Lögberg - 09.04.1931, Qupperneq 4

Bls. 4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 9. APRÍL, 1931.
Högberg
Gefið út hvem fimtudag af
TEE COLUMBIA PRESS, LTD.,
Cor. Sargent Ave. og Toronto St.
Winnipeg, Maðitoba.
Tcdsímar: 86 327 og 86 328
Einar P. Jónsson, Editor
Utanáskrift blaSsins:
The Columbia Press, Ltd., Box 3172
Winnipeg, Man.
Utanáskrift ritstjórans:
Editor Lúgberg, Box 3172, Winnipeg, Man.
Verð $3.00 um árið. Borgist fyrirfram.
The “Lögberg” is printed and published by
The Columbia Press, Limited,
695 Sargent Ave., Winnipeg, Manitoba.
Föátudagurinn langi
Eftirfaiandi grein, er þýdd úr blaðinu Manitoba
Free Press:
“Föstudaginn langa má í raun réttri kalla fæð-
ingardag kristninnar í þessum heimi; þriggja ára
starfstíma Krists var lokið; kenningum og ræðum,
kraftaverkum og þeim táknum, sem mannsins sonur
reyndi að opinbera með sitt guðlega eðli og sinn
himneska boðskap því fólki, sem hann umgekst — öllu
þessu var lokið; hið mikla endurlausnar og friðþæg-
ingarstarf var einungis eftir. Fómarlambið vayð að
framseljast og syndir mannkynsins að verða þvegnar
burt, með því að úthella saklausu blóði.
Krossfestingarsagan er sögð í guðspjöllunum
með undursamlega fáum, en áhrifamiklum orðum.
Mattheus segir alla söguna um iðran og dauða
Júdasar, framkomu Krists fyrir Pílatusi, atburðinn
um Barrabas, húðstrýking drottins, förina til höfuð-
skeljastaðarins, dauðann á krossinum og jarðarför-
ina í grafreit Jósefs, — hann segir frá öllu þessu á
tveimur blaðsíðum í guðspjallinu; hann skrifar það
með ákafara eldfjöri og sálrænni dráttum, en öll sögu-
Ijóð Grikkja eiga yfir að ráða.
Krossinn er ímynd friðþægingar guðs fyrir menn-
ina. Það er á grundvelli friðþægingarinnar, sem
Evrópa hefir stigið framfara-spor sín í tvö þúsund
ár, og þýðing hennar er sú, að frelsun mannanna og
framtíð, byggist á hæfileikum þeirra til þess að við-
urkenna þann sannleika, að þeir séu lítilmótlegar og
villuráfandi verur.
Þegar mennimir skilja þetta, eða gera sér fulla
grein fyrir því og viðurkenna afleiðing þess, eiga þeir
sér nokkra von, samkvæmt kristinni trú.
Kristur kendi fagnaðarerindi auðmýktarinnar,
góðvildarinnar, mannúðarinnar og sjálfsafneitunar-
innar. Meðan hann dvaldi hér á jörðu, ávann hann
sér með þessum kenningum aðeins fáa fylgjendur
fátækra manna og kvenna. Þegar hann varð grunaður
sem maður, er boðaði nýjar og róttækar stefnur, olli
hann ótta í stað samúðar hjá þeim, er leiðandi stétt-
imar skipuðu.
Stöðug og reglubundin krafa um mannkærleika,
um sannleika og lýðstjómarhugmyndir um mann-
gildi, var skoðuð sem æsandi uppreistarkenning af
þeim samtíðarmönnum Krists, er hinar hærri stöður
skipuðu, og útbreiðsla kenninga hans vakti að síð-
ustu eindreginn ásetning yfirvaldanna, að ryðja hon-
um úr vegi sem hverjum öðmm uppreistarmanni, er
hættulegur væri venjubundinni þjóðfélagsskipun og
félagslífi.
' Krossfestingin hefir sína yfirnáttúrlegu þýðingu.
Krossinn hefir orðið tákn hjá óteljandi miljónum
í hinum kristna heimi. Hinar djúpvægu guðfræði-
kenningar kirkjunnar bæði í Austur- og Vesturlönd-
um, hafa snúist um grundvöll hans; mönnum hefir
verið bent upp í hásali himnanna og framtíð þeirra
gefin von, sem lengra nær, en líf þeirra hér á jörðu.
En það er hið óbrotna, dygðuga lífemi, sem dýrðlegt
var gert, þegar föstudagurinn langi var í fyrsta skifti
helgur haldinn í hinum kristna heimi.
Saklaus, réttlátur maður, var dæmdur, — mað-
ur, sem hafði læknað sjúka, safnaða saman
böraum og sett þau á kné sér, gengið um ak-
urlendið á sunnudagsmorgna og verið vinur fá-
tækra manna og kvenna, — maður, sem hvíslaði í
angist, þegar hann var negldur á krossinn og sagði:
“Faðir, fyrirgef þeim, því þeir vita ekki hvað þeir
gera”, —1 það var hin dýrðlega, líknandi dygð, sem
þá var verið að negla á krossinn, — hún var negld þar
til eilífðar, sem lýsandi viti á vegum allra komandi
kynslóða.
Þegar Kristur var tekinn niður af krossinum á
föstudagskveldið langa og jarðaður í grafreit- Jósefs,
hófst saga kristnu trúarinnar.
Píningunni var lokið; frumskuldin var goldin;
endurlausnin var framboðin. Að því búnu kom upp-
risan til dýrðarinnar og hið kristna tímabil sögunnar
hófst, þar sem mannkynið hóf göngu sína iileiðis til
dýrðarlands fullkomnunarinnar, er við því blasti í
fjarska.
Horfurnar á Bretlandi
Eftir síðustu Lundúnafréttum að dæma, hefir tala
atvinnulauss fólks á Bretlandi, lækkað um hundrað
þúsund tvær undanfamar vikur; en 'þó þetta sé ekki
nema tiltölulega lítill hluti af meira en tveim miljón-
um, þá verður hinu þó engan veginn í móti mælt, að
horfurnar séu að breytast til hins betra.
Verkamannastjómin brezka, hefir sætt ströngum
ámælum af hálfu andstæðingaflokkanna, eða einkum
og sérílagi þó afturhaldsflokksins, fyrir úrræðaleysi
atvinnumálunum viðvíkjandi; hefir Mr. Baldwin hvað
ofan í annað, bæði utan þings og innan, heitið þjóð-
inni því, að hinda enda á atvinnuleysið á skömmum
tíma, ef flokkur hans kæmist til valda; það er ekki
ýkja langt síðan, að Mr. Baldwin sat við völd, og
brezka þjóðin er sennilega ekki það gleymin, að henni
sé liðið úr minni, hvemig þá tókst til með atvmnu-
málin. Um þær mundir, er íhaldsstjómin undir for-
ustu Mr. Baldwins fór frá völdum, lét hún núverandi
stjórn í arf nokkuð á aðra miljón af atvinnulausu
fólki; og þótt tala hinna atvinnulausu sé nokkm hærri
nú, en hún vaY þá, getur það undir engijm kringumstæð-
um skoðast neitt undrunarefni, er tekið er tillit til þess,
hve geysilegar hömlur hafa verið lagðar í veg út-
flytjenda frá Bretlandi, bæði til Canada og annara
þjóða. Ef um engar slíkar hömlur hefði verið að
ræða, og fólk það, er út vildi flytja, hefði fengið
greiðan aðgang að öðmm löndum til búsetu, mætti vel
ætla, að atvinnumál brezku þjóðarinnar hefðu verið
komin í viðunandi horf; að atvinna á Bretlaifdi sé að
aukast, verður ekki um deilt, og þarafleiðandi virðist
það næsta ósanngjarnt, að veitast mjög að Ramsay
MacDonald og stjórn hans út úr atvinnumálunum.
Ekki hefir núverandi stjórn Breta heldur farið
varhluta af ámælum í sambandi við meðferð fjár-
málanna; hefir íhaldsliðið áfelt liana stranglega fyrir
bruðlunarsemi á hinum ýmsu sviðum stjórnarstarf-
rækslunnar, án þess þó, að því er bezt verður séð, að
gefa nokkrar ákveðnar bendingar um það, hvar lielzt
mætti koma sparnaði við; fjárhagurinn hefir vitan-
lega verið þröngur; þó er það komið á daginn, að
tekjuhalli á fjárlög-unum fyrir yfirstandandi ár, verð-
ur drjúgum minni, en á horfðist, og má það óneitan-
lega kallast vel að verið; að öllu athuguðu, verður ann-
að ekki með sanni sagt, en að núverandi stjóm hafi
reynst betur en í meðallagi innanlandsmálunum við-
víkjandi, að ógieymdri meðferð hennar á utanríkis-
málefnum, er sjaldan áður mun hafa verið jafn giftu-
drjúg.
Alr. Kamsay MacDonald hefir átt erf.itt aðstöðu í
þinginu; flokkur hans hefir verið í minnihluta, og þess
vegna oft og einatt orðið knúður til að sætta sig við
hinar og þessar tilslakanir; hefir þetta óhjákvæmilega
veikt stjórnina í ýmsum atriðum í augum sumra af
stuðningsmömium hennar, einkum þó þeirra róttæk-
ustu.
ÍSumir af leiðandi mönnum íhaldsins, svo sem Mr.
Winston Churchill, fyrverandi fjármálaráðgjafi, sem
í raun réttri má teljast utanflokka í svipinn, sökum á-
greinings við Mr. Baldwin, úthúða stjóminni sýknt
og heilagt fyrir afskifti hennar af Indlandsmálunum,
og hið sama er að nokkru leyti um Sir Austen Cham-
berlain að segja; allar ásakanir í þá átt, hljóta miklu
fremur að styrkja Mr. Kamsay MacDonald en veikja.
Glöggskygni hans 0g samvinnulipurð á Indlands-
stefnunni síðustu var slík, að aðdáun hefir vakið, eigi
aðeins hjá miklum þorra brezku þjóðarinnar, heldur
jafnframt á Indlandi og víða annarsstaðar; bendir
margt í þá átt, að þó ekki væri nema fyrir þetta eina
mál, eða meðferð hans á því, hafi núverandi stjómar-
formaður unnið sér til varanlegrar helgi í stjómmála-
sögu brezka veldisins. Mun það vafamál, hvort nokk-
ur annar stjórnmálamaður brezkur, hafi skilið sann-
girniskröfur indversku þjóðarinnar betur en einxnitt
Mr. Ramsay MacDonald, hvað þá heldur betur.
Hörð barátta virðist vera í áðsigi á Bretlandi, jafn-
vel harðari en nokkru sinni fyr, tollmálunum viðvíkj-
andi. Mr. Ramsay MacDonald er viðurkendur hug-
sjónamaður; maður, sem með lífi sínu og starfi hefir
margsannað einlægni sína við málstað undirstéttanna,
eða þeirra manna 0g kvenna, sem örðugasta eiga að-
stöðuna í baráttunni fyrir tilveru sinni; hann er ein-
dregið þeirrar skoðunar, að hluti slíkra stétta verði
aldrei að fullu réttur með öðra en frjálsri verzlun;
hann er ákveðinn andstæðingur hátollastefnunnar,
eins og viðgengst um sanna fólksins menn. Leiðtogar
frjálslyndu stefnunnar, líta svipuðum augum á málin,
og þess vegna sýnist ekkert eðlilegra en það, að sem
nánust samvinna komist á með þeim mönnum öllum,
er þessum náskyldu viðskiftastefnum fylgja að málum.
Mr. Baldwin er eindreginn málsvari hins gamla
skóla; honum fylgja þeir að málum, er forréttindaflokk-
inn fylla, fésýslumenn og stóriðjuhöldar; tollmúrarn-
ir eru þeirra trúarbrögð.
Eins og nú horfir við, sýnist allra veðra von í
stjórnmálalífi brezku þjóðarinnar; kosningar geta
skollið á þá og þegar; afleiðingar þeirra geta orðið
næsta söguríkar fyrir hina brezku þjóð; en handvömm
einni og hugsunarleysi verður um kent, gangi þær
ekki mannréttindastefnunni í vil; þeirri stefnu, er
verkamenn 0g meðlimir frjálslynda flokksins veita
fulltingi.
I
12. ársþing
Þjóðræknisfélagsins
(Framh.)i
Annaö.—Letta skifti heimfarendum, svo
aö kapp og orku þurfti aö neyta til aö efla
hópana sem aftur kraföist ferðalaga og
kostnaðar sem þeim er ávalt samfara.
Þriðja—Þaö veikti áhrif beggja máls-
aöila til hagkvæmlegra farsamninga, og
ekki síst eftir að andstæðingar vorir höföu
samið viö flutningsfélag um flutning á
heimfarendum þeim, sem í þeirra hópi
væru, þá uröu allar frekari samnings til-
raunir að engu, því öll hin stærri eimskipa-
félög, tilheyra hinu svokallaða North
Atlantic Conference. Norður Atlantshafs-
sambandinu sem öllu ræður um slíka kosti
og lætur eitt yfir alla ganga, og það eina
er sá hæsti fartexti sem félagið getur
innheimt.
Þegar að þannig var komið, sömdum
við heimfararnefndarmenn við C.P.R. fé-
lagið upp á sama taxta og sameinaða fé-
lagið gekk inn á að veita 1927—hinu svo-
nefnda Kaupmannahafnar taxta, eða
$172.00 frá Montreal til Reykjavíkur og
til baka aftur á þriðja farrými. Um nið-
ursett far, á öðrum farrýmum var ekki að
ræða. Eitt atriði á samningum þeim, er
nefndin gerði við C.P.R. var, að hún skyldi
verða aðnjótandi fyrir hönd þeirra sem á
hennar vegum færu heim vanalegra sölu-
launa, á Eimskipafarbréfum þeim er ís-
lands förum yrðu seld, en það eru $12.00
á fullu farbréfi—farbréfi fram og til baka
á þriðja ferðamanna farrými, og 5% á
fyrsta pláss farrými og voru það eins og
nú var komið málum, aðal tekjur nefnd-
arinnar en eigi innheimtanlegar fyrr en að
ferðin var hafin, auk $5,000.00 tillagi frá
stjórninni i Sask. og Manitoba.
Þótt að samningar væru þannig ákveðn-
ir, við flutningsfélagið, var Heimfarar-
nefndin ekki laus við allann vanda í því
sambandi. Einlægar snurður voru að falla
á, nálega fram á síðustu stund áður en far-
ið var, sem kröfðust úrlausnar og varð
nefndin að senda erindreka alla leið aust-
ur til Montreal í því sambandi hvað eftir
annað, sem olli bæði kostnaði og tíma-
eyðslu. Einnig gerði aðstaðan 'hér vestra
það óumflýjanlegt fyrir nefndina að senda
umboþsmenn alla leið til Islands, til þess
að sjá þeim er á hennar vegum færu heim,
fyrir gistingu og beina. Til þeirrar farar
voru valdir þeir J. J. Bíldfell, formaður
nefndarinnar og séra Rögnvaldur Péturs-
son, féhirðir. Um samninga þá, er þeir
gerðu þar heima er ykkur öllum kunnugt
og þá velvild er hlutaðeigendur á íslandi
sýndu þeim í hvívetna. Síðar fóru þeir
séra Rögnvaldur og Á. P. Jóhannsson heim
til þess að annast um frekari undirbúning
og sjá um að alt yrði til reiðu er hátíðar-
gestirnir kæmu og eiga þeir þakkir skilið
fyrir hið mikla verk er þeir leystu þar af
hendi. Það er ekki auðvelt i fljótu bragði
að gera sér grein fyrir öllu því feikilega
starfi, er þessir menn urðu af hendi að
leysa á tiltölulega stuttum tima. iÞeir
þurftu áð sjá um innkaup á húsmunum í
spítalann sem stjórnin á íslandi hafði lán-
að Heimfararnefndinni til afnota á meðan
að gestir þeir, sem hátíðina sóttu á hennar
vegum dvöldu á íslandi. Um flutning á
þeim, frá Skotlandi til íslands, og frá
höfninni og í Spítalann. Þeir þurftu að
sjá um smíði á’ ýmsum munum, er nbta
þurfti á spítalanum, en sem ekki voru með
í kaupunum svo sem fatatrjám til að
hengja á föt og fl., þeir þurftu að ráða
vinnufólk á spítalann, útvega fólki vistir,
til máltíða og semja um alt þeim aðlútandi.
Sjá um að bílar væru til að flytja fólk það
sem á vegum Heimfararnefndarinnar kom,
á milli Reykjavíkur og Þingvalla á hverj-
um morgni og hverju kvöldi. Þeir þurftu
að sjá um máltíöir á Þingvöllum fvrir
allan hópinn og þeir þurftu að sjá um ótal
fleira, sem hér yrði of langt upp að telja.
Eins og að menn sjálfsagt muna þá var
áætlaður kostnaður við 2 vikna veru há-
tiðargestanna heima $52,80 fyrir manninn,
með því, að viss tala manna fengist til
vistar í spítalanum, en þó að hópur sá, sem
á vegum Heimfararnefndarinnar væri
nógu stór til að fullnægja þeirri tölu þá
fór nú svo samt að fjöldi manna þáði boð
vina og vandamanna í Reykjavík, að dvelja
hjá þeim, á meðan þeir stæðu við á ís-
landi svo að tala þeirra, sem á spítalanum
dvöldu nægði ekki til að bera kostnað
þann, sem nefndin hafði lagt út fé í sam-
bandi við undirbúninginn, og varð nefndin
því að taka til peninga þeirra, er inn höfðu
komið í sölulaun á eimskipafarbréfum, og
sem nefndin , hafði opinberlega tilkynt að
notaðir yrðu í þágu heimfarenda. Síðar
voru allir þessir reikningar og málavextir
lagðir fyrir fund, er haldinn var á skipinu
Minnedosa á vesturleið, af heimfarendum
og gerðir nefndarinnar samþvktar í einu
hljóði, annars hljóðar fundargerðin á þessa
leið:
“Þann 6. ágúst 1930, kl. 2 e. h., héldu
islenzkir farþegar á s:s: Minnedosa fund.
Fundarstjóri var kosinn Mr. J. J. Bíldfell
og ritari séra Guðm. Arnason.
Fundarstjóri skýrði frá, að fundurinn
væri kallaður samkvæmt gefnu loforði
Heimfararnefndar Þjóðræknisfélagsins til
þess að ráðstafa afslætti á fargjöldum.
Ennfremur skýrði hann frá að nefndin
hefði gert ráð fyrir að 250 manns af þeim,
sem heim fóru á hennar vegum, gistu á
Landsspítalanum og að sá gestafjöldi hefði
verið nauðsynlegur til þess að greiða allan
kostnað í sambandi við veru vestur-ís-
lenzkra gesta þar. En nú hefði svo farið,
að aðeins 121 hefðu þurft að fá gistingu
þar. Kvað hann nefndina því hafa notað
sölulaun sín af farbréfum að mestu levti
til þess að greiða það sem á vantaði.
Mr. Ásm. P. Jóhannsson gerði grein fyr-
ir kostnaðinum og fyrirhöfn sinni og ann-
ara meðnefndarmanna sinna. Kvað hann
rúm, rúmfatnað, stóla og annað fleira hafa
verið keypt fyrir 250 manns og auk þess
hefði nefndin orðið að borga leigu fyrir
borðbúnað, láta búa til hengitré fyrir fatn-
að og gjalda starfskonum í spítalanum
kaup. Sagði hann greinilega frá undir-
búningsstarfi sínu og séra Rögnvaldar
Péturssonar í Reykjavik, og að þeim hefði
komið saman um að afhenda landsstjórn-
inni á Islandi muni þá, sem notaðir voru í
spitalanum og nefndin keypti, einkum þar
sem stjórnin hefði leyft innflutning á þeim
tollfrítt. Sum rúmin, sagði hann að væri
nú þegar farið að nota í skólanum á Lauga-
vatni.
Séra Jónas A. Sigurðsson kvaðst vilja
bæta því við að jafnframt fjármálahlið-
inni væri önnur til, er að endurminning-
unum lyti, er yrði aldrei fullborguð. Spí-
talavistin hefði verið trygging gegn því
að nokkur hefði þurft að vera húsnæðis-
laus. Sagðist hann vona að öll misklíð
legðist nú niður, og skoraði á þá, sem við-
staddir voru og eigi væru meðlimir Þjóð-
ræknisfélagsins, að ganga í það.
Næst tók til máls Þorgils Ásmundsson,
kvaðst hann standa í þakklætisskuld við
íslenzku þjóðina fyrir viðtökurnar heima
og heimferðarnefndina fyrir undirbúnings-
starf hennar. Kvaðst hann vilja bjóða
nefndinni ^sinn skerf af afslættinum til
hvers sejn Hún vildi nota hann.
Mr. Christian Siverts 'bar fram tillögu
þess efnis, að fundurinn votti Heimferðar-
nefndinni þakklæti sitt og traust og að-
gerðir nefndarinnar viðvíkjandi kaupum á
húsgögnum til afnota fyrir Vestur-íslend-
inga í landsspitalanum og útgjöidum í sam-
bandi við það séu samþyktar. Tillagan
var studd af Þorgils Ásmundssyni og sam-
þykt í einu hljóði.
Mr. Sigmundur Laxdal talaði nokkur
orð um starf Heimfararnefndarinnar og
lauk lofsorði á það. Lagði hann til að
nefndinni væri gefin full heimild til þess
að nota afsláttinn eins og henni þóknaðist
og þætti með þurfa.
Mr. Árni Eggertsson studdi tillöguna og
gaf um leið nokkrar skýringar viðvikjandi
í meir en þriðjung aldar hafa
Dodd’s Kidney Pills verið viður-
kendar rétta meðalið við bakverk,
gift, þvagteppu og mörgum fleiri
sjúkdómum. Fást hjá öllum lyf-
sölum, fyrir 50c. askjan, eða sex
öskjur fyrir $2.50, eða beint frá
The Dodds Médicine Co., Ltd.,
Toronto, ef borgun fylgir.
sölulaunum og lagaákvæðum í sambandi
við þau.
Mr. Þorsteinn Gíslason las og einnig
tillögu, sem var sama efnis og tillaga Lax-
dals.
Var svo gengið til atkvæða um tillögu
Laxdals og Á. Eggertssonar og var hún
samþykt í einu hljóði.
Gerði þá Sigm. Laxdal tillögu, sem var
studd af séra Jónasi A. Sigurðssyni, um
að fundi væri slitið og var hún samþykt.
Fundi slitið.
Guffm. Arnason,
ritari.
_______
Þá flutti dr. Rögnvaldur Pétursson fjármálaskýrslu nefndarinnar,
og eru þetta höfuðatriði þeirrar skilagreinar:
Fjárhagsskýrsla Heimfararnefndar Þjóðræknisfélagsins 20. febr. 1931.
A.—INNTEKTIR:
Marz 1927, Þjóðræknisfélagið—veiting...................$ 100.00
1928—29, Saskatchewan stjórnin......................... 3,000.00
Apríl 1930, Manitobastjórnin ........................... 2,000.00
Marz 1929. Þjóðræknisfélagið—lán ......................... 100.00
Canadian Pacific Railway................................ 3,900.47
Fæði og húsnæði gesta í Reykjavík.................... 6,291.85
Tjaldaleiga, kr. 850.00 á 4.45; Farþegaflutningur, kr. 2630;
Kaffisala á Spítalanum, kr. 375.00 .................. 866.29
Tvenn rúmstæði ............................................ 44.00
Bankavextir ............................................. 126.57
1930, Endurgreitt H. B. Co. per A. Eggertsson, fyrir flögg,
veifur, o. s. frv.................................... 100.00
Febrúar 1931, Samtals .......................................$16,529.18
Winnipeg, Man, 20. febrúar, 1931.
Við undirritaðir höfum yfirskoðað hér meðfylgjandi reikninga og
álítum þá réttilega sýna hag nefndarinnar, eftir skjölum, sem við yfir-
skoðuðum og þar að lútandi upplýsingum.
(undirritaðir) T. E. THORSTElNSON, P. S. PÁLSSON,
Y firskoðendur.
B.—ÚTGJÖLD:
a. Útborganir í Winnipcg:—
Prentun, ritföng, o. s. frv........................$ 209.21
Land- og sjósímagjöld ................................ 115.17
Talsímagjöld..........• •........................... 16.33
Leiga, akstur, veizla etc............................. 363.20
Greitt Þjóðræknisfélaginu, lán etc. .................. 280.65
Ferðakostnaður, fundahöld o. fl....*................ 2,263.05
Þýðingar og vélritun .................................. 388.37
Minningargjafir til íslands ........................... 629.50
b.
c.
Útborganir á Skotlandi >
Húsbúnaður, 913.6.10 ..
Útborganir á Islandi:—
Prentun, pappír, o. s. frv.
Flutningur ............
Efni og leiga .........
Vinnulaun .............
Ritlaun ...............
Fæði ..................
Farþegaflutningur......
Matvara ...............
Endurgreiiisla ........
$ 4,265.48
$ 4,475.40
kr. 497.80
403.95
760.44
. 2,321.72
225.00
. 6,640.41
. 5,710.00
. 2,198.50
• 1,471.50
kr. 20,229.32 $4,545.91
Útborganir alls:—
a) 1 Winnipeg........................................$ 4,265.40
b) Á Skotlandi ...................................... 4,475.40
c) Á íslandi ........................................ 4,545.91
$13,286.79
Peningar á bönkum.........................................$ 3,202.25
Peningar hjá féhirði ..................................... 40.14
$16,529.18
Winnipeg, Man., 20. febr. 1931.
Við undirritaðir höfum yfirskoðað hér meðfylgjandi reikninga og
álítum þá réttilega sýna hag nefndarinhar, eftir skjölum, sem við yfir-
skoðuðum og þar að lútandi upplýsingum.
(undirritaðir) T. E. THORSTEINSON, P. S. PÁLSSON,
Yfirskoðendur.
J. P. Sólmundsson gat þess, í tilefni af
nefndinni, er kosin hafði verið innan
Heimfararnefndarinnar til þess að ganga
frá skipulagsskrá hins væntanlega sjóðs, að
sér fyndist betur fara á því að aðalnefndin
væri þar öll að verki. Ritari Heimfarar-
nefndarinnar (R. E- K.) skýrði í því sam-
bandi, að nefndin mundi öll skrija undir
afhendingarskjalið, en þessum fjórum1
mönnum væri einungis ætlað að sjá um
orðalag skipulagsskrárinnar. Lét ræðu-
maður sér það vel líka og gerði að lokum
tillögu um að Heimfararnefndinni væri
falið að halda áfram störfum, þar til öll-
um málum væri lokið, er komið hefðu inn
fyrir hennar verkahring. G. F. Friðriks-
son studdi tillöguna, og var hún samþykt
einróma.
J. J. Gillis gat þess, að honum hefði
fundist þarflaust að senda menn til íslands
til undirbúnings komu manna.
Dr. Rögnvaldur Pétursson svaraði þess-
ari athugasemd og færði rök fyrir nauðsyn
þessarar ráðstafana.
Mrs. F. Swanson mintist á þau stór-
kostlegu hlunnindi, er f’erðafólkið hefði
haft af handleiðslu nefndarmanna á ferða-
laginu.
B. B. Olson þakkaði nefndinni fyrir ó-
sérplægni hennar og mikla verk. Mæltist
hann til þess að þingheimur léti í ljós þakk-
lreti sitt. Var það gert á þann hátt, að
allir risu úr sætum sínum.
Sýnginarnefndarmál var því næst tekið
fyrir.
Frú Ólína Pálsson flutti eftirfarandi
skýrslu:
Skýrsla sýningarnefndar.
Nefnd þessi var kosin á síðasta þingi
Þjóðræknisfélagsins til þess að vinna a’ð
undirbúningi þátttöku íslendinga vestan
hafs í alþjóðasýningu á heimilisiðnaði, er
fram fer í Chicago 1933. Nefndin telur
mjög mikils vert að þessi þátttaka verði
ekki látin niður falla. En um starf fra-
hennar hálfu hefir ekki verið að ræða, sér-
staklega fyrir þá sök, að oddviti nefndar-
innari hr. Sigfús Halldórs frá Höfnumr
fluttist á síðastliðnu sumri búferlum heim
til íslands, sumir aðrir nefndarmenn bu-
settir utan bæjar og samstarf því örðugL
Vér teljum það mjög æskilegt að undir'
búningsstarfi sé haldið áfram. Nefndinm
hefir komið saman um, að heppilegast
verði að komast í samband við öll íslenzk
kvenfélög, bæð/ í Winnipeg og út um
sveitir, og leitast við að fá hjálp þeirra
og samvirinu.
Sömuleiðis væri æskilegt að komast 1
samband við Heimilisiðnaðarfélag íslands
og fá stuðning frá því í þessu máli.
Winnipeg, 25. febr. 1931.
Ólína Pálsson,
Jónína Kristjánsson.
Guðrún H. Johnson, •
Ragnheiður Davíðsson,
Dóróthea Pétursson.
Framh.