Lögberg - 17.09.1931, Qupperneq 4

Bls. 4
LöGBERG, FIMTUDAGINN 17. SEPTEMBER 1931
Högtjcrg
Gefið út hvem fimtudag af
TEE COLUMBIA PRESS, LTD.,
Cor. Sargent Ave. og Toronto St.
Winnipeg, Manitoba.
Talsímar: 86 327 og 86 328
Einar P. Jónsson, Editor
Utanáskrift blaSsins:
The Columbia Press, Ltd., Box 3172
Winnipeg, Man.
Utanáskrift ritstjórans:
Editor Logberg, Box 3172, Winnipeg, Man.
Verð $3.00 um árið. Borgist fyrirfram.
The "Lögberg” is printed and published by
The Columbia Press, Limited,
695 Sargent Ave., Winnipeg, Manltoba.
Hverjum er um að
kenna ?
Ýmsir þeirra manna, sem einna ákveðnast-
ir eru í andspymunni gegn atvinnuleysistrygg'-
ingu, bera því við, að slík trygging sé í eðli
sínu ekkert annað en ölmusa af hálfu þess op-
inbera; sérhver sá, er slíkra hlunninda yrði
aðnjótandi, mvndi því í augum þeirra skoðast
sem hreinn og beinn ölmusumaður. Sé málið
skoðað ofan í kjölinn, getur engum heilskygn-
um manni blandast hugur um það, að í þessu
sambandi sé um hina háskalegnstu kórvillu að
ræða.
Þegar vel árar, er tiltölulega lítið um opin-
beran styrk til atvinnulausra manna, því þeir
eru þá venjulega fáir; en þegar að á hinn bóg-
inn alvarlega á móti bhes á sviði atvinnulífs-
ins, eins og til dæmis viðgengst um þessar
mundir, verður það ekki umflúið að stjórnar-
völdin hlaupi undir bagga, enda ber þeim til
þess brýn skylda. Að þvertaka fyrir það, að
hið opinbera veiti þeim atvinnulausum mönn-
um stuðning, er stuðnings þurfa við, er svo fá-
víslegt, að mannúðarhliðinni ógleymdri, að
slíkt nær ekki nokkurri minstu átt.
Mr. Bennett hefir hvað ofan í annað skuld-
bundið sig til þess, að annast um næga atvinnu
handa öllum vinnufærum mönnum og vinnu-
færum konum í þessu landi; hann er mótfall-
inn því, að einstaklingum sé veittur styrkur
úr fjárhirzlu þjóðarinnar; þrátt fyrir þetta
hagar nú samt sem áður þannig til, að bein
hjálp hefir þegar verið veitt, bein fjárframlög
eru um þessar mundir veitt, og verða veitt enn
um ófyrirsjáanlegan tíma, sölcum þess, hve
þunglega Mr. Bennett sækist róðurinn í sam-
bandi við úrlausn atvinnuleysisins.
Forseti Bandaríkjanna, Mr. Hoover, hefir
aldrei séð sér fært að heita hverjnm einasta
þegni þjóðar sinnar atvinnu. Honum svipar
til Mr. Bennetts í því, að vera andvígur bein-
um framlögum úr ríkissjóði til hins atvinnu-
lausa lýðs; hann skorar á iðjuhöldana og fé-
sýslumennina að hefjast handa og efla at-
vinnuvegina, hvað svo sem það kosti; séu bein
fjárframlög til atvinnulausra óhjákvæmileg,
beri stóreignamönnunum og iðjuhöldunum að
fara ofan í vasana; hann þverneitaði að kveðja
til aukaþings, og bar því við, að sveitarstjórn-
imar, sem 0g stjórnir hinna einstöku ríkja,
ættu að hafa allan veg og vanda af úrlausn at-
vinnumálanna.
Nýjustu skýrslur bera það með sér, að sjö-
tíu af hundraði þess fjár, sem fram að þessum
tíma í ár, hefir verið varið til stuðnings at-
vinnulausu fólki í Bandaríkjunum, var veitt úr
fjárhirzlu hinna einstöku ríkja og héraðsstjórna.
Hver er munurinn? Hér er um opinbert fé að
ræða, hvort sem það er alríkisféhirzlan, eða
féhirzla héraða 0g einstakra ríkja, sem að
fjárveitingunum standa. Þetta eru óhjá-
kvæmileg útgjöld, er að sjálfsögðu hljóta að
hafa í för með sér aukna skatta.
Það lætur hálfvegis undarlega í eyra, er
þeir, sem með völdin fara, staðhæfa að þetta
og hitt í sambandi við atvinnuleysið og úr-
lausn þess, geti ekki komið til nokkurra mála;
þeim er engu kunnugra um það en öðmm, hvað
morgundagurinn kann að fela í skauti sínu, eða
til hverra ráða þá kann að verða óumflýjan-
legt að grípa.
Atvinnuleysið er ekki einskorðað við neina
vissa stétt þjóðfélagsins, eins og sumir kunna
að halda; það grípur á sinn hátt svo að segja
inn í hverja einustu stétt; hugkvæmist ein-
hverjum það, að atvinnulausa fólkið sé yfir-
leitt lakara en það, sem atvinnu hefir, er þar
um alvarlega kórvillu að ræða; margir menn,
sem nú ganga auðum höndum, era að engu
leyti eftirbátar ■> þeirra., sem atvinnunnar
njóta; í hópi hinna atvinnulau.su er að finna
menn, engu óhæfari og engu ver menta, en
marga hina, sem eitthvað hafa fyrir stafni. '
Almenningi sjálfum verður aldrei réttilega
um atvinnuleysið kent; fólkið, eða megin-þorri
iþess, vill vinna, krefst vinnu og á heimting á
að fá hana.; þó er það kúgað til þess að súpa
seyðið af úréltum erfikenningum og eta í auð-
mýkt þá náðarmola, er falla kunna úr hendi
þeirra, er ofar standa í mannfélagsstiganum,
og flestu öðra virðast hafa gleymt, en ímynd- *
uðn, eigin ágæti.
Þjóðbrautakerfið
1 vikunni, sem leið, kom til framboðs á
markaðinn, tuttugu og fimm miljón dala virði
af verðskuldabréfum jóðbrautakerfisins, Can-
adian National Railways; það var ekki ein-
asta, að veðskuldabréf þessi seldust á einum
degi, heldur bárast framkvæmdarstjóm braut-
anna eftirspurnir um aðrar tuttugu og fimm
miljónir í viðbót.
Á síðasta sambandsþingi komu fram næsta
ósamhljóða raddir um hag og framtíð Þjóð-
brautakerfisins; því var haldið fram af ýms-
um, að kerfið yrði þjóðinni til ævarandi byrði,
kæmist aldrei úr skuldum og gæfi þarafleið-
andi aldrei af sér beinan arð; hinir, sem vin-
veittir* voru stofnuninni og sanngjarnari aug-
um litu á máfið, dáðu vöxt hennar og viðgang,
og voru til þess með öllu ófáanlegir, að ör-
vænta um framtíð hennar.
Sala veðskuldabréfanna tekur af öll tví-
mæli um það, hvorir höfðu á réttu að standa;
hún er óhrekjandi vitni þess, hvers trausts að
járnbrautarstofnun þessi nýtur hjá fésýslu-
mönnum hérlendis, sem og í Bandaríkjunum.
Atvinnuleysi sverfur að canadisku þjóð-
inni um þessar mundir; úr því verður að bæta,
öldungis án tillits til kosnaðar. Skilji stjórn-
in réttilega köllun sína og bindi ekki um of
hendur Þjóðbrautakerfisins, getur það átt mik-
ilvægan þátt í því að skapa atvinnu í landinu.
Fólkið sjálft á þjóðbrautakerfið; ekki nokk-
ur hluti þess, heldur canadiska þjóðin öll; op-
inberu fé er varið til ýmsra mannvirkja um
þessar mundir, með það fyrir augum, að veita
atvinnulausu fólki vinnu. Stofnun þessi þarf
að koma sér upp nýjum jámbrautarstöðvum
víðsvegar um landið; í mörgum tilfellum þolir
slíkt helzt enga bið; þörfin á nýjum járnbraut-
arálmum, er líka næsta brýn. Því ekki að
hefjast handa einmitt nú, þegar þörfin er mest
á aukinni atvinnu? Ekki virðist það ósann-
gjarnt, að einhverju af því fé almennings, sem
ákveðið hefir verið að varið skuli til hinna og
þessara fyrirtækja, yrði varið til þess fyrir-
tækisins, sem þjóðin í heild sinni á, og líkleg-
ast er, að verði henni að drýgstum framtíðar-
notum?
Anœgjuefni
Fátt getur ánægjulegra en það, er ungir
menn af þjóðflokki voram vestan hafs, ryðja
sér braut til frama, og vekja á sér athygli með-
al annara þjóðflokka sakir atgerfis og mann-
kosta; fer slíkum tilfellum væntanlega því
meir fjölgandi, er tímar líða.
Tveggja ungra Islendinga, er bomir voru
og barnfæddir hér í borginni, og vakið hafa á
sér eftirtekt fyrir atorku og framsýni á sviði
Kúðskiftalífsins, sk;ri hér með fáum 'orðum
minst; annar þeirra er Mr. Elswood Johnson,
sonur Hon. Thos. H. Johnson og frú Auroru
Johnson, en hinn er Garðar Melsted, sonur
. Mr. S. W. Melsted, verzlunarstjóra, og frú
Melsted.
Mr. Johnson er búsettur í New York, og
starfar þar sem hátt settur fulltrúi í þjónustu
verzlunarfélags, er American Chicle Company
nefnist; er hann nú svo að segja nýkominn
heim, úr því nær fjögra mánaða ferðalagi um
meginland Evrópu í erindum fyrir félag sitt;
heimsótti hann flestar stærstu verzlunarborg-
ir álfunnar, og stofnaði þar til nýrra viðskifta.
Það kostar skilding að ferðast um Evrópu svo
mánuðum skiftir; og meira en lítið hlýtur að
vera spunnið í þann mann, sem valinn er út
úr mörgum til slíkra sendiferða, sem Mr.
Johnson fór í sumar. Er vinum hans og fjöl-
skyldunnar það innilegt fagnaðarefni, hve
hraðstígur hann hefir verið í áttina til virð-
ingar og frama.
Mr. Garðar Melsted, hefir verið í þjónustu
Equitable lífsábyrgðarfélagsins í Iowa ríki,
frá því í júlímánuði 1926, og er búsettur í borg-
inni Des Moines; er hann útskrifaður af Mani-
toba háskólanum, þar sem hann lagði einkum
stund á stærðfræði og hagfræði. September-
heftið af mánaðarrritinu “The Equiowa”, er
fyrnefnt lífsábyrgðarfélag gefur út, flytur
mynd af Mr. Melsted, ásamt stuttu æfiágripi,
og skýrir jafnframt frá starfi hans í þágu fé-
lagsins; má af því sjá, hvers trausts hann nýt-
ur, og hve greitt honum hefir skilað áfram,
þótt ungur sé; er það ekki ótítt, að hann sé
kvaddur ráða, er leyst skal fram úr vandasöm-
ustu málunum, er upp koma hjá félaginu.
Mr. Melsted hefir lokið með heiðri fimm próf-
um af tólf, er til þess þarf að gerast meðlimur
í American Institute of Actuaries. Má þess
Örugglega vænta, að hann eigi bjarta framtíð
fyrir höndum.
Báðir þessir ungu menn, sem nú hafa nefnd-
v. ir verið, eru góðir íslendingar, og fara ekki í
launkofa ineð sinn þjóðemislega uppruna.
Velmegun Strand-
fylkjanna
■ ' • ,) ■: —
Það eru ekki mörg ár síðan, að svo var á-
statt í Strandfylkjunum, að til verulegra vand-
ræða liorfði; í námuhéruðum skiftust á verk-
verkföll og verkbönn, og í sumum tilfellum
lá við hallæri. Með það fyrir augum, að ráða
bót á misbrestunum, skipaði Kingstjórnin
nefnd, er rannsaka skyldi allar aðstæður, og
koma fram með ákveðnar tillögur í málinu. Að
loknu starfi, voru tillögur nefndarinnar lagðar
fyrir stjóm og þing, og þeim flestum hverj-
um, tafarlaust hrandið í framkvæmd. Nú
er svo komið, að í efnalegu tilliti, jafnast fylki
þessi' að miklu leyti á við Quebec. Það er á
orði haft, hve íbúar Strandfylkjanna séu ráð-
deildarsamir og fari vel með sitt, enda mun
þeim oft og einatt hafa komið það betur.
Mr. Livesay, forstjóri blaðasambandsins
canadiska, lót sér nýlega þau orð um munn
fara, að öll hin fylkin til samans, gætu margt
og mikið af Strandfylkjunum lært, er til veru-
legra hagsbóta miðaði.
Ný bók
Heimur og Heimili. Ljóðmæli eftir Pétur
Sigurðsson. Reykjavík, 1931. Bók þessi er 128
blaðsíður að stærð, í átta blaða broti. Sum era
kvæðin endurprentuð úr “Tíbrá”, ljóðabók
þeirri, er Pétur gaf út hér vestra. 1 'bókinni
er ekkert ljótt kvæði, og heldur ekki neitt, sem
réttilega getur kallast fallegt; höfundinn skort-
ir tilfinnanlega skáldlegan hita og þess vegna
verða ljóðin yfirleitt litverp og svipdauf.
Lausavísur Péturs eru sumar dágóðar, eða
að minsta drjúgum betri en hin löngu kvæði.
Skulu hér prentuð tvö sýnishorn.
“Næstur markinu”, á bls. 56, er á þessa
leið:
Stundum sá er stefnir hæst,
stendur marki fjarri.
Sá er Guði sínum næst,
sem við skyldustörfin fæst.
Á bls. 100 er eftirfarandi vísa, er nefnist
“Bylurinn”: #
“Þylur bylur þökum á,
þýtur í gili kletta,
skilur ylur skaflinn frá
skálaþili dyrum hjá.”
Ekki verður sagt, að bók þessi beri með
sér skáldleg framfaramerki; iþar er undir
engum kringumstæðum betur gert, en ef
haldið er í horfinu.
' ^ \
Ekki myrkur í máli
Meðan á kosningahríðinni síðustu í Que-
bec stóð, lét blaðið Toronto Telegram þess
getið, að ekki gæti hjá því farið, að úrslit þeirra
kosninga mundu, að meira eða minna leyti,
hafa næsta mikilvæg áhrif á útkomuna þar í
fylkinu við næstu isambandskosningar; bygði
blaðið skoðun sína á því, hve margir af ráð-
gjöfum Mr. Bennetts hefðu komið til liðs við
flokksbræður sína, meðan kosningarimman
stóð yfir.
Forsætisráðgjlafi Quöbec-manna, Mr. Tas-
chereau, kvaJðst ekki hafa ýiokkurn minsta
beyg af komu ráðgjafanna y sér þætti jafnvel
vænt um, að geta sagt upp í opið geðið á
þeim, að fall foringja afturhaldsliðsins, Mr.
Houde’s, væri órækur fyrirboði um tap Mr.
Bennett’s í Quebec, þegar til næstu sambands-
kosninga kæmi; dómur sá, er kjósendur fylkisins
þá kvæði upp yfir honum, yrði reglulegur
Stóridómur.
Líftrygging
Maður sá, er fyrir sambandsstjómarinnar
hönd, hefir yfir-umsjón með starfrækslu lífs-
ábyrgðarfélaganna hér í landi, Mr. Findlay-
son, flutti einhverju sinni ræðu um gildi líf-
tryggingar fyrir almennings heill; komst hann
þá meðal annars þannig að orði:
“Lífsábyrgð er starfrækt á samvinnu-
grundvelli, þar sem hvorki tap né gjaldþrot
ná til; hún er jafnaðarmenska >m valdboðs;
kommúnismus án bolshevisma; áhættuspil,
þar sem enginn getur tapað, 0g hagkvæm að-
ferð innkaupa, þar sem bruðlunarstefan kemst
hvergi að.” Mr. Findlayson kvað það vera
eitt af eyktamörkunum um aukinn þjóðar-
þroska hér í landi, hve lífsábyrgðarféíögunum
hefði vaxið fiskur um hrygg hin síðari ár, og
hve skilningur almennings á nytsemi málsins,
værj jafnt og þétt að glæðast.
Vestán frá hafi
Herra ritstjóri Lögbergs, Ein-
ar P. Jónsson, Winnipeg, viltu
gjöra svo vel að Ijá þessum lín-
um pláss í þínu heiðraða blaði?
Þótt daufir tímar séu hér með
atvinnu, þá láta láta þó ekki Is-
lendingar hér í Californíu gleym-
ast, eða fara fram hjá sér, merk-
isdalga eða viðburði meðal íslend-
inga hér, án þess að minnast
þeirra, og einmitt nú hefir gefist
eitt þetta tækifæri.
Því nú, 3. sept. n.l., var fæð-
ingardagur elzta \ Islendingsins,
sem hér á heima, sem er hin vel-
ættaða sóma, dugnaðar og mynd-
arkona, Mrs. 'SJigríður Good-
mundson, sem búin er fara 90 ára
lífsleið (fædd 3. sept. 1841 í
Húnavatnssýslu). Mætti því ætla | “PP® f 3™™r> fru
að hún væri orðin ferðlúin á jafn- Bjargar Halldorsdottur fra Reym-
í meir en þriðjung aldar hafa
Dodd’s Kidney Pills verið viður-
kendar rétta meðalið við bakverk,
gigt, þvagteppu og mörgum fleiri
sjúkdómum. Fást hjá öllum lyf-
sölum, fyrir 50c. askjan, eða sex
öskjur fyrir $2.50, eða beint frá
The Dodds Medicine Co., Ltd.,
Toronto, ef borgun fylgir.
langri göngu, o!g ellimóð.
Þeir sem voru fróðir um ald-
stað í Skagafirði, sem var kona
séra Sigurðar Árnasonar, er var
„r hennar og tímamótin, komu Prestur á Hálsi í Fnjóskadal, og
saman til að bera saman ráð sín senþ ,er lan*amma Hjálmarsons-
um, hvernig hægt væri að taka á ■ sys lnanna j Los Angeles.
Oig engu síður hefir frú Good-
mundson kent Steinunni dóttur
sinni að tala íslenzku, en Mel-
móti þessari ferðiúnu koriu og
fagna henni og skemta sem bezt.
Þeir sem saman komu, voru: ,
Mr. og Mrs. Shield, Mr. og Mrs. ,korka dottir Myrkjartans íra-
Thorgrimson, Mr. o!g Mrs. Pétur konun*? kendi ólafi Pá syni sín-
Feldsted, Miss Dísa Halldórson, um enska rnahð. Þær systurn-
Miss Jennie Johnson, Mrs. Heath ar: dætuJ fru Goodmundson, gáfu
og máske fleiri. stora °* ?emsæta afmælis-
Fólk þetta kom sér saman um koku- Sv° framreiddu konurnar,
að fá samkomusal til að geta ar vanda, hinar allra fullkomn-
fagnað henni sem bezt og gera ustu kaffiveitingar._
henni kvöldið sem skemtilegast' Einhverjir fra einu storblað-
og minnisstæðast. Og skifti það inu 1 Los Angeles ætluðu að taka
svo verkum milli sín með að láta mynd af heiðursgestinum og
íslendinga vita, hvað það hefði setía í blaðið og auðvitað minnast
hugsað sér að framkvæma, sem hennar um leið. — Einnig munu
væri að leigja samkomusal, sem
ekki rúmaði minna en
Lan!gholts-Þóru, sem var
eítir Ásmund Yalason. Hún hafði
skála sinn yfir þvera þjóðbraut,
henni hafa verið send afmfælis-
skáli Ijóð, en þau hefi eg ekki séð, og
ekkja 8et hvl ekkl látið þau fylkja.
iFrú Sigríður bað þann, sem
línur þessar ritar, að minnast
settan borðum og bekkjum, með tessara vma sinna, sem hefðu
mat og annan beina, fyrir þá, er sýnt sér l>á ! ógleymanlegu vel-
um veginn færu jVlld °£ virðin?:u, með gjöfun og
Það var ósk fóíks þessa, að sal- skemtun, er það hefði á allan
urinn yrði fullskipaður. Fólkið hátt haft sér tJ1 skemtunar þetta
lét heldur ekki tvisvar minna sig hveld, o!g sem hún af hrærðum
á það. Og þannig var fyrsta hu? h3arta bakkar ðllum inni-
sporið stigið til framkvæmda. I le*a fyrir- óskanái að þessi vina-
En hverra ástæðna vegna ekki hópur gæti sem oftast á ófarinni
var hægt að hafa það á réttum
afmælisdegi, er mér ekki kunn-
lífsleið' haft Ijafn ánægjulegar
stundir eins og það nú hefði veitt
ugt. Það var því valinn einn af sér-
merkisdögum íslendinga', nefnil. ! Þessi fru Slí?riður Goodmund-
Höfuðdagurinn 29. ág. 1931. j son er föðursystir prófessor Sig-
Sá er stjórnaði samsætinu var urðar Nordal, sem skipa,ður er
Mr. Pétur Feldsted. Sem næst Pr°fessorl við Harvard haskóla
100 manns mun hafa komið sam- 1 eltt ar; t Mr- Jóhannes Nordal,
an og munu allir hafa átt ítök í er var lshusstjori i Reykjavik,
að fagna þessari langferðakonu, > faðir. hans- v ýr hróðlr hennar’
með alúð, skemtan, gjöfum og- Einni» er hun af ætt Æ hinnar
samsætiskostnaði. .mikilhæfu og goðu skáldkonu,
Það mun víst alla hafa undr-1er nefnd Vatnsenda-E°sa-
að að sjá hvað þessi kona var En maðnr fru Sigriðar var Guð-
ungleg eftir aldri, rétt sem spá- mundur sak Guðmundsson Þor-
ný, ern, fjörug og ung í anda. | eifss°nar hrePPstJ°ra í Stóradal
Það sýndust líka allir vera j1, Huuavatessysiu ;ím ,Þ°rleifur
ungir, á hvaða aldri sem þeir sa var hréðlr Þorkels * F->alÞ 1
voru, brosandi og alúðlegir hver Sæmundarhhð foður J°ns Þor-
við annan, með skemtilegar sam- e ssonar re ors , 1 6y -r1 „ ’
: En móðir Guðmundar var Ragn-
í heiður Magnúsdóttir prests á
Glaumbæ í Skagafirði og konu
1 hans, Sigríðar Halldórsdóttur
í Vídalíns, frá Reynistað í Skaga-
ræður um liðna tímann, sérstak-
lega frá æskuárunum, er þeir
höfðu dvalið á ættlandinu og séð
þar “fjöll og dali fríða”, og marg-
an fagran fjörðinn, fuglana fljúg-, var hún gygtir
andi kringum eyjar og sker, og ’
sólina gylla hauður og haf. Og ;
þessar endurminningar vöktu enn j
meiri glaðværð í huga fólksins, |
enda varþá farið n8 syn^‘jkona Alberts konsúls Jónssonar í
Hvað er svo glatt sem goðra _________.___
hinna svo nefndu Reynistaða-
bræðra, sem úti urðu á Kjalvegi
seint' á 18. öld. Og systurdóttir
Guðmundar sál. er frú Elízabet,
vina fundur” o. s. frv. Einnig
var þá slegið á nótur slaghörp-
unnar, og unga fólkið sté með
fjöri og lipurð dans á gólfinu.—
Áður höfðu þeir sem vildu skemt
sér við að spila á spil. Mér
komu þá hug hin fögru ljóð
skáldsins Stigr. Th.:
“Vor er inndælt, eg það veit,
þá ástar kveður raustin.
En ekkert fegra á fold eg leit,
en fagurt kvöld á haustin.
Tölum við um trygð og ást,
tíma löngu farna,
unun sanna’ er aldrei brást,
eilífa von guðs barna.”
—Maður sá þarna vorblóma unga
fólksins, og haustkveld eldra
fólksins. 0!g samræður um trygð
og ást löngu liðinna tíma berg-
máluðu í eyrum manna, og unað-
ur guðs náðar í hjörtum (þeirra)
—fólksins.
Mr. Plétur Feldsted afhenti
samsætis-heiðurskonunni frá fólk-
inu fína og vandaða peninga-
tösku, með einhverju af pening-
um í; og einnig haglega o!g fag-
urlega gehða blómakörfu, með
fegurstu Californíublómum. —
Um fleira var mér ekki kunnugt.
Frú Sigríður Goodmundson á
þrjú börn á lífi, öll mjög mynd-
arleg og gáfuð og skemtileg.
Fyrst er sonur, sem heitir Robert
Klemens, á heima í Duluth, Minn.,
er giftur þar þýzkri konu og eiga
þau þrjú böm. Annað er dóttir,
sem María Guðrún heitir, 0g er
hún gift manni sem heitir Benja-
mín Árnason, ættaður úr Vopna-
firði í Norður-Múlasýslu, og búa
þau í Los Angeles. Þriðja er dótt-
ir, sem Steinunn Sigríður heitir.
Hún var gift hérlendum manni,
sem eg man ekki nofnið á, en misti
hann fyrir rúmu ári síðan að mi!g
minnir. — Nú búa þær saman,
nöfnurnar, í Los Angeles. —
Þessi frú Stefanía Sigríður er
sköruleg kona og yirðist mjög
Winnipeg.
Skrifað í Santa Monica., Cal.,
3. september 1931.
Á Friðgeirsson.
Smávegis
Næturdrotning New York borg-
ar heitir Texas Guinau. Hún fór
fyrir skemstu til Parísar og ætl-
aði að stofna þar náttklúbb, en
yfirvöldin bönnuðu þenni það og
vísuðu henni úr landi. Varð hún
því að hverfa heim til New York
aftur. En hún segir að franska
stjórnin skuli fá að súpa seiðið
af því hvernig hún hafi farið með
sig. Ekki er þó kunnugt, á hvern
hátt hún ætlar að hefna sín á
stjórninni.
í Ameríku hafa menn fundið
upp áhald til þess að útvarpa
hjartslætiti, og var það gert í
fyrsta skifti í háskólanum í
Pennsylvaníu. Ung stúlka var
látin sitja á stóli og svo var hjart-
slætti hennar útvarpað um öll
Bandaríkin> og hundruðum þús-
unda saman hlustu ungu menn-
irnir á hana með fjálgleik. —
Lesb.
Bernhard Shaw var einu sinni
spurður að því í veizlu, hvernig
honum litist á stúlku, sem allir
dáðust að þar.
— Hún er bæði ung og fögur,
svaraði hann, og ef hún væri
líka heimsk, þá væri hún full-
komin kona.
— Eg er hrædd um það, mælti
frú nokkur við lækni, að maður-
inn minn sé ekki með öllum
mjalla. Stundum tala eg við hann
stanslaust í heil,an kjlukkutíma,
en það er eins o!g hann heyri ekki
eitt einasta orð.
— Þetta eru engin veikindi,
svaraði l.æknirinn. Þetta er að-
eins hæfileiki hjá manninum ,
yðar.