Lögberg - 23.01.1936, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 23. JANÚAR, 1936
næst því liöfðu komist, og menn
höfðu stundum véfengt.
Eftir þetta tókst margt fólk úr
hinum fjarlægari stöðum ferÖir á
hendur, til þess hluta landsins, sem
Shasta-fjall er í,til aÖ rannsaka þær
stöövar eftir því sem hægt var. En
lítill varð árangurinn annar en upp-
lýsingar þær, er hér fylgja, og ber
saman við það, sem áður er frá
skýrt, en eru nákvæmari og full-
komnari.
"Alt af hefir fólkið sem býr við
ng á Sh^sta-fjalli, sézt á alfaraveg-
unt nærliggjandi bygða, óforvarandi.
einn og einn í einu; befir þá þessi
einkennilegi aðkomumaður oftast-
nær verið í alhvítum fötum, með sítt,
hrokkið hár, hefir ilskó á fótum, há-
vaxinn, tilkomumikill, ljós yfirlitum,
heldur ellilegur en afar hraustlegur,
liðlegur í öllum hreyfingum. Það
er ekkert orð til sem lýsir þeim bet-
ur, að því sem þeir líta út fyrir að
vera en orðið “útlendingur,” nema
hvað þeir eru höfuðstærri og hafa
afarstórt og mikið enni, en höfuð-
búnaður þeirra er til fyrirstöðu að
hægt sé að sjá hvernig ennið er lag-
að, því á honum er eitthvert skraut-
eða viðhafnarmerki, sem nær næst-
um niður á milli augna, svo ekki er
vel hægt að gera sér grein fyrir
hvernig nokkur hluti ennisins er;
ekki vantar þó að menn hafi reynt
það.”
Aldrei hefir tekist að komast nógu
nærri þeim til að ná tali af þeim,
aldrei tekist að taka mynd af þeim,
því sé annað hvort af þessu tvennu
reynt, þá eru þeir allir á burtu, ým-
ist inn í eitthvert skógarkjarrið við
veginn, eða þá hverfa inn í einhvern
skuggann á einhvern undarlegan og
svo að segja óskiljanlegan hátt.
Sumir þeirra, sem komið hafa í
húð í nálægum smábæjum, tala
ensku allvel, en hreimurinn er ekki
ólíkur og í málfari ensks sveitafólks.
Ekki fæst það til að gera neina grein
fyrir sér, hvorki urn hvaðan það
komi, né hverrar þjóðar það sé, né
neitt þvi um líkt; það borgar, eins
og áður er sagt, með gullsandi það
sem það kaupir i búðunum. Yfir-
borgar stundum. Séu því boðnir
peningar i uppbót, vill það þá ekki;
hefir búðarmönnum svo skilist, að
það fólk hefði ekki nteð þá að gera.
Eitt sinn hafði mjög gamall mað-
ur komið úr f jallabygð þessari, farið
fótgangandi til San Francisco, þar
tók nefnd manna—en það voru auð-
nienn—á móti honum, í hinni svo-
nefndu Ferry Building þar í borg.
Fylgdu þeir honum upp Markaðs-
stræti, alt til borgarhallarinnar. Þar
fór fram einhver jnjög þýðingar-
niikil athöfn með viðhafnarreglum,
°S var fáum leyfð aðganga. Þeir,
sem sáu manninn, þegar honum var
fylgt eftir strætinu, sögðust aldrei
f-vr hafa seð nokkurn einn ntann
hafa alt í einu, hið göfugasta og
tigulegasta látbragð, tilkomumikinn
^jip, en þó mildan og auðmjúkan.
Iver hann var, og í hvaða erinda-
gerðum hefir aldrei verið látið upp-
skátt. Þegar spurt var urn á hvaða
tíma hann hefði kornið, var það
heldur ekki látið uppskátt.
En það hefir oftar komið fyrir,
einstaklingar úr þéssari fjalla-
Agð hafi tekist santskonar ferðir
hendur, og jafnan sama hulan
verið yfir þejm og erind; },ejrra
Stundum, þegar vindstaðan hefir
þannig, að af hefir staðið
astaf jalli og undirlendinu, þá hef.
’r það fólk, sem næst býr, iðulega
sgyrf söng þaðan, hljómfagran, en
ng ögin voru einkennileg og með
°'lu óþekt.
Ein
mikr ,Sinn geysuðu ákógareldar
allnÍalí°rSfUr-KaIÍf0rníU- EftÍr
m r hamfarir æddi eldurinn að
nsta-skógj Fn þá kom nokkuð
v0, ar fyrir. Afarþykk hvítleit
arins sv^T mÍ1H eIdsins °S skóg-
nokkur yztl!ann rétt náSÍ að ’snerta
hann ekki Jre,hans: len^ra komst
þvkkur ’ Þokan la£ðist eins °s
Pyhkur veggur utan um Shasta-
, >Rlnn’ svo hann hefir haldist ó-
skemdur af völdum elda, alt til þessa
af'S’ og hafa þó eldar verið uppi
0 ar en einu sinni mjög nærri hon-
um.
F°lk úr f jarlægum bygðum undr.
ast þetta, og er seint til að trúa, en
fólkið, sem næst býr skóginum bið-
ur það þá vanalega að koma með
sér þangað, svo það geti séð með
eigin augum að sannleikur sé það.
Það hefir svo sýnt hin örlitlu bruna-
merki á yztu trjám skógarjaðarsins.
Það sást þá hvernig eldurinn hafði
farið eins og á snið meðfram þeim,
því skógurinn var allur sarnan sem
ósnortinn, en fáein fet frá honum
mátti sjá brunamerkin.
Böggull bjargar mér
úr lífsháska
(Sögur Víglundar Vigfússonar, 559
Furby St,, Winnipeg, Man.)
Fjárhundur minn hét Böggull.
Höfðum við alist upp sarnan að
miklu leyti, máttum við nálega aldrei
sjá hvor af öðrum. Þegar eg var á
sjötta árinu var það eitt sínn um
sláttinn, að fólk stóð við heyskap á
mýrinni út frá Úthlíð. Var verið að
heyja á tveim stöðum og rann lækur
á milli. Dý og keldur voru um tnýr-
ina alla, var eg varaður við að fara
á þær slóðir. Þennan morgun var
vinnukona send með kaffi á engj-
arnar, datt mér í hug að fara á eftir
henni og lagði út á mýrina. Ný-
slægja lá órökuð og faldi dý og
keldur; héldum við Böggull áfrant
þar til að mér var gengið franY í eitt
dýið. Átti eg rnjög bágt með að
halda mér uppi og botn var enginn;
kallaði eg á hjálp án nokkurs árang-
urs. Vildi Böggull duga mér og
stökk fram í til mín. Ekki varð
það að liði. Virtist hundurinn hugsa
sig um og stökk síðan vestur yfir
lækinn til þeirra, sem stóðu þar við
heyskap, og reyndi að gera þeim
skiljanlegt ástand mitt; fékk hann
þær viðtökur, að hann varð að
hverfa frá bráðlega. Kont hann nú
til mín aftur, stóð þá ekkert upp úr
nema höfuð mitt. Leitaði nú Bögg-
ull liðs Þorsteins móðurbróður míns
og vinnumanns hans hinum megin
við lækinn; höfðu þeir séð til ferða
Bögguls suður fyrir, skildist þeim
að eitthvað var alvarlegt í efni og
fóru á eftir honum þangað sem eg
var. Kom nú líka hitt engjafólkið,
og varð mér bjargað með mestu
orðugleikum.
I annað skiftið var það, að Guð-
björg vinnukona Þorsteins fékk
inig með sér til þess að tína mosa í
hrauninu. Þetta var stuttu fyrir
jólaföstu um veturinn eftii;. Veður
var gott um morguninn, en vegur
all-langur þangað, sem átti að taka
mosann. Ekki fékk eg að hafa
Böggul með mér; þótti mér það ilt.
Ferðinni var heitið upp að svoköll-
uðum. “Bresti.” Er það hóll í Út-
hlíðarhrauni og klukkutíma gangur
þangað að heiman. Það gekk i þoku
og súldarveður með deginum. Gætt-
um við einskis annars en að afla
mosanS. Þegar við vorum ferðbún-
ir og vildurn halda heimleiðis, vorum
við áttavilt og vissum ekki hvert
halda skyldi; kom okkur ekki santan
um leiðina. Komum við að götu-
troðningum, og var eg viss um að
þeir lægju heim á leið. Vildi Guð-
björg ekki heyra það að eg rataði
betur en hún, og neyddi mig að fara
með sér í öfuga átt við það, sem eg
vildi. Nú tók að halla degi, hríða
og herða frostið, en við holdvot,
svöng og þreytt; ráfuðum við þó á.
fram þar til að við heyrðum straum.
nið, og komum bráðlega að á all-
mikilli og gengum með henni langan
veg. Harðnaði veðrið og kuldinn
gekk mjög nærri okkur. Við fund-
um hellisskúta, skriðum við þar inn,
enda var eg nú orðinn uppgefinn, og
leið okkur mjög illa og sáum engin
ráð til bjargar.
Sannaðist hér: “Eitthvað þeirn til
líknar legst, sem ljúfur Guð vill
bjarga.”
Alt í einu kemur Böggull þjótandi
inni í hellinn; varð mikill fagnaðar-
fundur með okkur félögum. Lögð-
um við nú af stað á eftir Böggli.
Ferðin gekk örðugt, því frost var
svo mikið, að fötin stóðu á okkur
eins og stokkur, varð Böggull iðu-
lega að bíða eftir okkur. Eftir að
hafa gengið langan veg, komum við
á göturnar aftur, sem eg vildi fara
áður; héldum við enn áfrarn nokk-
uð lengi, þar til við komum að smá
á; urðum við að vaða hana, þótt kalt
væri. Heitir hún Vallá. Héldum
við en nokkurn veg að leiðsögn
Bögguls, og náðum loksins heim að
Miðhúsum. Vöktum þau Rúnólf og
Önnu á austurbænum; tóku þau
okkur með miklum feginleik. Innan
stundar kom fólk frá Úthlíð og ná-
grenninu, sem var að leita að okkur,
og seinna bar að fleira fólk, sent var
í sömu erindum. Varð almennur
fögnuður út af heimkomu okkar.
Og undruðust menn vitsmuni hunds-
ins, sem hafði reynzt okkur svo
mikil bjargvættur.
Það var eitt sinn, að mér var skip-
að að reka kýrnar út að Hrauntúni,
að eg kallaði Böggul með mér, því
kýrnar voru lítt viðráðanlegar án
hans. Þegar eg fór að nálgast svo
að sá heim til Hrauntúns, verður
mér litið upp á klett, sem er á hraun-
brúninni fyrir ofan bæinn. Heitir
klettur þessi Skygnir og er þar út-
sýni gott. Hugsa eg helzt að smal-
inn sé uppi á klettinum eða einhver
annar; gat ekki hugsað mér neitt
annað.
Alt í einu hefst ferliki þetti ti!
flugs og ræðst á mig með tniki’li
grimd. Var þetta örn afar stór og
illúðlegur. Tók Böggull til varnar
gegn erninum, en eg sá mér þann
einn kost að kasta mér niður í götu-
skorninginn,- Örninn sótti að með
mikilli ákefð ,og nokkur tvísýna á
leikslokum, en þá kom annar hundui
til liðs við Böggul; varð það til þess,
að eg fékk komist að betra vígi og
að örninn lagði á -flótta í bili, og
settist á sama klettinn. Þóttist eg
nú illa staddur að eiga þennan óvin
yfir höfði mér; vígi var ekkert
framundan og hundarnir lengst í
burtu að elta fugla. Líður ekki langt
urn að örninn sveiflast að mér á ný,
en þá koma hundarnir aftur og verð-
ur þar allharður slagur, en örninn
leggur á flótta.
Nú varð eg svo hræddur og ráða-
laus að ná heim að Hrauntúni, að
eg sá engan veg að komast það fyr-
ir þessum vargi.
Flaug mér nú í hug hvað eg hefði
verið tómlátur að hlusta á það, sem
hún Hildur hefði verið að kenna
mér gott, og það sem hún hefði ver-
ið að segja mér um Jesúm. Reyndi
eg nú að hafa yfir í huganum, það
sem hún hafði verið að segja mér.
Bað eg þennan Jesúm hennar Hild-
ai að hjálpa mér og hét því, að ef
hann vildi nú bjarga mér úr þessari
dauðans hættu, skyldi eg leitast við
að gera vilja hans eftir þetta. Þegar
eg hafði fest þetta heit, fékk eg í
mig nýjan kjark og dug. Réðist eg
til að halda áfram; hleyp eg í von
og óvon um að ná bænum og varð
að fara fram hjá klettinum, þar
sem örninn sat. Þegar eg er kom-
inn nálægt honum, steypti örninn
sér niður yfir mig og sótti að mér
með mikilli grimd; hleyp eg alt hvað
af tekur heim að túngarðinum. Man
eg það seinast, að eg leit til baka
og sá örninn koma á eftir mér og
hundana. Eg vissi ekkert hvað
gerðist eftir það.
Heima í bæ situr Hildur gjamla,
kennari minn og verndarengill, og
gætir barnanna; fólk annað er alt á
stekknum. Hildur gerðist nú gömul
mjög og hafði litla fótaferð, sízt
fyrri hluta dags. Hún fær nú ó-
stöðvandi löngun til þess að drífa
sig á fætur, og fór að staulast ofan;
óx henni óvænt þrek og hugrekki
að halda áfram, þó ein síns liðs, og
vissi að ef hún dytti, mundi hún
ekki fá staðið upp aftur.
Þegar hún kom út á hlaðið, heyrði
hún hundgá út við vallargarðinn og
sér viðureign hundanna og arnarins;.
tekur hún sér broddstaf og leggur til
bardagans. Örninn leggur nú á
flótta, en Hildur finnur mig utan-
garðs liggjandi í blóði mínu og í
öngviti. Hafði vargurinn komið á
mig lagi, þegar eg var að komast
yfir garðinn og slegið mig í rot.
Þegar Hildur var að bograst yfir
garðinn, komu þau hjónin Einar og
Guðrún heirn af stekknum, og er þan
sáu Hildi gömlu, gengu þau til henn.
ar og urðu ekki minna hissa en hún,
að finna mig í þessu ástandi. Var
eg borinn heirn og sár mín þvegin
og bundin. Hafði eg allmikla á-
verka á höfðinu, blés það upp og
varð eg sjónlaus um tíma. Lá eg um
mánaðartíma, en hresstist með tím-
anum.
Leiðréttingar.
Það hafa slæðst inn smá-prentvill
ur og villur í handriti í ofanskráðar
sögur. í sögunni af “Flóka” er Víg-
lundur kallaður Guðmundsson, á að
vera Vigfússon. Ekki heldur var það
Gjábakkahraun, þar sem Stefán frá
Neðradal lá við greni.
í sögunni af “Bessa” er þess get-
ið, að sagan hafi gerst árið 1879-
Telur Víglundur sig þá 12 ára að
aldri, ætti sagan því að hafa gerst
um árið 1875. Víglundur er fædd-
ur 1863. Það er talað um Hallgríms-
hól, á að vera “Kolgrímshóll.” í
ferð þeirra- félaga, Víglundar og
Guðmundar, er þeir snéru af réttri
leið, til þess að verða ekki séðir af
mönnum, átti að taka það fram, að
þeir lögðu út yfir Básagil og yfir
Heljarbrú. Er það hættuleið. “Grjót-
hóll” er og misprent, á að vera
“Ljóthóll.” — Verður að sitja við
þessar leiðréttingar.
'. S. C.
Gleðimót
Samsæti var haldið þeim góð-
kunnu hjónum, Mr. og Mrs. I.
Brynjólfsson, 4626 N. Lavergne St.,
Chicago, þann 11. janúar síðastlið-
inn, í minningu um 30 ára giftingar-
afmæli þeirra. Var þar samankomið
yfir hundrað manns. Samkomunni
stýrði Egill Anderson, lögfræðing-
ur, með skörungsskap; hélt hann
ræðu í byrjun samkvæmisins, og gaf
ágrip af ætt og æfiferli brúðhjón-
anna; sagðist honum mjög vel. Síð-
an kallaði hann fram æði marga, til
að segja fáein orð, og lýsti sér hlý-
hugur mikill hjá öllum, gagnvart
þeim hjónum.
Aðalræðuna hélt Mr. J. S. Björn-
son, kennari við Steinmetz High
School og forseti íslendingafélags-
ins “Vísir”; var hún mjög vel hugs-
uð og flutt eins og hans er vandi.
Afheti hann um leið þeim hjónum
silfurborðbúnað, sem þeim var gcf-
inn við þetta tækifæri.
Þökkuðu þá þau hjónin bæði m- ð
vel völdum orðum fyrir þann heiður
og vinarhug, sem þeim væri sýndur
ineð þessu samsæti.
Seinna skemtu þær með söng.
Mrs. Thordarson (tengdadóttir C.
H. Thordarson, sem allir kannast
við) og Miss Hinriksson frá Win •
nipeg, sem hér er um tíma, að mér
skilst, við söngnám. Syngja þær
báðar mjög vel, og heyrði eg fólk
lýsa ánægju sinni yfir söng þeirra.
Var síðan skemt sér við spil og dans
langt fram á nótt.
Eg veit að það var gleðiefni öll-
ufn, sem þarna voru staddir, að geta
sýnt þeim Brynjólfsson hjónum lit-
inn vott um virðingu og vinarþel,
sem til þeirra er alment borið, og
mér er sjálfsagt óhætt að mæla fyrir
munn þeirra, að við óskum þeim
allrar farsældar og blessunar í fram-
tíðinni.
S. Árnason.
Áki kaupmaður hitti viðskil’ta-
vin sinn á götu, og bauð honum
inn á kaffihús. Þegar þeir voru
seztir að kaffidrykkju, tók við-
skiftavinurinn eftir kvenmanni
við borð, skamt frá þeim, sem
honum virtist gefa kaupmanni
illt auga. Spurði hann því kaup-
mann, hvort hann þekti hana.
“Það er einkadóttir tengda-
móður minnar,” svaraði kaup-
maður niðurlútur.
Reykvískur borgari sá lítinn
strákánga úti mjög seint að
kveldi. Knúður heilagri vand-
lætningu sagði hann: “Ef eg væri
faðir þinn strákur, skyldi eg taka
ærlega i lurginn á þér.”
“Það gerðir þú ekki, því að þá
værir þú dauður,” svaraði strák-
ur ófeiminn.
♦ Borgið LÖGBERG!
PHYSICIANS and SURGEONS
DR. B. J. BRANDSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 21 834—Office tlmar 2-3
I
Heimili 214 WAVERLEY ST.
Phone 403 288
Winnipeg, Manitoba
DR. B. H. OLSON
216-220 Medlcal Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 21 834—Office timar 4.30-í
Heimili: 5 ST. JAMES PLACE
Winnipeg, Manitoba
DR. J. STEFANSSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Talsími 26 688
Stundar augna, eyrna, nef og
kverka sjúkdóma.—Er aS hitta
kl. 2.30 til 6.30 e. h.
Heimili: 638 McMILLAN AVE.
Talsfmi 42 691
Dr. P. H. T. Thorlakson
206 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy 8ta.
Phones 21 211—21 144
Res. 114 GRENFELL BLVD.
Phone 62 200
Dr. S. J. Johannesson
VilStalstlmi 3—5 e. h.
218 Sherburn St.~Sími 30877
G. W. MAGNUSSON
Nuddlœknlr
41 FURBY STREET
Phone 36 137
SlmlC og semjiC um samtalstlma
DR. E. JOHNSON
116 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy St.
Talsími 23 739 Viðtalstímar 2-4
Heimili: 776 VICTOR ST.
Winnipeg
Slmi 22 168
BA RRISTERS, SOLICITORS, ETC.
H. A. BERGMAN, K.C.
tslenzkur löcrfrœOingur
Skrlfstofa: Room 811 McArthur
Building, Portage Ave.
P.O. Box 1666
PHONES 96 062 og 39 043
J. T. THORSON, K.C.
tslenzkur löfffrœöingur
800 GREAT WEST PERM. BLD.
Phone 94 668
DRUGGISTS
DENTISTS
DR. A. V. JOHNSON
tsienzkur Tannlœknir
212 CURRY BLDG., WINNIPEG
Gegnt pósthúsinu
Sfmi 96 210
Heimllis 33 321
Drs. H. R. & H. W.
TWEED
Tannlœknar
406 TORONTO GENERAL
TRUSTS BUILDING
Cor. Portage Ave. og Smith St.
PHONE 26 545
WINNIPEO
DR. T. GREENBERG
Dentist
Hours 10 a. m. to 9 p.m.
PHONES:
Office 36 196 Res. 51 455
Ste. 4 Norman Apts.
814 Sargent Ave., Wlnnipeg
BUSINESS CARDS
A. S. BARDAL
848 SHERBROOKE ST.
Selur llkkistur og annast um út-
farir. Allur útbúnaOur sá beztl.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvarOa og legsteína.
Skrlfstofu talslmi: 86 607
Heimills talsfml: 601 662
J. J. SWANSON & CO.
LIMITED
601 PARIS BLDG., WINNIPEG
Fasteignasalar. Leigja hús. Út-
vega peningalán og eldsábyrgO af
öllu tœgi.
Phone 94 221
A. C. JOHNSON
907 CONFEDERATION LIFE
BUILDING, WINNIPEG
Annast um fasteignir manna.
Tekur aO sér aO ávaxta sparifé
fólks. Selur eldsábyrgð og bif_
reiða ábyrgOir. Skriflegum fyrir-
spurnum svaraO samstundis.
Skrifst.s. 96 7 57—Heimas. 33 328
C. E. SIMONITE TLD.
DEPENDABLE INSURANCE
SERVICE
Heal Estate — Rentals
Phone Office 96 411
806 McArthur Bldg.
HANK’S BARBER AND
BEAUTY SHOP
251 NOTRE DAME AVE.
3 inngöngum vestan við
St. Charles
Vér erum sérfræOingar í öllum
greinum hárs- qg andlitsfegrunar.
Allir starfsmenn sérfræðingar.
SÍMI 25 070
REV. CARL J. OLSON
Umboðsmaður fyrir
NORTH AMERICAN LIFE
ASSURANCE FÉLAGIÐ
ábyrgist Islendingum greið og
hagltvæm viðskifti.
Office: 7th Floor, Toronto General
Trust Building
Phctne 21 841—Res. Phone 37 759
HÓTEL 1 WINNIPEG
ST. REGIS HOTEL
285 SMITH ST., WINNIPEG
Pœoilegur og rólegur bústaöur i
miOblki borgarinnar.
Herbergi $.2.00 og þar yflr; me«
baðklefa $3.00 og þar yfir.
Ágætar máltíOir 40c—60c
Free Parking for Ghiesta
THE MARLBOROUGH
SMITH STREET, WINNIPEG
"Winnipea’s Doum Town Hotet~
220 Rooms with Bath
Banquets, Dances, Conventlona,
Jlnners and Functlons of all klnda
Coffee Shoppe
F. J. FALL, Manager

CorntoaU ^otel
Sérstakt verö á viku fyrir námu-
og fiskimenn.
Komið eins og þér eruO klæddlr.
J. F. MAHONEY,
f ramkvæmdarstj.
MAIN & RUPERT WINNIPEG
SEYMOUR HOTEL
100 Rooms with and without
bath
RATES REASONABLE
Phone 28 411 277 Market St.
C. G. Hutchison, Prop.
PHONE 28 411
I