Lögberg - 14.05.1936, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGrlNN 14. MAl, 1936
5
WE’RE ALL NUJTY
HERE AND THERE
-By P. N. Britt_
We’re all nutty here and there
But think we’re wise and cute;
Slicker takes us in his care
And makes us shoot the chute.
Each one’s out to beat the game,
There’s no disputing that:
Finish always is the same—
We don’t know where we’re at.
Play’d this cock'-eyed way so long,
And got nowhere at all—
Why not sing a decent song:
“The Common Good of All.”
* * *
T AST Monday was Arbor Day, as
you probably noticed. Or did
you? To the great bulk of the popu-
lation “Arbor Day” was just another
day. That was quite evident.
Our V-8 was loitering around our
favorite filling station just before
noon last Monday. Another V-8 was
at the other side of the gas pump.
Our driver is a gal, and the driver
of the other car was a mature damq,
showing all the signs of being pretty
sure of herself. As we came in, it
was just about a dead heat, but the
confident person “got the nod.” They
always do, either elbow someone
aside, or shove over a partition or
something — sometimes they even
screech.
* * *
TT OWEVER, we were in no hurry,
and the gas station attendant, a
most obliging and efficient chap,
knows us, so he gave us a secret
nod, and proceeded to get her off
the lot. He knew her, too, you will
understand.
When the attendant comes to us
we usually say, that is, our driver
usually says: “Fill ’er up, take a look
at the oil and see if we need water.”
And he does all these things “in the
shake of a dead lamb’s tail,” as they
used to say.
This keen, imperative person, this
self-sufficient peroxide, binder-twine
“re-built” greeted him thus: “Say,
boy, what’s this Arbor Day stuff?
What’s Arbor Day? Do you know
anything about it? Who started it?”
He told her all about it, that it was
Manitoba’s only holiday, set aside to
plant trees on the wide open spaces
of the western prairies. She finally
cut him off short with—
“Well, we live in a block, how
could we plant trees, t’heck with
Arbor Day. Gimme a gallon, whíte.”
She got it, and off she went,
hitting on about five of the eight,
her car unwashed and nobody could
have thought there ever had been a
number on the license plate:
* * *
'T'HEY used to.say that “cleanliness
is next to Godliness,” and when I
see a filthy car, I always think that
the driver’s underwear and socks are
filthy, mentality hopeless, and every-
thing in general next to hellish, in-
stead of next Godliness. How can
human beings be so careless, un-
couth and sloppy? But they get
away with it, get to be “guests of
honor,” deliver after-dinner speech-
es, tell the world how to behave, and
shape the destinies of the tall tim-
bers and back concessions.
* * *
VV/'E clamored for Arbor Day some
” years ago, and they gave it to
us—a day to plant a tree—a tree to
save us from the burning summer
sun on the broad stretches of the
western prairies.
On the first Arbor Day it was esti-
mated we planted eight hundred
thousbnd trees. We were keen to
make a great country of this—heart
and soul in the endeavor.
Not so many years later we plant-
ed only eight thousand trees on
Arbor Day, and maybe it got down
to eight hundred since then. There’s
a chance that there were not eight
trees, or not more than eight dozen,
planted this Arbor Day. The only
tree I saw planted this year was a
rose bush and it was a rather pathet-
ic planting. I would like to see it
produce a Marshall Neil rose. It
may do that.
* * *
yUHICH brings up recollections
” that forty-eight years ago this
May llth I came here in a colonist
car. In the summer of that year the
high spot in the little old Manitoba
town in which I located was a row
of maple trees, planted by an old
French cleric in 1882.
Newcomers and transients were
taken to see those lovely Manitoba
maples and they’re still there in all
their majesty and luxuriance.
* * *
W/"E were old-fashioned folks then.
” We chased around with every
newcomer, trying to get him a farm
or a job. It was a pleasure to do this,
forty-eight years ago, and it was
everybody’s business. I often think
now that nearly everything has be-
come nobody’s business.
* * *
T find that it conduces to my mental
health and happiness to find out
all I can which is amiable and lov-
able in those I come in contact with,
and to make the most of it. It may
fall very short of what I was once
wont to dream of, but it is better
tban nothing. It keeps the heart
alive in its humanity, and till jve
shall all be spiritual this is alike our
duty and our interest.
* * *
Who makes another’s grief his own,
Whose smile lends joy a double
cheer;
Where lives the saint, if such be
known?
Speak softly,—such an one is here.
—Holmes.
* » «
Try to realize all the blessings you
have, and you will perhaps find they
are more than you suppose. Many
a blessing has been recognized too
late.—Averbury.
nú ðatt, eins og krakkar í gaman-
leik.
Dagurinn leið, unz sól gekk til viÖ-
ar, en alt af léku þær sér og hlóu.
Máninn kom upp, kringlóttur eins
og gullpeningur; gullroði hans
breyttist í silfurbjarma, og í silfur-
bjarma hans héldu þær gamanleikn-
um áfram, ýmist stukku ofan af
standberginu, eða klifruðu upp eftir
því aftur.
'Næsta morgun, þegar sólin kom
upp, var standbergið ekki lengur
bert og nakið, heldur heltist ofan
eftir því stórstreymi af vatni, svo
freyddi af, en í úðanum leika sér
enn þann dag í dag systurnar finun.
Þær höfðu aldrei komist alla leið
niður að sjó, heldur staðnæmdust
þarna, svo þeim eigum við Niagara-
fossinn að þakka.
Stundum, þegar maður horfir
gaumgæfilega ntá sjá þær í hvít-
fyssandi straumiðunni og í úða
fossins ilskó þeirra og vængi.
rneð þrek og trú sem hafa stöðugt
unnið
og traustan þátt í þjóðlíf okkar
spunnið
—og það er ljúft að fagna slíkum
degi.
Sig. Júl. Jóhannesson.
Ýmislegt fyrir unga
fólkið
Þýtt af Jakobínu J. Stefánsson.
Eg ætla nú að segja börnunum
fallega sögu um Níagarafossinn
okkar mikla og fagra.
Einu sinni var gamall maður, sem
átti heima á fjallstindi einum. Það-
an gat hann séð nokkuð til sjávar.
Hann var í kofa úr trjáberki, sem
gljáði eins og silfur þegar sólin
skein á hann. Hann átti fimm
fallegar dætur, sem hétu Sú, Mí,
Hu, Sa og Er. Einn dag sagði sú
yngsta: “Systur, komið þið nú með
mér, við skulum fara ofan að sjó;
hann er svo breiður, fallegur og blár
og leika okkur nálægt þar sem haf-
öldurnar skella á klettinum.”
Nú hlupu þær allar út úr kofan-
um og ofan fjallshlíðarnar. Allar
voru þær sveipaðar kyrtlum úr sjáv.
arfroðu, sem blakti út frá þeim, er
þær hlupu; ilskór þeirra voru úr
samanfrosnum vatnsdropum, en
vængir þeirra úr litfögrum aftan-
blæ.
Áfram þeyttust þær, yfir dali,
tún og dældir, unz þær komu að
standbergi einu, svo miklu, að það
var likast fjalli. Þá hrópaði sú
yngstS: “Hér þarf langstökk til að
komast yfir um. En missum við
móðinn og snúum aftur fer pabbi
að hlæja að okkur.”
Tókst þeim nú að komast upp á
standbergið alla leið. Hlóu þær
NO ER STJARNAN ORÐIN
AÐ BLÓMI
Einu sinni áður fyr voru engir.
hér í landi nema Indiánar. Þeir
höfðu unun af að sitja við eldinn
langt fram eftir nóttum og horfa á
stjörnur himinsins. Þeir höfðu þá
trú, að góðar sálir framliðinna
manna færu undir handleiðslu hins
mikla og góða Anda upp til stjarn-
anna og dveldu þar.
Eina nótt sáu þeir stjörnu eina
mun skærari en allar hinar. Hún
var á suður-himni. Næstu nótt
virtist hún ekki vera í eins mikilli
fjarlægð, og sýndist nú líkari fugli
í lögun, en nokkru öðru.
Menn undruðust nú þetta, sem
vonlegt var.
Þá vildi svo til, að ungan mann
og vaskan dreymdi draum. Honum
þótti sem til sín kæmi stúlka, er
mælti á þessa leið :
“Eg er stjarnan, sem þið sáuð á
himninum. Eg ann landinu, ám þess
jg grænum blómsturvöllum, fossum
þess og silfurtærum vötnum. Eg
ætla að fara frá,systrum mínum á
himninum, til að vera með ykkur.
En hvar á eg að dvelja? Spyrjið
spekinga ykkar í hvaða mynd eg
eigi að vera, til að eg öðlist ást ykk.
ar fólks.”
Við þetta vaknaði hinn ungi mað-
ur; enn var hin mikla stjarna á
himninum, í sama ;stað og áður.
Næsta morgun fór hann til sam-
funda tjaldsins, og sagði þar draum
sinn.
“Það er bezt að hann tali aftur
við stjörnu-meyna og kunngeri
henni að hún ætti sjálf að kjósa það
gerfi eða mynd, sem hún vill vera í á
meðal okkar,” sagði einn gamall
maður.
Næstu nótt birtist hún enn á ný
hinum unga manni í draumi, og
sagði:
“Eg vil verða að hvitri fjalla-
lilju, og sem fjallalilja lifði hún um
hríð, en þar var afskekt, svo fólk
gat sjaldan séð hana. Þá breytti
hún um, og varð að engjablómi, en
þá greip hana hræðsla við hófana á
vísundunum.
Þar næst gerði hún sig að blómi
ofan á klöpp einni, en það reyndist
þá að vera of hátt uppi, svo börnin
gátu ekki séð hana þar.
Loksins sagði hún: “Nei veit eg
— IUlllUIIIIIIlllllllllllllllllllllllllllllllll!llll!llllllllllllllllllllllllllll!!llllllllllllllllllllll!liil!IIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIII
IIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
imniniimimniiiniiinnmimnini!ninmiiiiiniiimninmiiiinmiiinmmmiin=_
1 THOSE WHOM WE SERVE 1
IN THE FIELD OF COMMERCIAL PRINTING
AND PUBLISHING BECOME LASTING FRIENDS
BECA USE—
OVER THIRTY YEARS EXPERIENCE IN ENGRAV-
ING, PRINTING AND PUBLISHING IS PART OF
THE SERVICE WE SELL WITH EVERY ORDER
WE DELIVER.
COLUMBIA PRESS LIMITED
að eg á að vera þar sem eg gét séð
léttibátana svífa eftir vatnsfletinum.
Börnin verða leiksystkini mín;
vaskir menn munu unna mér, og
stúlkurnar munu taka mig, þegar
þær baða sig í ánni.”
Síðan sté hún út á vatn-ið. Næsta
morgun var heilmikið af stjörnu-
mynduðum hvítum vatnsliljum á
fleti árinnar.
Indíánarnir nefndu það síðan
hvitu liljuna, og.hafa jafnan bæði
dáðst að og unnað þessu blómi.
Mannalát
695 SARGENT AVENUE
WINNIPEG - } PHONE 86 327
k' tfi’- ' ÍF iUb Tí '
'Mlllllll
BLAFUGLINN
í hinu fræga skáldriti Maurice
Maeterlinks “Bláfuglinn” segir frá
tveim frönskum börnum, Tyltil og
Mytil, sem fóru að heiman á jóla-
kveld til að leita uppi hinn himin-
bláa fugl heilla og hamingju. SVo
vís töldu þau sig að finna fuglinn,
að þau tóku með sér búr til að láta
hann í. Tyltil hafði með sér hús-
hund sinn en Mytil hafði kisu sína.
Ilöfðu þau einnig með sér uppá-
haldsrétti sína, brauð, mjólk og syk-
ur, vatn og einnig uppkveikjutæki.
Svo þetta leit út eins og heilmikil
flutningsferð.
Fyrst fóru þau inn í Heim End-
urminninganna, og varð nú gleðilegt
fyrir þau að finna ástrikan afa og
ömmu og litlu systkyni -sin, sem
höfðu dáið fyrir mörgum árum síð-
an.
En þar var Bláfuglinn ekki. Á-
fram héldu þau og komu til Fram-
tíðarlandsins, þar sem duldar sálir
smábarna bíða fæðingar. Þau sjá
hið mikla fley, með silkiseglum, er
börnin flytjast á; en úr fjarlægð
óma hinu meginn við bláleitt mistr-
ið, vögguljóð mæðranna, isem bíða
þess að fagna komu barnanna til
jarðarinnar og jarðlífsins.
En ekki var Bláfuglinn þar. Loks
sáu þau — í fyrsta sinn — Bláfugla
í höll næturinnar. Þar flögruðu
þeir um í stórhópum. Frá sér num-
in af fögnuði réttu nú börnin út
hendurnar og tókst þeim að hand-
sama marga þeirra. Lögðu þau nú
af stað heimleiðis. En gleði þeirra
snerist brátt í sorg, því óðar en dag-
ur rann, dóu fuglarnir allir. Þeir
þoldu ekki dagsljósið.
En áfram héldu þau samt leitinni
í helit ár, og dreif margt á daga
þeirra. En að þeim tíma liðnum
voru þau komin heim aftur t litla
húsið. Þá var jólamorgun. Mamma
þeirra kallaði þá til þeirra til að
vekja þau en varla voru þau vöknuð
til fulls, þegar nágrannakonan kom,
vegna litlu dóttur sinnar, sem var
veik, og því mjög amasöm. Tyltil
kendi þá svo mjög í brjósti um litlu
stúlkuna, að hann sendi henni turtil-
dúfu sína, í heimatilbúna búrinu, og
sjá, fuglinn var blár!
Sagan af Bláfuglinum hefir djúp-
setta þýðingu inn i mannlífið. Hún
sýnir þá staðreynd, að þegar á að
fara að elta gæfuna og gleðina, flýr
oftast hvorutveggja undan.
En þegar leitinni er hætt, og tejc-
ið að sinna hinum göfugri og þýð-
ingarmeiri viðfangsefum, þá getur
gæfan og gleðin komið sjálfkrafa til
manns. Einnig: að farsældin er oft
og einatt oss mjög nærri; hún er oft
rétt undir handarjaðrinum á okkur,
en við erum svo blind, að við sjáum
hana ekki.
Þann 5. þ. m. andaðist að heim-
ili Mrs. Herdísar Johnson í Fram-
nesbygð, móðir hennar, Mrs. Lilja
Friðfinnsdóttir, ekkja Jónasar Þor.
steinssonar landnámsmanns, er lengi
bjó í Djúpadal í Geysisbygð. Þessi
merka kona og ættmóðir var lögð til
hinztu hvíldar þann 8. maí, að miklu
fjölmenni viðstöddu, fór útförin
fram frá téðu heimili og Geysis-
kirkju. Lilja sálugu mun verða nán-
ar getið síðar..
Mr. og Mrs. Guðmundur Martin
í Hnausa, Man., urðu fyrir þeirri
djúpu sorg að missa indælan son,
tveggja ára að aldri, Russell Roland
að nafni, er andaðist á almenna
sjúkrahúsinu í Wlinnipeg þann 7. þ.
m. Útförin fór fram frá heimilinu
að viðstöddu mörgu fólki, þann 9.
þ. m.
HEILAGUR PATREKUR
Örlygur hinn gamli á Esjubergi
hafði verið að fóstri með Patreki
biskupi hinum helga í Suðureyjum,
og fékk hjá honum kirkjuvið og
járnklukku og plenaríum og mold
vígða, er hann fór til íslands að
nema land. Hann tók land í Örlvgs.
höfn, en fjörðinn inn frá kölluðu
þeir Patreksfjörð í höfuðið á bisk-
upi.
Heilagur Patrekur er verndardýrl-
ingur írlands. Hann var þó ekki íri
heldur franskur, fæddur í Touris,
og hét réttu nafni Succat. Faðir
hans hét Calpurnius, en móðir hans
var systir hins heilaga Marteins
biskups i Touris.
Stærsta og veglegasta kirkja i
Dublin á írlandi er helguð heilögum
l'atrek og heitjr St. Patrick’S Cathe-
(iral. Hún var smlðuð á 13. öld. 1
■ I • tl .1 111:' i í I
' —Lesb.
Föstudaginn 1. maí lézt öldung-
urinn Ólafur Jóhannsson á heimili
Mr. og Mrs. Friðrik Erlendson i
grend við Hensel, N. Dak., þar sem
hann hafði um langt skeið dvalið,
og notið ágætrar aðhlynningar í ell-
inni. Hann hafði verið blindur i
24 ár, en annars furðy hraustur.
Ólafur sál. var fæddur í Blönduhlíð
í Skagafirði 30. des. 1843. Af fyrra
hjónabandi Ólafs lifa tveir synir,
Bjarni lyfjasali í Seattle, Wash. og
Ólafur í Arras, B.C. Börn seinni
konu hans, Guðbjargar Jónsdóttur,
af fyrra hjónabandi hennar, sem
enn eru á lífi eru: Mrs. A. Arna-
son, Hensel, N. Dak., Mrs. J. Arna.
son, Leslie, Sask. og Sveinbjörn
Johnson lögfræðingur, sem á heima
í Urbana, 111. Kom Mr. Johnson
með loftfari til Grand Forks áleiðis
að jarðarför stjúpföður síns. Fór
jarðarförin fram föstudaginn 8. maí
frá Erlendsons heimilinu og kirkju
Vídalínssafnaðar. Margir fylgdu
hinum látna til grafar. Séra Har-
aldur Sigmar jarðsöng. Ólafur sál.
var vandaður maður og velgefinn;
trúmaður var hann ávalt og dugleg-
ur og mikilvirkur bæði heima fyrir
og í félagsmálum, meðan kraftar
entust til.
Þriðjudaginn 5. mai andaðist
Kristbjörg Helgason á heimili sona
sinna í grend við Garðar, þar sem
hún hafði lengst af átt heima síðan
hún fluttist frá íslandi. Hún fædd-
ist i Eyjafirði 10. sept. 1846, en
fluttist þaðan með eiginmanni sín-
um Hallgrími Helgasyni árið 1889.
Hallgrímur dó fyrir 12 árum síðan,
en Kristbjörg dvaldi áfram hjá fólki
sínu á heimili þeirra rétt fyrir vest-
an Garðar. Auk Helga og Jóns sona
hennar, sem búa í Garðar-bygð, lifa
hana Árni í Brovvn og Mrs. Th.
Hallgrímsson í Argylebygð í Mani-
toba. Önnur börn þeirra hjóna eru
látin. Jarðarförin fór farm laug-
ardaginn 9. maí frá heimilinu og
Garðar kirkju. Séra'Haraldur Sig-
mar jarðsöng. Kristbjörg sál. var
góð kona og vel rnetin, og hafði
unnið skyldustörf sín í kyrþey, en
með mikilli trúmensku.
ýmislegt annað var á ferðinni þegar
þetta var sýnt áður og líklega enn-
fremur vegna þes» að menn alment
hafa ekki gjört sér grein fyrir því,
hve ágæt skemtun var á boðstólum,
voru rnargir sviftir þeirri ánægju að
hlusta á blámannasönginn. Nú
verður ráðin bót á þvi. Næsta
mánudag, 18. maí, verður þessi
hljómleikur aftur sýndur i Good-
templarahúsinu, kl. 8.15 að kvöld-
inu. Aðgangur aðeins 25 cents.
R. M.
BLAMANNASÖNGfJR
(Mintrel Show)
Dagana 27. og 28. apríl sýndi
nemendasamband Jóns Bjarnasonar
skóla það sem nefna mætti Blá-
mannahljómleik. Að visu voru
leikendurnir allir hvítir, en á leik-
sviðinu voru þeir allir 'svertingjar,
stúlkur og piltar, mjög eðlilega út-
búnir að öllu leyti. Þessi hópur
flutti mönnum eina hina allra fjör-
ugustu skemtun sem íslendingar í
Winnipeg hafa notið á þessum vetri.
Skemtiskráin var því nær eingöngu
söngur og hljóðfærasláttur, með
nokkru gamni inn á milli aðalrétt-
anna. M^kið var 'um einsöngva
sumir þeirra voru sungnir frábær-
lega vel. Svo var mikill samsöngur,
sterkur, hljómfagur, hrifandi. Enn-
fremur var leikið af mestu snild á
mjög óvanalegt hljóðfæri, sem heitir
“marinbaphone.” Söngurinn var
allur æfður af hinum ágæta söng-
stjóra Stefáni Sölvasyni.
Eg hygg að það, lyafý verið p'jög
abyenn ánægja með þessa 'smako.ipu
meðal áheyrenda. Vegna þess að
PlentijcfEmijtliw]
<&u tcíat-Fresh-
cvndfcru.
NflíúnJ&J
Big Översize Packefs
MFAYDEN SEEDS
0r''1 3‘-4‘
PER PACKET
PAV 5* Af*p
»0*
McFAYDBN FRÆ KOSTAR LtTIÐ
EN FRAML.EIÐIR MIKIÐ
Stærri en venjulegir pakkar af Mc-
Fayrten fræi—aðeins 3c—4c hver
pvl að borga 5c og lOc?
Mestu hlunnindin við McFayden
fræ liggja ekki í lágu verði, heldur
hinu, að hver tegund um sig af
reyndu fyrsta flokks útsæði, tryggir
mesta og bezta uppskeru, og sendast
beint heim til yðar en koma ekki frá
umboðssölu hylkjunum í búðunum.
Fræ er lifandi vera. pvi fyr er
það kemur þangað, sem því skal sáð,
þess betra fyrir Það sjálft, qg þann
er sáir.
KREFJIST DAGSETTRA PAKKA
Hverjum manni ber réttur til að
vita að fræ það, sem hann kaupir
sé lífrænt og nýtt. Með nýtízku á-
höldum kostar það ekkert meira, að
setja dagsetningu á pakkana, þegar
frá þeim er gengið.
pVl A EKKI DAGSETNINGIN AÐ
STANDA?
Hin nýja breyting á útsæðislög-
unum krefst ekki dagsetnlngar á
pökkunum, en við höfum samt enga
breytingu gert.
KYNNIST ÚTSÆÐI YÐAR
Hver palcki og hver únza af Mc-
Fayden fræi, er dagsett með skýru
letri. McFayden fræ er vlsindalega
rannsakað og fult af llfi; alt prðfað
tvisvar. Fyrst rétt eftir kornslátt,
og svo aftur I Dominion Seed Testing
Eaboratory.
Aræri McFayrten Seeds sent I búðir
I umboðssölu pökkum myndum vér
eiga mikið ðselt I lok hverrar árs-
tlðar. Ef afganginum væri fleygt,
yrði þar um slíkt tap að ræða, er
hlyti að hafa I för með sér hækkað
verð á útsæði. Ef vér gerðum það
ekki, og sendum það út I pökkum
aftur, værum við að selja gamalt
fræ. pessvegna seljum vér aðeins
beint til yðar, og notum ekki um-
boðssöluhylkin; fræ vort er ávalt
nýtt og með þvl að kaupa það, eruð
þér að tryggja árangur og spara.
BIG ?5c Seed Special
Tíu pakkar af fuliri
stærð, frá 5 til 10 centa
virði, fást fyrir 26 cents,
og þér fáið 25 cehtin til baka með
fyrstu pöntun gegn “refund cou-
pon," sem hægt er að borga með
næstu pöntun, hún sendist með þessu
safni. Sendið peninga, þú má senda
frímerki. Safn þetta er falleg gjöf;
kostar lítið, en gefur mikla uppskeru.
Pantið garðfræ yðar strax; þér
þurfið þeirra raeð hvort sem er.
McFayden hefir verið bezta félagið
slðan 1910.
NEW-TESTED SEED
Évcjry, Packet Datod
BEETS—Detroit Dark Red. The best
all round Red Beet. Sufficient
seed for 20 ft. of row.
CARROTS—Half Long Chantenay.
The best all round Carrot.
Enough Seed for 40 to 50 ft.
of row.
CUCUMBER—Early Fortune. Pickles
sweet or sour add zest to any
meal. This packet will sow 10
to 12 hills.
LETTUCE—Grand Rapids, Loose
Leaf variety. Cool, crisp, green
lettuce. This packet will sow 20
to 25 ft. of row.
ONION—-Yellow Globe Danvers. A
splendid winter keeper.
ONION—White Portugal. A popular
white onion for cooking or
piekles. Packet will sow 15 or
20 ft. of drill.
PARSNIP—Half Long Guernsey.
Sufficient .to sow 40 to 60 ft. of
rtrill.
RADISH—French Breakfast. Cool,
crisp, quick-growing variety.
This packet will sow 25 to S0
ft. of drill.
Tt'RNIP—White Summer Table.
Early, quick-growing. Packet
Will sow 25 to 30 ft. of drill.
SWEDE TURNIP—Canadian Gem.
Ounce sows 75 ft. of row.
$200°.°Cash PiizesS2001°
I hvelti áætlunar samkepni vorri, er
viðskiftavinir vorir geta tekið þátt I.
Upplýsingar I MoFayden Seed List,
sem sendur er með ofangreíndu fræ-
sa'ni. eða gegn nöntun.
ÓKEYPTS.—KHnpið úr þessa aug-
lýsingu og fáið ðkeypis stðran pakka
af fögrum blömum.
Mijcill afsláttur til fefcum op er
frá þri skýrt i frœskránni.
McF»yden Seed Co., Winnipejr