Lögberg - 15.02.1934, Page 5

LöGBEŒtG, FIMTUDAGINN 15. FEBBÚAE, 1934
Fréttabréf
frá Seattle, IVash.,
6. febrúar, 1934.
Frá því síÖast í júlí, s. 1., aÖ eg
sendi Lögbergi dálítinn fréttapóst
héÖan, hefir vitanlega margt boriÖ
til tíÖinda í þessari borg og um-
hverfis hana, en fæst af því verður
þó tilgreint hér, enda er það ekki
tilgangur minn, með þassum fáu
línum að rekja sögu þeirra viðburða,
heldur aðeins að minnast stuttlega
á ástand og athafnir manna á meðal,
eins og það er hér nú.—Þótt krepp-
an, sem allir þekkja, sé ekki enn um
garð gengin hér, frekar en annars-
staðar, þá verður samt ekki annað
með sanni sagt, en að talsvert hafi
raknað úr fyrir atvinnuleysingjum
þessa héraðs, og víðar, á síðastliðn-
um 6—10 mánuðum. Atvinna var
fundin, sem gaf þúsundum manna
vinnu, og var mörgum, einkum
borgarlýðnurri, mál á þessháttar
björg, þegar hún kom. Öllum er
kunnugt hvernig sú atvinna varð
til, fyrir örþrifaráð landsstjórnar-
mnar, að lang mestu leyti, og með
sama hætti hér og í öðrum rikjum
landsins. Vinna sú, sem gafst hér í
þessu héraði, “King County,” að
borginni meðtaldri, liggur mest í
skóg-ruðslu, landhreinsun, brúagerð,
vegagerðum og strætasteypum, því
þar var hægt að koma f jöldanum að.
Vinnutíminn er stuttur, 30 klukku-
stundir á viku, en kaupgjald viðun-
anlega hátt, 570 á tímann, fyrir ó-
brotna vinnu; smiðir og aðrir hand-
verksmenn fé hér um bil tvöfalt
kaup við erfiðismenn. Ekki er mér
kunnugt um hvað margir njóta hér
ofangreindrar vinnu, en óhætt er að
herma eftir sFýrslum “Co. Welfare
Böard” nýútkomnum, að um ára-
mótin 1932 og 33 voru átatíu þús-
undir atvinnulausra manna í borg-
inni og county(inu), en um þessi
síðustu áramót 30 þúsund—-fækkaði
um 50 þúsund á árinu sem leið, sem
flestir hafa fengið áðurnefnda at-
vinnu. Svo ástand þessara manna
er nú mun betra en var fyrir ári
síðan, og þetta mikið færri nú, á
styrk þess opinbera, enda þó að
réttu lagi öll þessi hjálp, komi frá
því opinbera, hvort heldur það er
atvinna eða önnur hjálp, Mikið af
vinnu þessari hefði ekki verið gerð
nú, ef ekki hefðu verið krepputím-
ar. Engir fá þessa vinnu aðrir en
þeir, sem búa innan þessa “countys”,
og æskilegt þykir að þeir séu borg-
arar þessa lands, þó eru nú undan-
tekningar b því síðastnefnda. Ýmis-
konar vinna innan borgarinnar
sjálfrar, hefir einnig fallið til, þessa
síðustu tíma, svo sem hafnargarðar,
stórbrýr og fleira, sem eru talsverð
stórvirki og gefa mörgum atvinnu.
Önnur byggingavinna er hér af mjög
tilfinnanlega skornum skamti, enn
sem komið er. Hér á að verða bygg-
inga “boom” með næsta vori! segja
siðustu Seattle-blöð. En bezt er
fyrir byggingamenn að bíða rólegir
þess tíma, og sjá hverju frarn vind-
ur í því efni. ,Ef “boom” er í vænd-
um, fær vanalega enginn að vita
það fyr en það er byrjað, og þá
vita allir það strax, um alt landið.
Betur væri að blöðin yrðu sann-
spá; mundi það gleðja margan hand-
iðnamanninn í þessari borg,-sem
gengið hafa því sem næst atvinnu-
lausir nú hátt upp í fjögur ár, og
verða margir hverjir að gefa sig að
iba launaðri erfiðisvinnu, eða þá að
hafa ekkert fyrir stafni. Þó vinna
sé talsvert mikil á boðstðlum nú,
eins og minst hefir verið á hér að
framan, þá er tiltölulega ltill hluti
hennar, sem útheimtir þekkingu eða
kunnáttu í iðnaði. En hjálpin er
mikil, hverrar stéttar sem maðurinn
er, sem nýtur hennar, svo lengi sem
hún varir; þó er vonandi að á þenn-
an hátt þurfi slík hjálp ekki að vara
lengi úr þessu. Önnur ráð þyrftu
bráðlega að koma í ljós, til að af-
stýra kreppunni og bæta ástand
þjóðarinnar, heldur en sífeldar f jár-
veitingar stjórnarinnar, og þær í
stórum stíl.
Eg hefi nú farið, kannske, heldur
mörgum orðurp um þetta mál, og
skal því víkja frá því til einhvers
annars.
Almenn líðan meðal landa hér, er
heklur góð hvað heilsu og athafnir
snertir. Flestir af þeim eru nú að
vinna, eða máske allir, sem vinnu-
færir eru, og líður yfirleitt heldur
vel. Tíðin hefir verið góð; við höf-
um engan vetur haft hér, til þessa.
Snjór hefir enginn fallið og aldrei
frosið á vatni; hitamælar hafa aldrei
farið niður fyrir frostmark, hér í
borginni, en meðalhiti vanalega um
40—45 stig.
Aftur rigndi hér afskaplega mikið
síðast á árinu liðna, einkum allan
desember. Þá keyrði svo fram úr
öllu hófi að veðurskýrslur borgar-
innar höfðu ekkert slíkt regnfall í
sögu hennar fyrir þann mánuð, eða
nokkurn annan einn mánuð. Olli
þetta talsverðum skaða í borginni, á
húsum, sem skektust á grunni og
nokkur, sem steyptust alveg um
koll og eyðilögðust, sérstaklega voru
það hús, sem stóðu í brekkum eða
á brekkubrúnum, og lá nærri að
mannskaði hlytist af í sumum þeim
tilfellum. En mestur varð þó skaði
af flóðuni frá ám, á sléttlendi og
lálendi, einkum hér fyrir sunnan
Seattleborg, þar sem eignatjón varð
afar mikið og fólk varð að flýja í
hundruðatali til hálendisins, til að
forða lífi sínu. Hafa öll blöð hér
vestur frá getið um skaðana af
völdum hins óvanalega mikla regn-
falls, og ætla eg því ekki að minnast
þeirra frekar hér.
Nokkrir hafa komið hingað til
borgarinnar í vetur, einkum að aust-
an, í heimsókn til ættingja sinna og
vina. Á meðal þeirra eru herra Árni
Jóhannsson frá Hallson-bygð í
North Dakota og herra Guðmundur
Brown frá Winnipegosis í Mani-
toba: báðir eiga þeir búsetta og gifta
syni hér i borginni og hafa dvalið
hjá þeim nú um mánaðartíma.
Sömuleiðis komu hingað í ágúst-
mánuði s. 1., séra N. Steingrímur
Thorláksson og frá hans Erica; hafa
þau dvalið hér hjá syni sínum og
tengdadóttur, Dr. F. Thorláksson
og frú, ásamt bróður frú Rev.
Thorláksson, sem er búsettur í
Tacoma, 30 mílur hér fyrir sunnan.
Séra. Steingrímur flutti hér fjórar
eða fimm guðsþjónustur í lútersku
kirkjunni okkar íslendinga. Talaði
hann með sínum sama eldheita trú-
aranda, sem honum er eiginlegur.
Margt af okkur gömlu safnaðar-
limum hans austur frá, sem hér bú-
um nú, var sönn ánægja að dvöl
þeirra hjóna hér, og margir báðu
þau að koma aftur.
Sunnudagskvöldið þ. 14. janúar
var þeim haldið kveðjusamsæti í
samkomusal kirkjunnar að viðstödd-
um nálega 100 manns. Töluðu þar
þrír prestar, heimapresturinn sera
Kristinn K. Ólafsson, er stýrði sam-
kvæminu, séra Carl J. Olson og
gesturinn, sem verið var að kveðja.
Einnig talaði forseti lúterska kven-
félagsins, Mrs. Th. Pálmason fáein
velvalin orð, og afhenti um leið Mrs.
Rev. Thorláksson snotran blóma-
vönd. Þau Thorlákssons hjónin
lögðu af stað héðan að kvöldi þess
28. janúar. Ferðinni var fyrst heit-
ið til Canton, S. D., þar sem dóttur
þeirra og tengdasonur búa, Mr. og
Mrs. Eastvold; eftir dvöl þar, ráð-
gerðu þau að vitja sinna fornu
stöðva, Minneota í Minnesota, og
fara svo þaðan til N. Dakota.
Biæði eru þau hjón ern enn og
sama ljúfa lundin fylgir þeim með
gleðibrag, hvar sem maður mætir
þeim, og ekki hefir Mrs. Thorláks-
son enn mist sína fögru söngrödd.
Eg heyrði hana syngja í vinar húsi
hér, stuttu áður en þau fóru, mér og
þeim, sem viðstaddir voru til mikill-
ar ánægju. Guð fylgi þeim á þeirra
óförnu lífsleið og gefi að æfikvöld-
ið megi verða þeim bjart og sigur-
sælt.
Samkomur í vetur hafa verið með
talsverðu fjöri, þrátt fyrir peninga-
leysið, sem nú hvílir á fjöldanum.
En samkomur hafa kostað lítið hér
hjá okkur í síðustu tíð; reynt er að
hafa þær ódýrar, en þá aftur fleiri,
til að mæta þörfinni að eins miklu
leyti og hægt er með útgjöld, sér-
staklega safnaðarins, því aðallega
eru það kvenfélagið og söfnuðurinn
sjálfur, sem safna peningum með
samkomum, fyrir kirkjulegar þarf-
ir. Ársfund sinn hélt söfnuðurinn
þann 14. jan. í vetur, og kom þá í
ljós að mikið vantaði á, að söfnuð-
urinn næði marki sínu f járhagslega,
fyrir síðastliðið ár. Prestur safn-
aðarins, séra K. K. Ó., er þó eins
rýmilegur með sín laun, og hægt er
að hugsa sér, og hefir gefið eftir
mikið af þeim sökum kreppunnar.
Árið, sem leið virtist að vera hið
erfiðasta hvað peninga snertir. Þó
vinna félli þá mörgum í skaut,
þurftu margir að borga áfallnar
skuldir fyrir Jífsnauðsynjar, sem
ekki varð undan komist. En von-
andi er að eitthvað gangi betur i
Hallgrímssöfnuði þetta ár.
Bókafélagið “Vestri” byrjaði aft-
ur fundi sína í september i haust,
eftir tveggja mánaða sumarfrí, og
heldur þeim uppi mánaðarlega með
góðu lífi. Það félag hélt sína 33
áramótasamkomu um síðustu ára-
mót; var þar góð skemtiskrá, er for-
seti félagsins stýrði, séra vAlbert
Kristjánsson. Fáment var á þessu
mótinu “Vestra” í ár, sem haldið
var að kvöldi 29. desember s. 1., sök-
um þess að hinn rétta dag, sem er
gamlársdagur, bar upp á sunnudag.
Eru þær samkomur “Vestra” ávalt
með þeim f jölmennustu, sem haldn-
ar eru hér af íslendingum, í þessum
bæ. Sama má segja um þjóðminn-
ingarhátíðina, sem haldin var þann
6. ágúst s. 1. sumar út við Silver
Lake; hún var lakar sótt nú en
nokkru sinni áður. Bar þar þó góð
skemtiskrá og veður ákjósanlegt,
hvorki heitt né kalt. Forseti nefnd-
arinnar fyrir þá hátíð, Hallur E.
Magnússon, stýrði skemtiskránni,
sem fram fór í samkomuhöll þar út
frá. Stjórnaði hann með sinni vana-
legu rögg og myndugleik og hélt
snjalla inngangsræðu. Söngstjóri
var þar Gunnar Matthiasson, með
stóran blandaðan söngflokk, er söng
á undan ávarpi forseta. Þá var
kvæði flutt, Minni íslands, eftir
Mrs. Jakobínu Johnson; þá ræða,
Minni íslands, séra Halldór John-
son frá Blaine; þá söngflokkurinn;
þá kvæði, Minni Vestur-íslendinga
og Vesturheims, F. R. Johnson; þá
ræða, Minni Vestur-íslendinga og
Vesturheims, séra Kolbeinn Si-
mundsson, og siðast söng söngflokk-
urinn. Alt fór þetta prýðilega fram.
Ræðumönnum sagðist ágætlega
Áramót
Dagarnir hverfa einn og einn
eins og dropar í hafið—
örsmáir dropar í eilífðar-hafið.
Árin rísa, árin hníga,
öldum lík á djúpi sævar;
jarðarbarna æfi-elfur,
andartak, í flugi tíða.
Aldan fallna, árið liðna,
/ eftir skildi spor í sandi,
vogrek mörg á minni fjöru;
muldi brimið sumt og gleypti.
Ilmtré fríð úr Auðnuskógi
aldan bar að landi mínu,
svarta-við úr Sorgardölum,
segl og rár af brotnum skipum.
báðum, kvæðin voru góð, sem vænta
mátti og söngurinn vel æföur.
Leikprógram fór fram allan dag-
inn og voru 50 verðlaun gefin, og
var aðeins Islendingum leyft að *:aka
þátt i leikjunum. Dansað var frá
klukkan 7 til 12, þá fóru hinir síð-
ustu heim, glaðir og ánægðir.
Það eru ekki margir landar hér
vestra, sem ferðast langar leiðir i
loftinu. Hér er þó ein islenzk kona,
Sigurlína Valgerður Thomson, í
Seattle, sem tók sér far með flug-
vél í siðastliðnum ágúst mánuði alla
leið til sýningarinnar í Chicago og
til baka. Var það um 6 þúsund
mílna flug í alt. Fyrst tók hún sér
far héðan úr borginni, með lítilli
flugvél til Oakland, California, eða
rétara sagt til Alameda, þar sem
flugstöðin er. Þaðan fór hún með
stærri flugvél, 10 farþega, til Chi-
cago, sem var aðeins 16 klukkutíma
ferð; var þó stansað 10 sinnum á
þeirri leið, en ekki lengi í hvert
skifti. 10 daga var hún um kyrt í
Chilago og kom heim aftur snemma
í september. Mrs. Thomson lét hið
bezta yfir ferðinni. Hún á dóttur
er heitir Dorothy, sem starfar hjá
“United Airiine” scm umsjónarkona
allra farþega; hún er á stöðugum
ferðalögum milli Alameda í Cali-
fornia og Salt Lake City í Utah.
Laun hennar eru 200 dollarar á
mánuði og er allur hótel-kostnaður
hennar greiddur. Vinnutími hennar
er 5 klukkustundir á dag. Nokkuð
góð kjör! En vinna Miss Thom-
son er ábyrgðarfull, þó í rauninni
sé hún létt. Hún hefir, að sögn,
leyst þetta verk sitt vel af hendi, því
stúlkan er fær og vel gefin. Hún
var mörg ár hjá móður sinni hér og
lærði hjúkrunarfræði, og vann hér
á sjúkrahúsi áður en hún tók þessa
stöðu.
Nokkrir landar dóu hér í borg-
inni árið sem leið, og eru þeir þess-
ir: Gísli Matthíasson dó 14. ágúst,
91 árs að aldri; Sigurborg Thor-
steinsson dó 7. september, miðaldra,
ógift; María Tómasdóttir Asman
dó 31 október, 74 ára, kona Árna
Ásmans; Páll Guðjón Þorsteinsson
dó 13. desember, 78 ára; fleiri dóu
á árinu og hefir þeirra áður verið
getið. Útfarir allra þessara ofan-
greindu fóru fram á virðulegan hátt,
að viðstöddum mörgum Islending-
um, ásam’t annara þjóða vinum
þeirra látnu.
Nokkrar íslenzkar stúlkur hafa
gift sig hérlendum mönnum í síð-
ustu tíð, og vil eg nefna þrjár af
þeim. Þann 1. júlí s.l. ár giftust
hér í lútersku kirkju íslendinga, að
viðstöddum fjölda fólks, ungfrú
Marvel Hermannson og herra Alvin
F. Engelson; séra Kolbeinn Simund-
son gaf saman. Þann 2. september
s. 1. giftust í heimahúsum hjá for-
eldrum brúðarinnar, ungfrú Elin-
borg May Sigurðsson og herra
Waldo Foss; Rev. O. L. Þladvik
gifti; og þann 2. febrúar 1934 gift-
ust af sama presti i sama húsi ung-
frú Sigurveig Fay Sigurðsson og
herra Herbert Johnson. Líklega
eru allir þessir menn Skandínavar,
en tvær ungfrúrnar, þær síðast-
nefndu eru systur, dætur Jóns Sig-
urðssonar og Kristborgar konu hans,
búsett hér í borg; öll þessi nýgiftu
hjón eru ungt og efnilegt fólk, og
vel sjálfbjarga og byrjar búskap
sinn hér í borg.
H. Th.
arareglunnar var nýlega haldið.
Magnús V. Jóhannesson stjórnaði
samsætinu. Ásgeir Sigurðsson að-
alræðismaður, sem var einn af 12
stofnendum fyrstu íslenzku stúk-
unnar, var aðal heiðursgesturinn.
Margt gesta var þarna utan reglunn-
ar: Dr. theol. Jón biskup Helgason,
Magnús Guðmundsson, ráðherra,
Þorsteinn Briem, ráðh., séra Frið-
rik Friðriksson og Helgi Hjörvar.
Fluttu þeir allir ræður og einnig
margir góðtemplarar, svo sem Pétur
Halldórsson, séra Árni Sigurðsson,
stórtemplar o. fl. Einnig var þarna
heiðursgestur cand. jur. Svanhvít
Jóhannesson, dóttir Sig. Júl. Jó-
hannessonar skálds í Canada.—
Hann þjáðist aí bakverk
Mr. Pickering hafði aldrei notað
meðul.
SAMKVÆMT AKVÆDUM
SKÓLANEFNDAR
ÍSFIRDINGA
hafa farið fram þyngdarrannsóknir
í barnaskólanum á ísafirði í vetur.
Af 370 börnum hafa 34 staðið í
stað, 70 lézt og 266 þyngst, 37 af
þeim sem lézt hafa eða staöið í stað
eru frá efnaheimilum.—N. dagbl.
Dodd’s Kidney Pills læknuðu hann
strax.
IÓHANNGUNNAR
ÓLAFSSON
var endurkosinn bæjarstjóri í Vest-
mannaeyjum. Bæjargjaldkeri var
kosinn þar Guðlaugur Gíslason, en
forseti bæjarstjórnar Ástþór Matt-
híasson.
ÚTFLUT NIN G URINN
í desember s. 1. nam kr. 3,676.050,
en árið 1933 samtals kr. 46,844,980.
Til samanburðar skal þess getið, að
árið 1932 nam útflutningurinn kr.
43,960,100, 1931 kr. 45,423,200 og
1930 kr. 57,060,800.
West Selkirk, Man., 15. febrúar
(Einkaskeyti).
“Eg er sjötíu og þriggja ára að
aldri og hefi aldrei notaS meðul,”
skrifar Mr. Peter Pickering, vin-
sæll og vetmetinn borgari þessa
þorps. “Fyrir tveim árum síðan
fékk eg slag og hefi orðið að halda
kyrru fyrir að mestu. Eg hafði
oft slæmann bakverk þangað til eg
fór að taka Dodd’s Kidney Pills.
Fyrsta askjan bætti mér stórum, svo
eg keypti sex aðrar og nota þær æ-
tið síðan. Mér þykir vænt um að
geta sagt aS eg er nú alveg laus við
þrautir í bakinu.”
Þúsundir manna hafa sömu sögu
að segja. Þeir hafa reynt Dodds
Kidney Pills og batnað af þeim.
Ef þið eruð hrædd um að nýrun
séu að bila þá fáið ykkur Dodd’s
Kidney Pills. Þið megið treysta
því að þær reynast ykkur vel.
bréfið. Ritaði hann því næst lög-
reglustjóra og krafðist rannsóknar
og málshöfðunar gegn AlþýðublaS-
inu, út af ofannefndum ummælum.
—N. dagbl.
LA UGARVA TNSSKÓLI
hefir verið settur í sóttkví vegna
skarlatssóttar. Hafa níu nemendur
tekið veikina.
Frá Islandi
Dagur heilsar. Aldan unga,
árið nýtt, af hafi stefnir.
Ber oss hvað, á hrjóstum sínum?—
Brimsins niður—eina svarið.
Richard Beck.
V
FRA AKUREYRI
Smábátakví hefir bæjarstjórnin
hér ákveðið að láta byggja og verja
til hennar 33 þúsundum króna úr
hafnarsjóði á þessu ári. Smábáta-
kví þessi á að liggja norðan að
skipakvínni á Torfunefi. Verkið er
þegar hafið með byggingu grjót-
granda beint suSur frá Lindargötu,
og vinna þar nú 35 manns. — Fjög-
ur skip Ingvars Guðjónsonar, þau
Björninn, Nanna, Ilrönn og Minnie,
leggja út þessa dagana frá Akur-
eyri og Siglufirði til borskveiða fyr_
ir Suðurlandi.—N. dagbl.
MALSHÖFÐUN GEGN
ALÞÝDUBLAÐINU
Aðalkonsúll Þjóðverja, Hr. Hau-
bold hefir eftir ósk þýzku stjórn-
arinnar farið fram á það, að íslenzka
stjórnin láti höfða mál gegn Al-
þýðublaSinu fyrir meiðandi ummæli
urrt þýzka ríkiskanslarann Adolf
Hitler. Aðallega eru það ummæli
Þorbergs Þórðarsonar, þar sem
hann talar um “sadistann í kanslara-
stólnum þýzka,” sem þýska stjórnin
telur ærumeiðand’. Forsætisráð-
herra afhenti dómsmálaráðherra
Um Mark Twain
Einu sinni átti ameríska kýmni-
skáldið Mark Twain að halda fyrir-
lestur i einhverri borg. Hann kom
þangaS seint um kvöld með járn-
brautarlest, en vegna einhvers mis-
skilnings var enginn á stöðinni til
þess að taka á móti honum. Það var
því ekki um annað að gera fyrir
hann en reyna að bjarga sér sjálfur,
og að lokum fann hann samkomu-
húsið, þar sem hann átti að halda
fyrirlesturinn. Hann ætlaði þegar
að ryðjast inn, en dyravörður var
nú ekki á því.
,Hva8 er þetta? hrópaði Mark
Twain. “Eg er sá, sem á að halda
fyrirlesturinn!”
En dyravörðurinn var ekki af baki
dottinn. Hann deplaði öðru aug-
anu íbyggilega og sagði svo hátt, að
allir nærstaddir gátu heyrt:
—Nei, þetta viðgengst ekki. Eg
hefi þegar hleypt inn þremur fyrir-
lesurum, og eg hefi svei mér ákveð-
ið, að sá fjórði skal fá að borga
inngangseyri. —Lesb. Mbl.
SAMSÆTI
í tilefni af 50 ára afmæli Góðtempl-
Mœlikvarðinn
á sanngildi
vörunnar
í Canada
EATONS 1934
sumar og vor
Catalogue er nú
tilbúinn. Ef þú
hefir ekki feng_
ið inntak, þá
skrifa þú eftir
þvi í dag.
*T. EATON C°-™.
WINNIPEG CANAOA
“ Hvað kostar það hjá EATON’S ?”
er mællkvarðinn, sem notaður er I Canada á
Verðmæti allra vörutegunda. Verðið á þeim vör-
um, sem auglýstar eru í EATONS Catalogue er
sá mælikvarði, sem miljónir Canadamanna fara
eftir, til þess að vera vissir um að fá sem mest
fyrir sína peninga.
\
peir, sem vel fara með peninga og spara það sem
þeir mega, fá oft á tíðum meiri kostakjör hjá
oss, en þeir jafnvel eiga von á. Nýjustu tízkur
koma jafn snemma til þess, sem býr í smáþorp-
inu og hins, sem býr í stórborginni. pað er þvl
engin furða þótt menn bíði með óþreyju eftir
verðlista vorum.
Sannorðar lýsingar, réttar umsagnir, vel gerðar
myndir og skýrt markað verð, gerir mönnum
jafn létt að kaupa í gegnum EATONS Catalogue
eins og yfir búðarborðið.
E ATO N ’S
1