Lögberg - 05.12.1929, Blaðsíða 1

42
ARGANGUR
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 5. DESEMBER 1929
NÚMER 48
HELZTU HEIMSFRÉTTIR
Hvar á háskóli Manitobafylkis
að standa ?
1 mörg ár hefir öllum, sem há-
skólamálinu hafa gefið nokkrar
gætur, verið það ljóst, að ekki
varð miklu lengur með nokkru
móti hjá því komist, að byggja
nýjar háskólabyggingar, því að
þær byggingar, sem nú er notast
við, eru með öllu óviðunandi. öll-
um kemur því saman um, að nauð-
syn beri til að reisa nýjar há-
skólabyggingar, en um hitt hef-
ir mönnum sýnist mjög sitt hverj-
um, hvar þær ættu að vera. tíafa
fjórir staðir sérstaklega verið til-
nefndir: þar sem hás'kólinn er nú,
við Broadway, Tuxedo, Biver Park
og þar sem búnaðarskólinn er í
St. Vital.
Síðasta fylkisþing veitti eina
miljón dala til nýrra háskóla-
bygginga og nokkru síðar skip-
aði stjórnin nefnd þingmanna tjl
að athuga hvar heppilegast væri
að byggja skólann og koma fram
með tillögu því viðvíkjandi. Það
hefir nú þessi nefnd gert, og er
tillaga hennar sú, að ný háskóla-
bygging sé bygð á landi búnaðar-
skólans í St. Vital og þar skuli há-
skólinn vera í frmtíðinni. Þó er
ekki ætlast til, að háskólinn verði
fluttur þangað allur í einu, held-
ur verði skólafólkinu, fyrstu tvö
árin af háskólaverunni, ke>nt í
þeim byggingum, sem nú eru not-
aðar, fyrst um sinn.
í nefnd þeirri, sem fyr er getið,
og þessa tillögu ber fram, eru
þessir menn: Hon. John Bracken,
Hon. R. A. Honey, I. B. Griffiths,
formaður, Dr. M. MacKay, J. T.
Haig, John Queen, D. L. Camp-
bell, F. Sanford Evans, og Dr. J.
A. Munn. Hafa þeir allir undir-
skrifað þessa tillögu, að undan-
teknum tveim hinum síðasttöldu,
sem ekki voru viðstaddir þegar
hún var samþykt. Þó lítur út
fyrir, að þeir séu tillögunni einn-
ig samþykkir.
Þegar forsætisráðherrann skýrði
frá þessari niðurstöðu, lét hann
þá von sína í ljós, að allir niundu
gera sig ánægða með hana. Ekki
lítur þó út fyrir, að svo muni verða
og hefir H. A. Robson, K.C., ótví-
ræðlega lýst yfir því, að harðlega
verði barist gegn þessari tillögu,
og telur hann staðinn mjög 6-
heppilega valinn, ekki að eins
vegna þess, að háskólinn sé undlr
samningi við Tuxedo eigendurna,
heldur líka að flestu eða öllu öðru
leyti. Má því búast við, að enn
verði mikið um það deilt, hvar
háskólinn á að vera.
252 ára gamall Kínverji
Frá Peking er komin sú frétt
til blaðanna í Lundúnum, að pró-
fessor Wu Chung Chieh frá Min-
kuo-háskólanum hafi inni í fjalla-
bygð í Kína rekist á mann, sem
er 252 ára gamall. Hann heitir
Li Ching Yun og er fæddur árið
1677, og or enn við beztu heilsu.
Tuttugu og þrjár konur hefir
hann mist um æfina, og er nú ný-
lega kvæntur 24. sinn og er kona
hans sextug að aldri.
Þegar Yun var hundrað ára,
fengu yfirvöldin, þar sem hann á
heima, keisarastjórnina til þess
að skjalfesta hinn háa aldur hans.
Þetta skjal er enn til og er dag-
sett árið 1777, svo að hér á ekki
að vera um neitt að villast. —
Mgbl.
Þingmannaefni í Mountain
kjördœmi
Frjálslyndi flokkurinn í Moun-
tain kjördæmi, hefir ákveðið að
halda útnefningarfund í Holmfield
þann 11. þ. m., til að velja sér
þingmannsefni í staðinn fyrir Dr.
Cleghorn, sem dó í haust. Hve-
nær aukakosningar fara fram í
þessu kjördæmi, hefir enn ekki
verið ákveðið, og ekki einu sinni
hvort þær fara fram fyrir næsta
þing.
Kostnaðarsamur sakaráburður
Allir lesendur Lögbergs kann-
ast við Sjö-Systra-fossamálið og
gerðir konunglegu rannsóknar-
nefndarinnar, sem stjórn Manito-
bafylkis skipaði til að rannsaka
sakaráburð þann, sem Mr. Taylor,
foringi afturhaldsflokksins, bar á
stjórnina. Eins og kunnugt er,
endaði sú rannsókn þannig, að
sakaráburðurinn reyndist til-
hæfulaus. En hann hefir kostað
Manitobafylki töluverða peninga,
eða alls $39,855.50. Þetta er þó
ekki nærri allur kostnaðurinn við
þetta mál, heldur aðeins sá hluti
hans, sem almenningur borgar,
eða borgaður er af almennu fé.
Að vísu borgaði stjórnin aðal-
lögmanni Mr. Taylors $1,440, en
hann hafði ýmsa aðra lög.menn,
og vafalaust ber þeim einhver
borgun fyrir sitt verk. Þar að
auki var Winnipeg Electric félag-
ið einn aðili málsins, og heflr
sjálfsagt borgað sínum lögmönn-
um töluvert fé. Enn fremur hafði
verkamannafélagið lögmann við
rannsóknina fyrir sína hönd. Hef-
ir því þessi sakaráburður orðið
æði kostnaðarsamur.
Sýningin í Winnipeg
Alt af heyrist eitthvað við og
við um sýninguna fyrirhuguðu,
þó framkvæmdirnar séu engar.
Það er alt af staðurinn. hvar hún
á að vera, sem um er talað. Alt-
af sýnist sitt hverjum og allstað-
ar er eitthvað að. Nú er það Riv-
er Park, sem einna líklegast þyk-
ir, og nú sem stendur sýnist ekki
ósennilegt, að þar lendi sýningin,
ef annars kemur til þess, að nokk-
uð verði úr þeirri ráðcgerð, að
haldin verði árleg iðnsýning í
Winnipeg. Strætisbrautafélagið
á River Park, svo bærinn þarf að
kaupa það, ef sýningin á að vera
þar. Áætlað er, að landverðið,
byggingar, sem reisa þar.f og all-
ar aðrar nauðsynlegar umbætur,
muni kosta $1,418,501. Það er svo
sem ekki fullráðið, að sýningin
verði í River Park, en það er helzt
í ráði nú sem stendur.
Kínar gera Rússum sáttatilboð
Enn hafa Kínverjar og Rússar
ekki komist að neinu samkomu-
lagi um ágreiningsmál sín í Man-
churiu. Standa þeir enn hervædd-
ir, hvorir um sig, á landamærun-
um og hefir oft lent í skærum
milli þeirra, þó naumast verði
sagt, að þar sé beinlínis um stríð
að ræða. Segist nú Nationalista-
stjórnin í Kína hafa boðið Soviet-
stjórninni þau sáttaboð, að nefnd
manna, jafn-fjölmenn frá báðum
þjóðunum, geri um málið, en sem
hafi óháðan oddamann, eða þá að
báðar þjóðir flytji sína hermenn
þrjátíu mílur að minsta kósti, frá
landamærunum og stjórnirnar
reyni svo að koma sér saman. Seg-
ist Kínastjórn albúin að mæta
Rússum, hvort sem þeir heldur
vilji frið eða ófrið.
Pólflug
Ráðgert er, að Graf Zeppelin
leggi af stað í norðurheimskauts-
leiðangur í apríl í vor. Er svo
ráð fyrir gert, að loftskipið leggi
af stað frá Tromsö í Noregi og
fljúgi þaðan nokkurn veginn beint
til Fairbanks í Alaska. Liggur sú
leið ekki all-langt frá pólnum.
Frá Fairbanks verða svo flognar
langar rannsóknarferðir yfir lítt
eða ókönnuð svæði og svo flogið
til Tromsö. Gert er ráð fyrir, að
þessi ferð hafi mikla þýðingu og
fyrir hana fáist mikilsverðar upp-
lýsingar um ísalög, veðurfar o.fl.
á þessu svæði.
Flogið yfir Suðurpólinn
Rychard E. Byrd heimskautafari
og félagar hans þrír, hafa flogið
yifir Suðurpólinn frá stöðvum sín-
um í Little America, og hepnað-
ist flugið ágætlega. Er þetta í
Albert Valtýr Johnson.
Þann 26. júlí 1929, lauk námi
í Dental Surgery, við Minnesota
University, Doctor Albert Valtýr
Johnson, sonur Mr. og Mrs. Albert
C. Johnson hér í bæ. Stundaði
hann nám við stofnunina í íjögur
ár. Sömuleiðis hefir hann nú full-
nægt kröfum Manitoba-fylkis og
er því byrjaður, sem tannlæknir,
að 262 í Somerset byggingunni á
Portage Ave. Tók hann sér þar
lækningastofu í ifélagi við Dr. H.
F. Christie, alþektan 'tannlæknir
og vel látinn.
Með hverju árinu, sem líður,
fjölgar nú hér hjá okkur hinumj
íslenzku mentamönnum, sem kom-1
ast alla leið í námi sínu. Er það J
hrósvert og gefur góðar vonir um
bjartan og dáðríkan starfsferil
íslenzkra mentamanna vestan
hafs.
'yrsta sinn, að flogið hefir ver-
ið yfir iSuðurpólinn, og Mr. Byrd
er enn sem komið er eini maður-
inn, sem flogið hefir y.fir heim-
skautin bæði og Atlantshafið þar
að auki. Voru þeir félagar rétt
að segja nítján klukkusturdir,
burtu frá stöðvum sínum og alt-|
af á flugi, nema eina klukku-i
stund, sem þeir settust og héldu |
kyrru ifyrir. Flugu þeir yfir fjöll
og firnindi og er haft eftir Byrd,
að honum hafi ekki litist vel a
sig þar suður á enda veraldar.
Hoover forseti sendi Byrd sam-
fagnaðarskeyti, þegar fregnin um
flug þetta barst til Washington.
Kldatíð
Allmiklir kuldar hafa gengið að
undanförnu, og í vikunni sem
lieð komst frostið einn daginn
ofan í 20 stig. Er það óvanalega
kalt veður í nóvembermánuði hér
um slóðir og hefir ekki komið
fyrir í síðastliðin tíu ár. En kuld-
inn hefir ekki að eins náð yfir
Manitoba, heldur er nokkurn veg-
inn hið sama að frétta að vestan
og austan, og hefir kuldinn jafn-
vel náð langt suður eftir Banda-
ríkjunum.
Hærri Iaun
Ramsay MacDonald, forsætis-
ráðherra, er í þann veginn að
skipa þingnefnd af öllum flokkum
til að athuga tillögu stjórnurinn-
ar um að hækka laun ráðherr-
anna.. Sagt er að það, sem Mac-
Donald fari fram á, sé það, að
laun forsætisráðherrans séu
hækkuð úr 5,000 sterlingsundum
upp í 8,000 sterlingspund. Tveir
aðrir af ráðherrunum eigi líka að
fá mikla hækkun, frá tvö þúsund
upp í fimm þúsund pund, og enn
eru sex, sem eiga að fá nokkra
hækkun. Tíu fá enga Iaunahækk-
un og þrír eiga að fá minni laun,
en þeir hafa nú — hvers sem þeir
eiga að gjalda.
Winnipegbœr og iðnaðarmanna-
félögin
Alt af síðan 1919, að verkfallið
mikla var í Winnipeg, hefir bær-
inn ekki viljað viðurkenna rétt
þeirra iðnaðarmanna, sem hjá hon-
um vinna, til að tilheyra öðrum
iðnfélögum, en heimilt hefir þeim
verið að hafa félagsskap sín á
milli. Mun þetta einkum snerta
þá iðnaðarmenn, sem vinna hjá
Winnipeg Hydro. Orsökin er sú,
að bæjarstjórnin hefir óttast, að
væru sínir menn í slíkum félags-
skap, þá gæti það hæglega til þess
leitt, að þeir yrðu til þess neydd-
ir að gera verkfall, án þess þeir
sjálfir væru óánægðir með kjör
sín. Hefir þetta valdið nokkurri
óánægju og hafa verkamanna leið-
togarnir gert mikið veður út af
þessu og nefnt þetta bann bæjar-
ins öllum illum nöfnum. Sam-
bandsstjórnin, eða sá ráðherrann,
sem slík mál heyra undir, lét þetta
mál til sín taka, og krafðist þess,
að hlutaðeigendur kysu sinn mann
hvor til að gera út um þetta mál,
en þeir kysi sér oddamann. Verka-
mennirnir völdu þegar sinn itiann,
Ralph Maybank, lögmann í Winni-
peg, en bæjarstjórnin skeytti þessu
engu. Nefndi þá ráðherrann R.
F. McWilliams, K.C., fyrir hennar
hönd. Þeir kusu svo MacDonald
yfirdómara sem oddamann. Nú
hefir nefnd þessi lokið sínum
störfum og er tillaga hennar sú,
að bærinn láti undan kröfum iðn-
aðarmanna og leyfi sínum mönn-
um að tilheyra hinum stærri iðn-
aðarmannafélögum, en þó svo, að
þeir taki ekki þátt í verkfóllum,
sem ekki snerta beinlínis þeirra
eigin hag. Hvort bæjarstjórnin
tekur þetta nokkuð til greina, er
ekki enn hægt að segja með vissu,
en heldur ólíklegt er það talið.
Einar Benediktsson
skáld
65 ára.
í dag (31. okt.) er skáldið Einar
Benediktsson, 65 ára. Síðan fyrsta
bók hans kom út, eru liðin 32 ár.
I' henni eru fáein kvæði og nokk-
ur þeirra með því snildarmarki,
að hann mátti þá með réttu kall-
ast stórskáld. Síðan hefir hann
aukið hróður sinn með hverri
bók, cr hanQ.y.fir frá ser scnt, og
11 ú skipar ha.in öndvegi íslenzkra
skálda með þeirri vegsemd, að
engum manni er við hann jaínað.
Það er óhugsandi að gera grein
fyi ir skáldskap Eifiars í ifáum orð-
um. Hann hefir farið viðar og séð
fleira og reynt, en flest eða öll
lenzk skáld, og íýsingar hans úr
öHum áttum, bæði á lýði og lönd-
um, eru gerðar af þeirri snild, að
slíkt er einsdæmi í bókmentum
vorum. En hvar sem spor hans
hafa legið, hefir hann í öllu stolti
sínu og mikilleik verið íslending-
ur fyrst og íremst, með brenn-
andi ást á ættjörð sinni og höfð-
inglegri bjartýn um hag hennar
í framtíðinni. Ekkert íslenzkt
skáld hefir meira ort í anda hinna
fornu Eddu-snilinga. Enda þótt
að formið á yzta borði sé alt ann-
að, þá sver speki og orðlist skálds-
ins sig í æt;tlna, og er þar og að
finna ifullkomnasta fyrirmynd í
andlegum hreinleika, sem mjög
einkennir öll verk hans. Það er
sama, hvort Einar Benediktsson
lýsir íslenzku fjallalofti, eða hann
leiðir menn gegn um drykkju-
glaum suðrænna stórborga, þar
þar sem loftið er þrungið af vín-
ilmi og ástríðurnar sjóða í blóð-
inu.— Allstaðar er styrkur hréin-
leikans svo mikill, að hvergi
bregður fyrir skugga af lágri
hugsun.
Þegar Einar Benediktsson korr
fyrst fram sem skáld, laust hann
sprota sínum á glugga hins sof-
andi lýðs og heimtaði menn til
nytsamlegra verka. Heróp skálds-
in var þetta:
Trúðu á sjálfs þín hönd, en
undur eigi!
Sami karlmenskubragurinn fteflr
alla tíð bergmálað í ljóðum hans,
sömu eggjunarorðin brenna hon-
um enn á tungu, og aldrei hefir
ættjarðarást hans komið fram í
tígulegri myndum, heldur en 1
hans nýjustu bók. Spádómar hans
um hlutverk og afrek þjóðarinn-
ar hafa aldrei verið stórfeldari en
á síðustu árum. Með sívaxandi
snild og vísdómi hefir hann kat-
að djúp mannlegra tilfinninga og
kvæði hans fjölmörg eru svo auð-
ug af snildarlega sögðum spak-
mælum, að þar glóir perla við
perlu.
Mörg stórkvæði hafa birzt eft-
ir hann í blöðum og tímaritum á
síðustu misserum og kennir þar
mest heimspeki og trúarlegra við-
fangsefna. Verður ekki með sanni
sagt, að almenningi sé þar hægð-
arleikur með honum fylgjast, sem
stórskáldið, spekingurinn og trú-
maðurinn veltir fyrir sér dýpstu
rökum tilverunnar.
Margir eru góðir liðsmenn, en
fáir afburðamenn, og fæstir nema
þeir, sem varpa öllu fyrir borð,
nema því, sem er þeirra háleitasta
hlutverk. Einar Benediktsson er i
dag höfuðskáld íslands og stör-
ifeldasta ljóðskáld á Norðurlönd-
um sökum þess, að hann hefir
kastað frá sér öllu nema list
sinni/ Með lífsháttum sínum het-
ir hann keypt íslenzkri þjóð að-
dáanlegar gersemar, sem hvorki
fölna né ryðfalla þó að aldir líði.
—Mgbl. J.
Tafl-samkepni
Fund heldur taflfélagið “ísland”
fimtudagskveldið 5. des., í Jóns
Bjarnasonar skóla. Þá verður
teflt og rætt um framtíðarhorfur
félagsins.
Byrjað verður að tefla um Hall-
dórsons bikarinn þann 12. þessa
mánaðar, og verða allir þeir, sem
ætla sér að taka þátt í samkepn-
inrþ, að gera skrifara félagsins
(A. R. Magnusson, 637 Home
St., fónn: 71 234) aðvart íyrir
þann tíma og vera viðstaddir það
kvöld.
Samkvæmt eftirfylgjandi yfir-
lýsingu, sem samþykt hefir verið
á félagsfundi, verður nú teflt um
bikarinn, sem væri það í fyrsta
sinn, og ifyrri samkepni ónýtt.
“Við undirritaðir Iýsum því
yfir, að úthlutun Halldórson’s
bikarsins og verðlauna á Marl-
borough Hotel 1925, hafi verið
óréttmæt, vegna þess, að ekki var
fyllilega útkljáð deilumál, sem
orðið hafði meðal þátttakenda,
og óskum þess, að kept verði um
bikarinn á ný, sem ekki hefði það
fyr verið gert.”
H. Halldórsson, heiðursfors.
J. G. Jóhannsson, forseti.
A. R. Magnússon.
C. Thorlakson.
Jón Bergman. K
Halldór Halldórsson.
Herra Halldórsson, heiðursfor-
seti félagsins, sem dvalið hefir
hér í borginni undanfarandi, var
staddur á fundi og flutti öfluga
og hvetjandi ræðu. Lagði hann
að félagsmönnum að sækja fundi,
æfa tafl og hika ekki við að
keppa við önnur taflfélög bæjar-
ins. Hefðu íslendingar sýnt það
fyrrum, að þeir þyrftu ekki að
standa öðrum að baki í tafllist-
inni, og benti félagsmönnum á
glæsilegan taflferil þeirra: Magn-
úsar Smith, fyr verandi taflkappa
Canada, og Guðjóns Kristjáns-
sonar, sem nýskeð varð taflkon-
ungur Canada í bréflegri sam-
keppni.
Bikar sá, sem herra Halldór
Halldórsson gaf taflfélaginu “ís-
landi”, er án efa sá tilkomumesti
verðlaunagripur, sem nokkur tafl-
klúbbur í Winnipeg á, og þó lengra
væri leitað.
Mr. Halldórsson hefir í hví-
vetna sýnt framúrskarandi áhuga
fyrir velferð félagsins, og vottar
því stjórnarnefndin honum inni-
legt þakklæti fyrir hönd allra fé-
lagsmanna.
Ættu nú íslenzkir taflmenn að
sýna, að þeir kunni að meta það,
sem Mr. Halldórsson hefir svo
höfðinglega gjört, og starfa að
því, að klúbburinn megi verða
öiflugasta taflféJag 'bæjarins.
A. R. Magnússon.
Frá Elliheimilinu
Það eru svo margir að spyrja
um hvernig gangi að “koma upp”
Elliheimilinu nýja og nokkrir
farnir að panta þar herbergi fyr-
ir háaldraða vandamenn sína, og
því réttast að skýra ofurlítið fra
horfunum.
Húsið er komið upp og hækkar
ekki.úr þessu, nema ef til vill
reykháfurinn, og æðimargir eru
önnum hlaðnir við múrsléttun
innan húss. Hurðirnar eru á
leiðinni frá Ameríku og eru úr
einhverjum ágætisvið, sem eg man
ekki nafn á. Trésmiðir vinna að
umgerðinni um glugga og hurðir
og útliitð gott að húsið geti hýst
fjölmarga gesti í vor, ef nægílegt
fé verður til að greiða verka-
mönnunum í vetur.
Það er búið að greiða þó nokk-
uð á þriðja hundrað þúsund krón-
ur fyrir efni og vinnu og “kass-
inn’1 auðvitað hálftómur. En það
er allvæn uppspretta ótæmd, þar
sem eru skuldabréfin, sem Elli-
heimilið .fékk að gefa út með á-
byrgð bæjarsjóðs 'Reykjaviíkur.
Þau eru alveg nýprentuð, 240 að
tölu, hvert á 500 kr. og ársvext-
irnir 6%%, en greidir tvisvar á
ári. Útsöluverð þeirra verður
96% af nafnverði, — og þau verða
innbyrt smámsaman á 20 árum,
svo að í raun réttri er hér ágætt
tækifæri fyrir þá, sem eiga fé á
vöxtum hvort sem er, enda voru
sjö bréf keypt sama daginn og
þau komu úr prentsmiðjunni, og
von á meiru.
En ekki er þess að dyljast, að
það er alveg undir sölu þessara
bréfa komið, hvort unt verður að
fullgera húsið fyrir vorið, og færi
svo ólíklega, að salan yrði treg,
og því ekki unt að ljúka við hús-
ið, þá missir Elliheimilið tugi þús-
unda, sem það annars á von á í
húsaleigu næsta sumar, — og Al-
þingishátíðarnefndin verður í enn
meiri vandræðum með gistingu
hér í bænurn handa Mangferða-
mönnum vestan úr Bandaríkjum
og víðar. Eg veit ekki, hvað öðr-
um kann að finnast, en mér finst
það afar óviðfeldið, fyrir bæinn
og landið alt, ef stórhýsi með yf-
ir hundrað herbergjum væri mjög
langt ó veg komið um hátíðina, en
þó ekki svo langt, að unt væri að
hýsa þar gesti, og þeir svo í vand-
ræðum með gistingu hundruðum
saman.
Vér skulum vona, að ekki komi
til þess og margir kaupi bréfln
og það sem fyrst.
Þar sem enn er óráðstafað mik-
illi vetrarvinnu í Elliheimilinu
fyrir trésmiði og málara, er rétt
að geta þess, að þeir verða látnlr
sitja fyrir henni að öðru Jöínu,
sem tekið geta umrædd skulda-
bréf upp í vinnu sína að ein-
hverju leyti.
Ekki má eg enda svo þessa
grein, að eg lýsi ekki þakklæti
okkar í garð þeirra, sem mest og
bezt hafa hjálpað til að koma hús-
inu upp. Bæjarstjórn Reykjavik-
ur og Landsbankinn hafa eigin-
lega hjálpað um alt lánsféð hing-
að til.
Samt er það ein tekjulind, sem
ekki hefir enn orðið eins drjug
og við var búist. Við bjuggumst
sem sé við því, að ýmsir mundu
fara að dæmi þeirra systkinanna,
Helga Jónssonar trésmiðs, Vest-
mannaeyjum, frú Margrétar Jóns-
dóttur, Sveins Jónssonar kaup-
manns og Guðmundar Jónssonai
í Reykjavík.
Þau hafa helgað minningu for-
eldra sinna herbergi á Elliheim-
ilinu nýja með því að gefa nokkr-
ur þúsund krónur í bygging^rsjóð
þess, og bæta árlega við á gift-
ingardegi foreldra sinna — nú síð-
ast 26. f. m. 200 kr. — Jafnframt
því, sem þann dag er “veizlu sleg-
ið upp” fyrir heimilisfólk Elli-
heimilisins að fyrirmælum þeirra!
Við erum alt af að vona, að ein-
hverjir aðrir reisi sínum foreldr-
um svipaðan minnisvarða með
styrk til byggingarinnar og glaðn-
ingar gamla fólkinu. Það sann-
ast, að einhverjir hugsa: “Þetta
hefðum við átt einnig að gera”,
er þeir siðar sjá 2 samliggjandi
herbergi ætluð elztu hjónum Elli-
heimilisins, en helguð minningu
þeirra hjónanna Jóns Helgasonar
og Guðrúnar Sveinsdóttur, er síð-
ast bjuggu á Leirum undir Eyja-
fjöllum. —
En það er raunar ekki of selnt
enn, að minnast foreldra sinna á
svipaðan hátt.
S. Á. Gíslason.
—Mgbl.
Úr bænum
MEN’S CLUB .
Þetta unga félag hélt annan
mánaðarfund sinn í samkomusal
Fyrstu lútersku kirkju, á fimtu-
dagskveldið í vikunni sem leið.
Sezt var að borðum kl. 6.30 og á-
gæt máltíð framreidd af trúboðs-
félagi safnaðarins. Að máltíð-
inni lokinni flutti L. St. G. Stubbs
dómari fróðlegt og skemtilegt er-
indi um Þjóðbandalagið. Var
gerður góður rómur að erindi dóm-
arans, enda er hann manna fróð-
astur um alt, sem að Þjóðbanda-
laginu lýtur. Ein deild þess er hér
í borginni og er Stubbs dómari
forseti hennar. Tíu af þeim, sem
fundinn sóttu, gengu í deildina
þar á fundinum. Um 60 menn
voru viðstaddir og var fundurinn
bæði ánægjulegur og uppbyggi-
legur.
Sá. sem hæsta vinninga hefir á
spilafundi Ásbjörns Eggertssonar
í Goodtemplarahúsinu, fjögur
næstu laugardagskveld, fær sér-
stök verðlaun, Turkey. Hin vana-
legu verðlaun, á hverju spila-
kveldi, verða gefin engu að síður
fyrir það.
Mr. K. Eyjólfson frá Kandahar,
Sask., kom til borgarinnar í vik-
unni sem leið, með konu sína, sem
er að leita sér lækninga.
G. S. Grímson, dómari frá
Rugby, N. D., var staddur í borg-
inni á miðvikudaginn.
Kristilegt félag ungra kvei'na,
Young Women’s Christian Associ-
tion, biður þess getið, að í kveld,
kl. 8, þann 5. desember, hefjist
enskukensla fyrir stúlkur af út-
lendum uppruna, er ekki C'ga
þess kost, að stunda nám við
kvöldskóla borgarinnar. Fer
kensla þessi fram í byggingu fé-
lagsins, að 447 Elice Ave., hér í
borginni. Frekari upplýsingar
fást með því að kalla upp 86 647.
Séra Carl J. Olson kom til borg-
arinnar á þriðjudagsmorguninn.
Var að sækja fund skólaráðs Jóns
Bjarnasonar skóla, sem haldinn
var á þriðjudagskveldið.
Til bráðabirgða
Þetta er aðeins til að kvitta
fyrir grein eftir —“L. F”, sem
birtist í Heimskringlu 20. nóv.
síðastliðinn, þar sem höfundur-
inn mælist til, hð eg skrifi meira
um bænina og gjöri grein fyrir
hinum vísindalega eða heim-
spekilega grundvelli hennar.
Mér er einkar ljúft og skylt að
verða við þessum tilmælum, sér-
staklega þar sem þetta er hjarta-
punkturinn í hinu kristilega lífi
og reynslu og mér hið hugljúfasta
efni og líka vegna þess, að grein
“L. F’s” er vingjarnleg og kurt-
eys í alla staði.
En svo er mál með vexti, að eg
verð i miklu annríki fram yflr
hátíðir, hefi í mörg horn að líta
þangað til, og get varla btt neinu
við. En í janúar má “L‘ F.” og
aðrir búast við grein frá mér um
þetta efni, í “Lögbergi”, en eg bið
afsökunar á drættinum.
Carl J. Olson.