Lögberg - 21.09.1933, Blaðsíða 1

PHONE Seven 86 311 1 Lines . il/l/Í („,a Uff-
V** Service and Satisfaction
46. ARGANGUR
WINNIPEG, MAN., FIMTUDAGINN 21. SEPT. 1933
<NÚMER 38
Fjallkona íslendingadagsins
í Churchbridge, 1 9 júní, 1 933
ásamt hirðmeyjum
Fjallkonan: Gerda Christopherson
Hirðmeyjar: Sigriður Markússon til
hægri, Soffía Þorgeir^son til vinstri
Uppskerumagn
KIRKJAN
Fyrsta lúterska kirkja, sunnudaginn 24. sept.
11 a. m. English Service.
Subject: Stoke Poges
7. e. h. Islenzk messa. Efni: Asbyrgi.
X
Helga Davíðsson látin
Á föstudaginn j?ann 15. þ. m. lézt
hér í borginni Helga Davidson, 82
ára að aldri. Helga heitin var fædd
á Hólum i Reykjadal í Suður-Þing-
eyjarsýslu árið 1851. Til þessa lands
fluttist hún að heiman, árið 1880;
var fyrst numið staðar við Rosseau
i Moskoka héraði. Þaðan fluttist
Helga ásamt manni sínum og tveim
sonum til Austur-Selkirk, en til
Wjnnipeg kom f jölskyldan um vor-
ið 1886, og hér átti Helga heitin
heimili jafnan upp frá því. Maður
Helgu var Eiríkur Davíðsson, fyrir
löngu látinn. Börn þeirra Davíðson
hjóna eru: Sigfús á íslandi Stefán
í Selkirk, Hermann, Sigurður og
Björg Nicholson, öll búsett hér í
borg.
Helga heitin Davíðson var hin mesta
ágætiskona; kom hún hvarvetna
fram til góðs og mátti svo að orði
kveða að heimili hennar stæði ávalt
opið hverjum, er að garði bar.
Jarðarför Helgu heitinnar fór
fram frá Fyrstu lútersku kirkju
síðastliðinn mánudag, að viðstöddu
miklu fjölmenni.
Dr. Björn B. Jónsson, prestur
Fyrsta lúterska safnaðar, stýrði
kveðjuathöfninni í kirkjunni, og
jós líkið moldu í Brookside graf-
reitnum. Séra Rúnólfur Marteins-
son flutti líkræðu í kirkjunni, en
Mrs. Lincoln Johnson söng þar
jafnframt einsöngslag.
Mæt kona hnígin í val
Aðfaranótt þess 11. sept. andað-
ist að heimili Dr. og Mrs. S. E.
Björnson í Árborg, Man., Aðalborg
Jónsdóttir Björnsson, eiginkona Ei-
ríks Björnssonar; þau hjón bjuggu
um langa hrið í Vopnafirði, flutt-
ust vestur um haf 1904, og bjuggu
lengi í Winnipeg. Hin síðari ár
dvöldu þau á heimili sonar sins,
Sveins læknis Björnsonar í Árborg.
Aðalborg heitin var merkiskona, og
ágætum hæfileikum gædd. Hún var
blind um allmörg síðari ár.
S1. Ó.
Eftirmaður Moley’s
Frá því var skýrt ekki alls fyrir
löngu, að aðstoðar-utanrikisráðgjafi
Bandaríkjanna, prófessor Raymond
Moley, aldavinur Roosevelts for-
seta, hefði látið af embætti sökum
ágreinings við ráðgjafa utanríkis-
málanna, Cordell Hull. Nú hefir R.
Walton, fyrrum neðri málstofu
þingmaður frá Virginia, verið skip-
aður eftirmaöur Moley’s í utanríkis
ráðuneytinu.
Launvíg
var nýlega framið á landamærum
Þýskalands og Austurríkis. Tíu
Þjóðverjar úr flokki Nazista sátu
þar fyrir austurrískum aðstoðar-
lögreglumönnum og skutu einn
þeirra til bana. Austurríski sendi-
herrann í Berlín fór á íund þýsku
stjórnarinnar, til þess að mótmæla
víginu. Talið er, að atburður þessi
geti haft mikil áhrif á afstöðu er-
lendra ríkja til Þýskalands.
Hjálparlögreglan þýzka
leyát upp
Hjálparlögreglan prússneska hefir
verið leyst upþ með lögum, sem
Göhring hefir birta látið og ganga í
gildi 15. þ. m. 1 fregnum, sem birt-
ar hafa verið að tilhlutan stjórnar-
innar, er skýrt frá því, að aldrei
hafi verið til þess ætlast, að hjálp-
arlögregla þessi væri nema til bráða-
birgða, á meðan svo væri ástatt, að
gripa þyrfti til hjálparliðsins vegna
byltingarástands, en því væri eigi
lengur til að dreifa.
Bóndi nokkur í Norquay héraði í
Saskatchewan fékk í haust meiri
hafra uppskeru en dæmi voru áður
til. Nam uppskerumagnið 184 mæl-
um af ekrunni.
Sambandsþing kvatt til
fundar 1 1. Janúar?
Símað er frá Ottawa þann 18.
þ. m., að miklar likur séu til að
sambandsþinginu verði stefnt til
funda þann 11. janúar næstkom-
andi. Eitt þeirra megin mála, er
fullyrða má að þingið hafi til með-
ferðar, verður endurskoðun banka-
laganna._________________
Selur hlýðir á messu
í seinasta heftir “Náttúrufræð-
ingsins” er sagt frá því, að
einu sinni um haust, þegar mess-
að var í Stokkseyrar kirkju og
gluggar kirkjunnar hafðir opnir,
þá skreiddist selur á land í viki
skamt frá kirkjunni og hlustaði hug-
fanginn á sálmasönginn, organslátt-
inn og klukknahringinguna.
Ungmennamótið í
Glenboro
Að tilhlutan milliþinganefndar
þeirrar, er skipuð var til þess að
annast ungmennastarf og samtök
innan hins lúterska kirkjufélags, þá
mættust í Glenboro 2. sept. s. 1. milli
20 og 30 ungir menn og stúlkur til
þess að stíga byrjunarskref í áttina
að enn meiri samvinnu með hinum
yngri lýð okkar safnaða. Þrjú stutt
erindi voru lesin, er skýrðu starf
ungmennafélaga þar sem þau hafa
starfað um lengri tíma; auk þess að
skýrt var lauslega frá starfi ung-
mannafélaga í öðrum nærliggandi
sveitum. Umræður mótsins hneigð-
ust að framtíðarstarfi og hugsjón-
um er hinir yngri ættu að kynna sér
og beita sér fyrir og kom skýrt í ljós
löngun til enn ríkari samvinnu með
kirkjufélaginu og áhugamálum þess.
En til þess að stefnur þær, er
væntanlegt Unglinga samband veldi
sér, væru bergmál af vilja og áform-
um jafnvel hinna fjarlægustu ung-
mennafélaga og ætti því ítök í hjarta
hvers unglings, þá var valin nefnd
1 til þess að hafa með höndum und-
I irbúning allsherjar unglingamóts
helst næsta mánuð, þar sem fastir
embættismenn og félagsleg bönd
yrðu ákveðin, eftir umræður og
skýringar hafa fram farið. Átti
nefndin að hafa svo undirbúið mál
og lög hins tilvonandi ungmenna-
sambands að auðvelt og greiðlegt
yrði að taka ákvarðanir og staðfesta
það er öllum félli í geð. En auk
þessa skildi þetta unglingamót verða
mentandi og fræðandi. í nefndina
var skipað eftir bygðarlögum að
nokkru leyti og er einn frá Argyle,
einn frá Mountain, tveir frá Winni-
peg og einn frá Selkirk. Formaður
nefndarinnar var nefndur Kári
Bjerring, 550 Banning Street, Wpg.
Að kveldi hins sama dags flutti
Rev. Theodore S. Rees, prestur við
Fyrstu ensku lútersku kirkjuna í
Winnipeg fróðlegt og merkilegt er-
indi um ungmennastarfsemi eins og
hún ætti að vera og gæti verið. Benti
hann öllum á hjálparblöð og leið-
beiningar er menn gætu veitt sér
fyrir örlítið verð, svo ekki þyrftu
fundir einstakra ungmennafélága að
verða of einhæfir eða þreytandi
íyrir vöntun á markmiði og hug-
sjónum. Erindið var ágætlega flutt
og hafði safnast í kirkjuna fjöldi
fólks til þess að njóta fyrirlesarans
og þess er hann hafði að flytja.
Held eg að öllum hafi fundist að
góð byrjun hafi hér verið hafin, og
sannfærst um ágæti unglingastarf-
seminnar.
Sunnudaginn 3. sept. fluttu svo
tveir af fulltrúunum ræður við
messurnar í kirkjunum. A Brú og
Glenboro, talaði Victor Sturlaugs-
son, en að Grund og Baldur talaði
John Westford. Allir fundu skýrt
til einlægni þeirra og einbeittni sem
lýsti sér í orðum og framkomu þess-
ara manna, og minnast með ánægju
þeirrar meðvitundar að yngri kyn-
slóðin hugsar um framtíð guðs orðs
i jafnframt þeim eldri. Þrjú af ung-
mennafélögum bygðarinnar veittu
fulltrúum og gestum ágætan kveld-
verð í fundarsal Glenboro-kirkjunn-
ar á laugardaginn, en næturgisting
og annar beini var fulltrúum og
gestum veittur af einstökum heim-
ilum, er eins og oft áður hafa sýnt
risnu sína og myndarskap í því að
styrkja og mögulegar gjöra fram-
kvæmdir ýmsra okkar velferðar-
mála. Samskotin við messurnar
þenna sunnudag voru gefin af söfn-
uðunum til þess að borga áfallinn
kostnað við mótið.
Þakkar því nefndin, einstakling-
um, félögum og söfnuðum innilega
fyrir hjálp þeirra málefni yngra
fólksins til styrktar, og er það vissa
vor að með móti þessu hafi verið
leyst úr læðingi það afl og sá and-
Fréttir frá Betel
Fyrsta af öllu vil eg leiðrétta,
eða auka við frásögn mína um
heimsókn kvenfélags Geysissafnað-
ar, er fór hér fram þ. 19. ágúst.
Fregnin var í Lögbergi þ. 7. sept.
Er þar ekki getið um Mrs. Ingi-
björgu Ólafsson, konu séra Sigurð-
ar Ólafssonar í Árborg, en hún var
með í förinni og flutti stutta ræðu
við það tækifæri. Mrs. Ólafsson
átti heima i Geysisbygð þegar hún
var að alast upp, foreldrar hennar,
Jón heitinn Pétursson og Steinunn
kona hans Jónsdóttir, merkishjón,
bjuggu þar um nokkurra ára skeið,
en fluttust síðan suður í grend við
Gimli og bjuggu þar lengi. Mrs.
Ólafsson er gáfuð kona, vel mentuð
og prýðilega máli farin. Mesta á-
gætiskona. Flutti hún fallega tölu
við þetta tækifæri, eins og henni er
lagið. Skilur fréttaritari yðar
naumast í því, að hann skyldi gleyma
þessu atriði, er hann skrifaði um
heimsóknina, eftir minni, auðvitað,
og þegar nokkuð var umliðið. Er
hér beðið velvirðingar á þessari
fréttaritara-yfirsjón, og um leið
gerð tilraun að laga misfellurnar
og þar með úr þeim að bæta.—
Enn eina kvenfélagsheimsókn
hefir Betel fengið nú fyrir skemstu.
Þá var það kvenfélag Bræðrasaín-
aðar í Riverton. Þær góðu konur
komu þ. 8. sept., stór hópur af kon-
um á öllum aldri og nokkur hópur
ökusveina þar með. Formaður
þessa kvenfélags er nú Mrs. Jó-
hanna Hallson á Bjarkarvöllum við
Islendingafljót, kona Halls bónda
Hallsonar, er þar býr. Er hún dótt-
ir Hálfdánar Sigmundssonar, er
lengi bjó á Bjarkarvöllum og marg-
ir kannast við. Kom hann vestur á
fyrstu landnámstíð. Hefir oft set-
ið á kirkjuþingum fyrir Bræðra-
söfnuð og var um langt skeið þar í
embættum og einn af mestu dugn-
aðarmönnum safnaðarins. Hann er
nú maður talsvert yfir áttrætt, fylg-
ir fötum alloftast, en heldur kyrru
fyrir að mestu.—Kona hans, Sol-
veig Árnadóttir, valkvendi, andað-
ist fyrir rúmum sjö árum.—
Veitingar af öllu mögulegu tægi
höfðu konur þessar með sér og fyltu
með þeim borðin eins og frekast var
þörf. Enginn skortur sjáanlegur.
Engin merki “kreppunnar ’’ svo-
nefndu, í þeim útlátum.
Þegar veitingum var lokið var
komið saman i fundarsal stofnunar-
innar. Var byrjað með því, að
sunginn var sálmur og séra Jóhann
Bjarnason las biblíukafla og flutti
bæn, er endaði með því að allir lásu
sameiginlega hina drottinlegu bæn.
Fór þá fram söngur með stuttum
tölum á milli. Við hljóðfærið var
Miss Helga Ólafson frá Riverton.
Var sungið vel og af talsverðri list.
Nægir söngkraftar í Riverton.
Raunar vantaði flesta mestu söng-
mennina þaðan, en bæði Betel fólk
og aðrir bættu það upp, svo vel var
sungið. Hefði þó sjálfsagt mun
betur orðið, ef Riverton sönggarp-
ans máttur, er æska vor á yfir að
ráða, og kirkja Guðs þarfnast.
Fyrir hönd nefndarinnar,
Egill H. Fáfnis.
arnir mestu hefðu verið þarna með
til að fylla hópinn.
Fyrstu töluna flutti séra Jóhann,
þar sem hann mintist dugnaðar og
góðrar starfsemi kvenfélags Bræðra
safnaðar, ekki sízt á þeim árum þeg-
ar kirkja safnaðarins var stækkuð
og gerð upp pað nvju. Kostaði það
mikið fé og mikla fyrirhöfn. Mint-
ist hann þá um leið hins kvenfélags
ins í Riverton, kvenfélagsins
“Djörfung,” er starfað hefði með
sama móti eða svipuðu, og áður er
búið á þessu sumri að koma í heim-
sókn til Betel.—
Mrs. Hinriksson, fyrrum for-
stöðukona á Betel, mintist fyrri
heimsókna kvenfélags Bræðrasafn-
aðar og bar fram þakkir fyrir liðn-
ar ánægjustundir er félagið hefði
veitt sér og öðrum með fyrri heim-
sóknum sínum. í því sambandi
mintist hún einnig á félagið “Djörf-
ung,” er starfar hlið við hlið þess-
ara systra og hefir það fyrirkomulag
verið svo árum skiftir og farið vel.
Til þess að flytja þakklætistölu
fyrir Betel tilnefndi forstöðukonan,
Miss Inga Johnson, Mrs. GuSrúnu
Goodman, sem er, eins og getið hef-
ir verið um áður, blind kona í hópi
vistmanna á Betel, og átti áður
heima í Riverton. Hafði hún flutt
þakkir fyrir heimilið þegar hitt
kvenfélagið kom frá Riverton og
gerði hún það aftur nú. Fórst
henni það vel sem hið fyrra sinn.
Guðrún er kona ágætlega greind,
trúkona mikil, skáldmælt og vel
máli farin.—
Orð var á því haft, að í hóp þenn-
an vantaði nú Sigurbjörn Sigurð-
son, er lengi var formaður Bræðra-
safnaðar, og var með i förinni í
fyrra, þá er þetta kvenfélag kom í
heimsókn tjl Betel. Flutti hann við
það tækifæri ágæta ræðu, er átt
hefði að komast á prent, en kom
ekki. Sigurbjörn er og ágætlega að
sér í sönglegri ment, sjálfur söng-
maður góður og hefir oft haft for-
ystu söngflokka eða lúðrasveita á
hendi. Er hann því einn af hin-
um sjálfsögðustu mönnum að vera,
þar sem mannfögnuður er fram að
fara. Var því vikið að Kristbjörgu
konu hans, er var þarna í förinni,
að hún skyldi sjá svo um, ef unt
væri, að bóndi hennar yrði með í
næstu heimsóknarför til Betel.—
Þetta var vitanlega eina aðfinn-
ingin, og enginn ásakaður. Allir i
bezta skapi. Söngurinn fjörugur
og samtal með glaðværð. Heim-
sóknin í alla staði mjög góð og á-
nægjuleg.—
Þá er enn aðra heimsókn urn að
geta. í þetta sinn er það þó ekki
heimsókn nokkurs sérstaks félags,
heldur koma tveggja mikilsháttar
manna. Dr. B. J. Brandson, for-
maður Betelnefndar, kemur þar vit-
anlega oft, og er æfinlega kærkom-
inn. En í það sinn er hann kom nú
nýlega, var hann það með sérstöku
móti. Hann hafði sem sé með sér
dr. Björn B. Jónsson, sem nýkom-
inn er úr för til Islands. Sagði hann
gamla fólkinu fréttir frá Islandi.
lýsti hann vel og greinilega hinum
afarmiklu framförum, er hafa orð-
ið á öllum sviðum á ættjörðinni
gömlu. í sambandi við það spurði
gamla fólkið margra spurninga og
Framh. á bls. 8
5
Awakening
By Helen Swinburne
I dug my grave, and there I lay and wept,
Dreaming by night, and sorrowful by day.
I knew not it was foolish when I crept
Into the ground amongst the shadows grey,
And there I slept—and woke again—and slept.
I knew that flowers were blooming overhead
And I must lie within the gloom below
Dreaming of life—yet unto others dead,
List’ning to footsteps passing to and fro,
Longing for warmth within my lowly bed.
And far above, I saw the open sky,
A tiny patch of soft ethereal blue
By day; and then I watched, when night drew nigh,
A lonely star—an evening bat that flew
Above, with darkened wings, and passed me by.
Working with fingers that were numb and cold,
One day I groped amongst the crumbling earth,
What could I hope to find within the mould?
For me there was no treasure, nothing worth
Such tardy labor—naught that it could hold.
Despairing, yet I forced the earth aside,
Straining with rapid movement, and at length
I found a branching root, with faith I tried
To shake it free, to hold it, prove its strength,
“It bears the test, ’’ I rapturously cried.
Thus by the root I climbed until, alone,
I stood amongst the grass and flowers once more,
Feeling their fragrance, and each varying tone
A thousand times more subtly than before,
Happy to find my days of darkness flown.
I heard the sounds that once I used to hear,
\ oices of those I loved, and through the grass
Their welcome steps. I felt that God was near
In radiant beauty, knew that He would pass,
Bidding me wake to all that I held dear.
ATHS.—Kvæði þetta birtist í blaðinu Calgary
Daily Herald þann 30. ágúst síðastliðinn, og er höf-
undur þess Helen Swinburne (Mrs. Ralph Llody),
dóttir prófessor Sveinbjörns heitins Sveinbjörnsson-
ar tónskálds og frú Sveinbjörnsson. Helen hefir
ort fjölda kvæða í seinni tíð, er birt hafa ver-
ið i ýmsum blöðum hér vestanlands. Heimili henn-
ar er í grend við Midnapore í Albertafylki, eitthvað
um þrjátíu mílur frá Calgaryborg.
—Ritstj.