Lögberg - 04.01.1934, Side 5

LöCtBERG, FIMTUDAGINN 4. JANÚAR, 1934
5
Hjá Thor Jensen
sjötugum
Fyrst dálítiÖ um manninn sjálían.
Hann kom til íslands sem um-
komulaus unglingur á seglskipi frá
Danmörku vorið 1878 og lenti 5.
júní á BorÖeyri, þar sem hann var
ráÖinn til fimm ára verslunarnáms
hjá Valdemar Bryde, er hafði ný-
Verið stofnað verzlun þar á staðn-
um. \
Um veru sína á Borðeyri hefir
Thor Jensen frá mörgu að segja,
bæði góðu og illu, en. sleppum því
að svo stöddu.
Eftir að fimm árin voru liðin,
réðist hann eitt ár enn sem bók-
haldari verzlunarinnar. 'Sveinn
Guðmundsson verzlunarstjóri vildi
gjarna halda honum, þvi honum
leist vel á piltinn. En að loknu
þessu ári fékk Jensen “sveinsfötin,”
sparifötin, sem voru einu launin, er
Bryde átti að greiða honum fyrir
fimm ára starfið — og síðan hélt
hann suður til Reykjavíkur um vor-
ið og ætlaði sér begar utan.
Það fór þó svo, að ejnsen réðist
um kauptíðina við verzlun þá í
Borgarnesi, er Lange hinn.norski
átti, en Akra-Jón stjórnaði. Seint
um haustið fékk hann far með vöru-
skipi Langes, er “Columbus” hét,
að eins 70 smálestir að stærð, og
komst eftir mikla hrakninga snemma
veturs 1884 til Bergen, en þar bjó
Lange og var Jensen um hríð starfs-
maður á skrifstofu hans.
Árið 1886 hvarf hann aftur hing-
að til íslands og tók við verslunar-
stjórastöðu fyrir Lange í Borgar-
nesi. Árið 1894 keypti hann verzl-
un Snæbjarnar Þorvaldssonar á
Akranesi, er þá alveg nýverið var
komin á hendur Salomon Davidsens
í Kaupmannahöfn. Fimm árum
síðar 1899, fluttist hann til Hafn-
arfjarðar — og í april 1900 tók
hann sér loks fast aðsetur í Reykja-
vík.
Um starf Thor Jensens hér í
• Reykjavík skal eg ekki orðlengja.
Höfuðborgin hefir vaxið upp með
honum og fyrir hann, frekar en
nokkurn annan einstakan borgara.
Hann hefir að meiru eða minna
leyti verið viðriðinn flestar fram-
farir borgarinnar. Stofnaði fyrst
verzlunina “Godthaab,” var síðan
stjórnandi miljónafélagsins, sat i
bæjarstjórn nokkur ár, reisti íshús-
ið við tjörnina, er faðir stórútgerð-
ar Reykjavíkur og stofnandi Kveld-
úlfsfélagsins og stjórnandi um
margra ára bil, en það félag var, er
hann lét af forstöðu þess, eigi að-
ein6 langstærsta útgerðarfélag lands-
ins, heldur og stærsta fiskútflutn-
ingsfélag heimsins. Thor Jensen
hefir með framkvæmdum sínum átt
mikinn þátt í því, að Reykjavík, frá
því að vera smábær, nú er orðin
litill stórbær með talsverðum borg-
arbrag á sér. Og það er meira en
merkilegt að hugsa til þess, að þessi
umkomulausi, danski unglingur, sem
lærði verzlunarstörf á Borðeyri fyr-
ir 45 árum hjá ísléndinginum Sveini
Guðmundssyni, er nú islenzkari en
margur góður íslendingur, og að
hann skyldi verða fyrsti maðurinn,
sem sýndi fram á möguleika til þess,
að reka fiskiútveg í stórum stíl með
miklum hagnaði — og síðan notaði
afrakstur útvegsins til þess að sýna
öllum landslýð, að það er einnig
hægt að reka hér landbúnað í stór-
um mælikvarða svo hann borgi sig
mætavel.—
—Hvernig orsakaðist það, að þér
komuð til íslands til verzlunarnáms
—, spyrjum vér Thor Jensen, sem
verður 70 ára 3. desember.
—Þegar maður situr andspænis
Thor Jensen, getur maður eigi ann-
að en dáðst að því hve ungur hann
er í anda, og f jörið mikið og starfs-
þráin megn. Hann virðist enn vera
jafn hugsjónaríkur og tápmikill og
þá er hann fyrst hóf starf sitt hér
i Reykjavík. Augun eru leikandi
fjörug, hann talar fljótt og af á-
kafa um áhugamál sín. Það er eins
og eldhiti hins hugsjónaríka ungl-
ings búi ennþá í sálu hans, þótt hann
hafi 70 árin að baki sér og æfistarf,
sem meðal okkar íslendinga mun
vera alveg einstakt.
Hinn sjötugi unglingur stendur
upp af stólnum og gengur hratt um
gólfið, úr einu horni herbergisins i
hitt, eins og skipstjóri á stjórnpalli
—og talar, talar. Hann talar fljótt,
eins og allir áhugamenn, en ekki seg-
ir hann eitt orð án þess að hafa
hugsað það grandgæfilega. Rökrétt
fylgir hann hugsuninni. Og er eg
sit þarna í stólnum og fylgi hreyf-
ingum hans um gólfið, horfi á hann
og bíð svars; veit eg það ósköp vel
að við spurningu mína rifjast upp
fyrir honum þáttur úr lifi hans,
sem var þýðingarmestur allra.
Thor Jensen nemur staðar eitt
augnablik og svo svarar hann:
—Það skal eg segja yður. Eg
gekk á heimavistarskóla í Kaup-
mannahöfn. Skólastjórinn var vin-
ur Valdemars Bryde og hann bað
vin sinn að útvega sér strák, sem
vildi fara til íslands.
—Eg man glögt eftir því þegar
skólastjórinn kom inn í kenzlustof-
una og spurði: Er nokkur hér, sem
vill fara til íslands og verða verzl-
unarmaður ?
—Allir strákarnir steinþögðu, en
eg stóð upp og kvaðst vera fús til
þess “ef hún mamma leyfði það.”
Sama haust fór eg til Jslands.
—En hvernig stendur á því að
þér ílengdust hér?
—Eg var undir eins gagntekinn
af náttúrufegurð landsins. Ferð-
aðist mikið«milli bænda i nágrenn-
inu, sökti mér á kaf í lestur Islands-
sögu og íslendingasaganna; það
hjálpaði mér til þess að skilja hið
lifandi mál, eg gleypti alt, sem fólk-
ið sagði mér og smátt og smátt fór
e^ að skilja lunderni tslendinga —
og var stórhrifinn af því. Eg var
bara 15 ára, líklega með rikara hug-
myndaflug en piltar alment á þeim
aldri, landið og fólkið beit sig fast
í sálu mína. Guð minn góður hve
vorkvöldin á Borðeyri voru fögur!
Og hve kyrðin og fegurðin og sam-
vistin með hinu elskulega fólki þar
á staðnum var dýrmætt fyrir mig,
einmitt þau árin, sem lyndiseinkunn
mín var að mótast. Eg fann það
fljótt að örlögin höfðu myndað mér
braut hér á íslandi. Marg oft varð
eg að kasta teningnum — en við-
burðanna rás réði örlögum mínum.
Fólkið flutti einmitt þau árin i
hópum til Ameríku. Eg man eftir
því, að árið 1883 fór eg snögga
ferð til New Castle á “Camoens”.
Þá ferð voru 700 útflytjendur í
lestinni, fóllc, sem var að yfirgefa
landið sitt, af því að það trúði ekki
á framtíð þess. Eg yar að hugsa
um að flytja til Ameríku, en er eg
sá alt þetta fólk i lestinni, greip mig
sár meðaumkun og jafnframt einlæg
löngun til að starfa hér, koma ein-
hverju í framkvæmd, sem mætti að
gagni verða fyrir fólkið. Eg á-
kvað því að starfa hér á landi.
—Hafið þér nokkurntíma séð eft-
ir því?
—Það get eg ekki sagt. En þó
verð eg að játa, að einstöku sinnurn
hefir gripið mig sú hugsun, hvort
eg myndi ekki hafa getað komist
enn lengra, unnið enn meir, ef eg
hefði lifað í landi hinna stóru mögu-
leika vestra. —
Annars var mér það þegar á
unga aldri ljóst, að þetta land hefir
afskaplega' mikla framtíðarmögu-
leika — og vitanlega sé eg ekki eftir
því að hafa ílengst hér.
—Hvenær byrjuðuð þér fyrst út-
gerð.—
—Það var meðan eg var kaup-
maður á Akranesi. Þá átti eg þil-
skipin “Castor” og “Pollux” og
gerði þau út með dágóðum árangri.
Jafnframt keypti eg hesta til út-
flutnings á sumrin og fé á haustin.
— Og búskapurinn ? —
—Eg hefi alla tið verið hneigður
fyrlr búskap. Sem barn bjó eg
skamt fyrir utan Kaupmannahöfn,
en þar var búskapur mikill. Meðan
eg átti heima í Borgarnesi, keypti eg
tvær jarðir þar í nánd. Einarsnes og
Ánabrekku, og hafði þar 700—800
fjár. Einn veturinn setti eg 753
kindur á, bygði þar bæði fjárhús
og hlöður, og eitt sumarið sigldi eg
sjálfur til Newcastle með 1000
sauð.i, sem allir voru frá búum mín-
um. Og eftir að eg kom til Reykja-
víkur keypti eg Bráðræði og Mels-
húsin, sprengdi kletta og ruddi og
hafði þar margar kýr. Ok loks
eignaðist eg Korpólfsstaðina og
.jarðirnar þar í kring—en alt um bú-
skap minn þar vitið þér. Það hefir
verið skrifað svo mikið um hann.
Eg á enn mikið ógert þar efra. Það
líða að minsta kosti 3 ár þangað til
alt er þar komið í það horf, sem
eg hefi hugsað mér.
—Haldið þér að unga fólkið núna
standi betur að vígi í lífsbaráttunni,
en unglingar gerðu er þér voruð
ungur ?•—
—Nýja kynslóðin hefir miklu
meira milli handa, skilyrðin fyrir
velgengni eru auðvitað stærri. En
eg er samt hálfkviðinn fyrir fram-
tið unga fólksins. Það er eins og
margt ungt fólk núna hafi mist allar
fagrar hugsjónir, en það er það
skaðlegasta af öllu í lífinu.
Annars er svo langt frá því að
allar framfarir, sem kallaðar eru,
hafi verið til bóta. Það er áreiðan-
lega ekki verra hér á landi en ann-
arsstaðar, en eg tel að meiri alvara
hafi verið i unglingunum í mínu
ungdæmi, en alment gerist nú á
dögum, — svo að eg minnist ekki á
vinnugleðina og vinnuþrána.
—Hvaða heilræði getið þér gefið
ungum mönnum, sem vilja áfram í
lífinu ?—
—Thor Jensen hugsar sig um
nokkur augnablik. Svo lítur hann
upp og mælir:
—Fyrst af öllu verða þeir að
temja sér reglusemi og samvisku-
semi í öllu sínu líferni. Hófsemi á
vin og tóbaksnautn. Þeir verða þeg-
ar á unga aldri að læra að herða
viljaþrekið og með því kynda undir
hugmyndafluginu, sem æfinlega
vakir í huga hvers unglings með
vilja til að verða nýtur maður og
aðstöðu til þess að geta notfært sér
sína hæfileika. Þeir verða að festa
í sálu sinni öll mórölsk áhrif, sem
verða á braut þeirra, svo það bál á
sínum tíma geti orðið sem stjarna
framundan á lífsleiðinni, stjarna,
sem lýsir hversu dimt sem kann að
verða. Þetta er það, sem mér finst
að hafi að nokkru leyti liðið skip-
brot með hinni vaxandi framþróun
og svonefndri siömenningu.
—Hvað — er yðar mesta ham-
ingja í lífinu?—
—Þessari spurningu svaraði Thor
Jensen fljótar en nokkurri annari.
Það var ekki hik á honum þegar
hann leit beint i augu mér og sagði:
Heimilið, heimilið og ódrepandi
starfskraftar mínir og starfsþrá ! —
—Eruð þér hamingjusamur mað-
ur ?
Hinn sjötugi unglingur sprettur
upp af stólnum, leggur hendina á
öxl mér og segir svo í málróm, sem
var fullur blíðu og innilegleiks.
—Blessaður gamli vinur! Eg á
heimsins bestu konu, sjö syni og
fjórar dætur.
Og blessuð litlu barnabörnin okk-
ar eru 34 talsins......!
Vilh. Finsen. —Fálkinn.
Jóla-óskir og ávörp
Eftir Jón Einarsson
Það er orðin allföst tízka meðal
þjóðanna að maður sendi manni
lukkuóskir á spjaldi um jólin. Er
hávaði þeirra spjalda, eins og kunn-
ugt er, keyptur tilbúinn að öllu leyti
og oft jafnvel með prentuðu, skraut-
prentuðu stundum, nafni þess, er
sendir. Þarf þá sendandi aðeins að
skrifa utan á umslagið, sem einnig
fylgir með í kaupunum, setja frí-
merkið á, og afhenda póststjórninni
það til beztu fyrirgreiðslu”, eins
og títt var að skrifa utan á bréf á
íslandi í gamla daga, þegar póstar
voru fáir og strjálir, eða alls engir,
en bréf og sendingar fluttar ein-
göngu á skotspónum, frá einú heim-
ili til annars, hversu löng sem leiðin
var.
Þessi póstspjaldasiður er eiginlega
vinsemdartízka handhæg og um-
stangslítil. Auðvitað er hún og hag-
kænzkuverslun þeim er framleiða
spjöldin og öðrum þeim, er spjöldin
selja. Mikill hluti spjaldanna er að
meiru eða minna leyti reglulegir
skrautmunir og sum jafnvel að heita
meiga listaverk að frágangi. Þó
gjást:;nú sem stendur ekki eins fag-
.rlega frágengin myndaspjöld og hér
tíðkuðust fyrir nokkrum árum.
Sumir kaupa prentun spjalda og
semja eða velja sjálfir efni áritun-
arinnar í ljóði eða lesmáli. Er sá,
oftar en hitt, hugðnæmasti búning-
urinn og innilegasti.
Fyrir og um nýafstaðin jól, að
haustlagi lífstíðar minnar, bárust
mér mörg jólaspjöld og handritaðar
vinsemdir í lesmáli og snotrum
frumkveðnum ljóðum. En það er
aðeins ein af kveðjusendingunum,
sein kom mér til að minnast þeirra í
opinberu blaði, vegna þess, að það
skeyti snertir í raun og veru ekki
frekar mig sjálfan, en fjölda marga
aðra. Og um leið og eg hér með
þakka öllum þeim, er sendu mér
nefnd alúðarávörp af lítt verðskuld-
aðri vinsemd, vil eg sérstaklega
minnast örfáum orðum á skeytið,
sem eg gat um að við kæmi fleirum
en mér.
“Þetta skeyti er eiginlega ekki
spjald, heldur nokkurs konar heim-
sóknar ritgerð, frá mjög merkum
manni, er staddur var sem gestur að
iramalmennahælinu Betel á Gimli,
Man.
Höfundurinn er hinn velþekti
I stórmerki læknir, Dr. David A.
Stewart, M.D., L.L.D., sem aðal-
umsjón hefir haft með tæringarhæl-
inu að Ninette, Man., í mörg ár eða
frá byrjun þeirrar stofnunar.
Lýsir Dr. Stewart komu sinni og
viðstöðu á Betel svo innilega og vin-
semdarlega að manni finst eins og
hér sé að tala fjálglegur unglingur,
sem úr fjarlægu héraði, eftir langa
lnirtveru, heimsækir gamlar æsku-
stöðvár sínar, venslamenn og forna
vini.
Málfærið alt er svo hlýtt og lað-
andi að maður getur naumast annað
en lesið milli lína og orða, aðlúð þá
og velvildaranda, sem Dr. Stewart
hljóti að eiga stórmikið af og sem
sjúklingar hans að Ninette óefað
njóti af í ríkum mæli.
Einkennilegt, eða öllu heldtjr sér-
kennilegt er það við ritið, að Dr.
Stewart auðsæilega er ekki einn af
þeim mönnum, sem finst það vera
hnekkir lærðum manni að minnast
kristinna fræða á virðulegan hátt.
Maöurinn er óefað stærri í raun og
veru en í látbragði aðeins. Því mið-
ur skipa slíkir menn helzti fámenn-
an flokk í mannfélaginu. Á hann
hér þó samleið með aðalformanni
hælisins, þar sem er Dr. B. J. Brand-
son, og öðrum ráðunautum heim-
ilisins.
Ritið er hið allra snyrtilegasta að
öllum frágangi og væri vel komið
inn á hvert íslenzkt heimili, og ætti
að vera alment lesið meö alvöru og
íhugun. Mætti eg sérstaklega leiða
athygli lesenda afS niðurlagsatriðinu,
Aleiðis til Betel. Sú stutta lesgrein
er svo innilega og skálddýptarlega
stíluð að vel kynni hún að leiða tár i
augu óharðnaðra lesenda.
Með hinum hlýkveönu skýringum
læknisins hlýtur heimilinu að græð-
ast vegur mikill og álit manna út í
frá, sem þá, á sínum tíma ætti að
bera sjáanlegan ávöxt f járhagslegri
hlið stoínunarinnar. Er öllum ljóst
að stofnun aí þessu tæi þarf mikils
með og þrátt fyrir kreppuna al-
mennu, eru allmargir íslendingar vel
færir um að veita hér styrk nokkurji.
Vitanlega heldur ekki kreppan hér
öllum til baka, því býsna magir
efnamenn létu sig þetta mannkær-
leiks-fyrirtæki engu skifta meðan
vel áraði. Er þá illa farið ef flokka-
dráttur eða aðrar óviðkomandi skoö-
anir geta hrundið nokkrum frá að
styrkja gamalmennahælið. Kunnugt
er öllum að heimili það stendur jafn
opið fyrir þuríendum hvaðan úr
‘stefnum” sem inntökubeiðnir koma.
I sambandi við aðal-ráðsrnensku
heimilisins fellur i hugann ein sér-
staklega þýöingardjúp spurning,
sem vonandi ekki þarf að svara um
mörg ókomin ár, en sem óumflýj-
anlegt er að svar finnist við á sin-
um tíma. Spurning sú er þessi:
Hver tekur hér sæti Dr. B. J.
Brandsons og fyllir skarðið vel, þeg-
ar hans missir við?
Það verður ef til vill ekki sótt um
stöðuna eins og pólitískt happ,
vegna þess, að hún gefur ekki sækj-
anda von um há laun; en miklu
fremur allmikil útgjöld, ómök og
áhugafulla fyrirhyggju í hag heim- I
ilisins. Það eru ekki á hverju strái
slíkir menn sem Dr. Brandson og
meðstarfendur hans í þessari stjórn-
arnefnd hafa reynst.
Og það dafna heldur ekki í hverri
sólskinsbrekku konur, sem vaxnar
eru þeirri stöðu aö stjórna slíku
heimili, sem þessu, því ekki er æfin-
lega auðvelt að gera nema sumu
gömlu fólki alt til geðs og innri
þakklátssemi. Til þess þarf við-
kvæmni, langlundargeð, þekkingu,
skyldurækni, kjark, mjög mikla
ráðdeild og dugnað.
Saga frá París
Mörg einkennileg mál koma fyr-
ir í Frakklandi. Þetta er eitt þeirra
og það er nú á döfinni:
Tannlæknir og verkfræðingur áttu
heima í sama húsi. Einhverju sinni
urðu gervitennur verkfræðingsins
óþolandi og hann,, varð að leita til i
læknisins, nábúa síns. Læknirinn
lét hann fá nýjar gervitennur, og
eftir hæfilega langan tíma sendi
hann reikninginn, 1500 franka.
Verkfræðingurinn maldaði eitthvað
í móinn, en greiddi þó 1000 franka.
Eftirstöðvarnar var hann ófáanleg-
ur til að borga, hversu oft sem reikn-
ingurinn var sendur.
Einn góðan veðurdag hittust þeir
tannlæknirinn og verkfræðingurinn
í stiganum. Tannlæknirinn heilsaði
ósköp kurteislega og hinn tók því
vel.
—Hvað er að sjá þetta, segir
tannlæknirinn alt i einu, gervitenn-
urnar, sem þér fenguð hjá mér,
sitja skakkar í munninum á yður.
Þetta má eg til með að laga!
V erk f ræðinginn grunaði ekki
neitt, fór með tannlækni inn í lækn-
ingastofu hans og settist í stólinn.
Þá var tannlæknirinn handfljótur,
reif gervitennurnar út úr honum og
mælti sigri hrósandi: “Njú -'fáið
þér ekki tennurnar aftur fyr en þér
hafið borgað mér þessa 500
franka.”
Verkfræðingurinn ætlaði að böl-
sótast og húðskamma tannlæknir-
inn, en það varð ekki annað en ó-
skiljanlegt garg, vegna þess að hann
vantaði tennurar. En það sem verst
var: Honum lá ákaflega mikið á,
því að hann átti að hitta stúlku eftir
nokkrar mínútur.—Tennurnar varð
hann því að fá! Og svo dró hann
upp ávísanabók sna, skrifaði 500
franka tékk handa lækninum og þá
fékk hann tennurnar.
Tannlæknirinn hélt að þeir væri
nú skildir að skiftum, en svo var
ekki. Verkfræðingurinn símaði til
Tankans og bannaði honum að inri-
leysa ávísunina. Og þegar tann-
læknirinn kom með hana var hann
tekinn fastur fyrir ávísunarfölsun.
Lögin eru svo merkileg á Frakklandi
að þau gera alls ekki ráð fyrir þessu,
og samkvæmt kröfu verkfræðingsins
verður veslings tannlæknirinn bráð-
um dæmdur fyrir fölsun.
-Lesb,
22,006,349.93
$57,096,349.^3
The Royal Bank of Ganada
General Statement (*(sBÍSJsTll 30th November, 1933
SKULDIR
Capital Stock l’aicl uo ................................. $35,000,000.00
Keserve Fund ........................................... $20,000,000.00
Balance of Profits c-.»rried forward....................... 1,383,604.18
$21,383,604.18
DivitlentlK Unelaimecl ....................................... 12,745.75
Dividend No. 185 (at 8% per annum), payable Ihí
December, 1223 .......................................... 700,000.00
DepoHÍtH not bearing interest ..........................$128,820,61)4.46
Deponitn bearing interest, including interest accrued to
date of Statement .................................. 450,463,265.41
Kalance due to other Danks in ('anada.................... 841,498.81
ltalances due to Danks and Bankingr CorrenpondentH
eÍHewhere than in Canada ............................. 20,313,902.13
Notes of the Bank in circulation ........................
Advances under the Finance Act ..........................
Bills Payable ...............................*...........
láahilities not included in tlie foregoinfr...-..........
Letterg of Credlt Outstanding; ...........................
EIGNIR :
(■old and Subsidiary Coin. on hand ...................... $14,117,860.37
Dominion Not.es on hand ................................. 48,922,334.75
Deposit in the Central Gold Keserves .................... 3,000,000.00
Cnited States and other Foreign Currencies ............... 21,713,830.99
Notes of other Canadian llanks .......................... $1,811,091.42
Cheques on other Banks ............................-..... 18,384,822.80
Balances due by other Banks in Canada.................... 2,814.09
Balances due by Banks and Banking Correspondents
elsewhere than in Canada ............................. 49,746,460.79
Dominion and Provihcial Government Securities (not
exceeding market value) ..............................
Canadian Municipai Securities and British, Foreigrn
and Colonial Public Securities other than Canada-
dian (not éxceedinjf market value) ...................
Kallway and other Bonds, Debentures and Stocks (not
exceedinff market value) .............................
Call aml Sliort (not exceeding thirty days) Loans in
Canada on Bonds, Debentures and Sto<*ks and
other Securities of a sufficient marketable value
to cover ............................................-
Call and Short (not exceeding thirty days) Loans else-
where than in Canada on Bonds, Debentures and
Stoeks and other Securities • of a sufficient mar-
ketable value tq cover ...................................
600,448,360.81
29,349,801.14
20,000,000.00
255,089.91
57,985.74
22,052,888.91
$729,260,476.44
$87,754,026.11
69,945,189.10
106,850,615.53
24,198,073.90
11,970,905.82
28,771,273.71
32,981,561.27
Current T.oans and Discounts in Canada (less rebate
«f interest) after imtking full provision for all bad
aml doubtful ilelits ):................................$216,849,534.86
Current l.oans and Discounts elsewhere tlian in
Canada (less rebate of interest) after makiiiK: full
provision for all bad and doubtful debts............... 95,23 «,013. ^8
Non-Clirrent Loans, after providing for estimated Iohh..... 4,032,843.75
Bank Premises at not more than cost, less amounts writtea off.............
Keal Estate other than Bank Premlses......................................
Mortgages 011 Keal Estate sold by tlie Bank ................-.............
Eiabilities of Customers under Eetters of ('redit as per contra...........
Shares of and Eoans to ('ontrolleil Companies ............................
Deposit with the Minister for the purposes of the Circulation Fnnd........
Otlier Assets not included ln the foregoing...............................
$362,471,645.44
316.
17,
2,
22,
6,
1,
,119,392.39
015,987.02
,4 2 1.277.85
883,009.27
052,888.91*
,328,639.58
,500.000.00
464,635.98
$729,260,476.44
NOTE:—The Royal Bank of Canada (France) has been incorporated under the
laws of France to conduct the business of the Bank in Paris, and the assets
and liabilities of The Royal Bank of Canada (France) are included in the
above General Statement.
H. 8. HOLT, M. W. WTLSON,
President General Manager
SKÝKSLA YFIRSKOÐUNARMANNA
m Hliithafa The Royal Bank of Canada:
Viö höfum yfirskoöaö framanskríiöa fjárhagsskýrslu þann 30. növ., 1933, og
boriö hana saman viö bækur Royal Bankans & aöal skrifstofu hans og elnnig vott-
festar skýrslur frá ötibúunum. Viö höfum taliö peninga og yfirfariö tryggingarskjöl
öll á aðalskrifstofunni í lok fj&rhagsársins, og & árinu höfum viö gert samskonar
skoöun á ýmsum af hinum helztu ötfbúum bankans. Vit5 höfum fengið allar þær
upplýsingar og skýringar, sem viö höfuin æskt, og er þaö sannfæring vor aö öll vlö-
skifti bankans, þau er viö höfum yfirfariö, séu fyllilega samkvæm bankalögunum.
ÞaÖ er álit vort aö framanprentuö skýrsla sé nákvæm og sýni hag bankans eins og
hann í rauninni er 30. nóv., 1933, samkvæmt bókum hans. eftir að hafa fullnægt fyr-
irmælum meðstjórnenda um heimild á $15,000,000 úr varasjóöi til tryggingar hinni
innri starfrækslu bankans t tilfellum er kynni nauðsynleg að telja í framtíðinni.
A. B. BRODIE, C.A., 'l
of Price, Waterhouse & Co. LAnditnr**
JAS. G. ROSS, C.A. yAuaitors
Montreal, Canada, 23rd Decem'ber, 1933. of P. S. Ross & Sons. '
REIKNINGUR UM ÁVINNING OG TAP
Balance of Profit and Lohh Account, 30tli November,
1932 .............................................. $1,166,954.95
Profits for the year emled 30th November, 1933........ 3,901,649.23
-------------- 5,068,604.18
APPROPRIATED AS FOLLOWS:
Dlvidend No. 182 at 10% per annum...................... $875,000.00
Dividend No. 183 at 8% per annum........... 700.000.00
Dividend No. 184 at 8% per annum........................ 700,000.00
Dividend No. 185 at 8% per annum........................ 700,000.00
$2,975,000.00
Contribution to Officers’ Pension Fund ............... 200,000.00
Appropriation for Bank Premises ......................... 200,000.00
Keserve for Dominion Government Taxes ................ 310,000.00
Kulance of Profit and Lorh carried forward ........... 1,383,604.18
------------- $5,068,604 18
H. S. HÖIiT,
I*re8ident
Montreal, 23rd December, 1933
M. W. WILSON,
General Manager