Lögberg - 30.11.1933, Blaðsíða 3

LOGBERG, FIMTUDAGINN 30. NÓVEMBER, 1933.
Bls. 3
I
Sólskin
Sérstök deild í blaðinu
Fyrir börn og unglinga
I
r»00000000i00000»0e00000000000000000000»^»00000000000»fe00000000000s>0000000»0000s>'s^:
GRÓA MEÐ GULLHARIÐ
Kvöldgrauturinn var orðinn ískaldur en
Jivorki pabbi né mamma voru komin beim.
Hvað hafði orðið af þeimf Aldrei hafði það
komið fyrir áður, að þau kæmu ekki, þó að
stundum kæmu þau ekki fyr en seint, því að
þau höfðu svo margt að gera á höfuðbólinu.
Gróa fékk hjartslátt og gula hárið mikla
flaksaði þegar hún hljóp út á stéttina til þess
að gá að foreldrum sínum. Loks varð ekki
annað til ráða en aðýiátta litlu systkinin sín
og setjast svo fyrir og bíða. Tíminn leið og
loks sofnaði Gróa, þar sem hún sat. Þegar
hún vaknaði aftur var farið að birta af degi,
en ekki voru foreldrar hennar komnir. Það
fór skjálfti um Gróu þarna sem hún sat. Það
var svo kalt og ömurlegt. Hvað ætti hún að
gera ef foreldrar hennar kæmu ekki ? Hún
sendi hann Hallvarð bróður sinn á höfuðból-
ið, en hann kom aftur með það svar, að pabbi
og mamma hefðu farið heim á líkum tíma og
vant var og enginn hefði séð þau síðan. Nú
leið fram til hádegis og Gróa beið og beið og
hugsaði og hugsaði. Loks tók hún ákvörðun.
Hún kom systkinum sínum fyrir hjá góðri
grannkonu, tók mat í skreppu sína og lagði
svo af stað til þess að leita að foreldrum sín-
um. Hún gekk fram hjá höfuðbólinu til þess
að vita, hvort hún yrði einskis vísari um þau.
Þegar hún var komin hálfa leið sá hún tusku
hanga á kvisti og þessa tusku þekti hún, því
að hún var úr svuntunni, sem hún hafði ofið
sjálf handa henni mömmu sinni. Og hún sá
meira, Hún sá .slóða í skógimim, breiðan og
troðinn slóða, sem ekki hafði verið þar áður.
Hún gekk þennan slóða og eftir dálitla stund
fann hún stafinn hans pabba síns. Hún tók
hann með sér. Nú var hún ekki í vafa um, að
foreldrar hennar hefðu farið þarna, en áreið-
anlega ekki af fúsum vilja. Þegar Gróa liafði
gengið lengi kom hún í rjóður í skóginum. Og
í sama bili heyrði hún sterkan hvín og hávaða
og ofan úr loftinu kom stór þiður á fleygiferð
og stór haukur og undir eins og þeir komu
niður í rjóðrið réðst haukurinn á þiðurinn og
þeir börðust upp á líf 0g dauða. Þeir voru
svo viðbragðsfljótir, að Gróa var hrædd um,
að ef hún reyndi að berja haukinn mundi hún
hitta þiðurinn í staðinn, af því að þeir börð-
ust með vængjum og klóm og bitu hvor annan.
Nú fékk þiðurinn högg svo að hann hröklaðist
aftur á bak og leið yfir hann. Og þá rauk
haukurinn á hann og festi klærnar í brjóstið
á honum 0g ætlaði að drepa hann. En þá var
Gróa ekki sein á sér. Hún sló haukinn í haus-
inn, með digra stafnum hans föður síns, svo
að fuglinn valt út af steindauður. Þiðurinn
lá þarna líka, alveg eins og dauður. En þeg-
ar hún lyfti honum sá hún að augnalokin á
honum hreifðust og þegar hann hafði jafnað
sig fór hann að tala:
‘ ‘ Þetta var vel af sér vikið, Gróa, því að
það skaltu vita, að þetta var galdraliaukur
og hann bíta hvorki stál né járn. Eg' var
sannfærður um að hann mundi kyrkja mig,
því að hann var svo sterkur. En nú skaltú
fara að eins og eg segi: Flettu haminum af
hauknum og þá geturðu orðið eins og hann.
Eg veit að þú ert að leita að pábba þínum og
mömmu og eg skal hjálpa þér!”
Þið getið ímyndað ykkur að Gróa varð
glöð þegar hún heyrði hvað þiðurinn sagði,
en það var með naumindum, að hún náði
hamnum af skrokknum. En þegar hún fleyg'ði
lionum yfir herðarnar á sér fann hún undir
eins að hún varð létt eins og fugl og hún lyft-
ist upp yfir trén og þiðurinn við hliðina á
henni. Þau flugu þann dag allan og um kvöld-
ið settust þau bæði við stórt vatn. Þetta var
svo skrítið og óeðlilegt að svífa um loftið
eins og fugl og vera þó sama Gróan eins og
hún hafði altaf verið, en hún vandist því
furðu fljótt.
“Hinummegin við stóra vatnið stendur
galdrahöllin og þar eru pabbi þinn og mamma
geymd niður í stórum og dimmum kjallara,”
sagði þiðurinn.
“Hversvegna tóku vondu tröllin þau ? ’ ’
spurði Gróa.
“Eg skal segja þér það,” sagði þiðurinn,
“hún sagði mér það svalan, sem á hreiður í
hallarmúrnum. Fallegasti tröllaprinsinn er
svo hrifinn af þér, skilurðu! ’ ’
“Af mér”! hrópaði Gróa.
“ Já, einmitt af þér, já! Hann hefir legið
niðri í jörðinni og glápt á þig, livenær sem þú
gekst milli fjóss og bæjar. Og það er gull-
hárið þitt, sem hefir töfrað hana svo. En svo
er tröllaprinsinn svoddan ónytjungur og
klaufi, að hann getur ekki neitt sjálfur, svo
að foreldrar hans tóku til bragðs að ræna
foreldrum þínum, svo að þau skildu fá þig til
að verða konan hans. En það vilja foreldrar
þínir ómögulega, og þessvegna stendur til að
steikja þau lifandi á morgun, cf þau vilja ekki
gefa prinsinum með langa nefið þig.”
“Æ, æ, æ!” hrpaði Gróa, “veslings for
eldrar mínir! Eg vil miklu heldur eiga ljót
asta tröllið í heiminum, en að foreldrum mín-
um sé gert ilt! ”
“Hægan, ihægan,” sagði þiðurinn, taktu
þessu með hægð, sá, sem hægt ekur kemst líka
leiðar sinnar, skilurðu! Nú skulum við sofa
dálítið, svo að við verðum óþreytt á morgun! ’ ’
En Gróu var nú ekki svefn í hug'. Sterku
vængirnir liauksins lyftu henni frá jörðu og
hún sveif um loftið. Þá sá hún langt fyrir
neðan sig rottu, sem var að naga kálblað. An
þess að vita af því sjálf hlýddi hún eðli hauks-
ins og hnitaði sig niður að rottunni og greip
hana í klærnar. Rottan tísti og bað fyrir sér
og Gróa var alveg hissa á, hve fljótt þetta
hafði gerst.
“Eg skal hjálpa þér ef þú þyrmir mér, ”
tísti rottan.
Gróa liafði ekki neitt á móti því og svo
sagði rottan:
“Taktu mig nú varlega í klærnar og svo
skulum við fljúga að höllinni.”
Þær gerðu það og rottan smaug inn um
rifu í veggnum og inn í kjallarann og fór að
naga böridin á foreldrum Gróu í sundur, svo
að þau urðu frjáls.
‘ ‘ Farið þið nú upp í hæsta hallarturninn og
felið ykkur þar,” sagði rottan við foreldrana.
Þau læddust upp og földu sig bak við
stórar hellur sem voru þar, og sem tröllin
voru vön að sitja á. Rottan flýtti sér aftur
út til hauksins.
“Fljúgðu inn um opna gluggan þarna.
Þú sérð þar rautt áklæði hanga á veggnum og
það skaltu taka í nefið og fljúga með það til
mín. ”
Og þetta gerði haukurinn.
“Breyttu þér nú í hana Gróu aftur,”
sagði rottan.
Gróa klóraði sig í bringuna með nefinu
og' þá féll af henni fuglshamurinn og hún varð
aftur eins og hún átti að sér. Síðan settust
þær á klæðið, rotta 0g hún og undir eins og
rottan sagði: Fljúgðu í turninn klæði, þá
flaug það þangað undir eins. Þau tóku for-
eldrana með sér og nú ætlaði Gróa að fljúga
með þau beint heim.
“Nei, bíddu hæg,” sagði rottan, “fyrst
verðum við að kvrkja tröllin, annars elta þau
okkur! Fljúgðu'kvæði, inn í svefnstofu tröll-
anna en fljúgðu svo lágt að þú tætir hausana
af þeim öllum! ’ ’
Og klæðið þaut inn í svefnstofuna og eft-
ir það var ekki eitt tröll lifandi eftir í höllinni.
Síðan fóru þau heim, en komu þó við í fjár-
hirslunni og tæmdu hana.
Þegar þau komu yfir stóra vatnið sá
Gróa að þiðurinn sat bak við runna og svaf.
Og þá kallaði liún: Klæði, klæði mitt, fljúgðu
svo lágt að þiðúrinn detti af greininni sinni!
Og samstundis valt þiðurinn niður í gras-
ið og þegar hann vaknaði, leit liann forViða í
kringum sig'. Yið hliðina á honum lá klæðið
og þar sátu þau öll og jafnvel rottan skelli-
hló. Gróa sagði:
‘ ‘ Það er gott að aka hæg't, en ennþá betra
er að aka hart! ’ ’
“Ekki þegar maður fellir skikkanlega
sofandi þiðra af greininni sinni, ” muldraði
þiðurinn.
“Hoppaðu upp og vertu samferða og
vertu ekki styggur,” sagði Gróa.
Og' svo þutu þau heim. Og síðan lifðu
þau vel og lengi. Foreldrarnir keyptu liöfuð-
bólið og rottan og þiðurinn áttu heima hjá
þeim til æfiloka.
—Fálkinn.
TVÖ KVÆÐI
Sæfarinn.
Höndin er siggborin, hörð sem stál
og hrufótt sem gömul eik,
barin áf snævi og styrkt á rót
við storminn í risaleik.
Andlitið hrukkótt sem bergsins brá
og brunnið við sólarglóð,
mótað í hættum og harðri raun
við hrannir og stormaflóð.
En þegar hann mælir við soninn sinn,
á svipinn hans ljóma slær,
og ljúfastan heyri <eg linda-nið,—
í lofti er sumarblær.
Lífssaga.
Hann dreymdi fagra drauma
um dáðaríka æfi,
en berast lét á bárum
sinn bát á lífsins sævi.
Hann liirti ei um horfið,
en hrakti fyrir straumi,
unz bátin rak á boða;
Hann braut sitt fley—í draumi.
Hans nafn er fyrnsku falið,
en fleyið týnt í sævi,
og gleymdir glæstir draumar
um giftudrjúga æfi.
Richard Recfy.
DJÖRFUNG
Þetta eru huggunarorð Drottins til sam-
verkamanna hans. Og það erum við öll, svo
framarlega, sem við heyrum honum til.
Hann þarfnast starfsmanna með djörf-
ung. Og hverjir skyldu hafa djörfung til að
bera' ef ekki við, sem erum samverkamenn
Drottins ?
Og nú segir hann við okkur:
“Varpið ei frá yður djörfung yðar, þó
að þið mætið tálvonum og erfiðleikum í starf-
inu.
Starf Drottins er ætíð vígt erfiðleikum.
En Hann stendur sjálfur við hlið okkar í
erfiðleikunum og segir: Eg skal veita ykkur
alt, sem þið þarfnist.
Þið kæru foreldrar, ykkur er svo liætt
við að missa djörfung ykkar á heimilunum
og við uppeldi barna ykkar. Þið eruð hrædd
um, að þið með daglegum ávirðingum ykkar
og yfirsjónum kunnið að spilla nýbyrjuðu
guðs-samfélagi barnanna.
En komið til Guðs, og talið við liann um
yfirsjónir ykkar gagnvart börnunum. Svo
framarlega sem við gangið í ljósinu, þá mun
hann bæta úr því, sem þið hafið misgjört við
börn ykkár. Hann gjörir dásemdarverk.
Gleymið því ekki.
Og svo óttist þið það, er elskulegu börn-
in ykkar þurfa að fara út í fláráðan heiminn,
þar sem hætturnar eru svo margar og miklar-
ó, hve sú tilhugsun getur sviðið og sært við-
kvæmt hjarta föður og móður, bæði um nætur
og daga!
En varpið eigi frá yður djörfung yðar!
Minnist þess, að hjálpræði Guðs er einmitt
sniðið handa þeim, sem lifa í þessum vonda
og hættulega heimi.
Margir foreldrar verða að horfa á börnin
sín ganga út á breiða veginn—já, út í opin-
bera synd. Þeir biðja fyrir þeim, en sjá ekki
árangur. Og þá vaknar spumingin: Vill-Guð
ekki heyra bænirnar okkar f En minnist þá
þess, að ekkert ykkar elskar börnin sín jafn
heitt og Dottinn sjálfur elskar þau.
Haldið aðeins áfram að biðja og gráta
vegna afvegaleiddu barnanna ykkar. Það
keinst enginn inn í himnaríki án fyrirbæna-
Sumir ekki heldur án tára.
—Bjarmi. Á. Jóh.
STORMURINN
(Eftir Robert Louis Stevenson)
Eg sá þig laufum sveifla í hring
og sveigja skóginn alt í kring
og drekann okkarjiefja hátt
og hrekja fugla um loftið blátt.
Hvað þú ert sterkur, stormur minn,
eg stöðugt heyri sönginn þinn.
Á fimleik þínum furðar mig,
þú faldir altaf sjálfan þig;
þú hrintir mér; eg heyrði þá
þú hlóst um leið—en ekkert sá.
Þú stormur blæst úr allri átt,
. og allan daginn syngur hátt.
Þú sterki, kaldi stormur, hvað
er starf þitt ! Viltu segja það?
Er það að hræða’ og hrekkja mig?
Til hvers ert þú að fela þig?
Hvað þú ert sterkur, stormur minn!
eg stöðugt heyri sönginn þinn.
Hvað ertu? Drengur? eða karl?
eða’ ertu skrímsli stórt sem fjall?
eða ertu barn, sem æðra mér
og öðruvísi leikur þér ?
Þú, stormur, blæst úr allri átt
og allan daginn syngur hátt.
Sig. Júl. J. þýddi.
m PROFESSIONAL CARDS g
DR. B. J. BRANDSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sta. Phone 21 *S4—Offlce tímar 2-S Heimili 214 WAVERLEY ST. Phone 403 288 Winnipeg, Manitoba Drs. H. R. & H. W. TWEED Tannkeknar 406 TORONTO GENERAL TRUST BUILDING Cor. Portage Ave. og Smlth St. PHONE 26 54 6 WINNIPEG H. A. BERGMAN, K.C. talennkur löofrœOinour Skrifstofa: Room 811 McArthur Bulldlng, Portage Ave. P.O. Box 1666 PHONES 95 052 og 39 043

DR. T. GREENBERG Dcntist Hours 10 a.m. to 9 p.in. PHONES: Office 36 196 Res. 51 455 Ste. 4 Norman Apts. 814 Sargent Ave., Winnipeg Dr. A. B. Ingimundson Tannlœknir 602 MEDICAL ARTS. BLDG. Slmi 22 296 Heimllis 46 064 DR. A. V. JOHNSON talenzkur Tannlœknir 212 CURRY BLDG., WINNIPEG Gegnt pðsthúslnu Simi 96 210 Heimilis 33 328

DR. B. H. OLSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy St«. Phone 21 834—Office tímar 4.30-6 Heimili: 6 ST. JAMK8 PL.ACK Winnipeg, Manitoba Send Your Printing Orders to J. T. THORSON, K.C. hlenzkur löofrceOinour 801 Great West Perm. Bldg. Phone 92 755

DR. J. STEFANSSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graliam og Kennedy Sts. Talsimi 26 688 Stundar augna, eyrna, nef og kverka sjúkdóma.—Er aö hitta kl. 2.30 til 5.30 e. h. Heimili: 638 McMlLLAN AVE. Talaimi 42 691 Columbia Press Ltd. First Class Work Reasonable Prices V J. RAGNAR JOHNSON B.A., LL.B., LL.M. (Harv). ialenzkur löomaOur 405 DEVON COURT Phone 21459

Dr. P. H. T„ Thorlakson 206 Medlcal Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phones 21 213—21 144 Res. 114 GRENFELL BLVD. Phone 62 200 A. S. BARDAL 84 8 SHERBROOKE ST. Selur llkkistur og annast um út- farir. Allur útbúna8ur sá bezti. Ennfremur selur hann aliskonar minnlsvar8a og legstelna. Skrifstofu talsimi: 86 607 Heimilis talsími 601 662 G. S. THORVALDSON B.A., LL.B. LöofrceOinour Skrifst.: 702 CONFEDERATION LIFE BUILDING Maln St., gegnt City Hall Phone 97 024

DR. A. BLONDAL 602 Medlcal Arta Building Stundar séretaklega kvenna og barna sjúkdóma. Er a8 hitta frá kl. 10-12 f. h. og 8-6 e. h. Office Phone 22 296 Heimili: 806 VICTOR ST. Simi 28 180 A. C. JOHNSON 907 Confederation Life Bldg. Winnipeg Aiinast um fasteignir manna. Tekur a8 sér a8 Avaxta sparlfé fólks. Selur eids&byrgS og blf- reiSa fi.byrg8ir. Skrlflegum fyrir- spurnum svaraB samstundia. Skrifst.s. 96 757—Heimas. 33 328 E. G. Baldwinson, LL.B. talenekur IöofraeOinour Residence Phone 24 206 729 SHERBROOKE ST.

Dr. S. J. Johannesson Vi8tal8timi S—6 e. h. 632 SHERBURN ST.-8imi 1« ITT G. W. MAGNUSSON Nuddlceknir 41 FURBT STREET Phone 36 137 8Iml8 og semjlS um samtalstlma J. J. SWANSON & CO. LIMITED 601 PARIS BLDG., WINNIPBG Fastelgnasalar. Leigja hús. Ct- vega peningalfi n og elda&byrg6 af 'lliu tagl. i 3one 94 221 j