Lögberg - 27.12.1934, Blaðsíða 7

LÖGrBEBG, FIMTUDAGINN 27. DESEMBER, 1934.
7
Gullbrúðkaup
Sunnudaginn þ. n. nóv. var þeim
heiðurshjónunum Mr. Ásgrími Á.
Hallson og konu hans SigríÖi llall-
son, haldið allfjölment og virÖulegt
samsæti í borginni Seattle í Wash-
ington ríki. Um hundrað og fimtíu
ættingjar og vinir þeirra komu sam-
an í kirkju íslenzka lúterska safn-
aðarins þar, til að árna þeim heilla
og hamingju á þeirra fimtíu ára
giftingarafmæli.
Fyrst voru gullbrúðhjónin leidd
til sæta innan til í kirkjunni, þar
sem allir áttu greiðan aðgang til að
heilsa þeim og samgleðjast við þetta
tækifæri. En að því búnu fór fram
stutt guðsþjónusta, er séra Carl J.
Olson, prestur í Central lút. kirkj-
unni í bænum stýrði í fjarveru
heimaprestsins, séra K. K. Ólafs-
sonar. Að þeirri athöfn lokinni fór
fram prógram, er sami maður stýrði.
Stutta ræðu flutti séra Kolbeinn
Simundson, prestur St. James lút.
kirkjunnar í Seattle; var sú tala
hlý í garð heiðursgestanna og að
öllu leyti viðeigandi. Þá mælti
herra Sveinn Árnason, skrifstofu-
þjónn sjóhersins í Bremerton, nokk-
ur vel valin orð til heiðursgestanna,
en auk þess las hann upp nokkur
hamingjuóskaskeyti, er gullbrúð-
hjónunum bárust viðsvegar að, sum
frá systrum Mrs. Hallson á íslandi,
og eitt langt vélritað bréf, stílað
sama efnis, frá herra Pétri Sigurðs-
syni, sem nú er umferðaprédikari
heima á íslandi, las Mr. Árnason
einnig. Einnig fluttu tvær konur
stuttar en gagnorðar tölur, þær Mrs.
ísak Johnson og Mrs. Carl Frede-
rick; Mr. Ben. Hallgrímsson lék
nokkrar f íólins-sólós, með aðstoð
Miss Victoriu Pálmason á slag-
hörpu; góð skemtun. Mr. Hall-
grímsson er dóttursonur gullbrúð-
hjónanna, liðugt tvitugur að aldri
og fær fiðluleikari. Annar dóttur-
sonur þeirra, ungur (og ekki hálf-
vaxinn) bar blómvönd til ömmu
sinnar, en Mrs. B. O. Johannsson
afhenti gjöf frá samkomugestun-
um til brúðhjónanna, og mælti til
þeirra um leið fáeinum fallegum
orðum.
Að prógramminu loknu fóru allir
niður í samkomusal kirkjunnar og
þáðu þar veitingar af beztu tegund,
er biðu fólks þar á einu langborði,
að “Cafeteria” sið. Heiðursgest-
unum, ásamt börnum þeirra, barna-
börnum og tengdafólki, er voru um
tuttugu1 að tölu, viðstödd, var
útbúið pláss við stórt borð i innri
enda salsins, hvar skreytt var að
baki með fögrum Chrysantheum-
blómum og neti af grænviðarlauf-
um, mjög fallega útbúið, en á borð-
inu stóðu ljós og blóm ásamt brúð-
arkökunni, er skreytt var með gull-
og rjómalitum. Minti hún á kök-
una, er brúðurin sama, fyrir fimtíu
árum síðan, skifti þá á milli gesta
sinna, frá samskonar borði. Aðrir
tóku sér sæti við smáborð hér og
þar i salnum, með fullar hendur af
alls konar góðgæti frá nægtaborð-
inu, þar sem hver gat borið sig
eftir góðgætinu eftir vild. Eftir
að allir höfðu fengið saðning á hin-
um ljúffengu réttum og sneið af
brúðarkökunni í ofan á lag, skegg-
rætt og skrafað sín á milli og klukk-
an komin fram hjá elleftu stund-
inni, fóru margir að hugsa til heim
ferðar og kveðja gullbrúðhjónin
með beztu óskurn um heilsu og
hamingju þeim til handa í mörg ó
komin ár enn á meðal fslendinga og
annara vina í þessari borg. Ætt-
ingjar og kvenfélögin íslenzku hér
í borginni voru frumkvöðlar þessa
veglega móts.
Mr. Hallson heitir fullu nafni
Ásgrímur Ásgrímsson, Hallsonar
Asgrímssonar, og er Norðlending-
ur að ætt. En kona hans heitir Sig-
ríður Jónsdóttir, Halldórssonar
kafteins, vestfirsk að ætt. Móðir
Sigríðar hét Ingibjörg Eiríksdóttir,
en móðir Ásgríms hét Júlíana Jósa
fatsdóttir. Bæði eru þau hjón enn
ern, og sæmilega heilsugóð, eru þó
eitthvað komin á níunda tunginn;
hún þó fáum árum yngri. Ásgrim-
ur kom fyrst til þessa lands árið
1891, og kom þá einn síns liðs á
seglskipi frá Akureyri til Glocester,
Massachussetts. Beið hann þar heilt
ár eftir konu sinni, sem kom þá
með þrjú fyrstu börnin með sér, á
seglskipi líka; en þeim hlekstist
ekkert á, þó ferðin gengi seint, því
kafteinninn var þeim undur góður
og notalegur, segir Mrs. Hallson. f
Glocester voru þau öll annað ár.
Mr. Hallson stundaði fiskiveiðar.
En að tveimur árum liðnum þar,
flutti fjölskyldan til Duluth, Minn.
Þar dvöldu þau i 10 ár, og þar
fæddust 4 börnin hin yngri. Frá
Duluth komu þau til Balíard um
1903 og hafa búið hér síðan í norð-
vestur hluta borgarinnar, sem Bal-
lard nefnist, þar sem flestir íslend-
ingar búa nú, og tóku sér fyrst ból-
festu; hafa því Mr. og Mrs. Hall-
son búið hér i 31 ár, og varla flutt
sig úr staö nokkurn tíma. Fyrir
ráðdeild þeirra og sparsemi hafa
þau alt af komist hér heldur vel af,
þó efni þeirra hafi stundum verið
af skornum skamti, þá hafa þau þó
aldrei þurft að vera upp á aðra kom-
in með lífsbjörg, en verið ávalt
rniklu fremur veitandi; þau hafa
gott heimili og búa undir sama þaki
og einn sonur þeirra, Grímur, og
tengdadóttir, sem eru fyrir stuttu
siðan gift. í húsinu eru tvær í-
búðir, góðar íyrir tvær litlar fjöl-
skyldur.
Mr. og Mrs. Hallson hafa ætíð
þótt góðir nábúar frá því fyrsta.
Þau hafa aflað sér álits og vinsælda
allra er þekkja þau, enda eru þau
gædd mörgum góðum kostum, sem
kristnum mönnum. sæma. Líf
þeirra er fléttað rósemd og nægju-
semi: þau hafa ekki auð fjár að
dreifa úr, en eru fyllilega ánægð
með sín kjör, því þau eru sjálf-
stæð. Mestur og dýrmætastur auð-
ur þeirra eru börnin, sem þau hafa
alið upp og komið til manns, og
geta nú með gleði horft á þeirra
vellíðan, þar sem þau eru líka öll hin
mannvænlegustu. Tvær dætur þeirra
dóu á íullorðins aldri, báðar giftar:
Tiilíana Helga, kona Hálfdáns
Hallgrímssonar, uppskipunar for-
manns hér í borg, andaðist árið
1915, þá 28 ára að aldri, lét hún
eftir sig eitt pilt-barn, er Benjamin
heitir,' og áður er getið hér að ofan.
Ilalldóra Ingibjörg hét hin dóttir-
in, gift séra Sigurði Ólafssyni; and-
aðist hún í Blaine, Wash. árið 1918,
34 ára gömul. Skeði sá sorglegi
atburður á prestskaparárum séra S.
þá er hann þjónaði þar. Þrjú eða
fjögur börn eignuðust þau hjón.
Báðar þessar konur voru fyrirmynd
ungra kvenna í góðum dygðum.
Börnin, sem á lífi eru skal eg nefna
eftir aldri, eins og eg man það bezt:
Jón, er elztu, giftur hérlendri konu
(eins og þeir eru allir piltarnir),
hann lærði gufuvélafræði, og var
um tíma yfirvélameistari á flutn-
ingaskipum milli Ameríku og Kína,
en lét af þeirri stöðu og rekur ann-
an starfa hér í borginni nú. Oddur
er næstur að aldri, hann hefir Ver-
ið í fjölda mörg ár i Alaska, og rek-
ið þar ýms störf; var lengi lögreglu-
þjónn í Ketchikan, og síðar um-
sjónarmaður dýraveiðanna, lengra
norður þar, en við það starf veikt-
ist hann í fótum af kulda og vos-
búð á vetrum, og varð að hætta,
svo hann sem annað hraustmenni,
kemur til Seattle í vor er leið og
tekur sér túr alla leið til Washing-
ton, D.C., gengur þar undir próf í
flugvélafræði og fær leyfi “Uncle
Sams” að reka sitt gæslustarf í
Alaska með flugvél. Kaupir fyrst
litla vél í St. Louis, í bakaleiðinni,
og flýgur í henni sjálfur til Seattle
og þaðan norður til sinna stöðva í
Alaska. Oddur er stór maður og
hraustlega bygður, og hefir alment
álit á sér sem trúverðugur og góð-
ur drengur. Ásgrímur er sá þriðji
að aldri; hann er i þjónustu lögregl-
unnar i Seattleborg og býr hjá föð-
ur sínum; á þýzka konu, er stór og
hraustur eins og bræður hans. Hall-
ur Sigurður er þeirra bræðra yngst-
ur, eitthvað milli tvitugs og þrítugs.
Hann er slökkviíiðsmaður i borg-
inni og hefir stundað þá atvinnu
nokkur ár. Hann er sagðu að vera
afarmenni að burðum og hraustleik.
Eina dóttirin þeirra Hallsons hjóna,
sem á lífi er, heitir Svanfriður Sig-
urborg, og er gift manni af norsk-
um ættum, er Theodore Koskey
heitir, hann er tollbúðarmaður í
Eederal byggingunni í bænum. Hún
er ágætis kona, eins og börn Hall-
sons eru öll, og kemur prýðilega
fram i allri starfsemi safnaðarins
íslenzka og kvenfélagsins.
Meira mætti segja af góðu um
Hallsons f jölskylduna en það verður
að bíða seinni tíma. H. Tli.
Ágúst Jónsson
F. 4. ágúst 1862—D. 4. des. 1934
Ágúst hetinn var fæddur í Sörla-
tungu í Hörgárdal í Eyjafjarðar-
sýslu. Hann var sonur Jóns Bjarna-
sonar og konu hans Soffíu Manas-
dóttur, sem lengi bjuggu á Skeggja-
stöðum og Eiríksstöðum i Svartár-
dal i Húnavatnssýslu. Eitt af börn-
um þeirra hjóna er enn á lífi,
Bjarni, bóndi nokkrar milur norður
af Lundar, Man.
Ágúst heitinn misti móður sína
þegar hann var aðeins tveggja ára
gamall. Faðir hans giftist aftur ár-
ið 1876, Helgu ÞorláLsdóttur. Fað
ir hans og stjúpa fluttust til Ame
ríku árið 1883 og settust að i is
lenzku bygðinni í N. Dak.
Árið 1882 giftist Ágúst heitinn
eftirlifandi ekkju sinni Engilráði
Margréti Árnadóttur frá Eiríks-
stöðum i Svartárdal. Fimm árum
seinna íluttust þau til Ameriku og
settust fyrst að nokkrar mílur norð-
ur af Hallson, N. Dak. Þaðan fluttu
þau búferlum 1897 og námu land
þrjár milur norður af Lundar, Man.,
þar sem Ágúst heitinn bjó til dauða.
dags.
Þau hjónin eignuðust 12 börn:
Valgerður þar þeirra elzt, fædd
9. júni 1883; dáin 1928; Anna
Soffía fædd 3. ágúst 1884, dáin
1924; Bjarni, Jón Árni og Þórunn
Sigriður dóu öll í æsku.
Þorbjörg, Mrs. James Harper, á
heima í Rossland, B.C.; Matthías
Ásvaldur, búsettur í Winnipeg,
Friðrik Valdimar til heimilis í
White Rock, B.C., Lárus Þórarinn
búsettur við Lundar, Man., Alex-
ander Archibald til heimilis á Lund-
ar og Hólmfríður d. 24. júni 1922.
Agúst heitinn bað um að sem
minst væri sagt um sig látinn. Hon-
um líkaði aldrei neitt hól, skjall eöa
neinar lofræður.
Hann var stiltur, hægur í allri
framkomu og mjög gætinn. Hann
var hirðusamur, reglusamur og á-
reiðanlegur í öllum viðskiftum og
mjög frábitinn öllum skuldum.
Hann lét opinber mál að mestu af-
skiftalaus og lét sig eingöngu varða
það, sem snerti hans eigið heimili.
Hann hafði unnið við landbúnað og
verið bóndi ’ alla sína æfi og undi
vel við sitt. Framan af bjó hann
góðu búi, en í seinni tíð fór efna-
hagur hans hnignandi eins og hjá
flestum bændum.
Það má segja með sanni að Agúst
h. var hógvær, mjög látlaus og leit
fremur á sjálfan sig sem einn sem
lítið eða ekkert kvæði að i lífinu.
Hvaða mælikvarða hann notaði veit
eg ekki. En Drottinn metur okkur
ekki eftir líkamsburðum, andlegum
hæfileikum eða afreksverkum.
Hann metur eftir hreinleik hjartans.
“Sælir eru hjartahreinir, því að
þeir munu sjá Guð.” “Skart yðar
sé ekki ytra skart—heldur sé það
hinn huldi maöur hjartans i ófor-
gengilegum húningi hógværs cg
kyrsláts anda, sem dýrmætur er '
augum Guðs.
í 37 ár átti Ágúst heitinn heima
i grend við Lundar og því vel þekt-
ur af flestum bygðarbúum. Allir
báru virðingu fyrir hinum hæga og
hógværa manni. Hann var heilsu-
góður alla æfi, þar til seinasta mán-
uðinn að hann fékk slag, sem varð
honum að banameini.
Hann var kvaddur af ættingjúm
og vinum frá lútersku kirkjunni i
Lundar, Man., föstudaginn 7. des.
og jarðsunginn í hinum nýja graf-
reit bæjarins. Jóhann Frediksson.
®í)tó Jfesttoe é>eason
— Closes another year. It reminds us all that the
brightest things in life always follow a long stretch of
day-to-day endeavor.
The DOMINION BUSINESS COLLEGE wishes for all its
friends the best of everything for Christmas and a
successful and prosperous New Year.
A NEW TERM
Commences Wednesday, January 2nd, 1935
To those who have postponed their preparation, the
New Year offers another chance to put your days to
valuable use.
As business educators of long standing, we know the
importance of the New Year in making your training
worth while.
Consult our Registrar in choosing your
course, and make inquiries early.
Diploma Gourses:
Secretarial
Accountancy
Single Subjects:
Shorthand
Bookkeeping
Commercial Law
Penmanship
Spelling
Office Routine
Stenographic
Clerical
Typewriting
Business English
Letter Writing
Secretarial Practice
Arithmetic
Rapid Calculation
The College offices
On the Mall and at Elmwood, St. James, and St. John’s
will be open during the week between’ Christmas and
New Year’s Day for consultation and registration.
YOU WILL BE WELCOME
-and all commercial subjects
We§lern Canadas Mo§t Modern
Commercial School
DOMINION BUSINESS GOLLEGE