Lögberg - 27.02.1936, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 27. FEBRUAR, 1936
3
NUGA-TONE STYRIÍIR
LÍFFÆRIN
Séu líffæri yðar lömuS, eða þér kenn-
ið til elli, ættuð þér að fá yður NUGA-
TONE. pað hefir hjálpað mljónum
manna og kvenna í síðastliðin 45 ár.
NUGA-TONE er verulegur heilsu-
gjafi, er styrkir öll líffærin.
Alt lasburða fólk ætti að nota NUGA-
TONE. Fæst í lyfjabúðum; varist stæl-
ingar. Kaupið ekta NUGA-TONE.
Við hægðaleysi notið UGA-SOL —
bezta lyfið, 50c.
liann varð að hafa í örum herbergj-
um og úti á kirkjulofti. Lykilinn aÖ
aðalbókastofunni bar prestur jafnan
á sér. Þótt séra Þorvaldi þætti vænt
um bækur sínar, þá lánaði hann til
lesturs mesta fjölda af þeim og bætti
mikið úr bóka og menningarskorti
þeirra tíma, sem hann náði til. Við
kenslu fékst hann litt, hafÖi bæÖi
umfangsmiklu brauÖi að þjóna, og
enda ekki við alþýðuhæfi aÖ fylgjast
með kenzlu hans. Lundin var ör, og
skilningurinn hvass, og átti hann
bágt með að gjöra sér grein fyrir
tregum eða lítt þroska hæfileikum.
Ln aftur á móti þar sem nemandinn
gat fylgst meÖ kenslu hans fyrir-
stoðulitið, var kensla hans skýr og
rokföst, og festist nemandanum
einkar vel í minni, og hefi eg góðar
heinúldir fyrir því.
Eins og áður er tekið fram, kall-
aði séra Þorvaldur sig ósöngvinn,
og hefir það sennilega komiö af þvn
að hann hafði ekki söngrödd og tóru
aði ekki. Öðru máli skifti um smekk
hans og þekkingu á sönglegum fræð-
manna sinna fram. ÁriÖ 1872 kom
um, þar tók hann fjölda samtíðar-
harmóníum i kirkjuna á Mel, og var
því búið að vera í brúki nokkur ár,
þá er séra Þorvaldur kom þar. I
hans tíð var fenginn þangað nýr
organleikari, Sigurður Magnúson,
sonur séra Magnúsar Sigurðssonar
frá Gilsbakka og Guðrúnar Péturs-
dóttur frá Miðhópi. Var hann nem-
andi Jónasar Helgasonar dómkirkju-
organista, mun honum hafa veitt
námið frekar örðugt, enda þá orðinn
fullorðinn og farinn að stirðna. Kom
því stundum fyrir, að hann greip
skakkar nótur, og sögðu kunnugir,
að þegar það hefði komið fyrir,
hefði augnaráð prests orðið alt ann-
að en hýrt, því að þótt ekki yrði
mikið að, þá fór það ekki fram hjá
hinu næma eyra hans. — Sjálfur
kyntist eg því ekki fyr en löngu
síðar, laust fyrir síðastliðin aldamót,
að séra Þorvaldur var óvenjulega
söngnæmur og hafi yfir að ráða mik_
illi þekkingu í sönglegum fræðum.
Skyldurækinn þótti séra Þorvaldur
með embætti sitt í hvívetna, og lét
ekki fyrir brjósti brenna, þótt kalt
blési. Átti hann jafnan nóga og
góða hesta. f húsvitjunarferðum
sínum hafði hann engan hraða á sér,
og þótti mörgum heimilum mikill
fengur i komu hans og viðræðum,
og sköpuðust oft út af því ýms við-
fangsefni, bæði til skemtunar og
fróðleiks, var prestur óbágur að
segja um það, sem hann var spurð-
ur. Hversdagslega var hann glaður
i viðmóti, og í samkvæmum hrókur
alls fagnaðar; hann varð því vinsæll
í sókunm sínum og héraði, þótt all-
hvassorður gæti hann orðið í garð
andstæðinga sinna. Á heimili sínu
var hann frekar fáskiftinn, oftast
við Iestur þá er hann var heima. Bú-
skap hans kyntist eg lítið, en flestra
manna mál var, að hann ætti þar um
slóðir bezta hesta og kúakyn. Séra
Þorvaldur var dýravinur og hafði
mikið yndi af hestum. Hestakyn
liatls er hér allvíða enn, og þykir hér
' sýslu bera af hvað stærð og fegurð
snertir.
P mbætur þær, sem hann lét vinna
á Mel, garðar, skurðir og sléttur
voru sem fleira, er hann fram.
kvæmdi, langt á undan samtíðinni
og því misskildar. En hin öra fram-
þróun 20. aldarinnar hefir gripið þar
inn i og sannað, að gamli presturinn
a Mel hafði skilið og skoðað rétt,
það þyrfti að slétta, friða og græða.
Hve mikið séra Þorvaldur hefir
ritað, þekki eg ekki til fulls. Námi
lauk hann við háskólann í Kiup-
mannahöfn 1865, en mun hafa
unnið við Árna Magnússonar safnið
1866, og árið 1867 vann hann ásamt
Arnljóti Ólafssyni, Guðbrandi Vig.
fússyni og prófessor Unger að út-
gáfu P\ateyjarbókar, er gefin var út
í Kristjaníu 1868, og á árinu 1878
vann hann, sem áður er getið, að
útgáfu “Leifar fornra kristinna
I fræða íslenzkra,” er kom út í Kaup-
! mannahöfn sama ár. Frumsamdar
j bækur munu ekki hafa komið út eft-
I ir hann, en allmikið af blaðagrein-
um og dálítið af þýðingum guð-
fræðilegs efnis. Séra Þórhallur
biskup Bjarnarsjn segir í “Lög-
réttu” um ritsmíðar hans: “Málið
segir jafnan til, því að þar var séra
Þorvaldur allur með lífi og sál að
vanda orðfæri, enda ritaði hann og
kunni manna bezt íslenzku.” Hvort
séra Þorvaldur hefir átt eitthvað
frumsamið í handritum, er 'mér ekki
ljóst, en mjög er það sennilegt.
Ræðusafn átti hann mikið og merki-
legt, voru líkræður hans og hús-
kveðjur hinar merkustu heimildir
fyrir því, hve hann lýsti fólki rétt
án oflofs og rakti ættir sem ná-
kvæmast, var það einstakur þáttur í
ritmensku hans, sem hann veik
aldrei frá.
Séra Þorvaldur var talinn af sín-
um samtíðarmönnum ágætur tungu.
málamaður og lagði mikla stund á
rómönsk mál, einkum ítölsku. Ýms
Austurlandamál skildi hann og þar
á meðal sanskrít, er hann lærði af
vini sínum Vilhelm Thomsen, heims-
frægum manni í samanburði tungna
og þekkingu á Austurlandamálum.
Thomsen lærði islenzku af séra Þor_
valdi. — Oft heyrist þess getið, að
útlendir ferðamenn, sem hittu séra
Þorvald, hefðu haft orð á því, hve
létt honum veitti að tala hinar ýmsu
tungur, og bæri þær rétt fram, þótti
þeim það því merkilegra, er þetta
var einungis íslenzkur sveitaprestur,
klæddur látlausum sveitabúningi, en
þó svo hámentaður, að hann fylgdist
alstaðar með.
Á þeim árum, er séra Þorvaldur
kom í Húnaþing, var hér sem víða
annarsstaðar í landinu mjög tak-
mörkuð þekking alþýðu í bóklegum
fræðum, bókakostur og bókaú'gáfa
lítil, bækur dýrar, en hagur alþýðu
þröngur. Þjóðavakningin var að
vísu byrjuð fyrir nokkru, en gæiti
minna í strjálbýlinu úti um land en
í Reykjavik og stærri kaupstöðum.
Þessar aðstæður skildi séra Þoí >/a!d-
ur flestum betur, kom það fram á
margan hátt, t. d. í því hve hann vat
óeigingjarn og óeftirgangssamur
með tekjur sínar, og gaf mörgum
það, sem þeir áttu að gjalda honum,
auk þess var hann manna hjálpfús-
astur, ef til hans var leitað, og jafn-
vel þurfti ekki til.
í því sambandi minnist eg á eftir-
farandi atriði: Eitt ísavorið á milli
1882-87 — eg man ekki hvert —
hafði það frézt að Mel, að foreldrar
mínir, sem þá bjuggu á Mýrum við
Hrutafjörð, væru að komast í hey-
þrot, og hafði prestur strax sagt og
hann heyrði það, að sennilega myndi
faðir minn engan biðja hjálpar.
Þetta var á messudegi, hríðarútlit og
hafísbreiðan eins langt og til sá,
hvergi sást í dökkan díl, hvorki á
láði eða Iegi. Seinni part næstu næt.
ur vöknuðu foreldrar mínir við það,
að guðað var á gluggann yfir rúmi
þeirra. Þektu þau strax málróm
prests. Fór faðir minn fljótt ofan,
og kom að vörmu spori inn með
píest og fylgdarmenn hans, alhvíta
af fönn, því að úti var versta hríði
Prestur var að vanda hinn glaðasti,
og eftir að móðir mín hafði.hitað
þeim kaffi, fór hann að segja föður
míum frá erindinu, kvaðst hann hafa
frétt um heykreppu hans og fyrir
því farið strax, alt væri gott í efni.1
Hann var búinn að koma fyrir því
af kúnum, sem faðir minn vildi láta
frá sér, eina tæki hann sjálfur og
Jón Skúlason á Söndum hjálpaði uin
það hey, sem hann þyrfti. — Þetta
dæmi út af fyrir sig sýnir ljóslega
drengskaparlund séra Þorvalds og
að hann tók alt af þátt í kjörum
samtiðarmanna sinna, og reyndist
jafnan vinur í ratín. — Undir morg-
un lagði prestur með fylgdarmanni
síum á hálsinn til baka. Bæjarhurð-
in Iokaðist að baki þeim — en úti á
auðninni niðaði hríðin grimm og
önnirleg. — Foreldrum mínum varð
þessi atburður minnisstæður, og eg
heyrði móður mína segja, þegar hún
flutti að vestan vorið 1889, að
margra vina sinna og nágranna sakn-
aði hún, en fárra meira en séra
Þorvalds.
Fram að síðastliðnum aldamótum
kyntist eg séra Þorvaldi persónulega
á ýmsan hátt, en eftir þann tíma lit-
ið, enda þá mestur hluti æfi hans að
baki. Hann druknaði á leið af
sýslufundi ofan um ís í Hnausa-
kvísl 7. maí 1906. — Eitt af því sem
var einkennilegt við kynningu séra
Þorvalds var það, að allir hlutu að
finna, að í návist hans lifðu menn i
hreinu adrúmslofti, og flestir hlutu
að finna til þess, að þeir vissu litið,
en það er að jafnaði lykillinn að þvi
að vita meira. Hálfmentun fyrirleit
hann og taldi hana hættulega. Hann
hataði alla meðalmensku, enda var
hann sjálfur hvergi meðalmaður. —
Þótt nærri 30 ár séu liðin frá frá-
falli hans, heldur hann enn áfrant að
lifa í hugum ýmsra núlifandi sam-
tíðarmanna sinna, og hugsjónir hans
eru sumar fyrir löngu orðnar að
veruleika. — Fyrir nokkrum árum
átti eg tal við gamalt sóknarbarn
séra Þorvalds, dr. Sigfús Blöndal
bókavörð við konunglega bókasafn-
ið í Kaupmannahöfn. Hann ólst upp
á Heggstöðum og voru ummæli hans
í garð séra Þorvalds hin hlýjustu —
að hann mintist hans alla æfi —
hann hefði lánað sér i æsku bækur
að lesa og beint sér inn á nýjar
brautir.
Alt af styttist vonandi að þeim
timamótum, að þjóðin sjái, að bezt
öryggi allra félagsmála og framþró-
unar innifelst í drengskap, óeigin-
girni og hreinskilni. Og þó að ekki
hafi verið reistur minnisvarði á leiði
séra Þorvalds — sem er vafasamt
hvort hann hefði viljað frekar en
Brynjólfur biskup Sveinsson — þá
er það sennilega nær en varir, að
ýmsir Húnvetningar finni, að þeir
eigi erindi að hinu forna höfuðbóli
Mel-stað til þess að minnast hins
látna fræðimanns og leggja sveig á
leiði hans.
Hér læt eg staðar numið, þótt
myndirnar skýrist, og minningarnar
sæki fastar fram, eftir því sem leng-
ur er ritað.
Þorsteinn Konráðsson,
Eyjólfsstöðum.
—Kirkjuritið.
Bréf frá Islandi
Eftir Pétur Sigurðsson.
Eg er að enda við að lesa 50 ára
Minningarrit Hins ev. lúterska
kirkjufélags íslendinga í Vestur-
heimi, sem vinur minn, prófessor
Richard Beck, sendi mér. Kann eg
honum mínar beztu þakkir fyrir.
Um ritið hafa ýmsir menn skrifað,
og skal eg ekki þreyta menn á endur-
tekningum þess, er um það hefir
verið sagt, en bæta því einu við, að
ritið segir sögu, sem er bæði lær-
dómsrík og merkileg. Sú saga er
líka sögð, af prófessor Richard
Beck, á mjög yfirlætislausan og
skemtilegan hátt. Það var ekki
laust við, að hjá mér vaknaði löng-
un til þess að heimsækja aftur ýrnsa
þá staði, sem minst er á í ritinu, og
vissulega vakti það hjá manni góðar
endurminningar um hinn merkilega
heim — hina miklu “vestmörk” —
sem ofið hefir einnig íslenzkan þátt í
sinn marglita sagnavef.
Þegar eg skrifaði seinast í Lög-
berg, lét eg þá von mína í ljós, að
síðari hluti ársins 1935 kynni að
græða eitthvað af sárunum frá hin-
um undanförnu erfiðu árum. Þessi
von brázt þó að mestu leyti. Sjldar_
veiðin við Norðurland varð mjög
lítil. Aflabrögð hafa verið slæm á
Austf jörðum, Vestf jörðúm og einn-
ig fyrir norðan. Árferði að öðru
leyti fremur erfitt og atvinna hverf-
andi lítil. Kreppan hefir því verið
að læsa klóm sínum fastar i Hf ís-
lenzku þjóðarinnar en undanfarin
ár. En sú vissa örfar vonalíf manna
á erfiðu árunum, að hin góðu árin
komi altaf á eftir.
Frost og kuldar hafa nú verið
miklir um alt land og staðið síðan
fyrir jól. Það er nú komið svo,
vegna frostsins, að Reykjavíkurbær
á fult i fangi með að geta séð al-
menningi fyrir nægilegum ljósum.
Nýlega heimsótti eg Alþýðuskólann
í Reykholti og var þar þá ljóslaust
sökum kuldans, Nemendur komu i
hópum á skrifstofu skólastjórans að
fá kerti. Á skólanum eru nú um 90
nemendur, sem er meira en hann í
raun og veru getur hýst. í sömu
ferð heimsótti eg einnig Hvanneyr-
ar skóla, flutti fyrirlestra við báða
þessa skóla og einnig nokkur erindi
í Borgarnesi, sat þar tvo stúkufundi
og tókum við inn 14 nýja félaga.
Það þykja sennilega hvorki mikl-
ar né merkilegar fréttir, þótt eg segi
eitthvað af ferðum mínum, því það
hefi eg gert svo oft áður, en verst
er það, að maður getur aldrei sagt
frá því, sem merkilegast er og bezt
í sambandi við slíka starfsemi. Á
árinu 1935 feraðist eg tvær fyrir-
lestraferðir um Austurland og tvæt
ferðir um nokkurn hluta Norður-
lands, eina ferð um Vestfirði og auk
þess nokkuð hér sunnanlands. Þar
fyrir utan fór eg þriðju ferðina til
Akureyrar til þess að sitja þing
Stórstúkunnar. Á þessu timabili
hefi eg flutt ræður og fyrirlestra 180
sinnum, en auk þess setið allmarga
fundi. Fyrri hluta ársins feraðist
eg upp á eigin spýtur, en síðari hlut-
ann var eg á vegum Stórstúku Is-
lands. Það veitir ekkert af að vinna
vel að bindindi, þvi Bakkus hefir nú
fengið lausari tauminn aftur á landi
hér og leynir það sér ekki. Áfengis-
salan er mikil — verður sennilega
um þrjár miljónir á fyrstu 12 mán-
uðunum frá því er bannið var af-
numið, drykkjuskapur fer líka víða
mjög í vöxt og er orðinn áhyggju-
efni margra góðra og hugsandi
manna. Sérstaklega hefir borið
mikið á óreglu í Reykjavík. Það
dregur þó nokkuð úr vínkaupum út
um land, að menn hafa ekki ráð á
að kaupa áfengi. Bæjarstjóri einn
sagði við mig fyrir skömmu, að á-
standið hjá þeim mundi vera hið
versta í þessum sökum, ef hagur al-
mennings væri ekki svo fram úr
skarandi erfiður.—Það er þá á sama
tima að vakna allmikill áhugi á ýms-
um stöðum fyrir bindindisstarfsem-
inni. Síðan í haust hafa risið upp
stúkur í Vík í Mýrdal, á Hornafirði,
Húsavík og Siglufirði. Sumar
þeirra eru orðnar mannmargar og
sterkar, og skipaðar hinum beztu
starfskröftum, og allar starfa þær
vel. Fyrir skömmu voru einnig
stofnaðar tvær stúkur í Rangárvalla-
sýslunni, sem starfa nú ágætlega.
Önnur á Rangárvöllum en hin i
Þykkvabæjar hverfinu. Þá hafa
stúkurnar á Sauðárkrók, Hrísey,
Ólafsfirði, Akureyri, Borgarnesi og
víðar færst í aukana. Sumar starfa
ágætlega. Á ungmennastúku fundi
á Akureyri tókum við inn í vetur 36
nýja félaga á einum fundi. Á næsta
fundi voru um 140. Alt eru þetta
ungmenni á aldrinum frá 14—21,
nema nokkrir kennarar og skóla-
stjóri barnaskólans, sem eru gæzlu-
,og stuðningsmenn stúkunnar. Á
fundum þessum opinberaðist líf,
f jör og kraftur. Það skal sagt yngri
kynslóðinni til hróss, að hún sinnir
þessu menningarmáli engu síður én
eldri kynslóðin og mun reynast fús-
ari, ef hún fær sæmilega góða leið-
sögn, en á það vantar oft mikið. Á
Húsavík vann eg að því nokkra
daga að koma þar stúku aftur á fót.
Eldri kynslóðin var fremur treg, og
er ef til vill ekki hægt að lá henni
það, en þarna fengum við samt
fallegan hóp, yfir 60 manns, og
megnið af því var æskulýður. Sókn-
arpresturinn, séra Friðrik A. Frið-
riksson tók að sér forustuna, og þótti
okkur það mikill fengur, því hann
nýtur þar hylli manna yfirleitt. —
Þá er það einnig uppörfandi, hversu
skólarnir taka nú þátt í bindindis-
starfinu. í vetur hefir mér gefist
tækifæri til að flytja erindi í Al-
þýðuskólunum á Laugum, Hvann-
eyri og í Reykholti, gagnfræðaskól-
unum á Siglufirði og Akureyri og
einnig mentaskólanum á Akureyri,
og er mér það jafnan hin mesta á-
nægja að heimsækja skólana. Við
væntum góðs af þátt-töku þeirra í
bindindisstarfinuy
Annars á mörg umbóta starfsemi
nokkuð erfitt uppdráttar vegna þess,
Framh. á bls. 7)
Business and Professional Cards |
PHYSICIANS and, SURGEONS
DR. B. J. BRANDSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone 21 834—Office timar 2-3 Heimili 214 WAVERLEY ST. Phonc 403 288 Winnipeg, Manitoba DR. B. H. OLSON 216-22 0 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone 21 834—Office tímar 4.30-6 Heimili: 6 ST. JAMES PLACE Winnipeg, Manitoba

DR. J. STEFANSSON 216-220 Medical Arts Bldg. Talslmi 26 688 Stundar augna, eyrna, nef og kverka sjúkdóma.—Er að hitta kl. 2.30 til 6.30 e. h. Heimili: 6 38 McMILLAN AVE Talsimi 42 691 i Dr. P. H. 1. Thorlakson 206 Medlcal Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy 8ts Phonee 21 213—21 144 Res. 114 GRENFELL BLVD. Phone 62 200

Dr. S. J. Johannesson G. W. MAGNUSSON
Nuddlœknir
Vlðtalstlmi 3—5 e. h. 218 Sherburn St.~Sími 30877 41 FURBY STREET Phone 36 137 Slmið og semjið um samtalstlma

- DR. E. JOHNSON 116 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy St. Talsími 23 739 Viðtalstimar 2-4 Heimili: 776 VICTOR ST. Winnipeg Simi 22 168
BA RRISTERS, SOLICITORS, ETC.
H. A. BERGMAN, K.C.
Islenxkur lögfrœOingur
Skrifstofa: Roorn 811 McArthur
Building, Portage Ave.
P.O. Box 1656
PHONES 96 052 og 39 043
J. T. THORSON, K.C.
íslenzkur lögfrœöingur
800 GREAT WEST PERM. BLD.
Phone 94 668
DRUGGISTS
DENTISTS
DR. A. V. JOHNSON Drs. H. R. «fe H. W.
lsienzkur Tannlœknir TWEED
Tannlœknar
212 CURRY BLDG., WINNIPEG Gegmt pðsthúsinu Slmi 96 210 Heimilis 33 328 406 TORONTO GENERAL TRUSTS BUILDING Cor. Portage Ave. og Smlth St.
PHONE 26 545 WINNIPEO
DR. T. GREENBERG
Dentist
Hours 10 a. m. to 9 p.m.
PHONES:
Office 36 196
Res. 51 465
.Ste. 4 Norman Apts.
814 Sargent Ave., Winnipeg
BUSINESS CARDS
♦ Borgið LÖGBERG!
A. S. BARDAL 848 SHERBROOKE ST. Selur llkkistur og annast um út- farir. Allur útbúnaður sá beztl. Ennfrsmur selur hann allskonar mjnnisvarða og legsteina. Skrifstofu talslml: 86 607 Helmilis talsiml: 501 562 J. J. SWANSON & CO. LIMITED 601 PARIS BLDG., WINNIPEG Fasteignasalar. Leigja hús. Ot- vega peningal&n og eldsábyrgð af öllu tægi. Phone 94 221

A. C. JOHNSON
907 CONFEDERATION LIFK C. E. SIMONITE TLD.
BUILDING, WINNIPEG
Annast um fasteignir manna. DEPENDABLE INSURANCE
Tekur að sér að ávaxta sparifé SERVICE
fólks. Selur elds&byrgð og blf. Itcal Estate — Rentals
reiða ábyrgðir. Skriflegum fyrir- Phone Office 95 411
spurnum svarað samstundis. 806 McArthur Bldg.
Skrlfst.s. 96 7 57—Heimas. 33 328

HANK’S BARBER AND REV. CARL J. OLSON
BEAUTY SHOP Umboðsmaður fyrir
251 NOTRE DAME AVE. NORTH AMERICAN LIFE
3 inngöngum vestan viö ASSURANCE FÉLAGIÐ
St. Charles ábyrgist Islendingum greið og
Vér erum sérfræðingar I öllum hagkvæm viðskifti.
greinum h&rs- qg andlitsfegrunar. Office: 7th Floor, Toronto General
Allir starfsmenn sérfræðingar. Trust Building
SÍMI 25 070 Phqne 21 841—Res. Phone 37 75»
UÓTEL t WINNIPEG
ST. REGIS HOTEL
285 SMXTH ST., WINNIPEG
paegilegur og rólegur bústaöur i
miöbiki borgarinnar.
Herbergi $.2.00 og þar yfir; me8
baðklefa $3.00 og þar yfir.
Agætar mfLItíðir 40c—60c
Free Parking for Ouests
THE MARLBOROUGH
SMITH STREET, WINNIPEG
"Winnipeg’s Doum Toum Botel“
220 Rooms with Bath
Banquets, Dances, Conventlons,
línners and Functlons of all klnda
Ooffee Shoppe
F. J. FALL, Manager
CorntoaH Ijottl
Sérstakt verð 6. viku fyrir nlmu-
og fiskimenn.
Komið eins og þér eruð klæddlr.
J. F. MAHONEY,
framkvæmdarstj.
MAIN & RUPERT WINNIPEG
SEYMOUR HOTEL
100 Rooms with and without
bath
RATES REASONABLE
Phone 28 411 277 Market St.
C. G. Hutchison, Prop.
PHONE 28 411