Lögberg - 12.10.1939, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 12. OIvTóBER, 1939
7
Klauátrið á
Sínaí
G. E. Eyford þýddi
(Framh.) /
Áður en, við lögðum á stað,
spurði eg hvort farangur hans
væri kominn í bílinn, en
munkarnir sögðu mér að sá
eini farangur, sem hann hefði,
væri regnhlífin og svolítill
böggull. sem hann hefði undir
handlegg sér. Að svo búnu
lögðum við á stað út á hið
eyðilega ölduhaf eyðimerk-
urinnar, og eftir tveggja tíma
keyrslu komum við að döðlu-
pálma runninum í Wadis
Feirnan, sem er eini gróðrar-
bletturinn (oasis) í allri suður
Sínaí eyðimörkinni.
Hversu oft sem eg kann að
ferðast um þessa dauðans
eyðimörk. mun eg aldrei
þreytast á að dást að og undr-
ast þá ótrúlega stórkostlegu
umbreytingu, sem svo lítil
vatnsspræna getur gert. í tvo
klukkutíma höfðum við ekið
yfir skelharða fjallahryggi og
gula sandfarvegi. Þar var ekk-
ert lifandi og ekkert til lifs-
næringar, ekki einu sinni fyrir
úlfalda. sem næstum virðist
þó geta lifað á minningunni
um siðustu máltið.
Alt i einu kom fallegur
pálmatrjálundur i Ijós, nokkr-
ar ekrur plantaðar maís og
tóbaksjurt, og fáein smáhreysi,
þakin pálmaviðar greinum,
þessi blettur er ofurlítil oasis
af pálmum og grænum jurt-
um, innan i óútyfirsjáanlegu
hafi grjóts og sanda. Þessi
litli blettur á tilveru sína að
þakka ofurlítilli lækjarsprænu,
sem er ekki méir en eitt fet á
breidd. Þetta mundi ekki vera
kallaður lækur hér í landi, en
á Sínai eyðimörkinni viðheld-
ur þessi litla lind. þessari
oasis, sem er nafnkend um
allan Sínaí-skagann.
Sumir fornfræðingar halda
að Wadi Feirnan sé sá stað-
ur þar sem Móses setti her-
búðir sínar, meðan á flóttan-
um stóð frá Egyptalandi.
Hlíðar fjallanna. sem um-
girða þetta dalverpi, eru al-
þaktar rústum af kofum og
hibýlum helgra manna, þar
eru og margar kirknarústir
frá löngu liðinni tíð. Víða er
þar að finna klappað á kletta
eða veggi, grafskriftir ýmsra
helgra manna, sem flúðu frá
spillingu ættborga sinna og
landa, á annari og þriðju öld,
út i eyðimörkina, til þess að
lifa þar og deyja.
Munkarnir á Sínaí eiga
landblett í Wadi, þar rækta
þeir ýms aldini og garðávexti.
Þeir hafa þar einsetu munk til
að gæta þess að Bedúínarnir
steli ekki ávöxtunum, né spilli
þeim. Mér datt í hug að það
væri fróðlegt að sjá þessa á-
vaxtabletti munkanna og
kynnast gæzlumanninum. Við
stönzuðum þvi við grjótgarð,
sem er í kringum kofa ein-
setumannsins, og börðum
fremur harkalega á sterka
plankahurð sem var i garðs-
hliðinu, með mjög óvönduðum
trékross yfir.
Gegnum rifu í hurðinni, sá-
um við hvar kom gamall. hvit-
skeggjaður, grískur munkur,
heljar rumur að vexti og burð-
um. Hann var all-einkenni-
lega búinn. að ofan í mjög
óhreinum slopp en að neðan í
hermannabuxum. Hann bar
stóra byssu á öxl sér. Hann
stikaði stórum skrefum að
hliðinu. Þetta var faðir
Isaiah, einhver einmanalegast
settur maður, sem eg veit af.
“Hverjir eruð þig?” kallaði
hann með þrumurödd innan
frá við hurðina. “Þjófar og
ræningjar,” svaraði Mr. Vall-
inis, sem aldrei lét tækifæri ó-
notað til að gera samlöndum
sínum smá-glettur. Það varð
Iöng þögn. En er við litum
upp, sáum við hvar gamli
munkurinn stóð á garðinum
og horfði mjög rannsakandi
augum á okkur; hann hafði
haldið byssunni í sigti, en lét
hana síða niður hægt og hægt,
er hann sá hverjir við vorum.
“Þið ættuð ekki að tala í
glensi um slíkt,” sagði hann
með þrumandi röddu, “það er
illa gert. Hafið þið nokkuð
af tóbaki, sem ]>ið megið
missa? Eg hefi nú reykt
skrælnuð blöð í marga mán-
uði.” Við sögðum honum að,
við hefðum talsvert af tóbaki,
sem við skyldum gefa honum.
Að svo mæltu opnaði hann
hurðina. án frekari spurninga
og bað okkur að ganga inn.
Við fórum inn í garðinn;
frá hliðinu og að kofa munks-
ins lá upphækkuð brú eða
svalir, undir þessari brú var
forsæla allan daginn, til að,
skýla sér fyrir hinum brenn-
andi sólargeislum. Eg spurði
hann því hann væri hér á
þessum eyðilega stað, svo
langt frá félögum sínum í
klaustrinu. Hann kvaðst vera
þarna til þess að gæta friðar
og reglu mðeal Bedúínanna,
og svo til að rækta grænmeti
fyrir munkana á Sínai.
“Er ekki hræðilega leiðin-
legt að vera hér einsamall svo
fjarri öllum mönnum?” spurði
eg.
“Því skyldi vera leiðinlegra
að vera hér en annarsstaðar?”
var hans eina svar.
“Hvaðan af Grikklandi ert
þú ættaður?” spurði eg. En
alt í einu. áður hann hefði
tíma til að svara spurningu
minni, rak hann upp hátt org,
þreif byssuna sina og hljóp
inn í sikurreyrs-runna. svo
við sáum ekki meir af honum
um stund. Við heyrðum skot-
hvell. og skömmu síðar koin
hann, og var í alt annað en
góðu skapi. Hann hafði mist
af smyrli, sem var að ræna í
dúfnahúsinu hans.
“Má eg líta á byssuna
þina?” spurði eg. Hann rétti
mér gamlan tinnulás fram-
hlaðning. um hlaupið voru
nokkur lcoparbönd til að
styrkja það. Þetta var gömul
ensk soldátabyssa, og var
markað á hana nafnið “Tow-
er” og ártalið 1859. Gamli
munkurinn bjó til höglin i
byssuna sína sjálfur, á þann
hátt, að hann bræddi blý og
rendi því ofan í vatn, og
tvístraðist blýið við það i smá-
agnir, sumar næstum hnött-
óttar. Hann sýndi mér hvern-
ig hann fór að hlaða byssu-
hólkinn sinn. Ofan á púðrið
lét hann samanhnoðuð lauf-
blöð, sem hann þjappaði ofan
í byssuhlaupið með sívalri
spítu (hlaðstokk), svo lét
hann höglin, og annað forhlað
sömu tegundar. Áður við fór-
um gáfum við gamla mann-
inum talsverðar birgðir af
tóbaki, og mörg fylt skothylki,
sem eg sagði honum, að hann
gæti tekið högl og púður úr,
og notað í byssuna sína. Að
svo búnu kvöddum við gamla
einsetu-munkinn. Við héld-
um svo ferðinni áfram við-
stöðulaust allan daginn, gegn-
um þessa ömurlegu eyðimörk
gulra sanda og skörðóttra
fjalla.
Við röktum okkur eftir
sandfarvegum og berum
klöppum. Hinar einu lifandi
verur, sem við urðum varir
við. voru Bedúínarnir. sem við
höfðum mætt áður. Þeir voru
að koma frá Suez, þar sem
þeir höfðu selt viðarkolin sín.
Um sólarlagsbilið vorum við
komnir að Suez-skurðinum,
fórum við sem áður yfir á
hinni miklu sjálfhreyfibrú.
Við bárum til borgarinnar
Suez. rétt um það bil sem
myrkrið var að falla yfir.
Eftir þetta ferðalag tók eg
mér tveggja daga hvíld í Suez.
Kvaddi svo minn góða leið-
sögumann, Mr. Villinis, og hélt
án frekari tafar til Alexandríu,
hvar eg dvaldi fáa daga, til
þess að reyna að sjá legstað
Alexanders mikla, sem sagt
er að sé undir einu Múham-
eðstrúarmanna musteri í borg-
inni; en það er ekki auðgert
að komast þangað, svo eg
hætti við það að því sinni,
og tók mér far með skipi til
Englands.
Brennisteinsverk-
smiðjan við
Námaskarð brennur
Brenniste insverksmiðja
hlutafélagsins Brennisteinn, er
bygð var í sumar nálægt
Reykjahlíð, brann til kaldra
kola á laugardagskvöldið síð-
astliðið.
Brennisteinsvinslan var ný-
byrjuð í verksmiðjunni, en
búið að viða að sér miklum
birgðum af óhreinsuðum
brennisteini úr námunum í
Númaskarði.
Á laugardaginn gekk brenni-
steinsvinslan ágætlega, eða
hreinsunin. En brennisteinn-
inn er hreinsaður með þeim
hætti, að hráefnið er sett í ofn
sem hitaður er svo, að hin
hreina brennisteinsgufa er
leidd úr ofninum inn i her-
bergi við hliðina á ofninum.
Þar kólnar gufan svo að
brennisteinninn sáldrast sem
duft niður á gólfið.
Klukkan 7% um kvöldið
fóru verkamenn brennisteins-
vinslunnar heim að Reykja-
hlíð lil að matast. Töldu þeir
það óhætt að skilja verksmiðj-
una eftir mannlausa eins og
þeir höfðu áður gert.
Eftir nál. klukkustund
komu þeir til baka. Þá þótti
þeim rjúka ískvggilcga mikið
úr loftstormpi, sem var á
kæliklefanum en töldu þó, að
verið gæti að þetta væri alt
með feldu.
Þó fanst þeim vissara að að-
gæta þetta nánar. Opnuðu
þeir hurð á kæliklefanum.
Sáu þeir ]iá, að eldur var þar
inni i hinum hreinsaða brenni-
steini.
Hugðust þeir nú að kæfa
eldinn með þvi að bvrgja
hann inni í klefanum, því
hann átti að geta verið loft-
þéttur. Negldu þeir blauta
ZICZAG
5
Orvals pappír í úrvals bók
5
2 Tegundir
SVÖRT KAPA BLÁ KAPA
Hinn upprunalegi þunni
vindlinga pappír, sem flestir,
er reykja "Roll Your Own”
nota. BiSjiS um
“ZIG-ZAG” Black Cover
"Egyptien’' úrvals, h v í t u r
vindlinga pappír — brennur
sjálfkrafa — og gerir vindl-
ingana eins og þeir væri
vaíSir I verksmiSju. BiðjiS
um
“ZIG-ZAG” Blue Cover
strigapoka utan á húsið til
þess að byrgja sem bezt allar
rifur sem þar kynnu að vera
og mokuðu sandi upp að
veggjunum.
Sendu þeir bifreið til
Reykjahlíðar eftir vatni, því
vatnsból er þarna ekki nærri.
Þegar bifreiðin kom með
vatnið hafði eldurinn magn-
ast nokkuð. Rifu þeir þá gat
á þakið og jusu vatni á eldinn
í klefanum, því þá voru þeir
úrkula vonar um að eldurinn
yrði kæfður á annan hátt.
En alt kom fyrir ekki. Eld-
urinn magnaðist svo að við
ekkert varð ráðið. Brann
húsið upp til kaldra kola, svo
aðeins stendur eftir reykháf-
ur og grunnur.
Talið er að kviknað hafi i
brennisteininum af sjálfsí-
kveikju.
Húsið og hráefnið, eða hinn
óunni brennisteinn, var vá-
trygt. Húsið var 11x27 metr-
ar að grunnfleti. Verður það
bygt upp í haust, ef bygging-
arefni fæst til þess.
—Mbl. 5. sept.
Eimskipafélagsskipin
sigla
Áður en skip Emiskipafé-
lagsins létu úr höfn hér heima
vildu félög skipverja að feng-
inn væri einhver samnings-
grundvöllur eða samkomulag
milli Eimskipafélagsstjórnar-
innar og félagsstjórna skip-
verja um það hvernig stríðs-
tryggingar skipverja yrðu og
stríðsáhættuþóknun. En slíka
viðbót á kaupi hafa sjómenn
annarsstaðar farið fram á að
fá.
Nú vita menn ekki svo
gjörla hvernig þessu hefir ver-
ið koinið fyrir meðal ná-
grannaþjóða vorra. . En sam-
komulag komist á i gærkvöldi
milli félagsstjórnarinnar og
sjómanna, þess efnis, að
hvorki stríðstryggingatnar né
kaupuppbótin yrði lægri en
hún verður hjá þeirri Norður-
landaþjóð annari, þar sem
hún verður lægst.
Eimskipafélagsstjórnin, var
dálitið hikandi í þvi, að gera
svo óákveðið sainkomulag, þar
sem hún er með því að fallast
á hlut, sem hún enn veit ekki
með vissu hvernig er.
En á hinn bóginn eðlilegt,
að sjómenn, sem leggja út á
hafið undir núverandi kring-
umstæðUm, vilji fá sömu kjör
og stéttarbræður þeirra meðal
annara þjóða.
Nokkurt umtal varð um það
í gær hvort hægt væri að fall-
ast á kaupuppbótina, vegna
þess að hún kynni að brjóta í
bág við vinnulaunaákvði geng-
islaganna frá i vor. En ef svo
reyndist vera, mup það hafa
komið til orða, undir þessum
alveg einstæðu kringumstæð-
um, að fá nauðsynlega breyt-
ingu á þeim lögum.
Gullfoss og Lagarfoss, er
hér voru, fóru i gærkvöldi.
Brúarfoss lagði af stað í gær-
kvöldi frá Höfn. Selfoss er
væntanlega farinn frá Leith.
En Dettifoss liggur enn i
Hulþ og var ekki nema sára-
litið komið af vörum í hann
er síðast fréttist, vegna þess
að ekki hafði fengist útflutn-
ingsleyfi fyrir vöruna. Hann
á aðallega að taka sykur,
hveiti og aðra nauðsynlega
matvöru,—Mbl. 10. sept.
Franskur prófessor, sem
fæst við að rannsaka matar-
æði þjóðanna, segir að í Sví-
þjóð sé tiltölulcga flestir
feitir menn, en fæstir í Búl-
gariu.
MAN X
EYE
WHISKY
Perfectly Matured, Age
Government Guaranteed
(9 Ýears Old)
12 oz. 25 oz. 40 oz.
$1.20 $2.55 $3.90
This advertisement is not published or displayed by the Liquor
Control Board or by the Government of Manitoba.
CANADIAN