Lögberg - 21.02.1935, Blaðsíða 5

Lögberg - 21.02.1935, Blaðsíða 5
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 21. FEBRÚAR 1935. 5 Hapurtask Eg var gentlemaÖur fyrir 25 árum —°g eg gct sannaÖ þaÖ. Og á þeim árum þóttist eg vera eins góÖur Is- lendingur og hægt var a'ð finna á meðal jafnaldra minna landshorn- anna á milli—tilbúinn að deyja fyr- ir landitS hvenær sem væri, a'ð nóttu eða degi, þó enginn færi fram á slíkt! , Skal eg þó kannast við, að eg var tæplega eins viljugur aÖ lifa fyrir landiS, sem enginn heldur fór fram á, en sem hefir þó gert mestan mis- muninn og verið aÖal orsök hinna miklu framkvæmda á gamla landinu seinustu tvo áratugi, því nú eru menn viljugir aÖ lifa fyrir landiÖ. Eg haföi staulast í gegnum barna- skólann á Akureyri, undir hand- leiðslu Páls Jónssonar og Björns Bjarnasonar, sem sí'Sar varð prestur í Laufási. Páll var maÖur gáfaÖur, góÖur kennari og gott skáld; kím- inn viÖ okkur krakkana, og gaf okkur oft lausan tauminn. Svo blátt áfram var hann í allri fram- komu aÖ slíkt var alveg einstakt; ekkert fas á Páli, og í sömu fötun- um gekk hann þegar eg fór úr skól- anum og þegar eg byrjaði, og var hann þó alt af þokkalega til fara. Mun þó hafa verið betur spunnið í þessi föt Páls en þau, sem við kaupum nú dýru verði. Fanst okk- ur þó stundum Páll vera skrítinn og sérvitur; að hann hefði það til að gefa sumum krökkunum of háa ein- kunn, en öðrum of lága, en versti gallinn á Páli var sá, að hann heimt- aði að við lærðum kvæði, sem fyrir sum okkar var lítið betfa en að ,taka lýsi, jafnvel verra. Man eg eftir Gunnarshólma. Eg mun hafa kunn- að þriðja eða f jórða hvert orð, stam- aði og stamaði. Þegar kom að: “á hólmanum þar sem Gunnar snéri aftur,” sagði Páll með sinni alþektu rósemi: “Heyrðu góði, láttu munn- mn aftur.” Og margar aðfinslur komu út úr Páli á svo skemtilegu r>mi, að okkur tók það ekki eins sart, og okkur þótti öllum vænt um Pál. Björn “kandídat,” eins og hann var kallaður, var stór maður og skarpleitur, og úr hinum gamla skóla harðstjórnar og ráðríkis, eða svo fanst okkur krökkunum, því hann skifti sér af öllum okkar’athöfnum. hófi gegndi: Addi póli, Siggi Hjör- leifs, Stjáni Mikkaels og eg. En þennan seinasta og versta vet- ur kom í mig svo mikill Ameríku- hugur, að afi réði jafnvel ekkert við mig. Fanst mér að fermingin hlyti að gera mig að fullorðnum manni, og að ekkert annað væri fyrir hendi en að slá mér út. En út á hvað ? Verða bókbindari eða bók- sali ? Læra trésmíði hjá Davíð Sig- urðssyni, sem var góður smiður og góður kennari, og sem smíðaði flest- ar likkisturnar—og það svo vel að enginn kvartaði? Eða að fara í búð hjá Laxdal eða Christensen? Nei, til Ameríku færi eg! Ameríka er eina landið; þar er Maggi Páls og Maggi Laugu — hversvegna ættu þeir að hafa alt landið og verða rík- ir í Ameríku, en eg að kúrast hér heima ? Og í Ameríku drukna menn heldur ekki í rigningum eða kæfast i snjó, og þar frjósa menn heldur ekki til dauðs! Eg sá bókstaflega alt í gegnum blá gleraugu þennan vetur, og eg nuddaði á afa þangað til að hann lét tilleiðast að skrifa Bald- vin frænda (B. L. B.) og Jónasi Jónassyni Krákssonar í Mortlock, Sask., öðrum frænda, og lofuðu þeir báðir að taka á móti mér., Að Jónas ætti hundrað kýr og hundrað hárnsni og svin í tugatali , voru engin smáræðis auðæfi í mín- ! um augum. Og átti Baldvin ekki heilt blað, hana Heimskringlu? Það I færi þó aldrei svo að hann gæti ekki gert mig að prentara, og sú frétt (hafði komið frá prenturum, sem höfðu farið vestur, að það væri eng- , in dóna vinna, eins og það var heima, ‘ svo maður sleppi því að laun þeirra hafi komið mhér til að sundla. Leizt mér þó betur á skepnur Jónasar. Ójá, eg vissi hvað eg var að syngja, hvað eg ætti að gera í Ame- i ríku, og hvað eg gæti gert! Ekkert | til fyrirstöðu nema að komast vest- ur. En mamma var ekki svo létti- j lega yfirbuguð í þessu efni. Sýndi •hún nú óvanalegan þráa, og reyndi I á allan hátt að koma mér af þessari ,vitleysu að vilja rjúka til Ameríku ! á fermingaraldri, hálf-vaxinn, fá- fróður og vitlaus unglingur. En hún kom engu tauti við mig. Eg þóttist viss í minni. sök, og eg vissi \ líka að mamma bæri traust til mín, þó hún vildi ekki sleppa mér alla leið til Ameríku. “Vesta’’ var að koma frá útlönd- um, á leið til Reykjavikur, og í baka- leiðinni átti eg að fara—eða ætlaði bókstaflega að fara, hvað sem taut- aði. Afi var tilbúinn að láta und- an og gefa mér farbréfið, sem þó átti að vera lán, frá minni hálfu, því ekki stæði á peningunum þegar til Ameriku kæmi; og eg fór að taka saman pjönkur mínar — mest bækur. Þóttist eg þó sjá að mamma byggi yfir einhverju. Reyndi eg nú að vera henni góður og nærgætinn, og ekki stóð á loforðunum um gull og græna skóga, ef eg aðeins kæmist til Ameríku. Og mamma vafð nú alt í einu svo einstaklega kát og f jörug, og hugsunarsamari en nokk. urn tíma áður; keypti allskönar sæl- gæti, sardínur og ansjósur, ost og te, og nú fengum við Bubbi þær fallegustu og beztu brauðsneiðar, sem við höfðum nokkurn tíma aug- um iitið. Og í ofanálag bjó mamma til súkkulaði-búðing og eggja-búð- ing, sem var töluvert betri, af þvi hann var kallaður fromage d’euvre. >Já, manihia ætlaði aS láta mig muna eftir sér! Annað gat það ekki ver- ið. Samt var eg hálf-órólegur, hálf- grunsamur. Hafði mamma ein- hverja púðurkerlingu uppi í erm- inni? Hvað gat það verið? Var þetta ekki alt útkljáð? Var eg ekki fermdur og sjálfum mér ráðandi? Hvað vissi annars mamma um Ame- riku—öll auðæfin og gullið þar? Gat hún ekki séS hvað það meinti fyrir hana að fá ameríska dollara með hverri ferð? Hvaða skilnings- leysi var þetta í mömrnu? Eða lá nokkuð á bak við alla þessa kæti og glaðværð ? Hvers vegna var hún alt í einu að eyða öllum þessum pen- ingum í góðgæti handa okkur Bubba ? Nei, ekkert gat legið þar á bak við annaS en að hún ætlaði að láta mig muna eftir sér. Eg fer til Ameríku! > Ó-já, með “Vestu” kom bréf frá Stefáni Th. Jónssyni á Seyðisfirði! Hafði Stefán mörg og fögur orð um mig og dugnað minn; að eg væri reglulegur kaupmaður í húð og hár, bæði utan skóla sem innan. Rétt- látur var hann þó í okkar garð og lét Það sama yfir okkur dynja, ættstór og ættlítil, rík og fátæk. En aldrei lagÖi hann hendur sínar á okkur, er>da var þess engin þörf, því and- 1;tið á Birni var meira en nóg. En hrátt fyrir harðneskju Björns þá var okkur ekki illa við hann, heldur bárum við virðingu fvrir honum, þó hannske liafi hún verið nokkuS galli blandin. Satt að segja vorum við 0,1 fHeira og minna hrædd við hann. ^ öðru leyti var Björn hinn mesti erraniaður—þó engin silkitunga. Ejörn kendi kverið, og var það c>na greinin sem eg kunni nokkuð í, Sen> var af því að eg var alt af lrreddur við að verða kannske rek- lnn lle>m við ferminguna, sem var aLarleg athöfn á þeim dögum, og 'crSa þannig mér og mínum til æ- 'arandi skammar. Landafræðis- timarnir voru þó skemtilegir, því |lest höfðum við áhuga á þvi að æra um önnur lönd — stóru og nnklu löndin. Þó<var lýsing íslands reniur strembin, enda vorum við e 1 bomin svo langt á þeim árum, a nieta eins mikils það, sem íslenzkt 'ar, og mikið var okkur t. d. sagt 11,11 træí?ð Kólumbusar, en lítið um okkar eiginn Leif heppna. En þeir, Setn a Gagnfræðaskólann gengu snéru fljótt við blaðinu undir for- l>stu líflegasta og fjörugasta kenn- ara landsins, Stefáns Stefánssonar, Sem &at kent Lýsingu íslands, eins °k alt annað, svo gaman væri að. Seinasta veturinn var Kristján ’gfússon kennari og þóttist eg Tcppinn ag s]Cppa ]jfanc|i nr þeim e’ • Var Kristján þó úr hinum *ýfn sl<ólar nýsleginn úr kennara- S C° anum > Reykjavík. En hann ar \ iðkvæmur í mA’ra lagi og átti > "» ht erfiði við okkur stærri strák* ana, og stundum lenti i ryskingar, e»da vorum við oft ódælli'en góðu Til Sveins Þorvaldssonar kaupmanns við Islendingafljót út af lna/ns konunglegu upphefð (Empire Order) 1935. Eg ætlaði, Sveinn minn, að senda þér ljóð, og sýna þá löngun i verki. Því nú, þar sem virðing og viðhöfn þin stóð: þú varst okkar GRETTIR hinn sterki! En gæfa þín, SVEINN, hún var greiðari en hans; með göfgi þú ruddir þér brautir; og öðlast nú lofstír hins merkasta manns og minning um afstaðnar þrautir. Og þetta’ er nú blessað. Og virðingin vis, En valmenskan—hún er þó stærri. Og það er sú hefð, sem í hug mínum rís, Um hátt þinn og lífsmátann nærri. Vér fögnum því einu, sem gleður vort geð: Þvi göfuga, fagra og stóra. Og virðingarmerkin vér samt getum séð, Og safnað þeim týrum við ljóra. En manngildið eitt, það er minningin hæzt, Og menningin fær þar sitt gildi. Og það hefir SVEINN minn, bezt göfgi þitt glæst, Og gefið þér alt hvað það vildi. Og þarna er það komið, sem læt eg mitt ljóð, Um lofstír þinn heiminum kynna. 1 , Og verði það ávalt um æfinnar slóð, Hjá ísfenzku þjóðinni’ að finna. Svo heill sé þér, GRETTTR, með hugrekkið mætt, Og liugðnæma mótið að vanda. Og því skal um lofstír þinn líka svo raptt: Að lifir þú hjá oss i anda! m I Og nú er eg húinn. En norður við Fljót, Við nepjur og holskeflur daga, Þú öðlaðist, SVETNN, alt þitt menningarmót. Og minning, er gleymir ei saga. Og þökk fyrir starfið og stórmannleg ráð, Og styrkinn og fornkappa skrúða. Og frétt hefir kóngur um dug þinn og dáð og drengskap og hátternið prúða! Jnn. Kernested. Winnipeg Beach, í janúar, 1935. og eg ætti ekki að leggja annað fyr. ir mig á lífsleiðinni. Vildi hann að eg kæmi til sín í búðina um sumar- ið—helzt alt árið,—og skyldi hann borga mér þau beztu laun, sem verzl- unarmenn á Seyðisfirði fengju — þar sem launin væru há. Og Svo gæti eg seinna farið -í verzlunar- skóla í kóngsins Kaupmannahöfn, o. s. frv. Og nú var mamma alt í einu orð- in mælsk. Fallegu, bláu augun hennar glitruðu af sigri. Þarna væri stærri pilla en eg gæti gleypt! Og satt að segja tók það sterkari bein en mín að hlusta á alt þetta hól Stefáns; að sjá áhuga mömmu; að horfa á hana þar þar sem líf henn- ar virtist liggja við að eg færi ekki til Ameríku; fallega roðann í andlit- inu hennar—hún var svo falleg, hún mamma, og svo góð. Og.nú virtist svo margt mæla með þv að eg færi heldur til Seyðisf jarð- ar. Hafði ‘ eg verið þar sumarið áður, um tíma í búð hjá Stéfáni Th., og ferðast alla leið til Eskifjarðar að sjá töntu Helgu. Og svo var eg eiginlega bráðskotinn í lítilli frænku minni þar — og er það enn. Og mamma sá hvað eg hugsaði. Greip hún tækifærið? Vissi hún hvar garðurinn var lægstur? Hafði mér, eftir alt saman tekist að skrifa öll mín löngu bréf án þess að mamma vissi hvað væri á seyði ? Ekki alveg! Móðirin sér í gognum rolt og hæðir! Hún fór að tala um litlu stúlkuna, og nú hringsnérist alt fyrir augum min- um. Auðvitað hafði eg tekið hana með í reikninginn,—eg skyldi nú segja það—og hafði eg getið þess í einu af mínum löngu “skemtilegu” bréfum að það skyldi ekki standa á því að hún kæmi líka til Ameríku, því það tæki ekki lengi að verða rík- ur þar. Ekki svo að skilja' að við værum trúlofuð—langt frá því! Eg var bara svona smám saman að selja henni sjálfan mig, eins og við gerum allir. Kannske gæti eg orðið ríkur á Seyðisfirði, eftir alt saman? Kann. ske ekki svo vitlaust að vera þar um tíma? Ekki þó líklega mikil hætta á því að nokkur tæki Svönu frá mér? Ætli það? Hverjir? Eg hefði gaman af að sjá framan í þann náúnga! “Það er bezt að eg fari til Seyðisfjarðar í eitt ár, mamma.” Og ferðin varð ekki lengri i bráð. Og varð mamma glöð? Á Seyðisfirði var eg samfleytt í sjö ár—mér til mikillar blessunar. Og í betri skóla gat enginn fram- gjarn unglingur gengið og eg var framgjarn — en til Stefáns Th.. Mentavegur lá hvort sem var ekki fyrir mér. Forsjónin gaf mér ekki þann útbúnað að slíkum kostnaði ylði vel varið, og eg er ekki viss um að eg hefði grætt mikið á slíkri göngu. Abraham Lincoln hafði heldur aldrei gengið í skóla, þó það meinti ekki að skólarnir væru ekki góðir. Stefán lét þó ekki á þvi standa að verða við þeirri bón mömmu að mér yrði kend enska, og seinna borgaði hann Kristjáni lækni fyrir frönsku-kenslu handa mér, og kom franskan séryvel á Austurlandi á þeim árum. Þótti mér hún svo miklu fallegri en enskan að eg lagði enskuna á hylluna í fjögur ár, en tók hana svo upp seinna sem kom sér vel þegar til Ameriku kom. En allur þessi þvælingur í útlendum málum gerði mig vitlausan í mcþð- urmálinu, sem eg hefi aldrei getað almennilega lært. Allmargir útlendingar voru á Seyðisfirði, mest Norðmenn, og höfðu þeir sett útlendan blæ á bæ- inn. Það var eitthvað annað fas á fólkinu, sem svo mikið þótti varið í á þeim dögum; jafnvel höfðu karl- mennirnir á sér annað snið, annað fas. Og eg hafði tekið eftir því sumarið áður að Austfirðingar virt- ust ekki vera eins miklir þrákálfar og yið Eyfirðingar, og bið eg auð- vihið afsökunar! Maður lifandi, eg er ennþá Eyfirðingur, en bezt að segja hverja sögu eins og hún er. Það var þá, og hefir alt af verið eitthvað sérstaklega snvrtilegt og “smart” við Austfirðinga, þó nátt- úrlega séúm við Norðlendingar eng- ir eftirbátar þeirra hvað karlfnensku, áræði og hugrekki snertir! En ým. islegt virtist öðruvísi á Seyðisfirði; það var líkast þvi og að koma í ann- að land; krakkarnir og unglingarnir frjálslegri og upplitsdjarfari; aginn ekki eins mikill og á gömlu, góðu Akureyri, og ekki var um neina harðstjórn að ræða hjá kennaranum, Lárusi Tómassyni, sem var líkur Páli Jónssyni í mörgu. Þar sem Páll orti, þá söng Lárus. Og söng hann fallegan bassa? Söngfélagið Bragi hefði ekki gert eins mikla lukku, ef Lárus hefði ekki verið þar með bassann, þó aldrei nema að eg hafi líka sungið þar! Fór þó Árni Jóhannsson einu sinni að þaufa eitt- hvað á því að við Theódór sonur hans værum hjáróma, og rauk eg út í fússi. Við létum nú ekki segja okkur svoleiðis nokkuð á þeim dög- um. Kom eg þó aftur með minn “hjáróm.” Eg var alvarlegur á þeim árum— 100% íslendingur^ Mér fanst eg vera orðinn fullorðinn maður, en fanst þó eg vera fremur gamaldags i hugsun og fasi. Eg vissi að eg væri kominn til Seyðisfjarðar til þess að vinna, og að nú yrði eg að sjá fyrir mér sjálfur. Tók eg því fljótt ráðin nokkurn veginn i mín- ar hendur, og mitt fyrsta verk var að reka alla“krakka úr búðinni, ef þau voru ekki að kaupa. Var þarna sá ósiður að krakkarnir þvældust í búðunum hálfan daginn, og" sá eg að þarna var nokkuð, sem okkur hafði ekki leyfst á Akureyri. Framh Silfurbrúðkaup Þriðjudagurinn 12. febr. s. 1. markaði 25 ára giftingarafmæli Mr. og Mrs. Axel Sigmar i Argylebygð. Vinir qg skyldmenni hjónanna létu þetta verða sér tilefni til skemti- kvölds og höfðu talsverðan undir- búning. Konurnar tilreiddu veizlu- matinn og gengu um beina. BrvT Hall var fult þetta kvöld, því bæði hjónin eru börn bygðarinnar, vin- sæl og vel metin. Hófst samsætið með því að sungin var brúðkauþs- sálmurinn 310, eftir að heiðursgest- ir höfðu verið leiddir til sætis; las því næst sóknarprestur biblíukafla og flutti bæn. Þá hófst skemtiskráin. Sungu allir “Hvað er svo glatt,” skemti- söng Islendinga, er þeir eiga glaða stund saman. Var þeim hjónunum síðan afhentur silfurborðbúnaður frá vinunum, til minningar um brúð. kaupsdaginn. Siðar var silfurbrúð- urinni afhentur Aladdin-lampi, sem vinargjöf frá kvenfélagskonunum, með þökk fyrir samstarfið og ham- ingjuóskum um framtiðina. Syst- kini brúðarinnar gáfu þeim einnig fagra klukku, ásamt systkinakveðj- um. ‘ , Bandormur Margir menn, konur og börn, nota hin og þessi meðöl árangurslaust við ýmsu, sem álitið er að gangi að þvl, sem von er til, þar sem um bandorma ræðir. Merki þess koma oft fram í lystarleysi, stundum þ6 I óeðlilega mikilli matarlyst, gváhvitri tungu, höfuðverk, þreytukend, meltingar- leysi, óværum svefni, andremmu; fylgja þessu oft sárindi I hftlsi, dap- urlyndi og veiklun I taugum* og þar fram eftir götunum. Bandormar eru mjög mismunandi að lengd; getuþ stundum svo farið að þeir verði frá 45 til 50 fet á lengd. Eins og gefur að skilja, veltur mikið á að sllkur óvinafagnaður sé nuntinn með öllu á burt úr Hkamanum, með þvi að dvöl hans þar verður æ hættulegri með hverjum degi sem llður. Að láta það afskiftalaust að bandormur nái að þroskast I manni dag eftir dag og ár eftir ár, er með öllu ósæmilegt og 6- verjandi. Tanex drepur ekki band- orminn á svipstuhdu, því til þess þyrfti það mikið eitur, er rlða myndi sjúklingnum að fullu. En Tanex lamar svo starfsemi bandormsins, að áhrif hans verða smátt og smátt að engu. Efni þau, sem Tanex er sam- sett af hafa hreinsandi áhrif á alt líkamskerfið. Taka má Tanex að morgni og nær það venjulegast fullri verkun á klukkustund. Tanex er ekki selt I lyfjabúðum, heldur sent beint til sjúklingsins frá efnastofunni. pað er ekki sent C.O.D. Lækninga skerfur með fullri forskrift kostar $5.00. Sé yður ant um að losna við bandorm, þá sendið eftir Tanez nú þegar. Aðeins selt hjá Royal Laboratory, 607 Royal Bldg. Box 104 Windsor, Ont. (Klipp- ið þessa auglýsingu úr blaðinu, geym- ið hana og sýnið hana vinum yðar; þeir geta orðið yður þakklátir seinna). --------... . \ — Milli þessa var skemt með öft5um söng, quartette, duet, og samsöng allra. Einnig söng Miss Esther Arason sóló. Ýmsir töluðu til heiÖ- ursgestanna, og sýndi þaÖ hver ítök þau eiga í hjörtum sambygÖarfólks- ins. Enda starfa þau ágætlega að öllum félagsskap, ctg Mr. Sigmar hefir alllengi veriÖ forseti Frelsis- safnaÖar. Eftir aÖ hafa notið ríku- legra veitinga var stiginn dans unz heim var haldið. H°2aG00DGARDEN 7 PlentucfEmuthinq tcíat’fresh- WvnJ&L! Big Översize Packets MFAYDFNSEEDS o«|i< 3-4c P£fí PACKET McFAYDEN FRÆ KOSTAR LÍTIÐ EN FRAMLEIÐIR MIKIÐ Stærri en venjulegir pakkar af Mc- Fayden fræi—aðeins 3c—4c hver pví /< ð borga 5e og lOc? Mestu hlunnindin við McFayden fræ liggja ekki I lágu verði, heldur hinu, að hver tegund um sig af reyndu fyrsta flokks útsæði, tryggir mesta og bezta uppskeru, og sendast beint heim til yðar en koma ekki frá umboðssölú hylkjunum I búðunum. Fræ er lifandi vera. pvt fyr er það kemur þangað, sem þvl skal sáð* þess betra fyrir það sjálft, og þann er sáir. m KREFJIST DAGSETTRA PAKKA Hverjum manni ber réttur til að vita að fræ það, sem hann kaupir sé lífrænt og nýtt. Með nýtízku á- höldum kostar það ekkert meira, að setja dagsetningu á pakkana, þegar frá þeim er gengið. pvl Á EKKI DAGSETNINGIN AB STANDA ? Hin nýja breyting á útsæðislög- ununf krefst ekki dagsetningar á pökkunum, en við höfum samt enga breytingu gert. IvYNNIST ÚTSÆÐI YÐAR Hver pakki og hver únza af Mc- Fayden fræi, er dagsett með skýru letri. McFayden fræ er vlsindalega rannsakað og fult af lífi; alt prófað tvisvar. Fyrst rétt eftir kornslátt, og svo aftur I Dominion Seed Testing Lalioratory. V'æri McFayden Seeds sent I búðir I umboðssölu pökkum myndum vér elga mikið óselt I lok hverrar árs- tlðar. Ef afganginum væri fleygt, yrði þar um sllkt tap að ræða, er hlyti að hafa I för með sér hækkað verð á útsæði. Ef vér gerðum það ekki, og sendum það út I pökkum aftur, værum við að selja gamalt fræ. pessvegna seljum vér aðeins beint til yðar, og notum ekki um- boðssöluhylkin; fræ vort er ávalt nýtt og með því að kaupa það, eruð þér að tryggja árangur og spara. liURmÆi j j. k-i -i jrrni TIu pakkar af fullri stærð, frá 5 til 10 centa virði, fást fyrir 25 cents, og þér fáið 25 centin til baka með fyrstu pöntun gegn “refund cou- pon,” sem hægt er að borga með næstu pöntun, hún sendist með þessu safni. Sendið peninga, þð má senda frímerki. Safn þetta er falleg gjöf; kostar lítið, en gefur mikla uppskeru. Pantið garðfræ yðar strax; þér þurfið þeirra með hvort sem er. McFayden hefir verið bezta félagið sfðan 1910. NEW-TESTED SEED Every Packct Dated BEETS—Detroit Dark Red. The best all round Red Beet. Sufficient seed for 20 ft. of row. CARROTS—Half Long Chantenay. The best all round Carrot. Enough Seed for 40 to 50 ft. of row. CUCtTMBER--Early Fortune. Pickles sweet or sour add zest to any | meal. This packet will sow 10 to 12 hills. LETTUCE—Grand Rapids, Loose Leaf variety. Cool, crisp, green lettuce. This packet will sow 20 to 25 ft. of row. ONION—Yellow Glohe Danvers. A splendid winter keeper. ONION—White Portugal. A popular white onion for cooking or pickles. Packet will sow 15 or 20 ft. of drlll. PARSNIP—Half Long Guernsey. Suffieient to sow 4 0 to 50 ft. of drilh RADISH—French Breakfast. Cool. crisp, quick-growing variety. This packet will sow 25 to 30 | ft. of dríll. TURNIP—White Summer Table. Early, quick-growing. Packet will sow 25 to 30 ft. of drill. SWEDE TURNIP—Canadian Gem. Ounce sows 75 ft. of row. $2Q0g.0CoshPiizes$200£! í hveiti áætlunar samkepni vorri, er viCsklftavinir vorir peta tekiíS þátt í. Upplýsingar í MoFayden Seed Tjist, ! sem sendur or með ofangreindu fræ- sa^ni. eða prepn pöntun. ÓTŒYPIS.—Klippið úr þessa aup- lýsingu og fáið ókeypis stóran pakka af fögrum blómum. Mikill afslnttur tiJ fé’laqa ocj er frá px'í skýrt i frœskránni. McFayden Seed Co., Winnipeg j \

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.