Lögberg - 12.03.1931, Blaðsíða 1

ef o.
44. ARGANGUR
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 12. MARZ 1931
NÚMF.R 11
Palladómar
Hvenær sem Mr. Haig dettur i
luig orustan við Wiaterloo, fer hann
-aÖ velta því fyrir sér hvort drengirn-
ir núna, undir núverandi skólafyrir-
komulagi myndu berjast, ef til þess
kæmi, eins hraustlega, eins og hetj-
ur jiær, sem börSust undir forustu
Wellingtons 1815. Já, það er nokk-
uð, sem mætti athuga. “Myndu þeir
l erjast eins hraustlega ?’’ Vér getum
ekki svarað ])ví, en vér vitum ]?að,
að Wellington var óánægður með
ruslaralýð þann, sem hann hafði
undir höndum—svo óánægður, að
honum fórust þannig orð : “Eg veit
ekki hvaða álit óvinirnir skapa sér
um þessa menn mina, en Guð minn
góður, eg verð að segja ])ér það, að
eg kvíði fyrir þeim.”
Hvað sem um það er, þ^ lét Mr.
Queen skoðun sina í ljósi um það,
uð þessi orð Haigs væru orð í tírna
töluð. Þegar hann var drengur
heyrði hann um hin framúrskarandi
frægðarverk skozkra hetja og v,arð
svo áhyggjufullur út af því hvort
hann mundi nokkurn tíma geta feí-
að í fótspor slíkra manna að haur.
gat ekki sofið tímunum saman.
Það, sem gaf honum mestu áhyggj-
urnar, var það hvort það væri á-
reiðanlegt að einn Skoti gæti
horið af sex Englendingum—virki-
lega. Hann sagði oss samt ekki
hvort hann hefði nokkurn tíma
sannfært sjálfan sig í því efni síð-
an. Hann hefir sjáanlega hætt við
að gera sér rellu út af því efni.
\Tér komum nú að því að skýra
hversvegna þingmenn fóru að brjóta
heilann um afreksverk Svarta
Houglasar og Wellingtons. Það kom
upp í gær í sambandi við talsvert
alvarlegar ræður um skólabækur.
Col. Taylor vildi vita hvort Mr.
Hoey væri viss um að skólabækurn-
ar, sem vér nú notum væri ritaðar
af þeim mönnum, sem að sjálfsögðu
ættu að rita þær, og með því meinti
hann brezka og canadiska höfunda.
“Tut! tut! tut,” sagði Mr. Hoey,
auðvitað var hann viss um það.
Það var engin ástæða til að láta sér
detta í hug að bækurnar væru á
nokkurn hátt óekta. Veraldarsagan
sem notuð hafði verið á síðari ár-
um var skrifuð af Ameriskum höf-
undi, en æðstaráð skólanna í fylk-
inu hafði álitið h'ana ágæta og hann
var alveg viss um að Dr. Daniel
M clntyre væri eins fær um að dæma
um slika hluti og nokkur annar í
víðri veröld. Kort yfir verslunar-
samband Breta við umheiminn hafði
líka verið notað og hefðu menn
lengi haldið að það hefði verið búið
til af Bandaríkjamanni en svo hefði
það komið upp að það væri verk
Breta sjálfra upprunalega. “Og
svo,” bætti Mr. Hoey við, “er nú
verið að innleiða annað betra.”
En leiðtogi afturhaldsmanna var
ekki ánægður með þetta. Hann
hafði séð Col. Wlells verða talsvert
heitan út af einhverjum skólaibókum
sem hann hafði verið að tala um.
Mr. Hoey svaraði því, að hann væri
alveg hissa á þvi, ef Col. Wells gæti
íundið mikið rangt við bækur þær,
sem nú væru fyrirskipaðar af menta-
málastjórninni. Eins og menn sjá,
!á það nú fyrir að ræða það hvort
Col. Wells væri fær um að dæma
um slíka hluti, sem bókmentir. Col.
Taylor sagði að enginn lifandi mað-
ur væri færari að dæma i þessu efni
en Col. Wells og svo væri hann
allra manna ólíklegastur til þess að
koma hinum minsta ófriði af stað.
Mr. Ivens fl.ab. Wþg.) gaf það sem
sina skoðun, að Col. Wells væri
fremstur í flokki allra “rellu-hringl-
ara.” Mr. Farmer sagðist hafa
unnið með Col. Wells í æðsta ráði
skólanna hér i fylkinu og hefði
liann aldrei heyrt Col. Wells gjöra
neinn hávaða út af skólabókum
þeim, sem hér væri um að ræða, og
Col. Taylor tók fram í fyrir hon-
um, og sagðist hafa heyrt Col.
Wells með sínum eigin eyrum segja
ymislegt ljótt og all-nærgöngult um
þessar sömu bækur. Eftir svo sem
r5 minútur, bætti Col. Taylor því
v>ð að þegar hann hefði verið að
hugsa málið hefði hann ekki ætlað
a<v’ láta Col. Wells getið í þessu sam-
bandi. J
Það átti að verða verk Mr. Ivens
lyfta umræðuefni þessu upp í
æðra veldi. Hann sagði að sér væri
a'veg sama hver skrifaði skólabæk-
u>' vorar, svo sem sögu eða hvað
uunað, hvort það væri amerískur
'Uaður, Canada-maður Englending-
Ur maður frá Japan, eins lengi
°S hann segði sannleikann um hvaða
e ni sem væri, allan sannleikann og
“THE SPIRIT OF ACHIEVEMENT”
Photograph shows Miss Ninn Sæmundsson, the
young Icelandic sculptress, at work upon a winged
symbolic figure she is executing for the new Waldorf-
Astoria. The figure represents Miss Sæmundsson’s
conception of the spirit of achievement which she
finds in the United States. Miss Sæmundsson is a
Europcan who refuses to believe that the United
States is dominated by materialism. She finds this
country immensely stimnlating to the artist. Thc
symbolic figure is 8 feet 6 inches high and will be
cast in nickel bronze. It will be placed over the main
entrance of the new Waldorf-Astoria in Park Avenue.
—From Ted Saucier, 277 Park Avenue, New York.
Nú er rétt að því komið , að,
fólkið í Manitoba þarf ekki leng-1
ur að fara til prestanna, til að
láta þá gifta sig, frekar en það
sjálft vill. Þingið hefir breytt
giftingalögunum 'þannig, að nú
geta dómarar (iCounty iCourt
ekki að borga nema tvo dali fyr-]
ekkert nema sannleikann. Mr. ! B0rgaralegt hjÓflclbcUlcl
Bachyjiski spurði hvort það gerði
engan mismun frá hvaða sjónar-
miði bækur væru ritaðar, og það
varð til þess að nú fóru þingmenn
hver i kapp við annan að ræða um
“bókmentir.”
Mr. Ivens hélt því fram að í sögu
skyldi höfundur aðeins gefa atburð-
ina eins og þeir hefðu skeð og skyldu
svo nemendur draga sínar ályktanir
eins og þeim kæmu atburðirnir fyr-
ir sjónir. Col. Taylor sagði að þá
yrði saga jafn leiðinleg og verstu
upptalningar í annálum. Hann
sagðist vilja kynnast virkilegum
mönnum í sögunni og jafnvel þótt
mennirnir, sem skrifuðu væru ögn
hlutdrægir. Mr. Haig spurði hvort
Mr. Ivens héldi upp á sögu þá, sem
Green hefði ritað og kallað “Stutt
saga af Englendingum.” Mr. Ivens
sagði að svo væri og til þess að
sýna að hann þekti höfunda líka, þá
spurði hann Mr. Haig hvaða álit
hann hefði á menningarsögu Buck-
lcys. Þessu virtist Mr. Haig ekki
geta svarað, sem nú gat með naum-
indum sent skeyti yfir salinn þver-
ann til Mr. Ivens, um það að fólk
læsi ekki sögu Greens i Bandaríkj-
unum. Mr. Ivens gaf sig ekki að
þessari bendingu Mr. Haigs en tók
það nú sterklega fram þlíklega eftir
að hafa hugsað málið vel) að al-
heimsfriður kæmist aldrei á fyr en
veraldarsagan yrði rituð af nefnd,
sem samanstæði af fulltrúum allra
stórþjóða.
Dr. Rutledge þCons. MinnedosaJ
stóð á fætur til þess að spyrja hvort
saga sú, sem þeir væru að tala um
væri Myres saga. Spurningunni
var beint að Mr. Hoey. Mentamála-
raðherrann sagði að svo væri—“já,
Mvres saga.” “Nú,” svaraði Dr.
Rutledge. “Eg las bókina og þegar
eg hafði lesið' kapítulann um
stríðið mikla, þá fór eg að efast um
að eg hefði nokkurn tíma farið yfir
um.” Vér lítum því svo á að ef Mr.
Myres vill síður hleypa upp í Dr.
Rutledge þá sé betra fyrir hann að-
geta þess i næstu útgáfu, að Dr.
Rutledge hafi komið á vigvöll, þó
vér vitum ekki fyrir vist að þessar
20 miljónir eða svo, sem fóru í stríð-
ið, og aldrei verður getið vegna rúm-
leysis, séu sérstaklega að bera Dr.
Rutledge fyrir brjóstinu í þessu
efni, svo að þeim yrði ánægja að
þvi, að sjá nafn Doktorsins einangr-
að þannig.
/. E. þýddi.
Söngsamkoman
Það er nú ekki til neins fyrir
mig að segja, að eg hafi yekið
upp stór augu, því trúir enginn.
En þá 'get ég sagt, að mér hafi
orðið ilt við, þegar kunningi minn
kom hér inn til mín í morgun og
bað mig að segja álit mitt um
söngsamkomuna hans Björgvins
Guðmundssonar í gærkveldi. ís-
lendingar hafa einhvern tíma
komist að þeirri niðurstöðu, að
engin lifandi skepna á jörðinni
hefði óljósari hugmynd um sjö-
stirnið, en kötturinn, og e!g hefi
staðið í þeirri meiningu, að þekk-
in!g mín á söng yfirleitt, muni vera
álíka verðmæt og þekking kattar-|
ins á stjörnufræðinni. — En núj
fór þessi kunningi minn út, og eg
fór að hugsa um það, hvað holl’
og dýrmæt áhrif að fagur sönguri
hefði æfinlega haft á mig, o:g þaðj
sem meira væri vert, eg yrði aði
kannast við það, að ekkert af því, j
sem við mennirnir hefðum með|
höndum, mundi vera jafn * nær-j
komið og áhrifamikið erindi til
allra manna, eins og fagur söng-j
ur. Eg sagði allra manna, enj
það er eins og það sé ekki nóg. j
Þá mundi ég eftir því, þegar fall-j
egasta stúlkan á heimilinu var
látin sitja í hentugum stól aftast
í
unum og henni fengin harmonika hugrekkið nýtur
boðið að apila blíðuotu oe fremur og sólin fær ekki tækifæri hjá Þossum
ÍSLENZKAN
Goðborna gimsteina safnið,
gullfagra íslenzka málið.
Dómgieindar ávaxta eikin,
eggþolna liugsmiðju stálið.
Stöðugri ljósþrá þú lyftir.
Leitendum unnusta í kyrþeyx
Knýjandi sí-þörf þú svarar,
sannleikans trúasta hirðmey.
Bónleiður fer enginn burtu.
Bikar þinn skáldið við undi.
Skilninginn öllum þú skerpir.
Skjól er í bjargveggja lundi.
Langsóktar brautir þú leiðir.
Ijífseðlis þroskann ])ú sýnir.
Fegurð til hjartna þú hyllir.
Hugtrausti sálina krýnir.
Tilfinning sterka ])ú túlkar,
tárin í augun þú kallar.
Tónanna þýðing þú táknar,
tilgangi viljans ei hallar.
Goðborna gimsteina safnið,
gullfagra. íslenzka tungan.
Útlistun andans þú ræður,
afgreiðir hugsjóna þungann.
Fr. Guðmundsson.
Björgvin Guðmundsson, A.R.C.M.,
höfundur kantötunnar miklu,
“íslands þúsund ár”, sem sungin
var í Fyrgtu lútersku kirkju þann
8. o'g 5. yfirstandandi mánaðar.
Nýr sendiherra
Bennett forsætisráðherra hef-
ir skipað William Duncan Her-
ridge, K.C., sendiherra Canada
til Bandaríkjanna, og hefir kon-
un!gurinn staðfest þá embættis-
skipun. Ekki er samt búist við
að Mr. Herridge taki við embætt-
inu nú þegar, eða ekki fyr en eft-
ir svo sem tvo mánuði að minsta
tm Sltja 1 hentUgUm StOl aitast _ , ' ir svo sem lvu manuui uu miusLa
bátnum, með rautt sjal á herð- undir hvössu skýjafari, þar sem sem allir næmustu ma ra; mgar kogt.. ^ eitthvað ekki tilbúinn.
_______tovmrtrííifQ hucrrekkið nýtur sín öllu öðru heimsins sítéra nu 1, skuli iiöa AWTltlÍT1(r,lt. hefir alt til beasa
Almenningur hefir alt til þessa
heyrt mjög lítið um þennan mann
og
fegurstu lögin, sem hún kunni, nema til að mmna a sjana sig. j smum. veáv -u ....‘ — getið.
Söngröddin er guðdómlegur njóta sín ekki a horðum atkvæö- ^ gama]1> fæddur og uppalinn
henni eru tillögð um íslenzkunnar, en annað er
mikilhæfu börnum
sjálfa sig. ] sínum. E'g veit að sumir tónar
meðan róið var út í æðarvarpið,
og fuglarnir komu úr öllutm átt- hæfileiki, og
um eins og oddafylkingar og alt þroskaskilyrði eins og öllum öðr- það, að kveða ....
stefndi að bátnum, í staðinn fyr- um meðfæddum eigmlleikum. j hitt, að enskur hreimur eggis hann , Evrópu og var einn af yf.
ir að forðast manninn, eins og Mún ber því fljótlega með sér, fegurð málsins. En hér eiga morg irmönnum j Canadahernum.
vanalega gerist. j eigin vilía mannsins °8 utanað- íslenzk born oskilið mal. Stjórnmá hefir hann ekki látið
vil ekki eiga að ákveða, komandi áhrif, tilfinningu, skiln-^ E!g hefi nú minst á persónurn-
Hann er lögfræðingur, 42
1, fæddur og uppalinn
í Ottawa, og hefir verið þar alla
þá linara að, eða^ æf.^ nema 4 stríðsárunum var
Eg
til sín taka, svo á hafi borið, fyr
hvað víðtæk áhrif söngsins kunna ing og þekkingu, svo það er ekki ar, sem mest hrifu mig í þessu en nýlega. Alt til ársins 1926,
að vera, eða hvað óljóst skyn það að furða, þó hún sé áhrifamikil.j samfelda stórverki. En eigi að var hann heldur fylgjandi frjáls-
er, Sem nýtur engra áhrifa af þegar hún er vel æfð, og lætur í síður minnist eg þeirra með lynda flokknum, en varð þá eitt-
honum, hér á jörðinni; en þá erHjós skilning og tilfinningu mestu þakklæti, allra sem tóku þátt í hvað saupsáttur við Mr. King, og
þó hitt óumtalað, hvað áhrif snillinganna, mikilla tónskálda.' einsöngunum. En það, sem sam-, hefir síðan fygt íhaldsflokknum
söngsins kunna að bera skilning Hér er því margt, sem þarf að söngnum viðkemur, þá verður og j síðustu kosningum gerði
mannanna langt út í ókannaða al-| taka til greina
víddina
vængir
eða hvers eðlis þeir blæ-^
eru, sem halda
verður
engum sérstökum þakkað, því hann alt, sem í hans valdi stóð,
jafnvel þeir, sem enginn heyrði tll ag styðja þann flokk. Hann
til, hafa þó gefið heildinni gildi,
1 greind mannsins á lofti, þegafjOg söngflokkurinn syngur j
Judges) gift fólk engu síður en;vorging eru fyrir skrælnaða jorð.
prestarnir, ef hlutaðeigendui! ina
kjósa það heldur. Og það þarí
i Kvæði er ort fyrir vist tæki-
dóm-' færi, lag er samið að þessu kvæði, til, hafa þó gefið heildinni gildi, ferðaðist með Mr. Bennett um alt
tæki-, eins og séra Eirkur Briem á þingi. landið í kosningaleiðangri hanis
hún sér augliti til auglitis.j færið, eins og skilningur og dóm-( þó enginn hyerði hann segja orð.j j sumar 0g Var þar hans hægri
Hugsunin er undirstaða tónanna j greind skáldanna lagði þáð fram eða naumast það, þá var þó aU-j hönd. Síðar fór hann með hon-
Guð býr í fögrum söng. Söngur-Jtil álits almennin'gi. | ur þingheimur sér þess meðvit- um til London og síðast til Wash-
inn er það sama á hugarfar
mannanna, sem ’’ gróðrarskúrir
Eg veit ekki til, að við Björg-
i vin Guðmundsson séum neitt
ur þmgneimur ser þess meðvit-
í þeim erindagjörðum kom ég andi, að hann, öllum öðrum frem-
á söngsomkomuna í gærkveidi, að ur> gaf þinginu fult gildi, í fjár-
ington. Það má því svo heita,
að hann hafi a!drei af Bennett
heyra þúsund ára afmæli Alþing-j máiunum sérstaklega, að öHu var litið í næstum heilt ár. — Mr,
is. Eg kom til að heyra bergmál óhætt, á meðan Eiríkur varaði Herridge er ekkjumaður, en ein-
hreystinnar qg hreinskilninnar;
e'g kom til að heyra nú einu sinni
ir að láta gifta sig, ef dómarinn skyldir> og hefði ég þó unað þvíj málróm mestu , athafnamanna
gerir það, og svo náttúrlega fyr-| vek En það vin svo tili að við;þingsins og þjóðarinnar á þús-
ir leyfisbréfið, sem kostar fimm
dali. Ekki gekk það á góðu, að
koma þessum lögum gegn um
þingið. Þetta var ekki stjórnar-
frumvarp, en það var einn af
flokksmönnum stjórnarinna'r, A.
J. M. Poole, sem'lagði frumvarp-
ið fyrir þingið. Ekki verður held-
ur sagt, að það hafi verið gert
beinlínis að flokksmáli. En ieiðtogi
íhaldsins, F. G. Tayior, barðist á-
kaflega gegn frumvarpinu, og Jos.
Bernier fylgdi honum örugglega.
Bygðu þeir andmæli sín fyrst og
fremst á því, að giftingar ættu að
vera kirkjuleg athöfn, en ekki
borgaraleg. Gerði Tayior margar
tilraunir til að sannfæra þing-
ið um skaðsemi þessa lagafrum-
varps, og loks bar hann fram þá
tillögu, að allur kaflinn um borg-
aralegt hjónaband væri feldur
niður, en sú tillaga var feld með
26 atkvæðum gegn 14. Það lítur
út fyrir, að all-margir þingmenn
hafi verið fjarverand, þegar þessi
atkvæðagreiðsla fór fram, og
verður því ekki séð, hvort þeir eru
mótfallnir borgaralegu hjóna-
bandi eða ekki. Þar á meðal voru
báðir íslenzku 'þingmlennirnir.
Þess er vert að geta, að það var
kirkjan, United Church of Can-
ada, sem fór fram á þá lagabreyt-
ingu, sem hér hefir verið gerð.
heyra sjálf-
heyra kúgun-
hverjar tilgátur eiga sér stað i
Ottawa um það, að hann muni
Sambandsþingið
Það verður sett í dag, fimtu-
dag, eins og áður hefir verið get-
ið um að tU stæði. Hefir mikiH
undirbúningur undir það átt sér
stað í Ottawa undanfarna daga
niðurlæginguna, heyra minum og' beygja mig í þegjandi endum.
erum í heiminn bornir við sömuj und liðnum arum
þúfuna, eg kvöldsólarmegin, ení stæðið og frelsið,
hann morgunsólarmegin, og lík-j ina og
ast til kemur það til af því, að, dagrenninguna, fótaferðina og^ þakklæti frammi fyrir þeirri
hann stóð til að skilja sólskinið morgunhugann, og heyra brakið konu og hennar hlutverki á sam-
i hásætinu, þegar nú aftur að komunni.
ekki við baggamun. .
En var þá Mrs. Isfeld ekki neitt
á bak við þetta? Þegar á píanó-j áður en langt líður giftast Miss
ið kemur, hefi ég líklega ekkert^ Mildred Bennett, systur forsætis-
að segja, en en'ginn getur bann-^ ráðherrans. Sú frétt hefir þó
að mér að hlýða tilfinningum ekki verið staðfest af h!utaðeig-
sjálfstæðið settist að stóli.
Erindi mitt var mikið.
Eg
betur en ég.
Þúfan á milli okkar var stór,
og heitir Dimmifjallgarður. En
eg var orðinn svo stór og eftir-j hafði heyrt að 60 manns ætlaði
tektaríkur, þegar hann kom, að að leysa hlutverkið af hendi, og
eg varð fljótlega var við hann um skáldin efaðist ég ekki.
austan í þúfunni, og þó vil ég má eg segja, að eg varð ekki von-
ekki segja, að hann hafi strax svikinn. Margt
farið að kanna tónstigann; en
Fr. Guðmundsson.
Winnipeg, 4. marz 1931.
NújNýr stjórnmálaflokkur
Sir Oswald Mosley er að mynda' for-
°g, nýjan stjórnmálaflokk á BretlandiJ Western Canada Airways fé!ag-
Loftskipaátöðvar í
Winnipeg brenna
Stevenson loftskeytastöðvarnar i
Winnipeg brunnu tii kaidra kola
á miðvikudaginn í vikunni sem
leið. Brunnu þar líka átta loft-
Alt var þetta tilheyrandi
fyrst þe!gar eg sá hann innan við
fermin'gu, þá þótti mér pilturinn,
þó hægt færi, líkur því, að það
yrði seinna tekið eftir honum. —
Eg mintist á Björgvin, af því að
miklu veldur hér um sjálfur upp-
hafsmaðurinn. En þegar tón-
skáldið hefir verið að verki, kann-
ske heilt ár, með sínum sérstöku
hæfileikum, áður en söngurinn
var opinberaður, þá þykir mér
sanngjarnt að Hta svo á, að eng-
inn áheyrandi sé því vaxinn, að
dæma sönginn réttlátlega, eftir
að hafa heyrt hann einu sinni eða
tvisvar, sízt af öllu sem heild.
Eg er oft búinn að heyra litla
lagið: “Þótt þú langfðrull legð-
ir”, eftir Björgvin, og þó finst
mér að eg aldrei hafa verið af-
greddur, að öllu, sem í því felst,
fyr en Mr. Sigurður Skagfield
afhenti mér það loksins þarna um
daginn. Það er karl, sem skiiur
íslenzkan hrynjanda, og er heyr-
anlega barn móður sinnar. Nei,
eg ætla mér ekki þá dul, að dæma
sönginn í gærkveMi, og þó má
eg segja, að eg varð fyrir mikÞ
um áhrifum, eins og ög stæði
l — iv/r---------. heyrði ég
skildi, vel úti látið. En eg er því sem enn að minsta kosti er kallað- inu. Er skaðinn talinn $175,000,
vanur, að mín eigin takmörkun ur> <*Nýi flokkurinn”. Sir Oswald ega þar um bil. Um orsakir elds-
bannar mér, einkum í fyrsta er aðeins þrjátiu og fimm ára gam-. ins vita menn ekki. Voru þessar
sinn, að njóta alls þess, sem á all> en er búinn að sitja all-lengi' loftskipastöðvar þær fullkomnustu
boðstólum er og kemur i ljós a þingi, fyrst sem íhaldsmaður og i Vestur-Canada. Verða þær
seinna. Sérstaklega dáist ég að sv0 óháður, og síðast tilheyrandi; endurreistar eins fljótt og mögu-
Mr. Sigurði Skagfield.
Þar fylg-.verkamannaflokknum, og var hann le!gt er ag koma því við. Eitthvað
ist alt að: fegurð raddarinnar, einn af ráðhen-unum í MacDonaid-1 tefur þetta fyrir póstflutningum
skilningur, tilfinning og æfing, sfjórninni. Hefir hann nú sagt af { bráðina, en ekki mjög mikið.
ásamt með fullkomnu valdi á ís-^ g£r þvi embætti og sagt skiHð við ____________
lenzka máHnu. í honum heyrir verkamannaflokkinn og hugsar
maður landvættina hyæsa, ogjsér að mynda sinn “Nýja flokk”
pólvindana rifna á jöklunum, dr ollum hinum stjórnmálaflokkun-
eins og Hka hann í hjartanlegrL um> og 4 hann að verða það afl,
nærgætni lætur svalandi hafgoÞ sem endurreisi Bretland, sérstak-
una mæta sjálfri sér á heimleið lega hvað snertir atvinnumáþ
frá dalabotnum og fyrirstöðu verzlun og viðskifti. Snýr Sir
Oswald sérstakle'ga máli sínu til
unga fólksins og allra þeirra, sem
ungir eru í anda og trúa á mátt
æskunnar. Hugsar hann sér að
byggja endurbótastarf sitt á þjóð-
legum grundvelH, og ætlar fRkk-
urinn að hafa fjögur hundruð
frambjóðendur við næstu þing-
kosningar.
fjalla. í honum heyrir maður
aflraunirnar o'g endunreisnina.
Það hefði nú kannske einhver í
mínum sporum ekki hrósað henni,
Mrs. Baldur Olson, því það lá
við að eg gréti undan henni. En
þá mundi ég það, að hún er ætt-
uð úr Þingeyjarsýslu, og þó mér
þyki enginn ófullkomleiki Ijótari
en mont, þá lá nú við, að eg yrði
dálítið upp með mér, að við vor-
um þó bæði úr sömu átthögum.
Hún er reglulegur snillingur, frú-
Jarðskjálftar á
Balkanskaga
í vikuiokin síðustu urðu jarð-
skjálftar mikHr á stóru svæði í
suðurhluta Evrópu, svo sem Aust-
urríki, Serbíu, Jugoslavíu, Grikk-
iandi og fleiri iöndum, og virðast
þessir jarðskjálftar hafa verið
afar víðtækir. Hafa þeir vaMið
miklu eignatjóni, en mannsköð-
um ekki miklum, eftir þeim fréti*
um, sem borist hafa.
Fiskiveiðatíminn framlengdar
Fiskiveiðatíminn í Manitoba,
,h«fir verið framlengdur til þess
in, en sárt er það, að íslenzkan, f> aprU næstkomandi.
LUKKUÓSKIR TIL K. N.
Sigfús fer með satt og rétt,
Og syngur þér til lukku:
Á þér sér hann engan b 1 e 11,
Og ekki neina hrukku.
F. R. Johnson.