Lögberg - 04.07.1929, Blaðsíða 5

LÖGBERG FÍMTUDAGINN 4. JÚLl 1929.
Bla. 5.
Saga heimferðarmálsins
Framh. frá bls. 4.
á í nefndmni, er stjórnarstyrks-stefnu nefndar-
innar mótfallinn.
Hin svo nefnda heimfararnefnd liefir aldrei
verið annað en heimfararnefnd Þjóðræknisfé-
lag'sins. Hún liefir aldrei iiaft nokkurt umboð
frá Vestur-lslendingum til að starfa nokkuð í
þeirra nafni. Þjóðræknisfélagið og heimfarar-
nefndin hafa að þessu 'boðið almenningi byrgin
og haldið því fram, að heimfararnefndin beri
ábyrgð á sínum gjörðum einungis gagnvart
Þjóðræknisfélaginu, en alls ekki gagnvart
Vestur-lslendingum yfirleitt. Á þessum grund-
velli vaf farið á stað, og á þessum grundvelli
hefir heimfararnefndin starfað alt fram á
þennan dag.
Var við góðu að búast, þegar starfið var
iiafið í þessum anda og á þessum grundvelli?
Var nokkur sanngimi eða réttlæti í þessu? Var
með þessu móti stefnt a"ð því takmarki, “að ein-
ing og samvinna náist meðal allra Vestur-
Islendinga,” sem viðurkent var að væri “aðal
velferðarskilyrði ])essa máls”? Þessum spurn-
ingum verður hver einstaklingur að svara fyrir
sig.
Mér finst rétt að benda á það í þessu sam-
bandi, að sjálf heimfaramefdnin er, að minsta
kosti óbeinlínis, búin að játa það opinberlega,
að það heyrði undir alla Vestur-lslendinga að
kjósa nefnd í þetta mál og um leið að ekki sé
hægt að réttlæta það, að Þjóðræknisfélagið hef-
ir reynt að gera það að einkamáli sínu og úti-
loka alla utanfélagsmenn frá allri þátttöku í
því. Eg á hér við ritgerð eftir formann heim-
fararnefndarinnar, Jón J. Bildfell, sem birtist
í Lögbergi 21. júní 1928 með fvrirsögninni:
“Vonbrigði númer tvö. ” Þar minnist hann á
væntanlegt hátíðahal'd hér í landi árið 1980, og
viðurkennir hreinsldlnislega, að slíkt hátíða
hald hevri livorki undir heimfararnefndina né
Þjóðræknisfélagið, heldur undir alla Vestur-
Islendinga. Um það hátíðahald segir hann:
“Það yrði að vera í höndum nvrrar nefndar.
sem Vestur-lslendingar kysu sjálfir.”
í nákvæmlega sama strenginn taka þeir J.
T. Thorson, sambandsþingmaður, W. J. Lindal
og Dr. Jón Stefánsson í ritgerð sinni, er birt-
ist í Lögbergi 19. júlí 1928 með fyrirsögninni:
“Bending til VesturJslendinga.” Þeir telja
sjálfsagt, að nefnd til þess að standa fyrir slíku
hátíðahaldi verði kosin af Vestur-íslendingum
en alls ekki af Þjóðræknisfélaginu.
Einnig má minna á það, að séra Guttormur
Guttormsson í ritgerð sinni um heimfararmál-
ið í Sameiningunni, lætur þá skoðun í ljós, að
það hafi verið yfirsjón af Þjóðræknisféla.ginu,
að hugsa sér að hafa eitt öll umráð og fram-
kvæmdir í þessu máli.
Það er því miður sæmandi, að vera að reyna
að telja fólki trú um það, að þeir séu allir hat-
ursmenn Þjóðræknisfélagsins, sem þessu halda
fram.
. Sjálft Þjóðræknisfélagið viðurkennir, að
heimfararmálið varði alla Vestur-tslendinga
með því að játa, að “aðal velferðarskilyrði
þessa mals” sé það, “að eining og samvinna
uáist á meðal cdlra Vestur-íslendinga”. Álér
fin.st þ\ í, að. ])að hafi, vægast talað, verið mesta
gjórræði af Þjóðræknisfélaginu, að taka þetta
niál í sínar hendur einar og útiloka al'la utan-
íelagsmenn frá öllum afskiftum af því. Öll sann-
girni mælir á móti þessari aðferð, og það er víst,
að sú yáðstöfun stjórnaðist hvorki af samvinnu-
þrá né áhuga fyrir velferð málefnisins. Alt
bendir miklu fremur til þess, að hún hafi stjórn-
ast af valdafíkn og ])eim ásetningi að nota þetta
ma, sem Vestur-lslendingum hefði átt að vera
hedagt, til þess að upphefja sérstakt félao- og'
einstaka menn. En hvað, sem því líður, þá
verður Jm ekki neitað, að það hvílir afar-þung
abyrgð a Þjoðræknisfélaginu fyrir það, að hafa
undir emsí byrjun tekið þá stefnu í þessu máli,
sem ofbeldi gengur næst, og óhugsandi var að
eitt gæti td samvinnu og samkomulags.
II... Iíeimfa.ramefndin scekir um stjórnar-
styrk. Mótmæli hafin.
Á árinu frá þjóðræknisþinginu 1927 til Þióð-
raÁnis])ingsins 1928 má heita, að ekkert gerð-
ist í þessu mal'i, sem almenningur fékk nokkuð
f/ita um. Það kvisaðist samt, að heimfarar-
nefndm væri að leita stjórnarstyrks, en því var
opmberlega neitað af sumum meðlimum nefnd-
armnar. Það var ekki fyr en á þjóðræknis-
hmgimv 1928, að það varð opinberað. að um
slikan stvrk hefði verið sótt. Á þessu þjn<n
kom það í ljós, að Þjóðræknisfélagið, sem árinu
nður var buið að taka að sér. heimfararmálið,
sem sitt emkamál, er það ætlaðist til, að allir
aðrir létu afskiftalaust, vildi, þegar’ til kom,
ekki standa straum af þeim kostnaði, sem starf
þess eigin nefndar hefði í för með sér, og, að
nefndin hefði^ kosið þá leiðina, að leita stTórn-
arstyrks, ekki í nafni Þjóðræknisfélagsins
10 dur í nafni allra Vestur-Islendinga. Þetta
^por steig nefndin í algerðu heimildarleysi.
Dun hafði ekkert umboð til þes.s frá Vestur-
Islendingum, og hafði ekki einu sinni umboð til
bess frá Þjóðræknisfélaginu. Þjóðræknisfé-
lagið lét þetta samt gott heita, því með þessu var
það losað við þau útgjöld, sem því einu bar
rýttilega að borga, ef það með nokkurri sann-
gÞni hafði gert þetta mál að sínu einkamáli.
En Vestur-lslendingar vfirleitt tóku þessu
ekki með þökkum. Þessi frétt 'birtist í þingtíð-
mdum Þjóðræknisfélagsins, sem prentuð voru í
Lögbergi 22. marz 1928. I næsta blaði Lögbergs
(29. marz 1928)komu hógvær og kurteis og vel
rÓkstudd mótmæli frá Dr. B. J. Brandson á
111011 þessari st.jórnarstvrksumsókn heimfarar-
nefndarinnar. Menn hefðu gott af því að lesa
I'íi ritgerð aftur nú og sjá, hvað nákvæmlega alt
liefir reynst satt og rétt, sem þar er haldið
fram.
Það er nauðsynlegt, að menn missi ekki
sjónar á því, að þó þetta væru fyrstu opinberu
mótmælin gegn stjómarstyrk, sem fram komu,
]>á vora það alls ekki fyrstu mótmælin, sem
hafin voru. Fyrstu mótmælin voru hafin
snemma á árinu 1927 af Thomas H. Johnson,
sem sjálfur átti sæti í nefndinni. Þau voru
gerð í kyrþey við meðnefndarmenn hans í
þeirri von, að þessu ógæfuspori yrði með öllu
afstýrt. Honum fanst þetta svo varhugavert
og svo grundvallarlegs eðlis, að hann lét þess
getið, að, ef heimfaramefndin hætti ekki við
að sækja um stjórharstyrk, þá neyddist hann
til þess að segja sig úr nefndinni. Þetta var áð-
ur en nokkur styrkur var fenginn eða loforð um
styrk, og því engum örðugleikum bundið að
hætta við ])á hugmynd á því stigi málsins.
Eftir að Thomas H. Johnson féll frá, komst
Dr. B. J. Brandson að því, að nefndin hefði í
hyggju að lialda við áform sitt að sækja um
stjómarstyrk. Hann átti þá alvarlegt en vin-
gjarnlegt samtal við Jón J. Bildfell, formann
heimfaramefndarinnar, og varaði hann við því,
að það muhdi vekja almenna óánægju, ef nefnd
in sækti um stjórnarstyrk, og skoraði á hann,
málefnisins vegna, að reyna að koma í veg
fyrir ])að, að um stjórnarstvrk yrði sótt. Þetta
var nokkrum mánuðum fyrir ])jóðræknisþingið
1928. Sanngjarnari og vingjarnlegri aðferð til
þess að greiða leið nefndarinnar í þessu efni og
afstýra illindum, er ekki hugsanleg. Á því
stigi málsins hafði nefndinni ekki verið veitt
neitt stjórnarfé og því hefði ekki átt að vera
neitt því til fyrirstöðu, að þessi vinsamlega
'bending hefði verið tekin til greina.
Sömuleiðis löngu fvrir þjóðræknisþingið
1928 mótmælti Dr. Sig. Júl. Jóhannesson því.
að heimfaramefndin sækti um stjórnarstyrk,
við þrjá meðlimi heimfararnefndarinnar, þá
séra Rögnvald Pétursson, Jón J. Bildfell og
séra Jónas A. Sigurðsson. Margir fleiri mót-
mæltu þessu einnig við einn eða fleiri nefndar-
manna, en öll prívat og vinsamleg mótmæli vora
einskis virt og þeim enginn gaumur gefinn.
Þess vegna var ekkert undanfæri að opinber
mótmæli yrðu hafin. A því, að þess gerðist
þörf, ber Ireimfararnefndin eingöngu ábvrgð.
(Framh.)
YEITIR ÖLDNU FÓLKI NÝJAN
ÞRÓTT.
Mr. B. F. Cozine, Redford, Mo.,
segir: “Eg var mjög heilsuveill.
Hafliða og Hjartar Hannessona.
Helga var geðprýðis og sóma-
kona og sýndi sérstaka trúmensku
í hvívetna. Hún fór á gamal- !
mennaheimilið á Gimli og er látin Mér varð óglatt af hverju, sem
„ . ,, , sem eg neytti. Eg kvaldist af
fynr nokkrum arum. þembu og meltingarleysi, og hafði
Halldór var riðinn nokkuð við|0ft sárustu þjáningar. Svo fór
opinber störf á íslandi. Hann var eg að nota Nuga-Tone, og er nú í
hreppátjóri í Andakílshrpepi frá,rauninni e'ns °£ nýr maður.
1877 og hreppsnefndaroddviti þar bað er ótrúlegt, hvað Nuga-
í hreppi frá 1889. Við hvoru-!j°f byggir fljótt upp heilsuna.
. , „ 'Það auðgar bloðið, styrkir taug-
tveggja var hann þar til hann foi arnar 0g €ykur áhuga og starfs-
til Ameríku. Hann var um eitt.þrótt- gkkert betra meðal við
skeið þingmaður Mýramanna og-höfuðverk, lifrar og nýrna sjúk-
sat á þingum 1894, 189ð, 1897 ogidómum. Fáið yður flösku hjá
jggg jlyfasalanum þegar { dag. Varist
'eftirlíkingar. Notið aðeins Nuga-
Á Big Point tók hann mikinn og|rpone
góðan þátt í félagsstörfum: Hélt j ________________________________
hann reikninga lestrarfélagsins ogj
safnaðarins á Big Point. Sýndi i öllum framförum, og að því leyti
hann áhuga og reglusemi í öllum j var hann ungur í anda.
störfum -sínum. | Yfir heimkynninu, þar sem hann
Halldór bar ákveðin sérkenni. len»st dvaldi< hvílir nú saknaðar'

CUNARD LINE
1840—1929
•Elzta eimskipafélagið, sem siglir frá Canada.
Halldór Daníelsson
Hann lézt þ. 4. apríl síðastlið-
inn að gamalmenna heimilinu
“Betel’’ á Gimli í Manitoba.
Halldór var fædduy 6. júlí 1853,
að Fróðastöðum í Hvítársíðu í
Mýrasýslu. Foreldrar hans voru:
Daníel Jónsson, bóndi á Fróða-
stöðum, og kona hans Sigríður
Halldórsdóttir. Hún var fædd
1828, dó 4. nóv. 1912. Faðir henn-
ar var Halldór bóndi Pálsson,
annáláritæri á Ásbja'rnarstöðum.
Halldór Pálsson var /fæddur 22.
apríl 1773 á Sleggjulæk, dó 7. júlí
1863 á Ásbjarnarstöðum. Kona
hans og móðir Sigríðar, móður
Halldórs Daníessonar, var Þórdís
EinarsJóttur í Svalbarði á Álfta-
nesi suður, Sveinbjörnssonar. Hún
var fædd 1779, dáin 1856. Ilaníel
á Fróðastöðuni, faðir Halldórs,
var fæddur á Fróðastöðum 1802,
d. 20. janúar 1890 á Fróðastöð-
■um. Hann var um langt skeið
(25 ár)| hreppstjóri Hvítsíðinga;
varð Dannebrogsmaður 1874.
Kona Halldórs Daníelssonar var
Marín Jónsdóttir. Þau giftust
10. nóv. 1886. Hún var fædd 20.
sept. 1839 á Efra-Seli í Hrauna-
mannahreppi í Árnessýslu. For-
eldrar hennar voru:f Jón Hall-
dórssop, bóndi á Efra-iSeli, og
fyrri kona hans, Marín Guðmunds-
dóttir, í Hillisholtum, ólafssonar.
Halldór var seinni maður Marín-
ar Jónsdóttur. Fyrri maður henn-
ar var Guðmundur Magnússon,
bóndi í Langholti, d. 1885. Marín
andaðist 20. jan. 1906.
Halldór var hjá foreldrum sín-
um, þar til hann fór að Lang-
holti í 'Borgarfjarðarsýslu vorið
1886. Giftist þá um haustið
Marínu, sem áður er getið.. Hann
bjó í Langholti til þess að hann
fluttist til Ameríku árið 1900.
Hann fór frá Reykjavík 12. júlí
og kom til Winnipeg 7. ág. Eftir
þrjá daga hélt hann út til Big
Point bygðar í Manitoba, nam þar
heimilisréttarland og bjó á því,
þar til l^ahn fluttist inn í kaup-
staðinn Langruth. Þaðan fór
hann á gamalmenna heimilið á
Gimli og kom þan&að í júní 1923.
Halíldór misti konu sína, sem
sagt, 20. janúar 1906. Hún var
kona vel skynsöm, góðsöm og vel
farin að öðru leyti. Dóttir henn-
ar og stjúpdóttir Halldórs, er
María Bjarnadóttir, kona Svein-
bjarnar trésmiðs Árnasonar frá
Oddastöðum í Lundareykjadal.
Líka fóstraðist upp hjá þeim hjón-
um, Sesselja ólafsdóttir,, kona
Hallgríms Hannessonar á Big
Point. Eftir að Halldór misti
konu sína, bjó hann um tíma með
Helgu Gunnarsdóttur. Var hún
af ætt þeirra Gu/funessbræðra,
Hann var fræðaþulur á íslenzk
fræði, for nog ný. Hann viðaði
að sér fróðleik úr öllum áttum, og
veitti gaumgæfa athygli öllu, smáu
og stóru. Námfýsin var tamarka-
laus og minnið afbragðs gott—alt
var numið og alt var geymt. Smá
viðburðir daglega lífsins, sem
mörgum eru ósýnilegir, urðu hon-
um að hugsunarefni, og reyndust
honum leiðarvísir til þekkingar á
mannlegrri náttúru.
Af öllu þessu bjó hann rausnar-
búi. Var öllum heimill beini, er
vildu þiggja. Minkaði aldrei forð-
inp, hversu sem af var tekið. Frá-
sögnin var lifandi og skapaði
skýra mynd í huga þess, sem
hlýddi á; það liðu fram hjá líf-
rænar myndir liðinna tíða og kyn-
slóða, sem gripu hugann föstum
tökum. Það birtust ástríður og
afleiðingar, sorgar og fagnaðar-
stundir. Það sáust athafnir
þeirra, sem héldu þá uppi sókn
og vörn í hjaðningavígi á leik-
sviði lífsins. Hjartað fyltist
lotningarfullri hluttekning með
þeim er þar stríddu.
Halldór var vel ritfær á íslenzka
tungu, talaði dönsku fullum fet-
um, og komst talsvert niður i
ensku, eftir að hann kom til þessa
lands.
Hann bjó hér við misjöfn kjör
efnalega, og stríddi við heilsubil-
un á seinni árum; var iðulega
mjög þjáður; en fékst lítt um og
bar krankleik sinn með hugprýði.
Halldór átti bókasafn allgott.
Gaf þar að líta yngri og eldri
bækur. Bárust honum bókagjaf-
ir úr ýmsum áttum. Bækurnar
voru meginþáttur í lífi Halldórs.
Meðal höfunda skipuðu öndvegi:
skáld, rithöfundar og aðrir ágæt-
ismenn meðal þjóðar vorrar: Þeg-
er maður leit á nöfn höfundanna,
þá barst á móti manni einkenni-
legur, forn-íslenzkur vorblær.
Autt er nú rúm það, er Halldór
skipaði. Er tvísýnt að það verði
jafn-vel skipað. IMeð honum er
þrotinn þátturinn, einn hinn allra
íslenzkasti hér vestra. Með Hall-
dóri er genginn til moldar maður
al-íslenzkur, forn í skapi, en frjáls
í lund. Hann var góðfús í garð
annara. Bar mikinn áhuga fyrir
kendur tómleika svipur. Nú eru
hillurnar tómar, þar sem eitt sinn
‘ ‘hittust og héldu þing” hinir
miklu menn og rithöfundar is-
lenz:kir. Það er eins og- þeir væru
þar í ósamkynja umhverfi, út-
lendir og einangraðir af gagnó-
líkum straumhvörfum þessa
lands. Nú er þingi því lokið, þeir
horfnir leiðar sinnar, sem sköp-
uðu íslenzkt umhverfi. Og sömu-
leiðis hann, sem skipaði hér æðsta
sess.
“Nú er hún Snorrabúð stekkur
og lyngið á Lögbergi helga
blánar af berjum hvert ár,
Börnum og hröfnum að leik.”
s. s. c.

IMS3 Jasper Ara.
KDMONTON ^
1M Pln4er Block
BASKATOON
401 Iencaster lllds.,
CALCABY
270 Maln St.
VWNNIPEG, Maa.
Cor. Bay & WeUtnBtoa Sta.
TORONTO, Ont.
230 Hospital St.
MONTREAL, Qna.
Cunard línan veitir ágætar sam-
göngur milli Canada og Norega,
Svíþjóðar og Danmerkur, bæði til
og frá Montreal og Quebec.
Eitt, sem mælir með því að íerð-
ast með þessari línu, er það, hve
þægilegt er að koma við í Lon-
don, stærstu borg heimsins.
Cunard línan hefir sérstaka inn-
flutningaskrifstofu í Winnipeg,
fyrir Norðurlönd. Skrifstofu-
stjórinn er Mr. Carl Jacobsen,
sem útvegar bændum íslenzkt
vinnufólk vinnumenn og vinnu-
konur, eða heilar fjölskyldur. —
Það fer vel um frændur yðar og
vini, ef þeir koraa til Canada með
Cunard línunni.
Skrifið á yðar eigin máli, eftir
upplýsingum og sendið bréfin á
þann stað, sem gefinn er hér að
neðan.
ÖRum fyrirspurnum svarað fljótt
og yður að kostnaðarlausu.
5

rd
NE

Islend^ingadagurinn 1929
í Winnipeg.
Sem ákafast heljur nú nefndin
áfram að undirbúa„fyrir daginn,
svo alt geti orðið sem ánægjuleg-
ast fyrir gestina. íþróttanefndin
vinnur dag og nótt; hún er nú
búin að ráðstafa allskonar íþrótt-
um og sjá um að , góð verðlaun
verði gefin þeim er framúr skara.
Garðnefndin hefir alt til reiðu, er
að skemtistaðnum lýtur. Pró-
gramsnefndin er nú þegar búin
að fá mælskumenn og skáld til
þess að flytja ræður og yrkja
kvæði; einnig hefir hún fengið
ágætis hornleikaraflokk til að
skemta gestum sem sækja daglnn.
Mun sú nefnd gera allar mögu-
legar ráðstafanir í þá átt, að gott
veður verði 2. ágúst. Séð hefir
verið fyrir því, að taka á móti
þeim Leifi hepna og Agli, þegar
þeir koma og láta þá búa við sem
bezta kosti meðan eir dvelja hér
hjá oss.
Það er enginn efi á því, að í
sumar verður sá skemtilegasti ís-
lendingadagur haldinn hér í Win-
nipeg, sem verið hefir til margra
ára. Ætti fólk úti á landsbygð-
inni að taka sér frídag 2. ágúst,
bregða sér til borgarinnar og ger-
ast aðnjótandi þeirra skemtana,
sem þar verða . Það ser enginn
eftir því, að hafa tekið sér þann
fridag.
Skemtiskrá dagsins verður aug-
lýst síðaí'.
Nefndin.
Látið
CANADIAN NATIONAL—
CUNARD LINE
sambandi viö The Icclandic MiUennial Celebration
Committee.
Dr. B. J. Brandson,
H. A. Bergman,
Dr. S. J. Johannesson,
E. P Jonsson,
pr. B. H. Olson,
S. Anderson,
A. B. Olson,
G. Johannson,
D. J. Hallgrimsson,
S. K. Hall,
G. Stefansson,
A. C. Johnson,
J. H. Gíslason,
Jonas Palsson,
P. Bardal,
M. Markusson,
W. A. Davidson.
Islendingar I
landar þeirra,
Canada, eins og
__________ , sem dvelja vI8s-
Vegar annarsstaðar í'iarri, fóstur-
jörðinni, eru nú meir en nokkfu
ginni áður farnir að hlakka til
þúsund ára Alþingishátíðarinnar
í Reykjavík, 1 júnímánuði 1930.
tsland, vaggo, lýðveldisins, eins
og vér nú þekkjum það, stofnaði
hið elzta löggjafarþing i júni-
mánuði árið 930. pað er ekkert
tslenzkt hjarta, sem ekki gleðst
og slær hraðara við hugsunina
um þessa þúsund ára Alþingis-
hátfð, sem stjórn tslands hefir
ákveðið að halda á viðeigandi
hátt.
Annast um ferðir yðar á hina
ÍSLENZKU - - -
Þúsund ára Alþingishátío
REYKJAVIK
]ÚNÍ - - - - 1930
Canadian National járnbrauta-
kerfið og Cunard eimskipafélagið
vinna í samlögum að því, að
flytja tslendinga hundruðum sam-
an og fólk af fslenzku bergi brot-
ið, til tslands tll að taka þátt I
hátíðinni og siglir sérstakt skip
frá Montreal f þessu skyni. Meðal
annars, sem á borð verður borið
á skipinu, verða íslenzkir, góm-
sætir réttir. Par verða leikir og
ýmsar skemtanir um hönd hafð-
ar og fréttablað gefið út.
Spyrjist fyrir um vorar sérstöku ráðstafanir
Leitið upplýsinga hjá Canadian National umboðsmanninum I
Winnipeg, Saskatuon, Edmonton, eða skrifið beint til
J. H. GISLASON, Winnipeg (phone 88 811) 409 Mining Exchange Bldg.
CANADIAN NATIONAL RAILWAYS
eöa einhverjum umboösmanni
CUNARD STEAMSHIP LINE
Dag
unnn er upprunninn
FEGURSTA GAS- OG RAFÁHALDA-BÚÐ 1 WINNIPEG
í THE P0WER BUILDING - Poitage og Vaughan
Opin 4. júlí
/
Kl. 2.30 e. h. til 10 e. h.
og á hverjum virkum degi eftir það
frá 9 f. h. til 5 e. h.
SJAIÐ SYSTURNAR SJÖ
t persónum stúlkna, sem tilheyra
Junior Club
Sjtígggi]
Alt, sem er nýtt pg hagkvæmt í raf- og gas-áhöldum
Verður til sýnis.
WIHNIPEG ELECTRIC COMPANY
“Your Guarantee of Good Service.”
• $
Hvers virði eru fætur yðar? |
Það er erfitt að svara því, finst yður ekki? Þær Jý
erfiða þó meira en flestir aðrir hlutar ilíkamans, svo ein-
hvers virði hljóta þær að vera.
Vanalega hirðum vér minna um þær en vera ber, þang-
að til eitthvað ber út af. En þegar þær fara að hnýta,
koma á þær líkþorn, fleiður, o. s. frv., iþá vekja þær sjálfar
athygli á sér.
Verjas má flestum þessum meinsemdum eða bæta
þær, ef það er gert í tíma, áður en of langt er komið.
Hvernig menn fara að því, og hvernig þér getið gert það,
er útskýrt í bæklingnum “The Care of the Feet.’ ’ Bækl-
ing þenna sendum vér ókeypis til allra er þess óska.
Notið eyðublaðið hér að neðan, eða símið oss, 29 201.
MacDonald Shoe S<ore
494 Main Street Winnipeg, Man.
MatíDonald Shoe Store,
494 Main St., Winnipeg, Man.
Please send your free booklet — “The Care of the Feet,”
without obligation, to:
Name
Address

Það sem
Bílkeyrslulögin krefjast
PAÐ SEM NAUÐSYNLEGT ER—
> Tvær leyfis plötur, tvö ljós að framan sem lýsa 75 fet fram
undan bílnum og ekki séu hærra en 42 þuml. frá jörðu, ljós
að aftan, lúöur eða aðrar slfkar tilfæringar, fullnægjandi hjól-
stöðvara og hljóðdeyfara.
EIGENDUR—
peir skulu tilkynna Provincial Secretary, ef þeir láta bfl sinn
af hendi og gefa nafn og heimilisfang nýja eigandans.
EIGENDUR OG AÐRIR SEM KEYRA BlLA—
Skulu hafa leyfisbréf f vösum sfnum, eða í keyrara sætinu.
Skulu veita hjálp, ef slys ber að hendi.
Skulu ekki keyra óvarlega eða gáleysislega.
Skulu vera að minsta kosti sextán ára. að aldri.
Skulu, ef óvanir eru, ekki keyra nema með öðrum sem vanur
er.
Skulu ekki hafa kappkeyrslu á ahnennum keyrsiuvegum.
Skulu stansa þegar merki er gefið um það af eftirlitsmanni
eða, lögregluþjóni. i
Skulu ekki keyra ef undir áhrifum vfns.
(Criminal Code)
LEYFISPLÖTUR—
Skulu ekki vera lánaðar, skemdar eða þeim breytt.
Skulu vera vel festar á bflinn og áberandi og haldið hreinum.
Skulu vera teknar af ef bfllinn er seldur. .
I
ALMENT—
Ef einhver er kærður fyrir að keyra hraðar en 40 mflur á
klukkutfma, og þá hafi slys viljað til, þá er honum heimilt
að sanna, ef hægt er, að hann hafi ekki keyrt óvarlega, eða
gáleysislega.
Department of Pro\incial Secretary
HON. S. J. LATTA
Provincial Secretary
J. W. McLEOD,
Deputy Provincial Secretary