Lögberg - 08.03.1934, Blaðsíða 4

4
LÖGBERGr, FIMTUDAGINN 8. MABZ, 1934.
Högberg
QeflS út hvern fimtudag af
THE COLUMBIA PRES8 LIMITED
695 Sargent Avenue
Winnipeg, Manitoba.
Utanáskrift ritstjórana.
EDITOR LÖGBERG, 695 SARGENT AVE.
WINNIPEG, MAN.
VerO $3.00 urn. drið—Borgist fyrirfram
The “Lögberg” is printed and published by The Colum-
bia Press, Limited, 695 Sargent Ave., Wnnipeg, Manitoba
PHONE 86 327
Nýju fjárlögin
Bracken, stjórnarformaður Manitoba,
lagði fjárlagafrumvarpið fyrir þingið á föstu-
daginn var.
Nýju fjárlögin gera ráð fyrir að hægt
verði að láta útgjöld og inntektir mætast á
komandi ári, og er það strax spor í rétta átt.
Aætluð útgjöld eru $13,564,974 og inntektir
$13,593,989.'
Tekjuhalli á árinu, sem leið var nokkru
minni en áætlað var. Nam hann $427,000, í
stað $496,000, eins og búist var \úð.
Kaupskatturinn verður ekki afnuminn,
en engum nýjum sköttum bætt við, né heldur
aðrir skattar hækkaðir. Ekki verður stofnað
til nýrra útgjalda úr fylkissjóði, nema al-
menningsheill krefjist. Útgjöld til mentamála
verða lækkuð um $163,000 og ekkert verður
greitt í afborgunarsjóð (sinking fund). Sú
upphæð hefði annars numið rúmum 300,000
dollurum. Kostnaði í sambandi við styrk til
atvinnulausra hefir verið mætt með lánum
frá sambandsstjórninni; sú upphæð nam rúm-
lega tveimur miljónum dollara, og bætist hún
við fylkisskuldina.
Vextir af skuldum fylkisins nema $6,340,-
894. Er það sem næst helmingur af öllum út-
gjöldum stjórnarinnar. Vextir á skuldabréf-
um Manitoba eru að jafnaði 4.887 próöent á
ári.
Stjórnarformaður, Bracken, lét þess get-
ið, að stjórnin myndi, í samráði við hin fylk-
in, reyna að fá vexti þessa lækkaða að mun.
Ef það fengist, yrði fylkinu sparað stórfé.
Hér að framan eru talin helztu atriðin í
f járlagafrumvarpi stjórnarinnar. Ekki verð-
ur annað sagt en að afkoma fylkisins sé eftir
vonum, og ef til vill betri en margur hefði
ætlað. Samt dylst engum að ástandið er enn
mjög slæmt, þar sem skattar munu nú hærri
en menn fá borið, og útgjöld til framfærslu
atvinnulausra mann svo há, að ekki er mögu-
legt að mæta þeim úr fylkissjóði. A meðan
svo er hlýtur skuld fylkisins að vaxa með ári
hverju, enda hafa bæst við hana nær þrjár
miljónir dollara á þessu síðasta ári. Mun
fylkisskuldin nú vera því sem næst 118 milj-
ónir. Þar af dragast þó alt að því 40 miljón-
ir, sem liggja í arðberandi fyrirtækjum, svo
sem símakerfinu o. fl., og verða þau eflaust
með tímanum, fær um að borga þessa skuld
að fullu.
Eflaust mælast sparnaðartilraunir stjórn-
arinnar misjafnlega fyrir. Sérstaklega mun
hið lækkaða tillag til mentamálanna vekja
mikið umtal, og virðist líklegt að sú ráðstöf-
un komi hart niður á fátækari sveitafélögum,
sem nú eiga fult í fangi með að starfrækja
skóla sína.
Hitt hlýtur mönnum að skiljast að ekki
dugar til lengdar að eyða meira fé en hægt
er að innheimta, en til þess að komast hjá
því, verður einhversstaðar að spara. Um það
má lengi deila hvar heppilegast er að byrja á
þeim sparnaði, og lítur hver sínum augum
á það.
Atvinnumálarannsóknin
Þeim, sem fylgst hafa með gerðum rann-
sóknamefndarinnar, sem nú er að grenslast
eftir kaupi og lífskjörum verkafólks í stór-
borgum austur-fylkjanna, hlýtur að taka það
sárt, að slík svívirðing skuli viðgangast í
landi voru, sem nú er uppvís orðin.
Ekki mun öllum hafa verið ókunnugt um,
að mörgu var ábótavant í þessum efnum.
Mætti til dæmis ætla að sambandsstjórninni
hafi verið það vel kunnugt. Hvers vegna var
þá ekki rannsókn þessi hafin fyrir löngu síð-
an? Dregur það mikið úr þakklæti því, sem
stjórnin ætti annars skilið, að biðið skyldi til
þessa tíma með að hefjast handa, þegar útlit
var fyrir að hún gæti styrkt aðstöðu sína í
næstu kosningum, með því að sýnast vinur og
verndari alþýðu. En betra er seint en aldrei.
Ólíklegt er samt, að rannsókn þessi geri
mikið til að afla tollastefnu Bennetts vin-
sælda. íiins og menn muna, var það ætlunin,
með hækkun tolla, að vernda iðnað þessa
Jands, og um leið hag verkafólks, með því að
útiloka vörur frá öðrum löndum, sem lægra
kaup greiddu vinnulýðnum.
Nú hefir sannast að fjöldi fólks, bæði í
Montreal og Toronto, og eflaust í öllum stærri
borgum, vinnur fyrir kaupi, sem nemur ekki
meir en frá 2 til 10 dollurum á viku, og er
vinnutímin þó alt frá 10 til 16 klukkustundir
á dag. 1 mörgum tilfellum er þetta starfs-
fólk við þann iðnað, sem mesta tollverndun'
hefir. Ekki erum vér svo fróðir að vita með
nokkurri vissu hve hátt kaupgjald verkafólks
er í verksmiðjum Englands, en tæplega er
það minna en 10 cents á klukkustund, en svo
lítið, og jafnvel minna, hafa sumir -vinnu-
veitendur hér í Canada látið sér sæma að
greiða starfsfólki sínu.
Bflaust er það erfitt, eða jafnvel ómögu-
legt nú sem stendur, að koma í veg fyrir það,
I að menn noti sér annara neyð á þennan hátt.
En nokkuð mætti þó eflaust gera, ef til væru
ákveðnari lög þessu viðvíkjandi, og eftirlits-
»menn fengnir, sem þeim þyrðu að framfylgja,
hver sem í hlut ætti.
Gleðiefni er það að Manitoba-stjórnin
virðist nú ætla að taka þessi mál betur til íhug-
unar, og jafnvel að semja nýja löggjöf. Eftir
síðustu fregnum að dæma hefir komið til tals
að rannsókn verði hafin hér í borginni, þar
sem sannað mun vera að ýmsir vinnuveit-
endur hafi sagt upp starfsmönnum sínum,
og fengið á þeirra stað atvinnuleysingja, sem
fengist hafa fyrir mjög lágt kaup, þar sem
þeir þiggja á sama tíma styrk af almennings-
fé. Lögin mæla svo fyrir að menn þessir megi
vinna fyrir alt að 10 dollurum á mánuði, án
þess að eiga á hættu að tapa atvinnulausra
styrk.
Ekki nægir þó rannsóknin ein, ef ekkert
er gert til að lagfæra þá brestit sem í ljós
koma. Útlit er samt fyrir að eitthvað gott
kunni af þessu að hljótast, ekki sízt vegna
þess, að nágrannaþjóð vor, Bandaríkin, hefir
á þessu sviði gefið gott eftirdæmi, með við-
reisnarlögjöf sinni.
Manchukuo
Japanar hafa nú sett til valda í Man-
churiu Henry Pu Yi, fyrrum keisara Kína-
veldis.
Með krýningu hans er myndað sjálfstætt
ríki, að því er Japanar segja, úr Manchuriu,
sem þannig er alveg skilin frá Kína. Þetta
nýja ríki nefnist Manchukuo.
Stórveldin eru nú í vandræðum með það,
hvort Machukuo skuli viðurkent sem sjálf-
stætt ríki. Talið er líklegt að Frakkar muni
veita þá viðurkenningu, en Þýskaland, sem
ekki vill styggja kínversku stjómina, er á
báðum áttum. Bandaríska stjórnin, sem í
stjórnartíð Hoovers mótmælti harðlega yfir-
gangi Japana, er nú ekki jafn ákveðin og
fyrrum, og vildi Roosevelt forseti ekki gera
neina yfirlýsingu um afstöðu stjórnar sinnar
gagnvart málinu. Rússar og Kínverjar eru
aftur á móti harð-óánægðir og telja sér hættu
búna af þessari nýlendu Japana, sem líklega
verður með tíð og tíma hið öflugasta ríki.
Nýi keisarinn, Henry Pu Yi er vel ment-
aður á vestræna vísu. Hann talar ensku af-
bragðs vel og hefir kynt sér vel hætti ýmsra
framfaraþjóða heimsins.
Þetta mun vera í þriðja sinn, sem Henry
Pu Yi er hafinn til keisaratignar, ætti hann
því að hafa nokkra reynslu í þeim efnum.
Annars munu Japanar ekki ætlast til að hann
geri annað en sitja í hásæti sínu við hátíðleg
tækifæri, því stjóm landsins er algjörlega í
höndum japanskra hershöfðingja.
Keisarinn er af ætt Manchuanna, sem
ríkt hafa yfir Kínaveldi síðan 1644. Hann er
aðeins 28 ára gamall. A barnsaldri varð hann
keisari, en misti völd árið 1911, þegar lýð-
veldissinnar, undir forustu stjómmálamanns-
ins fræga, Sun Yat Sen, komust til valda.
Árið 1917 komst Pu Yi aftur í keisarastólinn,
en var aftur vikið frá, eftir nokkurra daga
stjórn. Síðan hefir hann verið undir vernd
Japana.
Krýningin fór fram með mikilli viðhöfn.
Hersveitir Japana gengu skrúðgöngu um
götur Changchung, svo heitir höfuðborg hins
nýja ríkis.
Maður nokkur, Leon McBurney að nafni,
lézt fyrir skömmu í California-ríki. Fréttist
að hann hefði í erfðaskrá sinni ánafnað
Roosevelt Bandaríkja forseta og Joseph
Stalin einvaldsherra Rússlands, sína þúsund
dalina hvorum. Börn hans sex áttu að fá
sinn dalinn hvert.
Þegar Roosevelt frétti þetta, skipaði
hann að láta rannsaka málið, og reyndist
fregnin sönn. Lögmaður barnanna skrifaði
þá báðum og bað þá að afsala sér rétti sínum
til fjárins. Ekkert svar er enn komið frá
Stalin, en forsetinn kvað til með að verða við
þessum tilmælum.
Alexander Kielland og
Gestur Pálsson
Eftir Stefán Einarsson, dr. phil.
I.
Næstum allir, sem skrifað hafa eitt-
hvaÖ um Gest Pálsson og rit hans,
hafa veitt þvi eftirtekt og getiS þess,
að hann hafi lært sagnagerS af
norska skáldinu Alexander Kielland.
Þannig skrifar einhver V. J. í
Stefni 14. jan. 1893: “Gestur er
okkar Kielland og um leiS okkar
“Turgenjev.” Eiuar Benediktsson
segir í Dagskrá 7. nóv. 1896, aS i
öllu því, er Gestur skrifi, sakni maS-
ur “skarpskygni og tilfinningar fyr.
ir því, sem er sérstaklega íslenzkt,”
og meSal fyrirmynda hans nefnir
hann Alexander Kielland, Pontop-
pidan og Schandorph—alt menn,
sem skrifa meS langt um meiri list
í sniSinu og merg í orSavalinu held-
ur en Gestur.”
Þegar fregnin um lát Kiellands
barst til fslands, mintust og ýmsir
á þaS, aS hann hefSi veriS lærifaSir
Gests Pálssonar. Þannig segir Lög-
rétta 2. maí 1906: “Á eitt af helztu
sagnaskáldum okkar, Gest Pálsson,
hefir hann (Kielland) haft mikil á-
hrif.” SigurSur GuSmundsson skrif-
ar í NorSurland 28. apríl 1906:
“Hann (Kielland) hefir haft áhrif á
bókmentir vorar. Einhver mesti
gáfumaSur íslenzkra nútíöarbók-
menta hefir sýnilega numiS skáld-
sagnagerS aS honum og “Turgen-
jev.” Og Einar Hjörleifsson, stall-
bróSir Gests, skrifar svo um Kiel-
land í Fjallkonuna 4. maí 1906:
“Hann hefir vafalaust haft meiri á-
hrif en nokkur annar maSur á þann
manninn, sem margir telja vorn
helsta skáldsagnahöfund: Gest Páls-
son. Gestur Pálsson var kominn
undir þrítugt þegar hann samdi
fyrstu skáldsögu sína, og þaS er á-
reiSanlegt, aS þaS voru rit Kiellands,
sem þá voru aS byrja aS koma út,
er fyrst vöktu hjá Gesti meSvitund-
ina um aSalhæfileika hans. Og eink-
um ber fyrsta skáldsaga hans Kœr-
leiksheimilið, auSsæ merki frá hinu
norska skáldi.
Þeir áttu sammerkt um margt.
BáSir litu aSallega í ritum sínum á
einstaklingslífiS í sambandi viS
mannfélagiS. BláSir fundu ó-
venjulega ríkt til meS lítilmagnan-
um. Hjá báSum kom fram dýpri
lotning fyrir tign náttúrunnar en
fyrir nokkru öSru. Hjá báSum varS
skáldskapurinn framar öllu öSru aS
napri ásökun gegn því, er þeim
fanst andstyggilegast. Og þó aS
Gestur Pálsson væri gæddur miklu
meiri frumleik en svo, aS hann þyrfti
aS ásælast aSra höfunda, er mjög
mikiS gaman aS athuga hvaS þaS er
svipaS, sem þeim Kielland dettur
oft í hug.”
Þá hefir Arne Möller (í Nordisk
Tidskrift, utg. av Letterstedska
fören, 1911, bls. 503 o. áfr.) talaS
um Kielland í sambandi viS Gest
Pálsson; telur hann Vordraum
bezta verk Gests “selvom æmne-
valget og karakterudformingen ofte
synes mere indfört end udíört”
Loks skulu hér tilfærS orS GuS-
mundar Hagalín í ritgerSinni:
Nokkur orð um sagnaskáldskap, er
út kom í Austanfara 9. sept.—9.
des. 1922. Þar segir hann meSal
annars svo: “Glöggur erlendur blær
er á sögum hans (Gests), stíl og
mannalýsingum. .. . Sögurnar minna
á Kielland, Turgenjev. . . . Vor-
draumur er einhver fullkomnasta
saga Gests, en mannlýsingar minna
þar á Kielland . . .”
II.
ÞaS er víst, aS þeir Kielland og
Gestur Pálsson voru samtímis í
Kaupmannahöfn veturinn 1881—82,
einmitt veturinn, sem Gestur ritaSi
sína fyrstu sögu, Kœrleiksheimilið,
fyrir Verðandi, íímarit þeirra ungu
raunsæismannanna. Jafnvíst er þaS,
aS sögn kunnugra manna, aS þeir
Gestur og Kielland þektust alls eigi
persónulega. Þeim mun meiri kynni
hefir Gestur haft -af bókum Kiel-
lands, er þá voru nýfarnar aS koma
út og vöktu geysimikla atiiygli.
Fyrsta, rit Kiellands, Pá Hjem-
vejen, var smáleikrit og kom 1878 í
Nyt Norsk Tidskrift (júli-heftinu).
Þótt þaS vekti mikla eftirtekt i Nor-
egi, þá er ekki líklegt, aS Gestur
hafi tekiS eftir því; hann var heima
þaS ár (1877—78) og kom eigi til
Kaupmannahafnar fyr en um haust-
ið. Hinsvegar getur næsta bók Kiel-
lands, Novelletter (1879), eklci hafa
fariS fram hjá honum fremur en
öðrum áhugamönnum um bókmentir
í Kaupmannahöfn á þeim árum.
Bókin vakti mikla athygli, enda mun
leitun á jafngóSri bók eftir byrj-
anda. Næsta vor, 1880, kemur svo
einhver bezta bók Kiellands, Gar-
man og IVorse, auk þriggja smáleik-
rita ( Tre Smástykker), sem aS vísu
komst ekki í hálfkvisti viS skáld-
söguna. 1881 koma út tvær bæk-
ur: Arbejdsfolk, römm ádeeila á
norsku embættismannastéttina, og
Else, en Julefortœlling, er kom út i
Kaupmannahöfn.
Allar þessar bækur má gera ráS
fyrir aS Gestur hafi þekt, þegar
hann tók sér fyrir hendur aS skrifa
Kærleiksheimilið.
Líklegt mætti þaS þykja—aS ó-
rannsökuSu máli—aS fyrirmynda
Gests væri helst aS leita í smásagna-
bókum Kiellands, Novelletter
(1879) °g Nye Novelletter (1880).
AS VerSandi-mönnum hafi þótt
þessar smásögur góðar má marka af
því, aS Bertel E. Ó. Þorleifsson þýS-
ir smásöguna En god Samvittighed,
sem einmitt er rituS í svipaSri tón-
tegund og Kœrleiksheimilið; fjallar
hún um sjálfslygina, það atriSi sem
Einar Hjörleifsson telur Gest hafa
lagt mesta rækt viS aS lýsa. Af
öSrum smásögum úr þessum söfn-
um, sem ritaSar eru ísvipuSum anda,
má nefna En Middag, Haabet er
lysegrönt (1879), Erotik og idyl
(1879) (þýdd í ÞjóSólfi 25. febr.
—8. apríl 1882 undir titlinum
“Hægra er um aS tala en í aS kom-
*
ast” af Jónasi Jónassyni?) og
Prœstegaarden (1880).
Annars leitar maSur árangurslaust
"að beinum áhrifum frá þessum sög-
um í Kœrleiksheimilinu. Hinsvegar
má finna miklu fleiri lik atriði í hin-
um stærri bókum Kiellands, og þá
einkum þeim, er nýkomnar voru út,
er Gestur skrifaSi sögu sína:
Arbejdsfolk og Else (1881).
Kielland ræðst einkum á hræsn-
ina í trú og siSferði. Mest ber á því
þegar hann skapar presta sína, og
Gerhard Gran hefir sýnt, aS þetta
viðhorf sitt hefir hann aS erfSum
frá Kirkegaard. Þeim vex báðum í
augum bilið eSa réttara sagt gjáin,
sem gin milli kenningar kristindóms-
ins—aS maður tali nú ekki um dæmi
Krists—og líferni prestanna. Og
Kielland þreytist ekki aS draga dár
aS hræsni þeirra og leikni þeirra í
því að aka seglum eftir vindi. Sparre
prófastur í Garman og Worse er á-
gætt dæmi þess veraldarvana prests,
sem Kielland er svo grábölvanlega
við en Martens prestur í sömu bók
og kapelláninn í Elsu eru kvistir af
sama tré.
Og séra Eggert í Kcerleiksheimil-
inu er skilgetinn bróðir Sparre pró-
fasts. Hann er mjúkmáll, eins og
smér og rjómi á yfirborðinu, en
undir niöri er hann harSvítugur karl,
sem gætir í hvivetna eigin hagsmuna
og þess, að engir nýjungagjarnir
uppreistarseggir geti komið skoðun-
um sinum eSa áhrifum við veðri.
Og ÞuríSur gamla er hans bezta
stoS. Hún er fyrirmynd guShræddr-
ar húsfreyju, og henni, sem almanna
rómur segir, aS eigi vingott við
Kristján 4. ráSsmann sinn, henni
miklast ósóminn, er óráðsíu-stelpan
hún Anna “tælir” son hennar til
ásta. Samt lætur hún son sinn fylli-
lega á sér skilja, aS hún hafi ekkert
á móti því að “ungt fólk leiki sér.”
Það er fyrst þegar alvarja unga
fólksins ætlar aS keyra úr hófi, aS
hún finnur sig knúða til að rísa upp
og sporna við %“hneykslinu.” Enda
veður henni þá ekki skotaskuld úf
því aS kúga son sinn til aS hætta
viS Önnu, en taka i staðinn arf eftir
sig og dóttur prestsins.
Þessi móSurlega umhyggja og alt
viðhorf ÞuríSar viS siSferSismálun-
um minnir eigi allIitiS á skoSanir
merkishjónanna Statsrádet Benne-
chen í Arbejdsfolk. Þegar Kristine,
sveitastúlkan, kemur inn til Krist-
janíu og bræöurnir Bennechen fara
aS líta hana hýru auga, hvor upp
á sinn máta, þá dettur þessum heiS-
urshjónum sízt af öllu í hug aS
1 meir en þriðjung aldar hafa Dodd’s
Kidney Pills verið viðurkendar rétta
meðalið við bakverk, gigt, þvagteppu
og mörgum öðrum sjúkdómum. Fást hjá
öllum lyfsölum, fyrir 50c askjan, eða
sex öskjur fyrir $2.50, eða beint frá The
Dodd’s Medicine Co., Ltd., Toronto, ef
borgun fylgir.
amast viS því, þótt Alfred glettist
viS hana; þau vita, að þaS fer aldrei
lengra. En Jóhann, sem frá byrjun
tekur máliS alvarlega, veldur þeim
áhyggju, sem endar meS því, aS þau
senda hann burt og flýti fyrir því,
að gifta Kristínu manni, sem þau
aS vísu vissu að gekk með sýfilis.
Samskonar hræsni i siSferðismál-
um kemur og vel fram í Else. Þar
er With konsúll, sem á allra vitorði
er svartur sauSur í þeim efnum,
gerSur aS formanni í félaginu til
viðreisnar föllnum konum. Og
seinna er þaS svo auðvitað þessi
formaSur sjálfur, sem kemur Elsu
á strykiS—niður á viS.
En þaS er eigi aðeins þau séra
Eggert og ÞuríSur gamla, sem eiga
hér hliöstæSur hjé Kielland; einnig
fórnarlamb Gests, Anna, virSist
vera allskyld Elsu Kiellands. Báðar
eru unglingar á 17—18 ára aldri og
báSar léttlyndar og kátar, sannkall-
aðir ljósberar í hversdagsumhverfi
sínu. Þó er Elsa miklu meira fiSr-
ildi en Anna, sem í því ber merki
umhverfis síns, íslenzku sveitarinn-
ar.
Loks má benda á eitt atriði, sem
Gestur hefir haft nógar fyrirmynd-
ir aS hjá Kiellar.d, þaS er leikni
prestanna og heldra fólksins aS
hverfa réttu máli og svæfa sam-
vizku þeirra, sem enn eru óharSn-
aðir og eiga veika en sanna réttlæt-
istilfinningu i brjóstum sér. Þetta
er á annan bóginn einn flötur á
hræsni prestanna og heldra fólksins,
á hinn bóginn lýsing á því, hve
gjarnt mönnum er á aS ljúga að
sjálfum sér og svæfa samvizkuna til
þess aS komast hjá óþægindum.
Um þetta er sagan Den gode Sam-
vittighed, sem varS Kærleiksheim-
ilinu samferða í Verðandi. Þar er
þaS fátækrastjórinn, er sýnir frúnni,
sem er á góðgerSaferS í fátækra-
hverfinu, fram á það, hve óverSugt
þetta pakk sé fyrir velgerninga
hennar.
Þetta kemur ekki síSur fram í
Elsu, þar sem frúnnar sitja á ráS-
stefnu meS kapíláninum og konsúl
With og brjóta heilann um þaS,
hverjum þær eigi aS gera gott, en
öll eru a. m. k. ásátt um það, að
ekkert sé hægt aS gera fyrir Elsu,
af því aS hún sé enn ekki “fallin
kona.”
Á svipaðan hátt kemur séra
Eggert í veg fyrir þaS, að nokkuð
verði úr samskotunum til Björns á
Krossi, af því aS hann var ekki
viss um, aS Björn hefSi þaS rétta
hugarfar til aö taka á móti gjöfun-
um : sanna auSmýkt og hræsnislaust
þakklæti. Sannleikurinn er sá, aS
Björn hefir ekki veriS nógu auS-
mjúkur viS prófastinn, og ekki
kunnaS að dansa eftir hans pípu.
En steersta dæmið um sjálfslygi
og samvizkudráp með aðstoð prests-
ins og heiðarlegs fólks er þó dæmi
Jóns sjálfs.
Framh.
FARSÓTTARTILFELLI
á öllu landimí í janúarmánuði síS-
astliSnum voru 1,760 talsins, þar af
í Reykjavík 41, SuSurlandi 557,
Vesturlandi 117, NorSurlandi 456,
Austurlandi 89. Kvefsóttartilfellin
voru flest, eSa 1038 (í Rvík 294),
kverkabólgu 307 (í Rvík 147),
skarlatsóttar 102 (í Rvík 9, Su(5ur-
landi 92, Austurlandi 1), inflúenzu-
tilfelli 60 (þar af 49 á NorSurlandi),
kveflungnabólgu 53 o. s. frv. Tauga-
veikistilfelli voru 3 í mánuðinum (2
á NorSurlandi og 1 á SuSurlandi).
Engir mislingar, kikhósti, eða rauS-
ir hundar.—Mbl.