Lögberg - 17.09.1931, Síða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN ,17. SEPTEMBER 1931
BIb. B.
Samsætið
til heiðurs Sigrid Undsét
og Gunnari Gunnarssyni.
Eins og getið hefir verið um
hér í blaðinu, var þeim Gunnari
Gunnarsyni og Sigrid Undset
haldið fjölment samsæti að Hotel
Borig í fyrrakvöld.
Fortstöðui samsætisins höfðu
rektor háskólans, forseti Bók-
mentafélagsins o. fl.
Margar ræður voru þar haldn-
ar. Sig. Nordal mælti fyrir minni
Sigrid Undset, en Halldór Kiljan
Laxness fyrir minni Gunnars
Gunnarssonar. Guðm. Finnboga-
son beindi ræðu sinni til þeirra
beggja.
Of langt niál yrði að rekja all-
arr æðurnar. Hér birtistj
Ræða ,
dr. Guðm. Finnbogasonar.
í Guðmundar sögu biskups hinni
elztu er sagt frá því, að kona
nokkur er Rannveig hét, féll í
leiðslu, og sóttu að henni illir
andar. “Hún kallaði á hinn heil-
a!ga Ólaf konung og Magnús jarl
hinn helga og Hallvarð, því að
menn hétu þá mjög á þá hér á
landi”, segir sagan. Þeir komil
þenni til hjálpar og sögðu meðal
annars þessi merkilegu orð: “eigi
eru á öðrum löndum að jafn-
miklum mannfjölda fleiri heil-
agir menn, en á íslandi, og halda
bænir þeirra og vorar landinu
upp, en ella mundi fyrir farast
landið.”
Það er margt, sem spe'glast í
þessum orðum. Fyrst sú trú, að
helgir menn, innlendir og útlend-
ir, héldi upp landinu. Eg vil
ekki gera lítið úr þeirri trú. Helg-
ir menn hafa á öllum öldum ver-
ið salt jarðar, og á iSturlunga-
öld, þegar svo margt var að rotna
í þjóðfélagi voru, skildu margir
betur en endra nær gildi saltsins.
Á þeim tímum var hver dýrling-
ur, sem nokkuð kvað að, ekki að-
eins þjóðardýrlingur. Dýrlingar
voru raunar sameign allra krist-
inna þjóða — gimsteinar, sem
hver þjóð er var, gat lagt til i
kórónu kristninnar. Og gætum
nú að þjóðar metnaðinum, sem
kem kemur fram í orðunum: “eigi
eru á öðrum löndum að jafn-
miklum mannfjölda fJeiri heilag-
ir menn, en á íslandi”. Þau sýna,
að íslendingar vildu ekki vera
eftirbátar annara þjóða um tölu
helgra manna, en þeir skildu vel,
þá eins og nú, að samanburður-
inn .varð að vera hlutfallslegur.
En hverjir voru það, sem veittu
íslendingum þessa viðurkenn-
ingu? Það voru hinir norrænu
dýrlinlgar í Noregi og Orkneyjum.
Þeir voru alþr náfrændur vorir,
því að ólafur Helgi og Hallvarð-
ur helgi voru báðir komnir af
Auðuni landnámsmanni á Auð-
unarstöðum í Víðidal, en Magnús
hinn helgi Orkneyjajarl var kom-
inn af Síðu-Halli. Það voru því
helgir menn af norrænu kyni, hér
á landi og í nágrannalöndunum,
er í þann tíð þéldu upp landi voru
svo að það fyrirfærist ekki.
Tímarnir eru nú breyttir. Þjóð-
irnar virðast ekki lengur keppa
um það að eiga hver sem flesta
helga menn. Nú eru komnir upp
aðrir dýrlingar, sem raunar hafa
alt af verið til jafnhliða hinum.
Þeir eru frægir rithöfundar,
skáld, listamenn og vísindamenn.
Það eru þeir, sem halda upp
andlegu lífi og hugsjónum þjóð-
anna, skapa þau andlegu gæðin,
sem geta orðið alþjóðaeign, meira
eðaj minna sameiginlegur menn-
ingarsjóður aldanna.
Eg hygg, að enn leynist með
íslendingum sá metnaður, að eiga
ekki að jafnmiklum mannfjölda
færri slíka menn en aðrar þjóðir,
menn sem væru svo ágætir hver
í sinni grein, að einni'g aðrar
þjóðir hétu á þá sér til sálubót-
ar, en helgi slíkra manna hefir
jafnan átt og á enn mjög örðugt
uppdráttar hér á landi. Þau verk,
sem vér erum hreyknastir af og
mest hafa haldið landinu upp,
svo að það fyrirfærist ekki, þafa
að jafnaði ekki verið launuð hér
í lifanda ilífi höfundanna með
þökk og aðdáun, þau hafa verið
unnin af ásb á verkinu sjálfu, 1
þrá við kuldann, og bera þess
merki, að þau eru ekki vaxin í
vermireit:
Rósir munar-mildar
úr mjúkri spretta fold,
en rammir kosta kvistir
úr klakans fósturmold.
íslendingar hafa alla tíð verið
seinþreyttir til viðurkenningqr á
beztu mönnum sínum. Þess vegna
var það svo í fornöld, að allir
þeir, sem nokkurt mannsmót var
að, leituðu frægðarinnar til ann-
ara landa og fyrst og fremsfj hjá
frændum sínum fyrir handan
haf. Vegur Islendinga til við-
urkenningar og frægðar hefir
raunar alt af legið um Norður-
lönd.
Vér höfum hér vor á meðal í
kvðld ágætt dæmi, þar sem
Gunnar Gunnarsson, heiðursgest-
ur vor, er. Hann hefir með frá-
bærum kjark og dugnaði barist
áfram hinn bratta veg til mikill-
ar frægðar án nokkurs styrks
írá löndum sínum, og ef eg get
ÞO GETUR HAFT
STERKAR TAUGAR.
Það er ótrúlegt, hve fljótt Nuga-
Tone gerir veiklaðar taugar afl-
miklar. Hafir þú veikar taugar,
sért óstiltur og órór, getir eMci sof-
jð á nóttunni, þá reyndu þetta á-
gæt>a meðal. Það hreinsar eitur-
gerla úr líkamanum, sem gera þig
Igamlan og ófæran til vinnu langt
fyrir stundir fram. Nuga-Tone
gefur þér góða heilsu, orku og
þrek. Það fæst hjá lyfsölum. Hafi
lyfsalinn það ekki við hendina, þá
lattu hann útvega það frá heild-
söluhúsinu.
rétt, þá hefir þrek hans og þraut-
seigja ekki sízt alist* á Jþeim
metnaði að sýna það að sínum
hluta, að Islendingar ættu enn
andlega atorkumenn, er mundu
þykja liðtækir hvar sem væri.
Um leið og vér þökkum honum
fyrir þann sóma, er hann hefir
gert landi sínu og samfögnum
honum með þá frægð, er hann
hefir hlotið, minnumst vér með
þakklæti þess skilnings og sam-
úðar, er þann hefir mætt í Dan-
mörku og annars staðar á Norð-
urlöndum. Annars mundi hann
ekki hafa orðið sá sem hann er.
Þær viðtrökur, sem íslenzkir rit-
höfundar hafa í seinni tíð feng-
ið á Norðurlöndum, sýna það, að
Norrœni kenna-ra-
íundurinn
í. Kaupmannahöfn, 6.—8. ág. 1931.
Til norrænu kennarafundanna
var stofnað á þeim árum, þá er
“Skandinavisminn” var efst á
baulgi meðál Norðurlandabúa.
Tilgangur þeirra er að efla sam-
vinnu og samúð milli Norður-
lanflaþjóðanna. Fundirnir eru
haldnir venjulega fimta hvert ár
og sitt skiftið í hverju landi.
Fram til 1910 voru þeir haldnir
til skiftis í Danmörku, Svíþjóð
og Noregi. En 1915 varð fundar-
fall ■ vegna strSðsins. Skömmu
sxðar bættust tvær Norðurlanda-
þjóðir við sem sérstakir þátt-
takendur: Finnland og Island..
1925 var fundur í Helsingfors í
Finnlandi. Þar mætti ísland í
fyrsta skifti sem sérstakur þátt-
takandi. Fimm Islendingar voru
þar viðstaddir og fluttu tveir
þeirra erindi, þeir Ásgeir Ás-
Igeirsson fræðslumálastjóri og
Sig. Nordal prófessor. Næsti
fundur skyldi haldinn í Khöfn
árið 1930, en var frestað til 1931,
svo að ekki kæmi í bága við Al-
þingishátíðina á íslandi og 50
ára afmæli kennarafélagsins |
íslendingar eiga þar enn athvarf
o!g opinn veg til viðurkenningar j sænska, sem hvorttvegja var
og frægðar, og að fyrirbænir haldið í fyrra. Auglýsti móttöku-
frænda vorra megna enn mikils
til að halda upp landi voru, engu
síður en á dögum hins heilaga
ólafs og Hallvarðs.
Bænir útlendra afbragðsmanna
fyrir landi voru hafa til skamms
tíma átt rót sína í ást á fornbók-
mentum vorum. Hjarta vort
nefndin danska, að 13. norræni j
kennarafundurinn yrði haldinn í
Khöfn 6.—8. ágúst 1931.
Fundarmenn á þessu móti urðu
alls nærri fjögur og hálft þús-
und, þar af um þúsund Svíar,
fimm til sex hundruð Norðmenn, 1
. . , Jbrjú til fjögur hndruð finnar og
wf Á* i. I Wítíu og fimm íalendinBar.
Hitt Danir.
hvert sinn er vér mætum aðdá-
un á þeim, því að þær hafa alla
tíð ekki aðeins verið oss fortíð
og nútíð, heldur og fyrirjieit um
framtíð. 0!g mestur er fögnuð-
ur vor, þegar vér sjáum þessa
fjársjóði vora endurspeglast í
djúpum skilningi nútíðar snill-
inga, eins1 og Sigríðar Undset,
Eins og nærri má geta, hafði
móttökunefndin mikið starf og
erfitt af hendi að inna. Þurfti
hún meðal annars að sjá miklum
fjölda fundarmanna fyrir hús-1
næði, ýmist í gistihúsum eða í
skólum, eftir því sem menn ósk-
sem er heiðursgestur okkar í | u®u °S vildu til kosta.
kvöld. Því að metnaður hvers j títi fyrir skrifstofu móttöku-
manns og hverrar þjóðar, sem j nefndarinnar í “Industri”-bygg- j
nokkuð er í spunnið, er að eiga j ingunni á Vesturbrúargötu 1 við
eitthvað, sem er svo gott, að
beztu menn, þverrar þjóðar sem
er, vilja njóta þess líka. Æðsta
markið er sálufélag við þá, sem
beztir eru. En til sálufélags eru
þeir líklegastir, sem skyldastir
eru.
Drekkum skál frænda vorra á
Norðurlöndum!
—Mlgbl. 14. ág.
Our Cook Book
One day when I was all alone,
A. 'C. rang my telephone.
Said she: It really makes me mad,
That you don’t run a cook book ad.
Said I: My dear, I sorry am,
“Cause”, I am quiet as a lamb.
So here I sit, with pen in hand
Wishinlg she would brains me
lend.
Our cook book, as some of you
know,
Was orinted eighteen months ago.
Within its pages, you will find,
Rjecipes of every kind.
These recipes all tried have been
By many ladies you have seen.
Some of their names I now will
give.
Hope you still will let them live.
ráðhústorgið, blakta fánarnir
There’s Bjarnason with bread
so dark,
On it vou can not find a mark.
On that same page, but further
down,
You’ll find bread from Gimli town.
The next in line for you to bake,'fetti fundinn og bauð gestina vel-
Is an Icelandic Pan-e-cake. i kofna. Þa flutti Borgbjerg, kenslu-
Mrs. B. B. bids you look jmálaráðh. Dana, langt erindi o'g
On number nine in the cook book. i<om víða við. Lýsti hann einkum
skólamálum Dana síðastliðin 25
fimm, á götunum í kring er troðn-
ingur karla o!g kvenna, sem bera
fundarmerki, slaufu með fánalit-
um þess lands, sem þeir eru frá. I
Mest ber þar á bláa og gula litn-
um iSvíanna. Þótt Danir séu fleiri, |
eru þeir meira dreifðir út um j
borgina. Þeir eru heima hjá sér og
þurfa síður á að halda aðstoð mót- j
tökunefndarinnar. Inni í skrifstof-
unni, geysistórum sal, er hverri
þjóð af markaður sinn staður. Þar
er málfar líkt sem í Babel til forna,
en allir geta þó gert sig Skiljan-
iega, nema finsku Finnarnir, sem
ekki skilja neitt nema finsku og
enginn getur talað við nema sum-
ir sænsku Finnarnir.
Fimtudagurnn 6. vágúst rann
upp bjartur og heiður. Hitinn
var svo mikill, að þeim, sem hon-
um eru vanir, leið illa, hvað þá 1
islendingunum. Þeir fögnuðu því
að hina aðra daga mótsins var
kaldara í veðri.
Fundurinn var setttur í “For-
um” kl. 19 árd. Forum er lang-
samlega stærsti samkomusalur
Khafnar. Þó voru öll sæti þar
skipuð,' og margir stóðu. Munu
vafalaust hafa verið þar saman
komnar fimm þúsundir manns
eða meira.
Formaður móttökunefndar-
innar, Axel Jensen yfirkennari, í
Sometime, vou a wedding plan.
That is, when you’ve got1 your
Man.
(Ask your mother then to make
Mrs. Baldwin’s Wedding Cake.
ár, eða síðan norrænn kennara-1
fundur var þar haldinn síðast
(1905), og ríkjandi anda í upp-
eldismálum Norðurlanda. Næst
When you want a Russian Tart, tala.ði Stadener biskup, kenslu-
with one pound of almonds start.. ,, “ ~ , {* ’ ,,
Mrs. Stef-an-son is among
Those, whom you have heard in
song.
If you have not e-nough lace,
Make cookies which will fill the
space.
For these we looked for near and
far,
Then got them from Kandahar.
Now you need some Macaroons,
Which you drop on sheet with
spoons.
Bergman from the far Flin Flon
Often exclaims, “Are thev all
gone!”
A recipe I now have here,
That never should have been put
there, íngarnir of fair til þess að geta
látið íslenzka textann í “Ó, guð
vors lands” njóta sín. — Ókleift
málaráðh. Svía, en síðan fluttu
fulltrúar landanna svarræður,
hver fyrir sína þjóð: Oskari Man-
tere fræðslumálastjóri frá Hels-
ingfors fyrir Finnland, Sigurður
Jónsson skólastjóri frá Reykjavík
fyrir ísland, A. Kirkhusmo yfir-
kennari frá Osló fyrir Noreg og
yfirfræðslumálastjóri B. J. Merg-
quist frá Stokkhólmi fyrir Sví-
þjóð. Hljómsveit llífvarðarins
danska lék á lúðra á undan og
eftir ræðunum, og á milli þeirra
voru leiknir og sungnir þjóð-
söngvar landanna. Voru íslend-
By one, M. Perry, out, you look.
That poor woman can not cook.
We then have to the Candy come.
There’s some by Mrs. Már-tein-
son.
You puff up rice and put on plate,
Let it stand, and trust to fate.
Mrs. Finnur, never stops,
When she’s making Lolly-pops.
And if you, she only knew,
She’d want you to have some too.
Rend one dollar, nice and neat,
To Mrs. Brandson, Victor Street,
Number, iSeven, Seven, Six,
For book, which shows, how food
to mix.
er ræðumönnum að láta heyra til
sín í Forum, nema með hátalara.
En það bagaði mjög, að hátalar-
arnir voru ekki í svo góðu lagi
sem skyldi. Þeir sem fjarri sátu
ræðupalli, kváðust lítið hafa
heyrt af ræðunum.—
Kl. 2 hófust fyriHestrar. —
’Skyldi þeir ekki vera lengri en
svo, að lokið væri á 30 mínútum,
en inngangsræður að umræðum
20 mínútiur.. Voru erindi flutt á
sjö til níu stöðum í senn, og gátu
You wonder, from whence comesl tátttakendur jkosið hvar þeir
this urge, j helzt vildu vera. All^ voru um-
°mGhndreb Ald’ Lutheran ræðqefnin og fyrirlestrarnir 75,
en epginn gat heyrt meira en tíu
Church.
We glad will be, to sell more
books,
And by that made better cooka.
Winnipeg, Man.
í mesta lagi. Bætir það úr, að
fundargerðir allar o'g fyrirlestrar
verðfl prentaðir og síðan sendir
öllum fundarmönnnm. — Tveir
íslendingar fluttu fyrirlestra:
Sigurður Jónsson um íslnezka
lýðmentun Og Guðjón Guðjónsson
skólastjóri í Hafnarfirði um ís-
lenzka kennaramentun.
Meðal fyrirlestra þeirra, sem
fxuttir voru fyrsta daginn, munu
tveir hafa vakið mesta athygli:
Fyrírlestur, isem ‘f. kenslumála-
stjóri, flutti um reglu, og inn-
gangsræða Kaalund^Jörgensens
kenslumálastijóra um framleng-
ingu skólaskyldu í Danmörku.
Fyrirlestur Byskovs var prentað-
aður í Kahfnarblöðunhm. Fer
hann mjög í sömu áttt, sem allur
þorri danskra skólamanna virð-
ist heigjast að, sem sé að leggja
ailríka áherzlu á reglusemi og
reglubundna starfsemi í skólun-
um. Viðvíkjandi framlengingn
skólaskyldu til 15 ára aldurs
voru skoðanir manna mjög skift-
ar. Þótti ýmsum, sem ekki væri
fært að fara inn á þá braut, nema
samþykki alþýðu kæmi til.
Enn má nefna merkilegt um-
ræðuefni 5 Aðgreining treggáf-
aðra barna í sérstakar deildir
eða sérstaka skóla.
Flutti frk. L. Sandholt frá
Khöfn inngangsræðuna og taldi
heppilegas^, allra aðilja vegna,
að slík börn væru í sérskólum.
Ekki voru allir á sama máli. Vildu
sumir ekki aðskilja þau frá öðr-
um börnum, en aðrir vildu hafa
þau í sérdeildum.
Á ' fimtudagskveldið höfðu
danskir kennarar samsöng í
Foruxri og kom þangað maflgt
manna.
Föstudagsmorguninn kl. 9—12
voru fyrirlestrar og umræður.
Þá flufcti Kaper borgarstjóri er-
indi um kristindómsfræðsluna.
Hefir hann samið kenslubók i
kristnum fræðum, og þykir ýms-
um yngri mönnum hann vera
nokkuð íhaldssamur í þeim efn-
um, en yfirleitt er það svo, að
kristin fræði skipa veglegan sess
sem viðfangsefni í dönskum
barnaskólum. Næst á eftir Kap-
er og í sama sal flutti Vilh. Ras-
mussen forsifcöðumaður kennara-
háskólans í Khöfn fyrirlestur um
nýgræðing S ; ulppeldiismájunum.
Skiftir hér í tvö horn, því að en'g-
um kemur til hugaV að nefna í-
hald í sambandi við V. Rasmus-
sen. Mun hann einn mestur
gáfumaður meðal danskra kenn-
ara, en einrænn nokkuð og held-
ur fast á skoðunum sínum. Virð-
isfc það ekki ul heigmh a æ)be
ist það ekki heiglum hent að
þreyta kappræður við hann. Hann
er eindreginn Jnýskólamaður.
Þegar menn höfðu hlýtt á Ras-
mussen, var skamt að fara til að
hlusta á skólastjóra G. J. Arvin,
sem hóf umræður um tilrauna-
skóla og tilraunir í skólum. Er
Arvin einn meðal þektustu ný-
skólamanna Dana. En annars
hefir sú hreyfing fremur lítinn
byr í Danmörku enn sem komið
er, og helzta tilraunin, sem gerð
var á því sviði fyrir nokkrum ár-
um, hepnaðist ekki vel.
Síðari hluti föstudagsins var
ætlaður til sameiginlegra skemti-
ferða. Var um fernt að velja:
Hróarskeldu (dómkirkjuna), Hil-
leröd (Frederiksborgarhöllin),
He'lsingjaeyri ‘(Kironborg) og
Lyngby og Farum með grasa-
fræðisför á Norður-iSjálandij ís-
lendingarnir, -sem nokkuð fóru,
lentu flestir í Hilleröd. Um 400
til 500 alls voru á hverjum stað.
Var aftur komið til Khafnar um
11-leytið um kveldið.
Enn voru fyrirlestrar á laug-
ardagsmorgun kl. 9—12. Meðal
þeirra, sem þá töluðu, mun Kap-
pel Böcker .skólast'jóri hafa safn-
að flestum áheyrendum, og hefði
þó fleiri orðið, ef húsrúm hefði
leyft. 'Umræðuefni hans hét:
Kristindómsfræðsla o'g I ráð-
vendni. Mátti heyra, að þar tal-
aði maður með lífsreynslu og af
sannfæringu.
Ástæða væri til að minnast á
margt fleira af fyrirlestrum og
umræðuefnum. Ýmsir töluðu t. d.
um vandræðabörn, um próf, um
sögukenslu, um líkamsæfingar,
o. s. frv.
Laugardag kl. 3% var loka-
fundur haldinn úti undir beru
lofti í Tivoli. Lýsti formaður yf-
ir því, að næstd norræni fundur
yrði haldinn í Stokkhólmi 1935.
Þakkaði hann síðan öllum þeim,
sem aðstoðað höfðu við mótið, og
loks þátttakendum, en þeir svör-
uðu fyrir munn hinna sömu, sem
talað höfðu á byrjunarfundinum
í Forum.
Eftir því sem næst verður kom-
ist, virtust allir ^ ánægðir með
mótið og árangur þess. Vitanle'ga
höfðu sumir meðal Dana verið
dálítið kvíðandi um samvinnu sína
við Norðmenn. En ekki varð þess
vart, að neifct ósamræmi kæmist
að milli þeirra né annara á fund-
inum. Mun það hafa verið þegj-
andi samkomulag milli allra, sem
hann sóttu, að skilja eftir heima,
hver hjá sér, alt það, sem venju-
lega er nefnt pólitík.
“Hvenær fáum við norrænan
kennarafund á íslandi?” Þann-
ig spurðu margir. — “Ætli það
verði ekki 1940,” svöruðum við
íslendingar. “Ætli að þá verði
Pólárið
Eftirfarandi grein birtist í
Morgunblaðin 19. ágúst:
Franska rannsóknarskipið Pour-
qoui pas” er nýlega komið hing-
að frá Scoresbysundi. Á skipinu
eru þessir vísindamenn:
Dr. Dean Charcot, hinn alkunni
rannsóknarmaður, sem staðið hef-
ir fyrir mörgum vísindaleiðangr-
um um norðurhöf.
Dr. Grain, veðurfræðingur frá
veðurstöðvunum í París. Hann
er sendur í þessa ferð af franska
flugmálaráðuneytinu.
Serain, ungur náttúrufræðing-
ur. Auk þess prófessor Mercan-
ton frá háskólanum í Lausanne,
sendur í þessa för af svissnesku
sambandsstjórninni.
Montagné málari. Hann hefir
áður freðasfc um suðurhöf og mál-
að myndir þar. Nú fór hann til
þess að mála myndir í norðurþöf-
um og er heim kemur ætlar hann
að hafa sýningu á málverkum sín-
um bæði úr norður- og suðurhöf-
um. Hann er sérstaklega hrifinn
af íslandi og litauðgi náttúrunnar
hér.
Svend Mikkelsen, sonur Einars
Mikkelsens norðurfara. Hann er
málari og fékk að fara með þessa
ferð til þess að sjá 'Scoresbysund-
nýlenduna, sem faðir hans var
frumkvöðull að að stofnuð var.
Morgunblaðið hefir hitt dr.
Charcot að máli og spurt hann um
tilgang þessarar farar.
Sagðist honum svo frá:
Undirþlúningur pólársins.
Fyrir fimtíu árum voru hafin
alþjóða samtök um sameiginlegar
rannsóknir veðráttu og fleira um
allan heim.
Nú eru aftur hafin slík samtök,
en bara miklu öflugri, um ýmiss-
konar rannsóknir, sem fram eiga
að fara 1932—33. Eru þær aðal-
lega bundnar við norðurhöf og
löndin þar í grend, og þess vegna
er næsta ár næsta ár venjulega
kallað pólárið. Fjclda mörgum
athuganastöðvum verður komið á
fót víðsvegar, en þó hefir hver
þjóð sínar stöðvar þar sem hún
helzt óskar. Frakkar hafa t. d.
kosið að hafa sínar stöðvar i ný-
lendum sínum í hitabeltinu, og
eina sfcöð í Scoresbysundi. Var
þessi leiðangur nú gerður til þess
að undirbúa stofnun þeirrar stöðv-
ar, því að hún á að vera komin
upp og tilbúii? 1. ágúst næsta
sumar.
“Pour qoui pas” flutti til Scor-
esbysnunds efni í stórt og vand-
að hús, sem á að reisa þar. Er
húsið smíðað í Danmörku eftir
fyrirsögn Einars Mikkelsens, og
þannilg úr garði gert sem bezt má
vera fyrir þá vísindamenn, sem
þar eiga að búa. Samtímis kom
danska Grænlandsfarið “Gertrud
Rask” fcil Scoresbysunds með efni-
við í hús, sem Danir ætla að
reisa þar, og reisB samtímis hús-
ið fyrir Frakka á þeim stað, sem
valinn var í þessari för.
Fr.anska stjórnin hefir útnefnt
þá vísindamenn sem eru með í
í þessari ferð. Eru það hinir
sömu, sem voru í suðurpólsleið-
angri “Pourqoui pas”, því að þeir
þekkja manna bezt til heim-
skautalandannaj Aðalverkefni
þeirra var að gera væðurathug-
anir og segulmagnsmælingar. —
Einnig séndi franska stjórnin
málara með, því að Frakkar taka
þessar rannsóknir líka frá listar-
innar sjónarmiði.
Það er mentamálaráðuneytið og
flotamálaráðuneytdð franska sem
sjá á um rannsóknir pólársins
fyrir Frakklands hönd. Hefir
dr. Charcot verið ráðinn til að-
stoðar, fyrst til þess að faa þessa
undirbúningsför, og síðan til þess
að flytja vísindaleiðangurinn til
Grænlands að sumri o!g sækja
hann aftur sumarið 1933. Alls
verða tólf menn í leiðangri þes^
um, sem hafa vetursetu á Græn-
landi, vísindamenn og aðrir.
ÞESSI BAUKUR INNIHELDUR EITT HEILT
PUND AF BEZTA KAFFI, NOKKRU SINNI
LÁTIÐ í BAUKA — SPYRJIÐ VINI YÐAR UM
ÞAÐ. —
Blue Ribbon Limited
WINNIPEG
CANADA
þá þátttaka íslendinga í pólár- f
árinu. Svissneskir vísindamenn
tóku þessari bendingu fegins-
hendi, því að þeir sáu, að slík
stöð gæti haft geisimikla þýð- j
ingu fyrir rannsóknirnar, en 1
málið er óútkljáð enn og spurs- j
mál hvort fé fæst til þess að
koma stöðinni upp og starfrækja
hana. Sviss er fúst til þess að
leggja til vísindamennina og á-
höld, sem þeir þurfa að nota, en !
einhver fjárframlög þyrfti að
koma frá íslandi til byggingar
stöðvarinnar.
Veðurathuganastöðvarnar í
Rvík og Seyðisfirði, eru í alþjóða-
veðurathuga kerfinu og eru
þýðingarmiklar veðurathugana-
stöðvar. En þó yrði veðurathug-
| anastöð á Snæfellsjökli lang-
þýðingarmest. — Mgbl.
SYNGDU, SYNGDU, SVANUR!
Syngdu, syngdu svanur,
sorg úr hjarta mínu.
Syngdu. Sárt eg þrái
söng frá brjósti þínu.
Syn!gdu viðkvæmt, vinur,
vorljóð drauma minna.
Syngdu! Sál mín eygir
sólblik vængja þinna.
Syngdu, söngvajöfur.
Svífðu um heiðið bjarta,
syngdu um vor á vetri,
vermdu mig að hjarta.
Söngur þinn mig seiðir,
sé eg töfra heima.
Þú með litlu ljóði
lætur aðra dreyma.
Syngdu sæfct og lengi,
svanur. Ertu þreyttur ?
Er þinn undarle'ga
orðinn rómur breyttur?
Ertu’ að farga fjöri?
Fórn? Nú brestur strengur.
Svanur særðum barmi
svalar ekki lengur.
Stend eg steini lostin,
stari út í bláinn.
Dulræn, heilög hulda
hjúpar vininn dáinn.
Svanur söngvaríki,
sé eg ávalt skína
mitt í morgunroða
minninguna þína.
-Vísir.
Hugrún.
Góðlátleg gömul kona er ný-
sfcigin inn í lyftu og segir við
lyftudregninn:
— Leiðisfc þér það ekki að vera
svona á ferðinni upp og niður
allan daginn?
— Jú.
— Leiðist þér að fara upp?
— Nei.
— Leiðist þér að fara niður?
— Nei.
— Hvað leiðist þér þá?
— Hinar heimskulegu spurn-
! ingar, sem fyrir mig eru lagðar.
Nokkur orð
til þeirra, er mættu á Alþingishá-
tíðinni á Þingvelli 1930 sem full-
trúar Canada.
Háttvirtu herrar:
Oss skilst, að fyrverandi for-
sætisráðherra Canada, Right Hon.
Mackenzie King, hafi ákveðið það
með samþykki allra flokka á
þingi, að Islandi yrði veitt fjár-
upphæð í heiðursskyni í sam-
bandi við þúsund ára afmæli
Alþingis.
Oss skilst enn fremur, að það
hafi samtímis > verið ákveðið,
einnig með samþykki allra flokka,
að fullfcrúum þeim, er á hátíðinni
mættu fyrir hönd Canada, skyldi
falið að ákveða það í samráði við
stjórnina á íslandi, hvernig þessu
fé yrði varið.
Nú mun þetta fé hafa verið
veitt á síðasta þingi, en engin ár
kvæði gerð enn sem komið er um
það, hvað við það skuli gert.
Þess mætti geta, að ýmsar
uppástun'gur hafa komið fram;
en allar nema ein hafa mætt mót-
stöðu. Meðal annars mun hafa
verið sfcungið upp á því, að þeim
yrði varið til þess að kosta mann
frá íslandi til náms hér í Can-
ala. Sú uppástunga mun enga
áheyrn hafa hlotið sökum þess,
að hætt væri við að önnur þjóð-
brot hér mundu krefjast sömu
hlunninda fyrir hönd sinna heima-
þjóða.
Eina uppástungan, sem engin
mótmæli hefir hlotið, er sú, að
fénu sé að einhverju leyti varið
til kostnaðar við skóggræðslu á
Islandi. Með |því mælir margt,
eii á móti alls ekkerfc.
Skóggræðsluhreifing er að
vakna heima; fé brestur til þess
að reka hana í stórum stíl. Þetta
fé hefir þegar verið veitt; engin
önnur lönd þurfa jafn tilfinnan-
lega á skó'ggræðslu að halda og
fsland; mundu því engin önnur
þjóðbot hér fara þess sama á leit,
og ekkert þeirra mótmæla þessu
á okkurn hátt.
Á almennum fundi íslendinga,
sem haldinn var í Jóns Bjarna-
sonar skóla 23. janúar síðastl.,
undir umsjón “Yínlandsbloms ,
var það álifc samþykt í einu hljóði,
eftir bendingu frá Dr. J. T. Thor-
son, fyrverandi þingmanni, að
fjárveitingu Ifltjórnarinnar gæti
ekki betur verið til neins en þess,
sð styrkja skóggræðslu á Islandi.
Vér undirritaðir leyfum oss
því að fara þess á leit að þér, sem
mættuð sem fulltrúar fyrir hönd
Canada á þúsund ára hátíðinni,
leggið það til að hið veitta fé sé
notað í ofangreindum skilmnlgi.
Fyrir hönd “Vínlandsbloms ,
Winnipeg 15. sepfc. 1931.
B. Magnússon.
G. J. Magnússon
I. E. Magnússon.
Morgunblaðið hafði einnig tal
af prófessor Mercanton hiiium
svissneska. Hann gaf blaðinu
þessar upplýsingar:
Danski veðurfræðingurinn La
Cour, sem er formaður nefndar
þeirrar, er sér um pólrannsókn-
irnar, hefir farið fam á það við
Svissland, að setja á stofn veð-
uathuganastöð á Snæfellsjökli, í j
sambandi við íslendinga. Yrði það
ekki komnar á daglegar flugferð-
ir miili íslands og meginlands
Evrópu, svo að hægt verði að kom-
ast það á éinum degi, sem nú
tekur 4 til 5 daga, og þar með
úr sögunni óttinn við langa sjó-
ferð?” Cramer var þessa dagana
á leiðinni til Khafnar, og það gaf
kjark til að ætla svona stuttan
tíma, þangað til reglubundnar
flugferðir kæmust á milli íslands j
o!g annara landa. Ef samtalið ■
hefði átt sér stað eftir 9. ágúst, |
má vel vera, að við hefðum nefnt j
1945. En hver veit nema 1940 j
verði nú samt nær .því rétta?)
Það er algengt á síðari árum, að .
menn brenna sig á að ætla fram- |
farirnar seinfærari, en þær verða
í reyndinni. S. J.
-r-Víair. i>!
Night Classes
Mondays and Thursdays
7:30 to 10 p.m. All year
They do not interfere with your regular
employmenfc, but they will qualify you for
advancement and a bigger position.
Five hours a week cannot be spent to
better advantage.
It is an opportunity which has increased
the earning powers of hundreds of young people.
Every subject essential to modern business
is taught and with the same thoroughness that
has always characterized our Day Classes.
You can enroll at any time but a commence-
ment with the beginning of the Fall session will
prove very helpful to you.
Our registering office is open from 8 a.m.
to 10 p.m. daily.
If you cannot conveniently come to see us
one of our educational advisers will be pleased
to call upon you íf you will ’Phone 37 161.
The Dominion Business College
)i>
also
St. Jamet
and
Elmwood
The Mall
Winnipeg
5g