Lögberg - 10.05.1934, Blaðsíða 5

LÖGBEKG, FIMTUDAGINN 10. MAl 1934.
5
Beai ín Jllínd
CLEANLINESS OF PLANT AND PRODUCT
Drewry’s
EXTRA STOUT
est ablished 1 877 Phone 57 2.2,1
32
Fréttabréf frá Gimli
Skólaveizlu veglega og mikla
höf'Öu skólaráðsmenn og kennarar
skólans hér þ. 27. marz s. 1. Skól-
inn er bæÖi barnaskóli, með átta
bekkjum, og miðskóli. Skólastjóri
er nú enskur maður er William Mel-
drum heitir. Aðrir kennarar eru
ungfrúrnar Sigurbjörg Stefánsson,
Jórunn Thordarson, Sylvia Thor-
steinsson og Alma Olson. Enn
fremur ungur maður, íslenzkur, er
Frank Olson heitir. Allir kennarar-
nir íslenzkir, nema skólastjórinn.
Bygging skólans er traust og mik-
il, bygð úr múrsteini, með stein-
grunni, reist árið 1915.
Til þess að reisa bygginguna var
tekið allmikið lán. Var nú tilefni
veizlunnar að fagna því, að þ’að lán
hafði verið greitt að fullu.
Veizlan fór fram í stærsta fund-
arsal bæjarins og var salurinn full-
ur af veizlufólki.
Hófinu stýrði William Meldrum
skólastjóri, en við háborðið hjá hon-
um sátu skólaráðsmenn, fyrri og
seinni tiða, ásamt þeim, er áttu fyr-
ir minnum að mæla, eða þakka fyrir
og svara, sem siður er i slíkum veizl-
um. En næstur veizlustjóra var dr.
W. A. Mclntyre, fullmektugur
mentamálaráðherrans, R. A. Hoey,
er ekki gat, sökum annríkis, verið
þarna viðstaddur.
Um leið og borðhaldi lauk, bauð
veizlustjóri að drukkið væri minni
konungs. Var það gert um leið og
allir risu úr sætum og sungu: “God
Save the King.”—
Að því búnu kallaði veizlustjóri
á Guðmund Fjeldsted, fyrrum fylk-
isþingmann, er mælti fyrir skál
skólaráðsmanna, fyrri tíma og seinni.
Fyrir ræðuna þakkaði og svaraði
Frank Olson kennari. Mintust ræðu-
menn á stóran hóp manna og kvenna
er í skólaráði höfðu setið, að fornu
og nýju. Kom í ljós í þeim ræðum,
mikið til, saga skólans frá því fyrsta.
Fyrir minni kennara og nemenda
skólans mælti séra Jóhann Bjarna-
son. Þeirri ræðu svaraði og þakkaði
fyrir, Mrs* Ingi Sigurðsson, fyrr-
um kennari við skólann.
Fyrir minni kvenna mælti Krist-
ján Paulson, bæjarstjóri.
Sem fulltrúi mentamálaráðherr-
ans talaði dr. W. A. McIntjTe, frá
Winnipeg, sem í f jöldamörg ár hef-
ir tekið mikinn þátt í fræðslustarfi
þessa fylkis.
Bæði undir borðum og milli ræð-
anna er fluttar voru, söng flokkur
af ungu söngfólki, er mun hafa ver-
ið undirbúinn af kennurum skólans.
Var sungið af fjöri og list og þótti
þetta sem var, hin bezta skemtun.
Eitt atriði í söng unga fólksins
var það, að um leið og veizluforseti
tilnefndi nýjan ræðumann, þá söng
flokkurinn nokkurra lína stef, þar
sem ræðumanni var, með nafni, ósk-
að til lukku með ræðuflutninginn.
Sungu stúlkur og drengir þessi stef
með sérstakri ánægju, að því er
virtist, og rösklega. Fór þetta ágæt-
lega. Þökkuðu ræðumenn unga
fólkinu fyrir þetta hlýja ávarp og
lukkuósk, um leið og þeir byrjuðu
að tala.
Framreiðslu á hendi hafði kven-
félagið “Women’s Institute.” Fór
það alt úr hendi hið bezta,—
Annað, er til skemtana var haft,
var nokkurs konar leiksýning
(“drill”), er hópur af einkennisbún-
um unlingsstúlkum tóku þátt í.
Sömuleiðis leikur nokkur, er nefnd-
ur var: “Not Quite Such a Goose.”
1 honum tóku þátt bæði stúlkur og
unglingsmenn. Var gerður góður
rómur að þessum skemtunum unga
fólksins.—
Undir lok veizlunnar fór fram
það sem var aðal tilefni samsætis-*
ins, sem sé það, að brent var til ösku
skuldabréf það, er gegn skólanum
var, en sem nú hafði verið borgað
að fullu. Á ensku lagamáli og við-
skifta, er slík<t skuldabréf venjulega
nefnt mortgagc. Þeir Hannes
Kristjánsson kaupmaður og Arni
Thórdarson bæjarráðsmaður, fengu
það hlutverk að sjá um bálför
skuldabréfsins, og fór sú athöfn
fram, með hæfilegum tækjum, fyrir
aþra augum, á ræðupalli fundarsals-
ins, en veizlugestir klöppuðu lof
fyrir skólaráði og öðrum, er sýnt
höfðu dugnað í sambandi við
greiðslu skuldarinnar. Munu þeir
Hannes og Árni báðir hafa verið í
skólaráðinu á þeirri tíð, er skólinn
var bygður og lánið fengið til að
reisa bygginguna.—
öll fór veizlan fram hið bezta.
En ekkert var þar íslenzkt, enginn
íslenzkur söngur, né íslenzkur ræðu-
stúfur. Ræðurnar allar á ensku.
Söngvar allir sömuleiðis. Leikir
unga fólksins einnig, eins og að
sjálfsögðu, á ensku. Þjóðerni munu
hafa verið þarna ein fimm, eða
fleiri, þó íslendingar séu vitanlega
hér i miklurn meirihluta.—
Fyrirlestur um Island
Fyrir tilmæli safnaðarráðs Gimli-
safnaðar flutti dr. Björn B. Jóns-
son fyrirlestur um ísland, í lútersku
kirkjunni hér, þ. 10. apríl s. 1. Að-
sókn mátti heita góð, eftir því sem
nú orðið gengur, að fá fólk til að
hlýða á fyrirlestra. Erindið er
vandað að frágangi, skipulega sam-
ið og pakkfult af alls konar fróð-
leik um ísland og íslenzkt þjóðlíf.
Mintist fyrirlesarinn á margt mjög
fróðlegt, sem hvergi sézt neitt um í
íslenzkum blöðum. Var gerður hinn
bezti rómur að erindi dr. Björns og
honum greitt þakklætisatkvæði með
því að allir risu úr sætum.—Með
einsöng skemti, á undan og eftir
fyrirlestri, Mrs. Pauline Einarsson.
Sið slaghörpuna var Mrs. Jack
Wilkinson.—Safnaðarráðið vill sem
bezt þakka fyrirlesaranum fyrir
þetta mjög svo fróðlega erindi.—
Annað fróðlegt erindi uni Island.
Það var flutt hér á fjölmennri
samkomu lestrarfélagsins þ. 20. apríl
s. 1. Fyrirlesarinn í það sinn var
Mrs. Björn B. Jónsson, kona séra
Björns, er var í för með manni sín-
urn til íslands, og um ísland, siðast-
liðið sumar. Efindi frúarinnar er í
ferðasöguformi, vel samið og fróð-
legt. Er þar minst á fjöldamargt
fólk og mörg atvik, er jafnan koma
fyrir í ferðalögum. Grípur erindið
sem næst ekkert inn í efni íyrirlest-
urs séra Björns. Fyrirlesturinn
bregður upp skýrri mynd af þjóðlifi
íslands, ytri hag þjóðarinnar og
innri, eftir því sem dr. Birni kom
það efni fyrir sjónir. Aftur segir
frúin frá ferðum þeirra, segir frá
því efni látlaust, skynsamlega og
mjög vel. Er þar um ýmiskonar
mikinn fróðleik að ræða, og margt
er kallar fram fornar minningar í
hugum þeirra, er á íslandi eru fædd-
ir. — Var og frúnni greitt þakklæt-
isatkvæði með því að áheyrendur
risu úr sætum. Annað fólk er þarna
skemti voru þau Mrs. Pauline Ein-
arsson og Óli Kárdal, er bæði sungu
einsöngva, en við slaghörpuna, þeim
til aðstoðar, voru þau Mrs. Jack
Wilkinson og Frank Olson kennari.
—Gamankvæði eftir sig lásu upp
þeir Lúðvík Kristjánsson og Páll
S. Pálsson, er einnig söng eitt af
skopkvæðum sínum, en Gunnar Er-
lendsson aðstoðaði hann við slag-
hörpuna. Séra J. P. Sólmundsson’
las upp kvæði eftir Þorstein Erl-
ingsson. Samkomunni stjórnaði
Hallgrímur Austmann. Er hann í
ár formaður lestrarfélagsins.
Öll var þessi samkoma islenzk,
enda naumast, svo teljandi sé, aðrir
þarna viðstaddir en Islendingar.
Nú mun isinn á Winnijægvatni
vera í þann veginn að láta sig. Er
talsvert farið að þyðna meðfram
landi og hellan eitthvað farin að
mjakast til. Segja gamlir búhöldar
hér, að ef bærilega viðri næstu daga,
þá fari sá grái i burtsiglingu innan
sex til átta daga. Þegar ísinn er al-
farinn, byrjar hin blíða tið sumars-
ins fyrir alvöru. Mun þá vera leit
á fegurri eða farsælli bústöðum en í
Nýja Íslandi og með fram strönd-
um Winnipeg-vatns, þegar sumar er
alkomið og bær-ilega eða vel lætur i
ári.—
(Fréttaritari Lögbergs).
—Hann hljóp beint út úr kirkj-
unni þegar hjónavigslan átti að
byrja.
—Nú hann hefir hefir tapað sér á
síðustu stundu.
—Þvert á móti—hann áttaði sig
á siðustu stundu.
í meir en þritijung aldar hafa Dodd’a
Kidney Pills verið viðurkendar rétta
meðalið við bakverk, gigt, þvagteppu
og mörgum öðrum sjúkdómum. Fást hjá
öllum lyfsölum, fyrir 50c askjan, eða
sex öskjur fyrir $2.50, eða beint frá The
Dodd’s Medicine Co., Ltd., Toronto, ef
borgun fylgir.
ECZEMfl, KAUN
og aðrir skinnsjúkdómar
læknast og græðast af
Zam-Buk
Rœða
flutt að Betcl 26. apríl 1934, of
Asgeiri Tryggva Friðgeirssyni.
Háttvirti forseti og
heiðruðu húsfreyjur!
Þó eg finni mig vanfæran til að
láta vkkur heyra til mín, þá gat eg
ekki neitað því, þegar þess var farið
á leit við mig, að eg talaði fáein orð.
Sumardagurinn fyrsti var ávalt
sá dagur, sem færði gléði í huga
minn; og eg hygg allra íslendinga,
því þá vissum við að hinum gráa
vetrarkufli mundi verða kastað.
en hin brosfagra yngismær “Harpa”
heimsækja okkur, sem hún líka
hefir gjört nú fyrir sjö dögum,
og við erum öll svo glöð yfir að
hafa fengið að sjá hana enn þá einu
sinni. Þó hún sé enn ekki búin að
skreyta sig með sínum græna mötli,
þá er hún samt að undirbúa sig til
að sýna sig i honum, og setja á höf-
uð sitt gull-hadd Sifjar, konu
Þrumu-Þórs. Og það var lika allur
söngfuglanna her, sem fylti loftið
með sínum dýrðlegu lofgerðar-
söngvum, og það var eins og þeir
væru að bera fram fagnaðarljóð
skapara sínum fyrir fóstur á liðnum
vetri. Hið sama viljum vér öll gera,
og gerum í huga og hjarta.
Eg býst við að við veifum okkar
hugar-vængjum um himingeiminn,
og þá hygg eg að flestir, eða allir,
muni halda til ættlandsins og æsku-
stöðvanna, og mér finst að það muni
bergmála í hvers manns huga, þessi
fagra vísa:
“Ó, blessu vertu sumar-sól,
er sveipar gulli dal og hól,
og gyllir fjöllin himin há
og heiðarvötnin blá.
Þá klæðir alt í gull og glans,
þú glæðir dllar vonir manns ;
og hvar sem tárin kvika’ á kinn,
þau kyssir geislinn þinn.
Og við sj áum hin skrautbúnu skip
fyrir landi, búin með fríðasta liði,
og færandi varninginn heim.
Og þá kernur í huga okkar þessi
vísa:
Katipmaður setti far á flot
og fylti knörinn með gnótt af seimi;
en bóndinn sér fór að byggja kot
og bjó um sig vel í þessum heimi.
Sýslumaðurinn tekjur tók,
um tollana ætla eg misjafnt gengi,
og konungur skatt af skötnum jók,
skildi svo til að hver sitt fengi
Já. Við sjáum bændabýlin þekku,
hátt und hlíðarbrekku, hvít með
stofuþil. Og við sjáum hjarðir á
beit, með lagði síðum.
En þar sem við sitjum núna, er í
sæluhúsi okkar gamla fólksins á
Gimli, þar sem við sjáum samankom
inn hinn ásjálega konu-hóp, sem
líka var eitt sinn ungmeyjar, sam-
ansafn frá öllum landsfjórðungum
Fjallkonunnar, Eykonunar Eld-
gömlu ísafoldar, sem bar á höfði
bjartan snæ, en búin mötli grænum.
En það voru konurnar, sem
lengi áttu erfitt með að sýna
hverjar þær eru, og hvað miklu þær
geta orkað.—En eftir að þær fengu
fult frelsi og jafnrétti við karlmenn
hafa þær sýnt það í öllu, að þær
hafa hina fullkomnustu hæfileika til
hvers sem er, og það engu síður en
I karlmenn.
Það var líka ungmær sem Ragna
hét, sem gat komið þvi stórvirki i
framkvæmt, að Haraldur Dofra-
fóstri, sem beiddi hennar fyrir konu,
lagði í það Wð brjóta undir sig all-
an Nofeg til umráða. Noregur var
þá 30 smá konungsríki, og var hann
búinn að því 872, og þá giftist hún
honum. En þetta varð til þess að
ísland bygðist fljótlega göfugustu
stórmennum Noregs og annara
Evrópu mikilmenna qg höfðingja.
Konur bindast nú samtökum, til
þess að gleðja og hjúkra þeim, sem
á einhvern hátt eru lamaðir,—af
efnaskorti eða öðrunr líkams- eða
sálarmeinum, og munu fáir geta
fundið það betur en þeir, sem um
langa æfi hafa háð harðan lífsbar-
daga og eru komnir hingað særðir
og mæddir, til að fá sér hvíld.
Maður sér það alstaðar staðfest að
kærleikurinn og lífsgleðin er bezti
arður, sem getur verið allra, já allra
eign. Og sá arður Htur til allra
stétta mannfélagsins, sem ætti að
bindast vináttuböndum, til að styðja
hver annan.
Það er fyrir konurnar sem bænd-
urnir gera garðinn frægan. Konu-
laus bær er álitinn sem sykurlaust
kaffi. Konurnar hafa gjört mörg
fátækujtu heimili að höllum, og í
landnámstið og Gullöld Islands
bjuggu menn aðallega, eða einvörð-
ungu i torfbyggingum—bæjum.
Hverki auður, ment né mál
myndar framtíð bjarta,
Heldur kærleiks sól í sál
og sumargleði í hjarta.
Eg, í umboði allra hér, þakka af
hrærðum huga öllum, sem hafa
heimsótt okkur í dag og vakið vor-
fuglakliðinn í hugum okkar frá ætt-
landinu og ástkæra, ylhýra, íslenzka
málinu, ásamt hinum rausnarlegu
veitingum, sem vel má líkja við
erfisborðið hjá Auði djúpúðgu i
Hvammi við Hvammsf jörð, eða erfi
Hjalta í Hjaltadag, eða erfi, sem
Ólafur Pá í Hjarðarholti í Dölum
hafði eftir föður sinn.—
Það eru einlægar óskir og bænir
okkar allra, að þetta nýbyrjaða
sumar láti ykkur öllum drjúpa
smjör og öll önnur gæði af hverj-
urh kvisti og strái, og það hvert
sumar, er þið lifið hér i heimi. —
í Jesú nafni. Amen.
Fréttir frá Betel
Þær eru nú fréttir helztar í þetta
sinn, að tvö (eða tvenn) kvenfélög
hafa komið í heimsókn til Betel fyr-
ir skömmu.
Kvenfélagið frá “Minerva” bygð-
inni, suðvestur af Gimli, kom að
vanda á Skirdag. Það kemur ár-
lega í heimsókn þann dag, hverju
sem viðrar. Komu þær með veizlu-
föng með sér og veittu af rausn eins
og undanfarin ár. í för með kon-
unum voru ýmsir bændur, er hjálp-
pðu til við ferðalagið, þar á meðal
Guðmundur Fjeldsted, fyrrum þing-
maður Gimli-kjördæmis. Hafði haUn
orð fyrir aðkomufólki, en fyrir
hönd heimilisins svaraði og þakkaði
fyrir Lárus Árnason, greindur mað-
ur og hagorður, er ort hafði kvæði
fyrir þetta tækifæri. — Var síðan
skemt með fjörugum, íslenzkum
söng, þar til tími var til kominn fyr-
ir konur að hverfa heim á leið. Er
kvenfélaginu sem bezt þökkuð þessi
ágæta heimsókn.—
Önnur kvenfélagsheimsókn fór
fram þ. 26. apríl. Þá var það kven-
félagið “Framsókn” á Gimli, er
heimsótti Betel. Var fyrst slegið
upp veizlu, af konunum, er alt komu
með með sér, og var veitt af rausn,
sem hið fyrra sinrr. Að því búnu
var komið saman í samkomusal
heimilisins; las séra Jóhann Bjarna-
son biblíukafla og flutti bæn. Voru
og sungnir sálmarnir “Ó þá náð að
eiga Jesú,” og “Nú gjaldi Guði
þökk.” Til þess að þakka fyrir
heimsóknina tilnefndi forstöðukon-
an, Miss Inga Johnson, nýjan mann,
er aldrei áður hefir flutt ávar|3 á
Bietel. Það var Ásgeir Friðgeirs-
son, er kom frá Kaliforníu síðast-
liðið haust, en áður lengi átti heima
í Árborg. Flutti Ásgeir skrifaða
ræðu, er eg vona að send verði Lög-
bergi til birtingar. Lárus Árnason
las upp kvæði eftir sig, er hann hafði
áður ort. Mrs. C. O. L. Chiswell |
las upp fagurt vorkvæði, eftir Guð-
mund Guðmundsson skáld. Voru
síðan sungnir valdir íslenzkir söngv-
ar, en Mrs. H. Benson, organisti
Gimlisafnaðar, spilaði undir á orgel
heimilisins. Heimsóknin að öllu
ntjög ánægjuleg, eins og sú er var
á Skírdag.—
Hjólastóll til Ásgcirs Friðgeirssonar
Þess var getið í fréttabréfi frá
Betel á dögunum, að Ásgeir, sem er
máttlaus í fótum, þyrfti að fá þess-
háttar stól. Er nú von á stólnum
innan tveggja til þriggja vikna.
Framtakssemi í þessu efni er að
yakka Jóhanni bónda Sæmundssyni
í Árborg, er safnaði nokkru fé til að
kaupa stólinn, en bætti síðan við frá
sjálfum sér, fullum helmingi verðs-
ins, að væntanlegu flutningsgjaldi
meðtöldu. Mun eg síðar skýra bet-
ur frá þessu, þegar stóllinn er kom-
inn.
Hækkar í verði.
“Þetta er að hækka í verði,” sögðu
þeir á íslandi í skopvisum forðum,
þegar dýrtíðin var, og alt verðlag
steig upp, og þar með pólitísk ótrú-
menska, er áður hafði verið álitin
mjög ódýr. Nú er það stjórnar-
reikningurinn í dánarbúi Jakobs
heitins Briem sem hækkað hefir.
Upprunalega var krafan $720.00.
Siðar kom upp, að ekki hafði verið
rétt reiknað. Var þá sjálfsögð og
nausynleg umbót gerð á reiknings-
færslunni. Kom þá upp úr kafinu,
að dánarbúið skuldar fylkinu
$1475.95, nefnilega fullum helmingi
meira en tilreiknað hafði verið i
fyrstu. í hinni umbættu reiknings-
færslu hyggja menn að séu bæði
rentur og rentu-rentur. Auðvitað
getur dánarbúið ekki greitt nerna
nokkurn hluta af þessari upphæð.—
Almenn vellíðan er nú á heimil-
inu, eftir því sem getur verið og
búast má við, þar sem hópur af
gömlu og meira og minna hrumu
fólki er saman kominn.
(Fréttaritari Lögbergs).
Kaflar úr sögu
(Framh.)
“En hafið þið haft það?”
“Já. Pabbi reyndi að koma þvi á
einu sinni, en það lukkaðist bara
stuttan tíma.”
“Af hverju þar það?”
“Ó, það var nú margt. Menn
skiluðu ekki bókunum. Það er erf-
itt með samgöngur hér á vetrum.
Sumir gátu ekki borgað tillagið, og
ýmislegt þessu líkt. Svo það logn-
aðist út af.”
“Það var slæmt.”
“Já, það var það.”
“Hafið þið nokkuð til skemtunar
hér á vetrum?”
“Ekki er það nú margt.”
“Þið dansið víst aldrei hér uppi
i sveitinni ?”
“Ekki er það nú teljandi. Það er
stundum borið við á bæ hér langt
frá, Brekku.”
“Við skiftum okkur aldrei neitt
um það,” bætti Asgeir við, með
fyrirlitningu aðalborins sveitamanns
á slíkum hégóma.
Þau voru komin að bæjartröðinni
í Nesi.
“Hér skiljast þá leiðirnir,” sagði
hann.
Hún játti.
"Vertu sæl og þökk fyrir sam-
fylgdina.”
Vertu sæll og þakka þér sjáifum,”
sagði Borghildur og sneri hestinum
heim tröðina.
Á hlaðinu var nokkuð manna,
Teitur, bóndinn frá Kinn á meðal
þeirra. Borghildi fanst öll augu
hvíla á sér er hún reið í hlaðið. Hún
kastaði kveðju á fólkið, stökk af
baki og reyndi að vera hnakkakert.
Teitur í Kinn var stór veti, feit-
laginn, mjúkur i máli og hreyfing-
um. Ilann gekk í veg fyrir Borg-
hildi og heilsaði henni með handa-
bandi. Borghildur hafði aldrei séð
hann fyr, en hún tók kveðjunni.
“Þetta var Asgeir á Hamri,” sagði
Elizabet.
Elín krosslagði handleggina þétt
að brjósti sér. “Hvar hafið þið ver-
ið?” spurði hún.
Það ískraði hláturinn í Einari,
þegar hann teymdi hestinn norður
hlaðið, fram hjá stúlkunum. Borg-
hildi fór sem þeim, sem eltur er inn-
an veggja, þar sem margar eru dyr,
að hann hleypur ef til vill á þær sem
sízt skyldi.
“Hann beið mín á Teigsoddan-
um,” anzaði hún, og flýtti sér inn í
bæ.
Elín rölti inn á eftir henni.
Teitur tók upp tóbakspontuna, en
fór að engu óðslega. Hann helti
stórum haug af tóbaki á handar-
bakið og saug hann upp í nefið, með
sýnilegri ánægju.
“Sko þá litlu! Hún ætlar ekki að
veiða upp úr mögrustu bitana,”
sagði hann við Þórð bónda og rétti
honum pontuna.
“Ætli það,” sagði Þórður, stemdi
[ þumalfingur við sveigbeygðan visi-
fingur og helti þar töluverðri hrúgu
af tóbaki með snöggum hreyfingum,
og tók í nefið.
“Eg held þetta ha-fi bara verið til-
viljun,” bætti hann við um leið og
hann fékk Teiti pontuna aftur.
“Máske það,” anzaði Teitur og lét
kvöldgoluna blása um tóbakstroðið
nef sér.
“Hvernig heldurðu að Elliði á
Hamri sé settur með hesta?
Þórður vissi það ekki.
“Nema hvað hann hefir alt af
nokkuð,” bætti hann við.
Framh.
WILSON’S
Vér höfum nú til sölu nýjustu tegundir af Lawn Furniture
og Sun Room Suites með talsverðum, afslætti.
Sterkir “deck” stólar, sem hægt er að leggja saman....$1.85
með viðarbríkum fyrir handleggina ...............$2.25
Þægile'gur “deck” stóll með fótabrík, fallega fóðraður....$3.75
(Þessir stólar fást með mismunandi litum).
Sun Room Suites af fegurstu gerð. Þrjú stykki. Tága-sófi,
ruggustóll og vanalegur setustóll. Vanaverð $47.50;
Sérstakt verð ............................$29.75
Vægir borgunarskilmálar, ef þess er* æskt.
Þér hagnist á að skifta við Wilson’s
352 MAIN STREET