær það
til æfi hans beggja megin hafs-
ins.
Þeir, sem voru vel kunnugir á
meðal Winnipeg-íslendinga, fyrir
tuttugu til tuttugu og fimm árum,
mundu játa, að hann segði rétt
og býsna vel frá ýmsu og ýmsum,
er hann minnist á
Sama er að segja um menn á ís-
landi Til dæmis segjr hann um
séra Ólaf Ólafsson, fyrrum í Arn-,
arbæli: “Mér fanst altaf hann
vera eins og einn af postulunum.”
Um Bergsvein Long í Winnipeg:
“Hann er einn af allra merkustu
mönnum, sem eg hefi kynst.”
Fjórar konur talar hann um,
sem sínar “hjálpræðiskonur”, þeg-
ar hann var nauðuglega staddur.
Þrjár af þeim voru: Mrs. J. Júlí-
us, Mrs. H, 'Olson og Mrs. Ásdís
Hinriksson, “sem ekki gátu verið
mér betri, þó eg hefði verið
bróðir þeirra.”
Um einn vestur-íslenzka prest-
inn, sem nú er uppi, skrifar hann:
“Hann er perla af manni.”
Þó eg þekki ekki alt þetta fólk
persóulega, hefi eg heyrt þess
getið nægilega, til þess að vita, að
allar þessar lýsingar eru réttar,
vei,t líka, að maðurinn segir satt.
Þegar þessi maður var sem
aumkvunarlegast staddur, lenti
hann í hendur Dr. Brandsoar.
Hér fer á eftir kaflinn, sem
hann skrifar um hann:
“Af því eg get Dr. B. J. Brand-
sonar hér, þá langar mig til að
geta um hann persónulega, ekki
hvað hann er mikill læknir, því
það má segja, að hver dagur
hrópi með það, og má eg taka þar
CLIFFORD PAUL HJALTALIN.
Hann er ný-útskrifaður í Electrical
Engineering frá háskóla Manitoba-
fylkis meö ágætis einkunn, og hefir
nú þegar fengið stöðu hjá Winnipeg
Electric félaginu.
Mr. Hjaltalín er tuttugu og tveggja
ára að aldri. Fæddur og uppalinn í
Winnipeg. Hann er sonur Guðjóns
H. Hjaltalíns og konu hans Vigdísar
Jónsdóttur frá Núpi í Dýrafirði. Hann
er fjórði maður frá séra Jóni Hjalta-
lín, sem lengi var prestur á Breiða-
bólsstað á Skógarströnd.
undir, því hann hefir gert mikið
fyrir mig, án þess að vilja taka
nokkuð fyrir það. Já, en hann er
svo mikill og prúður, sálargöfgi
hans svo mikil, að hún skín í gegn
um alt hans hversdagslíf. Það er
stærðin.”
“Eg get ekki annað en dáðst að
mikilleik hans og prýði og borið
meiri virðingu fyrir. honum, en
nokkrum öðrum manni, sem eg
hefi þekt.”
“Ástúðin hans og manngöfgin
laðar mann að honum.” —
Þetta er nú vitnisburður þessa
raunamædda manns um dr. Brand-
son.
Minnisvarðar eru mikils metn-
ir, og sá, sem ritar þannig minn-
ingu sina á mannleg hjörtu, hefir
ótvíræðan karaktér.
Viðvíkjandi grein frú Thórstínu,
eru meðal annars, sem hana prýð-
if, þrjár myndir með henni.
Tvær eru af Reykjavík, en sú
þriðja af sérlega fríðri konu í
skautbúningi.
Family Herald and Weekly
Star, er mjög útbreitt blað, Það
flytur fróðleik af ýmsum tegund-
um, margt af því eru merkileg-
ustu ritgerðir um menn og mál-
efni. ’
Rannv. K. G. Sigbjörnsson.
UNDIRBÚNINGUR
ALÞINGISHÁTÍÐARINNAR.
Boðsgestir.
Forsetar Alþingis hafa boðið
þíngum eftirtaldra ríkja að senda
tvo fulltrúa á Alþingishátíðina
1930: Danmörk, Noregur, Svíþjóð,
Finnland, Bretland, írland, Hol-
land, Belgía, Frakkland, Þýzka-
lan, Sviss, Tjekkóslóvakia, Aust-
urríki Portugal, Spánn, ítalía,
Bandaríkin, Canada.
Þingum Færeyja, Isle og Man,
North Dakota, Minnesota, Sask-
atohewan og Manitoba hefir ver-
ið boðið að senda einn fulltrúa
hvert.
Minnispeningar.
Að tilhlutan alþingishátíðar-
nefndarinnar verður lagt fyrir
Alþingi frumvarp um tilbúning
minnispeninga. Er gert ráð fyr-
‘r, að slegnir verði 2 kr., 5 kr. og
10 kr. silfurpeningar, 20 þúsund
tveggja krónu peningar, .10 þús-
und fimm króna peningar og 10
þúsund tíu króna peningar. Ráð-
gert er að selja helming minnis-
peninganna erlendis.
Gistihús og bílar.
Þá verður að undirlagi alþingis-
hátíðarnefndarinnar lagt fyrir
Alþingi frumvarp um heimild
fyrir ríkisstjórnina að taka til
umráða herbergi í gistihúsum og
leigubifreiðar og setja hámarks-
taxta á flutninga, ef þörf krefur.
Horfið hefir verið frá því, að
láta búa til íslenzka kvikmynd,
þar sem kostnaður yrði fyrirsjáan-
lega mikðl, en hins vegar lítil eða
engin von um sölu slíkrar kvik-
myndar erlendis. — Mgbl.
EDISON KEMUR TIL EMÍÓPU
í fyrsta skifti.
Innan skamms ætlar Henry Ford
að koma til Evrópu og er ætlun
hans að koma fastara skip\ilagi á
samkeppni sína við “General Mot-
ors”. Hann ætlar að stofna sölu-
miðstöð fyrir Mið-Evrópu í Ber-
lín, aðra í Vínarborg fyrir Aust-
ur-Evrópu og hina þriðju í Mikla-
HAROLDTHOMASNORMAN
PETERSON
Ný-útskrifaður, (Bachelor of Arts,
Honors Course) frá Manitoba háskól-
anum, með fyrstu einkunn. Hann er
tuttugu og einis árs að aldri, sonur
Stefáns Peterson frá Miklahóli í ViS-
vikursveit í Skagafirði og konu hans
Rannveigar Jónsdóttur, Gislasonar frá
Miklabæ í Skagafirði.
Mr. Peterson er nú nýfarinn til
Montreal þar sem hann hefir fengið
stöðu á skrifstofu Sun Life lífsá-
byrgðarfélagsins.
garði fyrir Vestur-Asíu. Edison
gamli verður í för með Ford, og
er þetta í fyrsta skifti á æfinni, að
hann ferðajt austur ytfir Atlants-
haf. — Mgbl.
Heillaóskir
til hjónanna
Ingólfs og Ingibjargar Bjarnason.
við Leslie.Sask.
(Átti að flytjast á hvítasunnudag,
þegar bygðarbúar heimsóttu þau,
en fyrir lasleika höf. gat það ekki
orðið.)
í dag er hvítasunnan.
Það er ein af stórhátígðum árs-
ins og aldanna.
Á hvítasunnunni efndi drottinn
Jesús það heit sitt, að senda læri-
sveinum sínum heilagan anda.
Úr iþví að við hér vorum ekki
svo auðnurík, að eiga guðs hús til
að sækja, né sóttum kennimenn
hans neinstaðar til að hlýða á, þá
er það sjálfsagt ekkert úr vegi,
að nota daginn til þess að árna
nýgiftum hjónum heilla.
Hjónabandið er innsiglað af
sjálfum höfundi lífsins. Mann-
kynsfrelsarinn sæmdi það sinni
persónulegu návist á holdsvistar-
dögum sínum. Það er því merkt
öllum tignarmerkjum tilverunn-
ar. Líka sannur kærleikur á að
hafa sérstaklega rúman farveg í
gegn um sáljr kristinna manna, sé
sanngjarnlega skoðað.
iSéra Jón Bjarnason, D.D., segir
í einni af sínum snildar prédikun-
um, að líf þeirra manna, sem alls
pnga menningu eigi, sé eins og
sjávarflöturinn, þar sem öldurnar
rísi og hnígi, og enginn sjái þess
svo merki á eftir, að þar hafi alda
verið, þeir eigi enga sögu, gæti
ekki skrifað né skráð á neinn les-
anlegan veg spor sín skref fyrir
skref.
NÚMER 23
völlurinn fyrir lífsfarnaðinum.
Þar hást fyrst hólmgöngurnar um
atriðin, áður en til framkvæmda
kemur. Það gildir fyrir alla
jaftn.
Oss er gjarnt til að horfa á það,
er hagurinn vill; þörfin fyrir það
fylgir þessu lífi, og því er það í
mannlegu eðli.
En fyrir sannan sigur lífsins, er
mest undir því komið, að andi vor
sé gagntekinn af hvítasunnugjöf-
inni, hinum heilaga anda guðs.
Eg óska því ungu hjónunum, að
þau eigi ávalt sem mest af hvíta-
sunnugjöfinni í sálum sínum, þá
mun andi samúðar, þolinmæði,
umburðarlyndis og alls þess, sem
innilykur sanngirni og kærleika,
ráða viðskiftum þeirra og blessa
hús þeirra og störf.
Þá verður ilmur rósanna á
braut þeírra ávalt sterkari, en
sviðinn undan þyrnunum.
En mannlegleiki vor allra gerir
það að verkum, að vér getum ekki
ávalt látið stjórnast af þessum
anda.
Marg-ítrekuðum ’sönnunum þarf
að halda á lofti fyrir oss fyrir
því, að persónuleg nálægð guðs er
virkileg.
Postularnir trúðu, af því þeir
höfðu verið með Kristi.
Það var búið að rækta grund-
völl sálna þeirra.
Fyrir þeirra starf er grund-
völlur sálna v o r r a ræktaður, þð
uppskeran sé ærið misjöfn.
Megi ungu hjónin hérna ávalt
hugsa um að hýsa mannkynsfrels-
arann í sálum sínum, þá sjá þau
stjörnu á himni, þegar dimmir á
jörðu, þá mun andi drottins ráða
vegferð þeirra, á hverju sem
gengur.
Rannv. K. G. Sigbjömsson.
FISKVEIÐAR VIÐ GRÆNLAND.
Norðmenn og Færeyingar hafa
undanfarin sumur verið forgöngu-
menn í veiðiskap við Grænland,
en tilraunir þær, sem Danjr hafa
gert um fiskveiðar þar, hafa nær
allar mistekist.
Stórfeldasta útgerðarfyrirtækið
þar vestra hefir Heldersfélagið
verið. Hefir það enskt fjármagn
að mestu leyti, en er stjórnað af
Norðmönnum. Nú hafa Ameríku-
menn ákveðið að freista gæfunn-
ar við Grænland í sumar og ætla
að senda þangað veiðileiðangur
með líku fyrirkomulagi og Held-
ers. Hafa þeir 10 þús. smálesta
stöðvarskip með frystivélum, lýs-
isbræðslutækjum og niðursuðuá-
höldum og fylgja skipinu 30 veiði-
bátar. Allur kostnaður við út-
gerðina er áætlaður 500,000 doll.
en útgerðin telur víst, að skipin
afli eigi minna en 3000 smálestir
af lúðu, sem eigi sé minna en
miljón doll. virði.—Vörður.
öll ófarin spor var eru eins og
óskrifuð bók, eða eins og hið ó-
skráða líf þeirra, er eigi kunna
að skrá. En á öllum alvarlegum
bímamótum hugsar menningar-
maðurin’n um það, hvernig sér
muni ganga að skrá kaflann, sem
nú sé fram undan. Og allir, sem
stanza um stund til þess að at-
huga málin með honum, hugsa um
það sama. Og eftir því, hvernig
hugsanir þeirra falla um það, fara
óskir þeirra og mál um framtíð-
ina.
Vér lifum undir beztu menning-
unni, sem heimurinn hefir þekt,
kristnu menningunni. í hennar
skaut hljótum vér því að sækja
óskirnar, sem vér berum fram í
dag, á hennar mælikvarða mælum
vér líkurnar fyrir því, hvernig
þessum vinum vorum, nýgiftu
hjónunum, muni ganga að skrá
spor sín framvegis.
Eg veit að brúðguminn er ágæt-
ur verkmaður, og að brúðurin er
á sama hátt efnileg kona.
Dugnaður, þrifnaður og reglu-
semi, munu ávalt verða talin á
meðal ágætis-vopnanna til lífs-
bardagans.
Eg er sannfærð um, að allir við-
staddir horfa á þessi vopn í hönd-
um þeirra, og þau gefa góðar von-
ir um sigursæla framtíð þeirra,
er eiga.
En reynslan hefir sýnt, að jafn-
vel þeir góðu kostir, eru ekki ein-
hlítir.
í anda mannsins er aðal grund-
SMÆLKI.
Fyrir nokkru var flugmaður úr
brezka hernum, Pearce að nafni,
á reynsluflugi hjá Folkstone. —
Flaug hann mjög hátt og var lengi
í þeirri hæð. Annar flugmaður,
sem líka var á reynsluflugi, flaug
lengi samhliða honum, og honum
til undrunar lét Pearce sem hann
sæi hann ekki og tók ekki kveðju
hans, heldur hallaðist aftur á bak
í sæti sínu og sá hann að hamr
hafði enga stjórn á flugvélinni.
Að lokum steyptist flugvélin til
jarðar og brotnaði. Við rannsókn
kom það í ljós, að ekkert hafði
verið að hreyflinum og er það
ætlan manna, að Pearce hafi orð-
ið bráðkvaddur í loftihu. — Lesb.
Það er mælt, að prinsinn af
Wales fái að jafnaði 700 bréf á
dag, og Bretakonungur jafnmörg
eða fleiri., — Frakklandsforseti
verður að láta sér nægja að fá
600 bréf á dag, Bandaríkjaforseti
fær 1200 en páfinn 2000 bréf á
dag. Þá má nærri geta, að Musso-
lini muni fá nokkur. — Það fylgir
vandi vegsemd hverri, og væri það
ærið .verk fyrir þjóðhöfðingja,
þótt þeir gerðu ekki annað en lesa
bréf þau, er þeim berast. En þeir
lesa ekkert af þeim, eða þá sára-
fá. Það eru skrifarar þeirra, sem
lesa bréfin og ráða því hvort þau
komast nokkurn tíma fyrir augu
viðtakanda, eða bréfunum er
stungið undir stól.—Lesb.