Lögberg - 04.01.1934, Síða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 4. JANÚAR, 1934
7
um slær út um höfuðiö og þess-
vegna er hárið svona. GerÖu hann
að hershöfðingja þínum. Veittu
honum metorð þegar svo ber undir
og fult athafnafrelsi en mundu það,
konungur, að láta hvorki hann né
hans fólk fá nokkurn skika af landi
héðan í frá. A1 þú hann vel bæði í
orði og verki og gefðu honum 1
staupinu, — þú veizt hvar flöskurn-
ar eru, — og þá verður hann ó-
vinnandi múr fyrir ríki þitt. En
neitaðu honum um svo mikið sem
eina þúfu af landi. Guð hefir nú
einu sinni skapað manngarminn
svona. Og auk þess—hann á bræð-
ur—”
Og öll þjóðin samþykti þetta með
þ'ví að ýlfra í einu hljóði.
“En ef bræður hans koma þá
munu þeir vissulega berjast inn-
byrðis þangað til yfir lýkur; eða að
öðrum kosti þá segir alt af einhver
þeirra til um hinn. — /Etlarðu að
taka hann í herinn, konungur?
Veldu!’’
Konungurinn laut höf ði og sagði:
“Komdu hérna, Namgay Doola og
taktu við yfirstjórn konungshersins.
Héðan í frá heitirðu ekki Namgay
heldur Patsay Doola, því að eg
þekki alla hluti, eins og þú hefir
sagt.”
Þá faðmaði Namgay Doola, nú
endurskírður Patsay Doola, sonur
Timlay Doola, sem er sama sem
Tim Doolan—fætur konungsins,
kjaftshöggaði allan herinn og æddi
í iðrunaræði musteri úr musteri til
þess að gera yfirbót fyrir kýrspell-
in.
Og konungurinn var svo ánægður
yfir skarpskygni' minni, að hann
bauðst til að selja mér heilt þorp
fyrir 20 sterlingspund. En eg kaupi
ekkert þorp í Himalayaf jöllunum
meðan eitt rautt hár blaktir í sporð-
inum milli hins himinkljúfandi jök-
uls og hinna dimmu birkiskóga.
Eg þekki það kyn.
—Eálkinn.
Skátamótið í Gödölíö
(Framh. frá bls. 2)
ur okkar gáfum við íslenzkan dún-
svefnpoka. Þökkuðu ungversku
skátarnir með ræðum og þökkuðu
okkur góða vi&ynningu, en við
hrópuðum ferfalt húrra fyrir þeim.
sungum síðan þjóðsönginn og dróg-
um niður fánann. Síðan kvöddum
við ungversku foringjana og byrj-
uðum að taka niður tjöld okkar.
Kl. 5.30 kom stór hornaflokkur, sem
átti að spila fyrir okkur um leið og
við gengurn út af svæðinu. Gengu
þeir í broddi fylkingar og léku ung-
versk lög á göngu okkar niður á
brautarstöðina. Litlu seinna komu
norsku og dönsku skátarnir, en með
þeim ætluðum við til Kaupmanna-
hafnar. Eftir 20 tíma stranga ferð
komum við til Stettin þar sem s s
“Kong Hakon” tók við okkur og
flutti okkur til Hafnar. f Höfn
dvöldum við i sex daga, en þann
tíma máttum við ekki vera í einkenn-
isbúning okkar, því eftir dönskum
lögum mega skátar eldri en 14 ára
ekki bera búning. Á nieðan við
dvöldum þar var okkur boðið, ásamt
skátahöfðingja okkar, A. V. Tuli-
nius, af Köbenhavns Rotary Club
í ferð út til Helsingör og Kronborg.
Þótti okkur sú ferð afar skemti-
leg og kunnum Köbenhanv Rotary
Club beztu þakkir fyrir. Erá Höfn
fórum við með Brúarfossi þann 22.
ágúst til Leith þar sem við dvöldum
einn sólarhring og skoðuðum meðal
annars liinn merkilega Edinborgar-
kastala. ITingað til Reykjavíkur
konmm við 29. ágúst og höfðum þá
verið fjörutíu daga á þessu skemti-
lega ferðalagi okkar.
—Lesb.
í Englandi er það orðið svo al-
gengt að leigja sér flugvélar í stutt-
ar ferðir, að þau eru orðin 66 fé-
lögin, sein gera sér að atvinnu að
leigja út flugvélar.
Yngsti borgarstjórinn í Frakk-
landi heitir Alphonse Tanghy og
var nýlega skipaður í embætti í bæn-
um Gergrist í Bretagne. Hann er
aðeins 25 ára.
Auglýsingar frá íornöld
til vorra tíma
Ef menn ætla að auglýsingar sé
eitt af sérkennum nútímans, þá
skjöplast mönnum hrapallega. A
dögum hjnna fornu Rómverja voru
auglýsingar mikið notaðar. Og elsta
auglýsing, sem sagan getur um, er
frá dögum hinna tyrstu Faraoa. Þá
var þræll látinn fara uin götur
Memphis, með auglýsingaspjöld í
bak og fyrir, og var á þau útmálað
hvar hægt væri að fá bestan mat
fyrir lægst verð.
I British Museum er geymd pa-
pyrusörk frá blómaöld Egyptalands,
og er þar lýst eftir strokuþfæli. Er
það ekki alveg hið sama og nú, þeg-
ar lögregla auglýsir einhverja bófa,
sem hún vill ná í? Eftirfarandi
auglýsing er frá árinu 3320 fyrir
Krists fæðingu og segir frá þvi að
kaupmaðurinn Sehed Ba Rhaser
hafi fílabein til sölu:
“Ódýrt, ódýrt, er á þessu ári hið
góða fílabein frá dölunum hjá Je-
hekto. Komið til min þér íbúar í
Memphis. Sjáið, undrist og kaup-
ið!” Er þetta ekki ósköp svipað
auglýsingum nú á dögum?
Grikkir lærðu auglýsingalistina af
Egyptum og frá Hellas barst hún til
Róm og náði þar mikilli útbreiðslu.
Kvað svo ramt að þessu, að menn
eins og Cato og Cicero reyndu að
bannfæra auglýsingar, en það tókst
ekki. ,
Leiksýningar, gladiatora-bardag-
ar og glímur voru auglýstar á þann
hátt að þrælar voru látnir ganga um
götur með auglýsingaspjöld. Ekki
voru þá nein takmörk fyrir því
hvernig mætti auglýsa, það sýnir
eftirfarandi auglýsing sem fanst í
rústum Pompei:
—Hér eru bökuð stærstu brauð í
borginni og eru þau þó ódýrari
heldur en hjá nágrönnum mínum.
Eða þá þessi:
—Hér með skora eg á yður að
kjósa Publius Furius, sem er ágæt-
ur maður. Vesaldarlegt þjófahyski
vill að Vetia verði kosinn.
Frá því að lauk gullöld Róm-
verja og þangað til. prentlistin var
upp fundin, veit maður lítt um aug-
lýsingar, enda þótt vitanlegt sé, að
þær hafi verið notaðar. En þegar
prentlistin kemur til sögunnar, auk-
ast auglýsingar stórum. Um alda-
mótin 1600 koma út fyrstu blöðin
og fyrsta auglýsing í blaði birtist í
Þýskalandi árið 1591. í Englandi
auglýstu menn eftir bókum, í Frakk-
landi eftir vönduðu þjónustufólki og
árið 1625 birtist fyrst auglýsing um
uppboð, í blaði á Niðurlöndum.
Ameríka er nú fremst með aug-
lýsingar og má telja cirkuskónginn
Barnum upphafsmann þeirra. Það
er alveg ótrúlegt hvað hann var
uppfinningasamur og glöggur á það
að ná til fólksins með auglýsingum
sinum. Það var ekkert til, sem hann
tók ekki í þágu auglýsinganna og
hann skeytti þvi engu, hve mikið
þær kostuðu. — Hann sendi heilar
fylkingar af skrautklæddum fílum
með auglýsingar um götur New
York og annara stórborga, og alls
staðar, hvar sem maður fór, blöstu
\ið auglýsingar um þau undur, sem
væri að sjá í cirkus hans. Hann-var
hinn fyrsti, sem notaði ljósaaug-
lýsingar. Árið 1850 setti hann met
í auglvsingum. Hann gerði þá fé-
lag við hina heimsfrægu söngkonu,
Jenny Lind. Hann fylti öll blöð
með greinum um hana, um hjarta-
gæsku hennar og aðrar dygðir, og
fékk tískuverslanir og verksmiðj-
ur til þess að kenna hanska og hatta
við hana.
Eftirfarandi saga lýsir því ef til
vill bezt hvernig hann fór að því að
ná til fólksins með auglýsingum sín-
um:
í margar vikur lét hann fíl, sem
spentur var fyrir gríðarstóran plóg,
troða fram og aftur á akri milli New
York og Manhattan. Afleiðingin
var sú, að þúsundir bænda skrifuðu
honum og spurðu hann um hve
miklu fill afkastaði hvort hann væri
þungur á fóðrunum og hve mikill
hagur væri að því að nota fíl til
jarðræktar í staðinn fyrir hesta. Að
lokum svaraði Barnum öllum í einu
með smáklausu í dagblöðunum.
Royal Bank of Canada in
Strong Liquid Position
Gratifying Increase of Over $18,000,000 in Canadian
Savings and Demand Deposits—Total Assets Amount
to $729,260,476—Of This Amount Liquid Assets Are
$362,471,645, Equal to 55.76 Per Cent. of Liabilities
to the Public—Cash and Bank Balances Total $157,-
699,215, Equal to 24.26 Per Cent. of Public Liabilities.
—Einn fill er jafn þungur á fóðr-
unum og hundrað asnar. Hann er
jafn ónýtur til plæginga og 'kanína.
Hann er til alls óhæfur fyrir bænd-
ur, og er ekki til neins nýtur nema
vera auglýsing fyrir Barnum.
Slíkar sögur eru í hundraða tali
til um Barnum.
Mark Twein var líka fundvís á
góðar og ódýrar auglýsingar. Einu
sinni var hann ritstjóri að litlu blaði
í Missouri. Þá fékk hann bréf frá
einum kaupanda blaðsins og skýrði
hann frá því, að könguló hefði setið
á blaðinu sínu um morguninn og
vildi nú fá að vita, hvort það boðaði
happ eða óhapp. Mark Twain
svaraði þegar:
—Það boðar hvorugt. Könguló-
in hefir aðeins verið að gæta að því,
hvort í yðar bæ fyndist ekki einn
kaupmaður, sem ekki auglýsti í
blaðinu mínu, og ætlaði síðan að
fara til þess kaupmanns, vefa vef
sinn fyrir dyrnar og lifa þar síðan
í ró og næði.
Fyrir nokkrum árum var maður
að nafni Modley dæmdur til dauða
i einu af Suðurríkjum Bandaríkj-
anna. Samkvæmt lögum þar átti
aftakan að fara fram á bæjartorg-
inu, en nú stóð svo á, að torgið var
í aðgerð og verkamennirnir höfðu
gert verkfall. Var því ekki hægt
að fullnægja dómnum. Modley
byrjaði nú að skrifa blaðagreinar í
fangelsinu og barðist fyrir réttmæti
verkfallsins í albýðublöðum bórg-
arinnar. Honum var um að gera
að verkfallið stæði sem lengst.
En undarlegt þótti það hvað hann
hélt sig ríkmannlega í fangelsinu.
Hann gerði klefa sinn að hinni feg-
urstu stássstofu og svo fékk hann
sér þjón, til að stjana við sig. Vakti
þetta svo mikla athygli að félags-
skapur var stofnaður til þess að fá
hann náðaðan. En þá varð hann
fokvondur og sagði:
—Æitla þessir heimskingjar að
taka frá mér atvinnuveg minn?
En fólk var forvitið og vildi endi-
lega komast að því hver væri at-
vinna hans.
—Það fáið þið ekki að vita fyr
en um leið og eg deý, sagði Mod-
ley.—
Þetta hefði hann aldrei átt að
segja, því að það varð til þess að
flýta mjög aftökunni. Undir eins
og það fréttist að hann ætlaði að
leysa frá skjóðunni á aftökustaðn-
um, var fólki það mest í mun að
aftakan gæti farið sem fyrst fram.
Verkfallsmenn hættu verkfallinu og
á einni nóttu var gert við torgið og
gálgi reistur þar.
Fjöldi fólks kom til þess að vera
við aftökuna. Modley gekk hiklaust
upp á aftökupallinn og setti sjálfur
snöruna um háls sér. Svo fékk hann
dálitla hóstakviðu, en er hann náði
andanum aftur, sneri hann sér að
áhorfendum og hrópaði hátt:
—Ef þér hóstið — þá notið
Evans hóstatöflur!
Hann hafði lofað firmanu, sem
bjó til þær töflur, að auglýsa þær j
svo eftirminnilega, að það gleymdist
aldrei, gegn því að firmað léti hann
lifa konunglega fram til seinustu
stundar.----------
Eftirfarandi smáauglýsingar birt-
ust nýlega i frönskum blöðum. Önn-
ur var frá hanskafirma og stóð und-
ir fyrirsögninni “tapað.”
—Dýrmætt hálsband hefir horf-
ið, og ennfremur hanskar frá und-
irrituðu firma. Finnandi má eiga
hálsbandið í fundarlaun, ef hann
skilar hönskunuin, sem eru óbætan-
legir vegna sniðs og hvað þeir eru
sterkir.
Hin var frá bóksala, sem vildi
losna við biblíur, sem hann átti ó-
seldar:
—Hinn vondi mundi skjálfa af
hræðslu, ef hann sæi hvað við selj-
um biblíurnar ódýrt.
I Ameríku eyða menn meiru í
auglýsingar en nokkurs staðar ann-
arsstaðar. Þegar Henry Ford koni
með nýjan bíl á markaðinn eyddi
hann 4V2 miljón dollara í auglýs-
ingar á 5 dögum. Og það er eng-
inn efi á því, að hann græddi vel á
þessu og fékk þessar 4Y1 miljónir
margfakllega endurgreiddar. —
Ensk sápuverksmiðja auglýsti á
forsíðu í einu stærsta blaði Eng-
lands og kostaði sú auglýsing 35
þúsund krónur. Með þessu var
sápan orðin kunnug um land alt, og
þegar fyrsta daginn streymdu pant-
anir til verksmiðjunnar úr öllum
áttum.
Nú eru ensk blöð tekin upp á því
að senda út seinustu fréttir, sem
ekki ná að komast í blöðin, með
gríðarstórum ljósstöfum á lofti, og
inn í milli fréttanna eru settar aug-
lýsingar með ljósletri.
En amrískir auglýsendur eru nú
farnir að taka ilman í þágu aug-
lýsinganna. Hugmyndina fékk eitt
blaðið þegar það vildi ná prent-
svertulykt af blöðunum, og stráði
því ilmvatni yfir þau, en náði um
leið í stórar auglýsingar frá ilm-
vatnsverksmiðjum, sem sögðu frá
því hvaða ilmvatn nú væri notað til
þess að ná hinum leiðinlega prent-
svertuþef af blöðunum. Þessi hug-
mynd hefir síðan farið sigurför um
alla Ameríku. Appelsínusali í
Kaliforniu notar nú t. d. eingöngu
bréfapappír sem angar af appel-
sínulykt, og ýmsir aðrir nota bréfs-
efni, sem anga af lykt þeirrar vöru,
sem þeir framleiða. En það er
brunatryggingarfélag í New York,
sem á mfetið á þessu sviði. Það hef-
ir látið svíða alla jaðra á bréfsefn-
um sinum og á bréfsefnin er prent-
að:
—Sviðalyktin af þessum pappír
ætti að minna yður á, að hús yðar
og innanstokksmunir er ekki vátrygt
gegn eldsvoða. tltfyllið kortið, sem
vér sendum yður hér með frímerkt,
og sendið það til vor.
Firmað hefir eflst stórkostlega
fyrir þessa auglýsingaaðferð,—Lesb
An uniformly strong and particu-
larly satisfactory statement is being
forwarded to the shareholders of
The Royal Bank of Canada.
The report, which covers the
fiscal year to 36th November, shows
that with the lessened demand for
banking accommodation due to the
trade conditions that prevailed, the
bank has added materially to its
strong liquid position. Included
among these liquid assets are very
substantial holdings of cash.
The less active conditions, as well
as the lower rate of interest on high
grade investments, has naturally had
ts effect on earnings. The profits
for the year, however, were suf-
ficient to provide the dividends, and
after the usual appropriations per-
mitted of a substantial addition over
the year to Profit and Loss account.
A very gratifying feature of the
statement is a notable increase of
over $18,000,000 in Canadian sav-
ings and demand deposits. Such a
development would likely be due to
a desire of Canadians to keep strong
in cash by adding steadily to their
savings, while the increase in de-
mand deposits, which represent
the working balances of businesses
and farming customers, evidently
indicates a marked stimulation in
the turnover of a great many lines
of businesses.
The unsettled state from which
business is now emerging, has em-
phasized the usefulness of strong
inner reserves. The Directors’ rec-
ognition of this fact is evidenced by
a transfer of $15,000,000 from Re-
serve Fund to reimburse the inner
reserves of the bank, and to provide
reserves which they consider ade-
quate for future contingencies. This
action is in line with adjustments
which have been made by many of
the leading and most powerful banks
in all the parts of the world, and
will be regarded as a prudent and
constructive move. The published
Reserve Fund is maintained at the
substantial figure of $20,000,000
and $1,383,604 is carried forward
to the credit of Profit and Loss Ac-
count.
Strong Liquid Position
Total assets shown by the State-
ment for the fiscal vear which ended
November 30, last are $729,260,476:
Liquid Assets of $362,471,645 ag-
gregate 55.76% of liabilities to the
public: Cash and Bank Balances
total $157,699,215, equal to 24.26%
of Public Liabilities.
The total of $106,850,615 invested
in Doininion and Provincial Govern-
ment securities represents an in-
crease of $17,401,771 compared with
the previous year. A small decrease
is shown in Canadian municipal sec-
urities and British Foreign and
Colonial public securities.
While certain lines of business are
less active than a year ago, other
industries have experienced a keen
demand for their products in recent
months, with the result that inven-
tories have been brought down to
abnormally low figures. Both these
factors have contributed to reduce
the need for banking accommoda-
tion, and this is reflected in a de-
crease of $44,442,954 in loans and
djscounts. Commercial loans now
stand at $316,119,392 against $3<5o,-
562,286. Call Loans in Canada and
abroad were reduced by $3,598,571
during the twelve months’ period.
Shareholders will be interested in
seeing that despite the lower level
of interest rates, which particularly
affected the return from liquid
assets maintained at reserve centres,
profits for the year were $3,901,649.
This amount fully covered dividend
requirements of $2,975,000; con-
tribution to Officers’ Pension Fund,
$200,000; appropriation for Bank
premises, $200,000; reserve for Do-
minion Government taxes, $310,000,
and left $216,650 to be added to
Profit and Loss Account, making a
total of $1,383,604 to be carried
forward to the next fiscal year.
Tvœr stökur
Eftir Jón Einarsson
ENDURMINNING
(Það var jafnan viðtekið sem
margreynd sannindi, að jafnvel há-
kristnustu menn yrðu ærið blótsamir
er uxa brúkuðu til vinnu og ferða-
laga).
Flest er af, sem forðum var,
frægð er sveif oss yfir:
Nú á enginn “uxapar”—
aðeins “bölvið” lifir.
SKAMMDEGIS STAKA
Dimt er víðar en hjá oss hér,
það helgar bækur sanna:
“í yztu myrkrum enginn sér
aðgreining höfðingjanna.”
1
1
A Modern School of Business
in a
Modern Office Building
The Angus School of Commerce
Slxth FIoop—Telepliono Itiiildint:—Portage Ave.
Wlnnlpeg
Phone 0-5678 — Ask for Prospectus
Angus School of Commerce
and
ANGUSSCHOOL OF ACCOUNTANCY
AND BUSINESS ADMINISTRATION
NEW TERM COMMENCED
TUESDAY, JANUARY 2nd
Unexcelled Faculty
W. C. Angus, C.A.; A. ,J. Gray, F.C.I.; D. S. Jjofthouse, C. A.; I. Brydon, B. Hyndman,
Marguerite DeDecker, Jean Law, P.C.T.; Kay Hopps.
Special Lecture Staff of Eight Chartered Accountants
SVPERIOH PUE5IISES
The College is located on the sixth
floor of the new TELEPHONE BUILD-
ING—Winnipeg’s finest modern office
building. The rooms are lofty and
flooded with natural light; the decora-
tive seheme is pleasing and restful; the
floors are covered with rubber tiling;
the air is filtered, humidified, cooled
and circulated continuously. Separate
rest and cloakrooms are provided for
students. The appointments and ser-
vices in the building and in the school
are conducive to Health — Comfort —
Quietness — Study.
T U IT
MODEUX EQUIPMENT
No expense has been spared in pro-
viding up-to-date furishings and equip-
ment. Modern office furniture has re-
placed the old style of one-size school
desks and attached seats in the class-
rooms. Soúndproof partitions, absence
of distracting noises from the street,
noseless typewriters, all make for quiet-
ness within the school, and for quicker
and better results. The installation of
other latest office appliances make the
A.S.C. unexceiled in furnishings and
equipment.
I O N
Day Scliool $15.00 a montli. Niglit School, $5.00 n mont.h.
Half Days—Moming or Aftciinxiii, $ 10.00 a month.