Lögberg - 19.12.1935, Blaðsíða 5

LÖG-BERG, FIMTUDAGINN 19. DESEMBER, 1935.
5
We’re All Nutty
Here and There
rT' HIS column has “run wild” since
it was inflicted on the readers of
this popular family journal. A week
or so ago, the boss intimated that the
piece for this week should have a
Christmas touch to it. What he
meant was that attention should be
directed to—
“Peace on earth; goodwill towards
men,” — or something like that.
I’m strong for that, and whoever
isn’t is plum nutty.
“Peace on earth; goodwill towards
men.”
If the boys away back there had
heeded that advice when it was giv-
en to them, and it had been followed
down through the ages, a lot of
headaches would have been avoided.
* * *
ííT) EACE on earth; goodwill to-
wards men.”
It would not have been such a
heck of a job to have listened, and
to have adhered to that supremely
wise and good advice. But, it would
seem that then, and up to now, we
have not become sufficiently ration-
al, or come to know what’s good for
us.
The latest statistics appear to show
that we would just as soon be on re-
lief as trying to be good citizens
(too proud to beg or accept charity).
* * *
EACE on earth; goodwill to-
A wards men.”
All this means is to quit quarreling
and being nasty to each other and do
whatever “good-will-work” we can
to make it more pleasant for human
beings who find the sledding tough.
To have an opportunity to do such
as this ought to be regarded as a
privilege. After all, what amounts
to anything much, excepting “mak-
ing other folks happy”?
rT' HIS may be a tough world, but
we could make it a lot more ten-
der—by just using our heads, and
“having a heart” at Christmas time.
Christmas is the one anniversary
which seems to drive home to us
our dutv to be human to our fellow-
man. There’s something supernatur-
al about this anniversary. We don’t
seem to quite understand it, but it
“gets us going”—seems to instill a
feeling that we should be right,
decent, and generous, wherever gen-
erosity will count.
* » *
THE way we have been going on,
we haven’t got anywhere very
much. Most of us look sort a nutty,
after all the breaks we’ve had. It
might be well worth while to give
some attention to the “Peace on
earth; good-will to men” plan this
Christmas, and try to stick to it
throughout the year.
Maybe by next Christmas, if we
just sit tight, and be up-and-up to
everybody, we may be getting a
dollar a bushel for wheat and be
back “on easy street.”
* * *
« p EACE on earth; good will to-
■*• wards men” might mean a lot
to us here and everywhere.
We need a new deal badly, and a
new deal along these lines seems to
be by far the best that offers. L,et
us try it out—try to “be good” for a
while, instead of terrible, as most of
us are off and on.
* * *
Make this a happy Christmas time,
With plenty of good cheer,
And, keep the good work up, old top,
Throughout the coming year.
* * *
The season’s greetings, and titó
best of good luck to everybody.
Úr borg og bygð
SONUR FYRVERANDI RIKIS-
STJÓRA I ILLINOIS TRO-
LOFAST ISLENSKRI STOLKU
SimaÖ er frá Chicago þann 18.
þ. m., að George M. Pullman Low-
den, sonur Franks O. Lowdens,
fyrrum rikisstjóra í Illinois og ung-
frú Sigrún Magnússon, dóttir
þeirra Mr. og Mrs. Ólafur Magn-
ússon, er heima eiga í grend við
Silver Bay hér í fylkinu, hafi opin-
berað trúlofun sína. Mr. Lowden
er sagður að vera 39 ára að aldri.
Ekki er þess getið, að giftingardag-
urinn hafi verið ákveðinn.
Hr. Emile Walters, listmálari,
lagði af stað heimleiðis austur til
New York á miðvikudaginn eftir
alllanga dvöl hér nyrðra í sambandi
við sýningu málverka sinna í megin.
borgum Canada.
Mr. Lúðvík Hólm frá Framnes,
Man., var staddur í borginni um
siðustu helgi.
Mr. Oddur Ólafsson frá River-
ton var staddur i borginni um miðja
fyrri viku. Með honum fóru norð-
ur til þess að sitja samsæti. Dr
Thompsons, Sigurbjörn Sigurðsson,
Miss Agnes Sigurðsson, Miss Pálína
Ólafsson og ritstjóri þessa blaðs.
Þeir J. T. Thorson þingmaður
Selkirk kjördæmis, og G. S. Thor-
Aðalfundur Þjóðræknisdeildar.
innar Frón, sem haldinn var í Good-
templarahúsinu síðastliðið rnánu.
dagskvöld, var ágætlega sóttur og
hinn ánægjulegasti. í skemtiskrá
tóku þátt, ungfrú Svanhvít Jóhann-
esson, er flutti prýðilegt erindi, frú
Fríða Jóhannesson, er skemti með
ljúfum einsöng, Ragnar H. Ragnar
með píanó-leik og Ragnar Stefáns-
son með eftirminnilegum ljóðalestri.
Forseti deildarinnar, hr. Sofonías
verksmiðjustjóri Thorkelsson, var
endurkosinn í einu hljóði. Störf
deildarinnar árið sem leið, höfðu
gengið hið bezta.
valdson lögfræðingur, voru meðal
hinna mörgu, er þátt tóku í sam-
sæti Dr. Thompson i Riverton á
fimtudaginn var.
íþróttafélagið “Fálkinn” gefur
börnum og unglingum þess fólks, er
engrar atvinnu nýtur, aðgang að
skautahringnum á Simcoe og Sar-
gent. Miðar fást hjá W. Goodman,
690 Victor Street.
FJAÐRAFOK
Hinir helgu Yogar i Indlandi láta
sér ekki verða mikið fyrir því að
vaða eld berfættir, og sér ekkert á
fótum þeirra. Tveir stúdentar frá
London ætluðu nýlega að rannsaka
hvernig á þessu stæði. Reyndu þeir
að vaða eld, en skaðbrendu sig.
Ameriskur bóndi á þrjá syni, sem
stunda háskólanám. — í haust
hafði hann ekki fé til þess að greiða
námskostnað þeirra. En honum
varð ekki ráðafátt. Hann lét þá fá
500 hænur með sér til háskólans.
Eggin eiga þeir að selja, og ef þau
borga ekki allan ikostnað, þá eiga
þeir að slátra hænunum í vor og
selja þær.
Sjúklingur nokkur í geðveikra-
hæli í Illinois í Banadaríkjunum tók
bréflega þátt í gróðabralli á kaup-
höllinni og á skömmum tíma tókst
honum að græða 75,000 dollara.
Þegar lögmaðurinn í borginni frétti
þetta, skipaði hann svo fyrir, að
sjúklingurinn skyldi þegar útskrif-
aður úr geðveikrahælinu. Sagði
hann að sá maður, sem gæti grætt
stórfé í kauphöllinni á þessum
krepputímum, gæti alls ekki verið
geðveikur.
Lögreglan i London fékk nýlega
peningabréf með 15 shillings. í
bréfi sem fylgdi gat sendandi þess,
að hann hefði tvisvar ekið á Ijós-
lausu hjóli um borgina að kvöldi
dags. Að vísu hefði lögreglan ekki
staðið sig að því, en til þess að rétt.
læti væri fullnægt sendi hann sekt-
arfé. — Lesb. Mbl.
HÉRAÐSSAGA
BORGARFJARÐAR
I. bindi vérður fullprentað næstu
daga. Ritið verður nálægt 30 örk-
um að stærð, í stóru 8 blaða broti
og prýtt mörgum myndum, m. a. af
fegursfu stöðum í Borgarfirði. Því
fylgir og uppdráttur af héraðinu.
Efni bindisins er: Héraðslýsiúg
eftir Pálma Hannesson, rektor, saga
héraðsins frá landnámsöld og fram j
THE
DOMINION
B
Stofnaður 1871
Vér seljum fcankaávísanir, ferða-
manna peningaávísanir og sendum
peninga með síma eða pósti til allra
landa, fvrir lægstu hugsanleg ómaks-
laun.
Vér veitum sérstaka athygli við-
skiftareikningum þeirra viðskifta-
vina, >er búa utan borgar. Upplýs-
ingar fúslega látnar í té.
Vér bjóðum yður að skifta við oss og
leggja peninga yðar inn í næstu
sparisjóðsdeild vora.
Útíbú í Winnipeg . . .
Main Office—Main St. and McDermot Ave.
Main St. and Redwood Ave.
North End Branch—Main St. near C.P.R. Station
Notre Dame Ave. and Sherbrooke St.
Portage Ave. and Kennedy St.
Portage Ave. and Sherbrooke St.
Union Stockyards, St. Boniface.
yfir 1800, eftir Guðbrand Jópsson,
rithöfund, menningarsöguþættir
Kristleifs Þorsteinssonar, fræði-
manns á Stóra-Kroppi. 'Verða þeir
meginhluti þessa bindis.
Þeir, sem gerast vilja kaupendur
að bókinni geta fengið hana burðar-
gjaldsfrítt gegrt þriggja dollara
greiðslu fyrirfram. Gjald og beiðni
sendiist til kaupmanns Jóns Helga-
sonar, Skólavörðustíg 21, Reykja-
vík ýBox 281).
Rödd að heiman
Borgarfirði fyrsta vetrardag 1935.
Kæru Borgfirðingar
og aðrir landar vestan hafs!
,Enn á ný vil eg senda ykkur kveðj-
ur frá ættlandinu og þá um leið nota
tækifærið og segja ykkur eitt og
annað að heiman.
Það er vetrarkoman, sem vekur
mig nú til þess að líta um öxl og
rifja upp atburði síðustu missira.
Samt verður það lítið eitt, sem eg
færi i letur af því sem skeð hefir og
vert væri að minnast.
Sumarið, sem kvaddi í gær, heils-
aði öllum með fágætri veðurblíðu.
Frá fyrsta sumardegi til maímánað.
ar loka, var hver dagurinn öðrum
blíðari og bjartari. ^líðara vor
mundi enginn hér á landi. Jörðin
var klakalaus eftir veturinn og gréri
hún því fljótt í vorblíðunni. En
með júní breyttist veður. Svalir
norðanstormar tóku þá að næða um
landið og hrákaldur þokugúlpur
byrgði fyrir sólu. Fyrir þessa veð-
urbreytingu stöðvaðist sá mikli
gróður, sem byrjaði með fádæmum.
Eftir því sem lengur leið á júní-
mánuð, jukust óþurkar svo fáir
dagar héldust þurir frá morgni til
kvölds. í byrjun júlímánaðar voru
tún orðin sæmilega sprottin, en
vegna óþurkanna settu bændur
minni kraft á heyvinnu en ella.
Fram til höfuðdags héldust óþurk-
ar, svo að flesta daga voru skúrir á
lofti. Urðu hey þvi ekki þurkuð svo
að vel væri. 29. ág., sjálfan höfuð-
daginn, gekk aftur í þurkatíð, eftir
þriggja mánaða stöðugan óþerri.
Síðan hafa fáir vætudagar kornið til
þessa. Heyfengur nálgaðist meðal.
lag að vöxtum, en notagildi þeirra
er nú enn óséð. Heyvinnuvélar eiga
nú viða góðan þátt í því að flýta
heyskap og koma þær ekki sizt i
góðar þarfir þegar skyndilega þarf
að bjarga heyi undan regni. Kemur
sér þá vel að vera búinn að jafna
þýfið við jörðu, sem nú er búið
mikið til á flestum túnum. í flest-
um árum eru góð tún tvíslegin, en
lítil stund ,lögð á það, að heyja á
þýfðum og ógrasgefnum mýrum og
heyskapur á blautum fjallaflóum
þekkist naumast lengur. Þar með
er fallinn úr sögunni hinn garnli
sveitasiður, að heyvinnufólk liggi við
í tjöldum uppi á fjöllum. Þannig
Þannig falla hinar fornu búvenjur
úr sögunni, ein eftir aðra. Ekki
sjást ær reknar í kviar og orðið
“kvíaból”skilja nú ekki nema eldri
menn. Lestaferðir þekkjast heldur
ekki lengur og svo er um ýmsar eldri
venjur, Réttir og leitir standa þó
enn í sinni gömlu mynd að öllu leyti.
Sarnt kennir þar ýrnsra framfara og
nýjunga. Sveitamenn eru betur út-
búnir bæði að hlífarfötum og öðru
sem tilheyrir ýmsum þægindum. Á
Arnarvatnsheiði eru leitamanna-
skálar undir járnþaki, svo menn eru
þar óhultir hverju sem rignir, og í
náttstöðum þar eru hús fyrir hesta.
Þannig hafa húsabæturnar teigt sig
inn á reginfjöll. Þar verður líka
stundum mikil þörf fyrir það, því
veðrátta er breytileg á íslandsheið-
um. Ungir og hraustir menn láta
það samt ekki á sig fá og margir
hlakka til þess að fara í leitir. Eg
sem er nú hálfáttræður, yngist ein-
att upp i anda þegar eg hugsa um
mín kæru heiðalönd, því þaðan
geymi eg margar minningar frá
æskudögum. Mér þykja það líka alt
af skemtilegar fréttir af fólki sem
notar sumarfríið til þess að dvelja
á heiðum uppi. Eða þegar eg frétti
um Vestur-íslendinga i heiðarleit-
um; það þykir mér gaman að heyra
því það eru menn að mfnu skapi. Nú
í haust var unaðsleg veðurbliða um
leitir og réttir. Féð var feitt og
bústið; bar það öll merki hinnar
kjarngóðu gróðursældar, er heiðar-
löndin haýa að bjóða. í haust komu
af beztu heiðarlöndum dilkar, sent
vigta 115—118 pund í lifandi þunga,
hafa þeir verið 17—18 vikna gamlir.
Yitnar það vel um landkostina.
Sauðfjáreignin er enn, eins og
hún hefir verið frá fornöld, sterk-
asta stoðin undir búum sveitabænda.
Það er því ekki að ástæðulausu, að
okkiir sveitabændum verður tiðrætt
unt féð, bæði kosti þess og nytjar,
og svo óhöppin sem fjáreigendur fá
að reyna. í haust var það meþ ný-
lundu að á Arnarvatnsheiði fundust
margar ær dauðar og dauðvona, sem
reknar voru friskar á fjall. Höfðu
Lungnaormar riðið þeim að fullu.
Er sá sjúkdómur fyrir löngu þekt-
ur að vetrar og vorlagi, en um há-
sumar í heiðarlöndum hefir hann
ekki reynst banvænn fyr en ná. En
aðeins er þetta. enn sem komið er,
í fé þriggja bænda. Stendur bænd.
um mikill ótti af þessari skæðu sýki,
sem ekki er ólíklegt að breiðist út
frá hinu sýkta fé. Jón Hannesson,
bóndi í Deildartungu, hefir haft
stærst sauðfjárbú allra Borgfirð-
inga. Hefir hann víst oft átt nær
500 dilka og sett á vetur á 7. hundr-
að fjár. Nú hefir þetta lungnafár
gert þann usla í fé hans, að uppi
mun nú standa tæpur helmingur af
ánum. Bráðapestin gerði lengi
stærstan óskunda í fé bænda og
ennþá hggur hún við lóðarhálsinn,
sé ekkert að gert, en sem betur fer
tekst næstum undantekningarlaust
að stöðva hana með bólusetningu.
Fjárkláðaþrasið gantla er nú fyrir
löngti úr sögunni, en fjárkláðinn er
enn við lýði, en af honum stendur
hvorki ótti né eignatjón, sé ekki um
mikla ógætni að ræða. Svo að segja
hefir hver einasti bóndi steypt bað-
kör í f járhúsum. Er hver sauðkind
böðuð fyrri part vetrar. Sé það
gjört með vandvirkni er fénu vel
borgið, því bæði kláðamaur, haflús
(Framh. á bls. 7)
Stofnað 1903
nnjpeg
Plássið er 2,000,000 Tenwgsfet, eða 35,000 Tonn
Yér árnum hinum íslenzka þjóðflokki og viðskiftavinum vorum
allrar hamingju í sambandi við þessar í hönd farandi hátiðir.
Sérfrwðingar i fryst-
ingu og öUu, er lýtur
að ávöxtum, nýjum
cða þ u r k u ð u m,
smjöri, eggjum, kjöti
og geymslu þessara
tegunda.
FuUkomnustu frysti.
og kœliaðferðir.
Því nær allar vandgeymdar
fæðutegundir
Rekum viðskifti yður lil
þæginda
Því nær allar vandgeymdar
fæðutegundir
Sanngjarnt verð og lág
ábyrgðargjöld
Skrifið oss viðvíkjandi kæliþörfum yðar
The Manitoba Cold Storage Co. Ltd.
\ WINNIPEG. MANITOBA