Lögberg - 19.08.1943, Blaðsíða 8

8
LÖGBERG. FIMTUDAGINN 19. ÁGÚST, 1943
Úr borg og bygð
MATREIÐSLUBÓK
Kvenfélags Fyrsta lúterska
safnaðar í Winnipag. Pantanir
sendist til: Mrs. E. W. Perry,
723 Warsaw Ave.; Mrs; E. S.
Feldsted, 525 Dominion Street.
Verð $1.00. Burðargjald 5c.
4 4 4
Mr. Árni Johnson frá Gimli
kom til borgarinnar í byrjun
vikunnar.
♦ ♦
Á laugardaginn var lézt að
heimili Magnúsar sonar síns á
Gimli Mrs. Guðrún Magnússon,
ekkja Sveins Magnússonar, sem
lézt þar í bænum árið 1926;
hún var 79 ára að aldri, væn
kona og, vinsæl. Guðrún var
jarðsungin á mánudaginn. Við
útförina var tengdabróðir henn-
ar héðan úr borginni, Mr. Odd-
björn Magnússon.
♦ 4 4
ÁRÍÐANDI
Nefnd sú, sem kosin var til
þess að annast um hlýhug til
drengja Fyrsta Lúterska
safnaðar biður aðstendendur
þeirra að senda nefndinni utan-
áskrift þeirra tafarlaust, því
J ólabögglarnir verða sendir
héðan í Séptembermánuði til
þess að verða komnir í tíma.
Mfs. G. Eby,
144 Glenwood Crescent
Elmwood, Winnipe,
Telephone 501 348
Mrs. A. S. Bardal,
2-841 Sherbrooke St.
Winnipeg, Man.
Telephone 26 444
Verzlun
með
pósti
Meir en aldarfjórðungs
reynsla hefir sannfært
menn um, að póstpant-
ana verzlun gegnum
E A T ON ' S verðskrá
er fullkomnasta nýtízku
aðferðin. Kynslóð eftir
kynslóð hefir EATON'S
fullnægt kröfum fólks í
dreifbýlinu vestanlnds
með þessari verzlunarað-
ferð, veitt hefir þægindi
sem fólk að öðrum kosti
hefði farið á mis við.
Þetta hefir náð til af-
skekktra bændabýla,
námu héraða og sjúkra-
hússþjóna í óra fjarlægð.
E A T O N ' S verðskrá
heimsækir fólk reglu-
bundið og gerir því kleift
að velja úr vörum eins
og um búð í borginni
væri að ræða.
Verzlið um EATON'S
verðskrá
"Búðina milli spjaldanna".
<*T. EATON C?-™
WINNIPEG CANADA
EATONS
Messuboð
Fyrsia lúierska kirkja, Winnipeg
Séra Valdimar J. Eylands,
prestur
776 Victor St.—Phone 29 017
Guðsþjónusta á hverjum
sunnudegi.
Á íslenzku kl. 7. e. h.
Allir æfinlega velkomnir.
4 4 4
Skúli Sigurgeirsson guðfræð-
ingur flytur messur í Gimli
prestakalli næsta sunnudag sem
hér segir:
Árnes, kl. 2. e. h.
Gimli, kl. 7 e. h.
Báðar þessar guðsþjónustur
verða á íslenzku.
4 4 4
Messur í Vaínabygðum.
Sunnudaginn 22. ágúst.
Foam Lake kl. 2.30 e. h. ísl.
messa,
Leslie kl. 7.30 e. h. ensk messa.
B. T. Sigurdsson.
4 4 4
Preslakall Norður Nýja íslands
22. ágúst — Geysir, ferming
og altarisganga kl. 2. e. h.
29. ágúst. — Hnausa, ferming
og altarisganga kl. 2 e. h.
B. A. Bjarnason.
4 4 4
Guðsþjónusta í Concordia
kirkju sunnudaginn 22. þ. m. og
á Red Deer point þ. 29. kl. 11. f.
h. og kl. 3. e. h. í Winnipegosis
sama dag.
s. s. c.
4 4 4
Sunnudaginn 22. ágúst messar
séra H. Sigmar í Vídalíns kirkjtf
kl. 11 f. h., í Garðar kl. 2.30 e.
h. og í Mountain kl. 8 að
kveldi. Mountain messan á
ensku, hinar á íslenzku.
Allir velkomnir.
4 4 4
Sunnudaginn 22. ágúst. Engin
messa í kirkju Selkirk safnaðar
þann dag.
Sama dag, méssað á Betel,
kl. 9.30 árd.
Víðinessöfnuði, kl. 2. síðd.
S. Ólafsson.
y -------------------
Wartime Prices and
Trade Board
Nýju skömtunarseðlabækurnar.
Það verður bylrjað að út-
hluta nýju skömtunarbókunum
á miðvikudaginn 25. ágúst. Fyr-
irkomulag verður líkt og sein-
ast. í Winnipeg er búist v’ð að
starfinu verði lokið þann 27,
og að skrifstofutímar verði frá
klukkan níu að morgni til kl.
sjö að kvöldi. Lyfjabúðirnar hafa
boðist til að lána húspláss eins
og áður var gert, og starfsfcik
verður í flestum tilfellum hið
sama.
Út um land verða afgreiðslu-
stofurnar líklega í sömu bygg-
ingum og áður, en alstaðar verð-
ur fólki tilkynt um stað og
tíma í gegnum útvarp og upp-
festar auglýsingar.
Munið eftir að fylla út spjald-
ið sem er aftan til í bókunum
(það eru tvö bréfspjöld aftast
í bókunum, umsóknarspjaldið
er fremra spjaldið). Efst, á að
prenta eða skrifa með skýru
letri, stafi og númer bókarinnar.
Næst er ættarnafn, þar næst
Hittið næsta liðssöfnunarmann að máli
eiginnafn eða skírnarnafn. Þessu
fylgir utanáskrift, dagsetning, og
aldur, ef innan sextán ára.
Neðst á að undirrita með nafni.
Spjöld barna og unglinga innan
16 ára eiga að vera undirrituð
af foreldrum eða ábyrgðarmönn
um. Aðrir, sem sökum aldurs
eða lasleika eiga bágt með undir
skrift, geta fengið einhvern á
heimilinu til að skrifa fyrir sig.
Takið ekki spjaldið úr bókinni.
Þeir sem verða við afgreiðslu á
úthlutunarstofnunum gera þetta
fyrir mann og fá manni svo
aftur gömlu bókina með öllum
ónotuðum seðlum, ásamt nýju
bókinni, sem ekki gengur í gildi
fyr en annan september.
Reynið að koma fyrsta dag-
inn, 25. ágúst. Tímar frá níu til
sjö.
íslenzku fólki er tilkynnt að
Mrs. Wathne verði við úthlutun
á skömtunarbókum í Sargent
Pharmacy á horninu á Sargent
og Toronto St. alla þrjá dagana.
Spurningum á íslenzku svarað
á íslenzku af Mrs. Albert
Wathne, 700 Banning St. Wpg.
0r minnisspjöldum
Framh. frá bls. 4.
Hörgárdal Þorleifssonar frá Sig-
lunesi Þorsteinsson úr Fljótum.
Móðir mín Guðrún var Árna-
dóttir Árnasonar Magnússonar
frá Björgum, en móðir hennar
hét Ólöf Jónsdóttir. Hún and-
aðist frá þremur ungum börnum
og giftist þá Árni í annað sinn
Kristínu Jónsdóttur frá Bænda-
gerði.
Foreldrar mínir eignuðust 4
börn. Ólöf var elst af okkur
systkinum, en hún lést nær 8
ára gömul. Eg var næstur að
aldri, þá Guðrún, gift Vigfúsi
Jónssyni sem dáinn er hér í
bygð fyrir nokkrum árum, og
Pálína, gift Jóhanni Tómassyni.
Hún dó fyrir meir en tveimur
árum síðan.
Vorið 1869 fluttu faðir minn
og móðir búferlum frá Hömrum
og að Syðra-Hóli í Kræklinga-
hlíð. Eg var þá fjögurra ára
gamall. Eftir 5 ára búskap á
Hóli, tóku þau sig upp aftur og
fluttu fram að Féeggstöðum í
Barkárdal, sem er þverdalur
vestur úr Hörgárdal. Man eg
enn, er eg 9 ára gamall rak fjár-
eignina með föður mínum innan
úr Kræklingahlíð, vestur yfir
Hörgárfljótið á ferju og fram
sveitirnar, og eyddust í það 4
dagar. Við vorum mikið gang-
andi, en víða var skammt á
milli þveránna sem allar voru
öskrandi og ógnandi í vorleys-
ingum. Komumst þó fram að
Féeggstöðum og kom þá fljót-
lega vinnukona með dreng, sem
lítið var yngri en eg, en faðir
minn fór til baka að sækja móð-
ur, systur og búslóð.
Átta árin á Féeggstöðum tel
eg uppvaxtarár mín. 11 ára
gamall tók eg að mér ærnar eftir
fráfærur, og fylgdi eg þeim nótt
og dag frammi á Féeggstaðadal.
Tók eg stundum svo nærri mér,
að eg misti nær því matarlyst,
en eg vildi þetta, og skildi um
leið, að það var svo mikið til
bjargar heimilinu.
Ekki voru skólarnir á þessum
árum í sveitum, en faðir minn
og föðurbróðir Þorsteinn kendu
mér að skrifa og undirstöðu í
reikningi í meimahúsum. Ald-
rei hefi eg á skóla gengið,—
nema þá “Cow-college” sem eg
er búin að reyna við í full 50
ár, í þessu landi, en marka má
hæfileika mína á því, að það er
fyrst nú nýlega að eg hafi nokk-
urn vegin, staðist próf.
Mér mun ekki úr minni líða
vorið sem eg var 14 ára, en þá
urðum við ungmennin sem átt-
um að.fermast í þremur kirkju-
sóknum að ferðast að prestsset-
rinu Bægisá til yfirheyrslu.
Þangað áttum við að vera komin
svon aflíðandi kl. 9 á morgnana.
MINNIST BETEL
í ERFÐASKRÁM YÐAR
Hinn alkunni gáfu og lærdóms
prestur Arnljótu Olafsson spurði
okkur og fræddi, og var það
tvisvar og þrisvar í viku alt
vorið fram á Hvítasunnu. Við
gengum öll í kirkjuna eftir að
við vorum komin á staðinn, og
kom þá séra«Arnljótur og settist
framan við altarið og tók að
spyrja og fræða fram að mið-
degi. Þá fengum við ágæta mál-
tíð. Byrjaði svo aftur og lauk
við dagsverkið kl. 5 að kvölai.
Spurningarnar voru svo auð-
veldar og ljúfar framan at, og
alt af við þau börnin sem miður
voru gafin, en þegar kom fram
á vorið herti hann á, svo við
þurftum bæði að muna vel og
skilja til að geta svarað. Hann
fræddi okkur um svo mjög
margt sem ekki kom biblíuleg-
um málum við. Mörgum trúar-
brögðum og trúarflokkum sagði
hann okkur frá og skýrði það
vel og vandlega, en lagði á-
herslu á það, að þó við kynnt-
umst fólki á liífsleiðinni sem
hefðu aðrar skoðanir á trúnni en
við, sem teldum okkur lútersk,
gæti það verið alveg eins trúað
og góðir menn og góðar konur
eins og við. Sá yfirheyslutími
var yndislega skemtilegur.
Aldren gleymi eg snjóa og
frostavetrinum 1881. Þá voru
stöðugar hríðar og frostharka,
frá því fyrir jól og langt fram
á vor, oft með óskapa veðurofsa.
Fönnin barðist saman svo, að
það mátti ferðast með hesta
fram og aftur ofan á breðanum,
sá varla á bæina svo víða.
Heyrði sagt að það hefðu verið
15 þrep ofan í bæjardyrnar í
Hvammi í Möðruvallarsókn.
Ekki mistu foreldrar mínir neitt
af þeim fáu skepnum sem við
höfðum, en nærri lá, þar sem
veturinn hélt veldi sínu í af-
dalnum fram eftir vorinu, en
þá brugðu foreldrar mínir búi.
Faðir minn fór til séra Arnljóts
á Bægisá sem fjármaður, því
hann þótti það með afhrigðum.
Móðir mín fór með báðar systur
mínar að nokkru leyti sem ráðs-
kona að Lönguhlíð til Stefáns,
frænda, Thorarensen, en mér var
slept lausum. Þá var eg 17 ára
að aldri og fékk eg bráðlega
vinnu. Það átti vel við mig
heyskapur og yfir höfuð öll land
vinna. Eg hélt áfram að vinna
fyrir kaupi á sumrin, þó lágt
væri, en vann fyrir fæðinu mínu
á vetrum, ýmist með því að
segja til börnum, en stundum
var eg við fjármensku (beitar-
húsa göngu).
Árið 1887 tók eg hæga og við-
feldna bújörð og fór að búa með
foreldrum mínum og yngri
systur Pálínu, hin systirin Guð-
rún var þá vistráðin. Okkur
búnaðist fram yfir vonir, því eg
hafði keypa nokkurar kindur og
hafði þær á fóðrum og á fyrsta
ári höfðum við 3 hross, tvær kýr
og fáeinar kindur.
1888 seldu hjónin á Þúfnavöll-
um, Tómas Jóhannsson og Guð-
rún Árnadóttir bústað sinn og
fluttu til Ameríku með skyldu-
lið sitt og fór Pálína systir með
þeim, en elsta dóttir þeirra Kat-
rín, sem verið hafði heitkona
mín í tvö ár varð eftir hjá okk-
ur og giftumst við vorinu eftir 8
júní. Tel eg það upphaf gæfu
minnar, því hún varð mér hin
ágætasta kona. Við bjuggum 4
ár á íslandi, og síðasta árið á
Bægisá, því séra Arnljótur flutti
að Sauðarnesi á Langanesi vorið
1890. Árinu eftir, 1891 seldum
við eignir okkar og fluttum til
Ameríku með foreldrum mínum
Guðrún systir og manni hennar
Vigfúsi Jónssyni, ungri dóttur
okkar Guðrúnu og nokkuru vina
fólki. Við urðum rúm 160 í
hópnum og B. L Baldwinsson
leiðsögumaðurinn. 16. júní
kvöddum við hinn friðsæla og
blómlega Eyjafjörð og Island,
komum til W-innipeg, héldum
þðaan suður til Bandafylkjanna
og hér inn í Gardarbygð, því hér
var venslafólk mitt heimilisfast
og búsett. Þá var 21. júlí og
kallaði eg ferðina 5 vikna flæk-
ing. Lönd öll voru þá upptekin
hér og nær því eins dýr og þau
eru nú og var nú fátt til ráða,
því að taka daglaunavinnu átti
ekki við mig. Lögðum við nú
saman ráð okkar Jóhann Tóm-
asson sem varð mágur minn,
(giftist Pálínu systir) keyptum
land og lönd, uxa, hesta og ak-
uryrkju áhöld, en margt af
þessu var fremur hrörlegt fyrstu
árin. Lítil var niðurborgun og
urðum við brátt efnaðir af —
skuldum. Smámsaman fór þó
að rætast fram úr og fór okkur
að líða bærilega, en það þjáði
mig mjög óyndið hér fyrstu 10-
20 árin.
Við hjónin eignuðumst 9 börn
og eru þau öll á lífi við bæri-
lega líðan, þegar eg er nú að
skrifa upp sumt úr mmum
minnisspjöldum. Öll eru þau
fædd hér í bygð nema elsta
barnið Guðrún, sem fæddist á
Islandi 29. nóv., 1889, og er gift
Sigurði A. Arason á Mauntain.
Theaódór, fæddur 24. des. 1891,
ógiftur, stundar kartöfluverzlun
í Edinburg, N. D., Ólöf, fædd 14.
náv. 1894, gift W. K. Halldorsson
á Mountain; Friðjón, fæddur 22.
júní 1897, kennari við búnaðar-
skólann í Park River, N. D., gift-
ur Laufeyju Friðriksdóttur,
Halldorsson; Thorleifur, fæddur
8. ágúst 1899, ógiftur, heima;
Elín fædd 6. ágúst 1902, ógift, og
ráðskona heima; Thomas fæddur
6. sept. 1905, prófessor við rik-
isháskólann í Grand Forks, gift-
ur Margréti Jónsdóttur Hjörtson
Svava fædd 13. jan. 1908, gift
Daniel Flanagan hér í bygð;
Lára, fædd 29. sept. 1913, ógift,
heima, en kenslukona á ýmsum
stöðum.
Nú liðu árin. Börnin okkar
fóru að vaxa upp og verða vinnu
fær að nokkru. Bújörðin sem
við áttum þá aðallega fyrir
griparækt, en kornakur mjög
nærskorinn. Fórum við nú að
kaupa meira af plægðu landi,
því áríðandi var að nóg væri
vinna fyrir drengina okkar og
að fjölskyldan gæti haldið sam-
an. Heimilislífið var hið ágæt-
asta, börnin okkar svo góð, gest-
kvæmt mjög og svipur gleðinn-
ar yfir öllu.
Nokkurru eftir fimmtugs ald-
ur fór að bera á heilsuleysi Kat-
rínar konu minnar, og ágerðist
það svo, að hún andaðist 3. maí
1926, þá 59 ára að aldri. Sem
nærri má geta valda þannig um-
skifti svo mörgu sem ekki er
hægt að lýsa. Hinn veðurbarði
örn sat eftir á bæjardyra-burst-
inni og varð nú með börnum
sínum að ráða fram úr öllu með
svo líkustum aðfeerðum sem
verið hafði, en menn tóku ekki
eftir því út í frá, að hann var
vængbrotinn.
1 “Hollur var eg Hrosshárs-
grama,” hefir Grímur Thomsen
eftir Starkaði. Hollur hefi eg
viljað vera sveitinni minni hér-
na, þar sem við fyrst festum
bú, eftir að við komum að heim-
an og ekki haft löngun til að
skifta um bústaði. Hitt fer að
líkum, að allir geta ekki verið
sammála á ýmsum málefnum,
og fer vel á því, annars væri
afturför í bygðinni og má hún
ekki við því. Það er marg end-
urtekin sú reynsla, að þar sem
allir eru sammála, dvínar allur
áhugi og eyðist í einhvern
móðu. Feigðin er þar í fyrir-
sátri eins og nú er í surnum
okkar aðal málum.
Gardar, N. Dak., skrifað í júlí
1943.
G. Thorleifsson
^SEEjmME^
áp’HARyEST'jg
* Dinrtor, Africnltural Dopariwunt
North-WMt Line Elevator* Awocútioe
AUTUMN-SOWN GRASSES
AND LEGUMES
There are, no doubt, large
areas in the prairie provinces
which will be devoted to straight
grain farming for many years to
come. In most districts, how-
ever, a reasonable acreage of
grass, or grass and alfalfa mixed
is good for the farmer and good
for the farm.
A great many farmers have
been discouraged because at-
tempts to “get a catch” of grass
have faailed. Failure is com-
monly due to (a) sowing too
deeply, (b) no protection from
soil drifting and (c) sowing at
the wrong timee. In some years
and some districts, the use of
nurse crops has also caused dis-
appointment.
Since thee autumn is, alas,
not very far away, and since
autumn-sowing of grasses is
becoming more and more popu-
lar, we think it wise to draw
attention to some experimental
work done at Saskatoon and
published in “Scientific Agricul-
ture” (Vol. 23, No. 7). The fol-
lowing statements are derived
from this publication and the
authors are Dr. W. J. White and
Mr. W. H. Horner.
1. Sweet Clover should not
be söwn in autumn.
2. Crested wheat grass, brome
grass, slender wheat grass and
alfalfa may be sown in autumn
if:
(a) Sowing is early enough to
establish good-sized seed-
lings (late August to early
September), or
(b) Just before freeze-up so
'that seeds don’t germinate
until spring.
3. Bptter results are obtained
by sowing in stubble or weeds
than on bare summerfallow.
Since conditions vary from
place to place, it is wise to con-
sult the nearest experimental
farm ar the local agricultural
representative.
Til Sölu
Bújörð með byggingum, á
bökkum Íslendingafljóts. —
Tvær mílur frá Riverton.
Frekari upplýsingar veitir
undirritaður.
Jóhannes Helgason
Box 83
Riverion, Man.
CHINESE WAR RELIEF
FUND
The national objective for this Fund is
$1,000,000.00. Manitoba’s share is $60,000.00.
Will YOU DO YOUR SHARE?
This is the first call we have had for our
gallant Chinese ally, who has been fighting our
wars for 12 years.
NEVER A MORE DESERVING APPEAL
This space contributed by THE DREWRYS LIMITED
MD 103.