Lögberg - 09.09.1943, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 9. SEPTEMBER 1943.
5
Móðirin brosti dálítið rauna
lega. “Þér þektuð hana svo vel,
og eg hefi þegar sagt yður svo
mikið, að það er líklega best að
eg haldi áfram. Já, eg sagði
vonbrigði. Hún átti vonir, sem
urðu að engu, þegar heilsan bil-
aði. Eg veit ekki, hvort þér
hafið vitað það, að Emma var
sérstaklega listhneigð. — Hún
hafði bæði næmt söngeyra og
iistamannsauga. Þér sjáið þarna
málverkið á veggnum, það mál-
aði hún, þegar hún var við
teikninám, veturinn eftir að hún
var fermd. Eg man ve) þá
stund, er hún fór að heiman
um haustið. Þá var hún svo
glöð og kát og horfði björtum
augum fram í tímann. Þegar
hún kvaddi mig sagði hún:
“Mamma, nú er eg að fá ósk
mína uppfylta,. eg skal revna
að vera þér til sóma, kæra
mamrna mín.”
Veturinn eftir ætlaði hún aft-
ur. en þá veiktist hún:
Það er löng þögn. Konurr.ar
horfðu báðar út um gluggann á
sólina, sem er að hníga til viðar,
en varpar um leið unaðs fögrum
roða á himininn. Hún er að
hverfa sjónum, eftir að hafa
sent vermandi geisla vfir lög og
láð. Það er að kvelda eftir
stuttan en fagran dag.
Móðirin stendur upp og geng-
ur hægt og tígulega yfir til ungu
stúlkunnar.
“Guð gefi yður góða nótt, og
hjartans þakkir fyrir að þér
komuð í dag og færðuð mér
þessar gleðifregnir af Emmu”.
Unga stúlkan gengur til hvílu.
Sólin er horfin, dag'urinn liðinn.
En á morgun bíður hennar ann-
ar dagur til starfs.
Lilja.
Lesbók.
Sumarför
Efiir séra Sigurð Ólafsson.
Frh.
Nefndin sem hafði með hönd-
um hátíðarundirbúninginn fyiir
hönd safnaðarins, hafði sent út
boðsbréf til allra meðlima safn-
aðarins, er burt höfðu fluzt —
en bjuggu í nálægum héruðum
•— einnig til allra er um eitt
sinn höfðu búið í umhverfinu,
þótt nú væru burtu fluttir. Sizt
var því að undra þótt mikill
mannfjöldi væri þar saman kom
inn, er við, kl. hálf ellefu kom-
um að kirkjunni, streymdi fólk
fþangað, næsta hálf tímann, þar
til guðsþjónusta hófst.
Kirkjuna sá eg nú í fyrsta
sinn. Á minni starfstíð voru
guðsþjónustur haldnar í skóla-
húsinu, en fermingarguðsþjón-
ustur í samkomuhúsi bygðar-
innar. Kirkjan var enn óbygð
er eg kvaddi söfnuðinn í febrú-
arlok 1921. Nægilegt fé var þá
fyrir hendi, til þess að byggja
hana, var hún bygð þá um
vorið'. Hinn fagri blettur þar
sem kirkjan stendur á, var gef-
inn af Salomons hjónunum,
hafði verið hreinsaður, er eg
fór. Mynd átti eg af kirkjunni,
er dóttir okkar hafði tekið, er
hún var á ferð þar vestra, fyrir
nokkrum árum. Einnig vissi eg
að listakonan, Ásta Normann,
málari, hafði ásamt Magnúsi
listamanni bróður sínum, málað
kirkjuna, var það nægileg sönn-
un þess, að vel og smekklega
var frá því verki gengið. Nú
horfði eg þá loksins á kirkjuna
— er eg svo lengi hafði þráð
að sjá. Eg sá í anda sögu hins
liðna tíma, — þolinmæði og
dug frumherja, er að vóí-ki höfðu
verið, — og allra þeirra er hlut
áttu að máli. Mig minnir að í
söfnuðinum væri 14—16 fjöl-
skyldur, þótt einnig léðu ýmsir
þeirra er utansafnaðar voru,
lið, í ýmsri merkingu, og al-
mennt mjög góða fjárhagslega
hjálp við kirkjubygginguna. Þó
mátti bygging jafn prýðilegs
húss, og kirkjan er, teljast þrek
virki, af jafn fámennum hópi
fólks — í afskektri sveit. — og
Pt. Roberts-bygðin mátti þá telj-
ast að vera.
Góður og gegn Reykvíkingur,
Guðbrandur trésmíðameistari
Guðbrandsson, smíðaði kukjuna
Hann býr nú í Blaine, Wash.
Einn sá fyrsti maður er eg
átti tal við, eftir að við kom-
um til kirkjunnar, var séra Kol-
beinn Sigmundsson, prestur í
St. James Lútersku kirkjunni,
í Seattle borg, er var nú stadd-
ur hér ásamt frú sinni og sum-
um barna þeirra.
Sigmundssons hjónin eru með
al stofnenda Þrenningarsafnað-
ar, og inntu þar af hendi mikils-
vert leiðtogastarf í sunnudaga-
skóla, og ýmsa aðra þjónustu í
þarfir safnaðarins. Brátt kynti
séra Kolbeinn mig prestinum er
nú þjónar söfnuðinum á Pt.
Roberts, er hann frá Vancouver,
heitir hann J. S. Neff, eínilegur
dugnaðarmaður, ríkur af áhuga
og starfsþrótti, mannvænlegur
maður.
Er inn í kirkjuna kom, var
hún þéttskipuð af fólki, og
mikill hátíðablær yfir öllu. Það
sem að einna fyrst hreyf huga,
er inn í kirkjuna kom, var það,
af hve mikilli listræni kirkjan
var skreytt. Á orgelinu stóð stór
blómsturpottur dökkur að lit. I
honum voru rauðar rósir, senni-
lega um hundrað að tólu, —
undursamlega fagrar. Við aðra
hlið prédikunarstólsins var ann-
ar blómsturpottur, hvítur að
lit, í honum voru hin fögru
bláu delphinum-blóm. Fyrir
miðju altarinu, við gráturnar,
hafði verið raðað madonna-lilj-
um, á mismunandi hæð, hneigðu
þær efstu blómkrónurnar fyrir
ofan grátur-nar. Til vinstri
handar við Kristmyndina í alt-
arinu stóð lítill hvítur blómst-
urvasi, í honum voru einnig
madonna liljur. Blóma ilmurinn
frá þessari blómamergð, fvlti
alla kirkjuna.
Við hjónin spurðumst síðar
fyrir um það, hvep það væri sem
hefði • raðað blómunum svo
fagurlega, en það var Mrs.
Rúna Thordarson, kona Ben
Thordarson, kaupmanns, en dótt
ir Helga Thorsteinssonar bónda
á PR Robert, en svsiir frú
Gróu Simundsson og þeirra
systkina. Blómin höfðu öll verið
tekin úr hinum fagra blómgarði
Thordarsons hjónanna.
Fjölmennur íslenzkur . söng-
flokkur, undir stjórn Mr. Hálf-
dáns Thorlákssonar. Alt Van-
couver-fólk annaðist um söng-
inn, er fór prýðilega fram. Með-
al annara söngva var sunginn
íslenzki sálmurinn: “í fornöld á
jörðu var frækorni sáð,” hljóm-
aði hann einkar fagurlega mér í
eyrum. — Því hugur minn var
mjög bundinn við hið liðna og
elzta fólkið er var upphafsfóik,
að verki því er vel hafði blomg-
ast og blessast gegn' um árin
mörgu, er hjá voru liðin. Til-
tölulega fátt var nú af elzta
hópi eftirskilið, sumt burtu
ílutt — allmargir höfðu hlotið
hvíld í hinum fagra grafreit
bygðarinnar — nokkrir enn á
lífi og viðstaddir þessa hátíð-
guðsþjónustu; — annars er alt
safnaðarstarf nú í höndum yngra
miðaldra fólks. En: —
“Endurminningin merlar æ,
í mánasilfri það sem var.”
Messugjörð hófst á tiisettum
tíma, eða þar um bil, Mr. Neff
var fyrir altari og stiórnaði
guðsþjónustunni, og prédikaði;
umtalsefni hans var um trúboð,
útbreiðslustarf guðsríkis, mælt-
ist honum sköruglega. Séra Kol-
beinn flutti einnig ávarp á
ensku, alvöruþrungin uppörfun-
arorð, ásamt árnaðaróskum frá
kirkjufélagi því er hann þjónar
og stendur í, — The Pacific
Synod. — Sá er línur þessar
ritar flutti ávarpsorð á íslenzku,
og kveðjur fyrir hönd hins Ev.
Lúterska kirkjufélags, frá stjórn
þess, frá fyrverandi og núver-
andi forseta þess, einnig túlkaði
hann kveðjuorð frá séra Gutt-
ormi Guttormssyni, er fyrstur
af prestum kirkjufélagsins
starfaði að undirbúningi til safn
aðarmyndunar, á Norður nluta
Kyrrahafsstrandarinnar, 1911—
1912 — og frá séra Valdimar J.
Eylands er þjónaði Blaine presta
kalli um all mörg ár, og var
síðasti fastaprestur þar, á undan
séra G. P. Johnson, er nú þjón-
ar Blaine söfnuði.
Að guðsþjónustu lokinni var
fólki boðið til miðdegisverðar
við South-Beach. Er þaðan fag-
urt útsýni út á sundin og eyj-
arnar, er við sjónum manns
blasa. — Veðrið var hið ókjós-
anlegasta — einkar hlýtt — bjart
í lofti — og ljúf útræna, er á
daginn leið. Var ósegjanlega
gaman að sjá fólk njóta sin;
höfðu margir komið langar leið-
ir að, sumir mörg hundruð míl-
ur, — til þess að sjá sveit sína
og kirkju á ný, endurnýja vin-
áttu og kynningu — og. lifa á
ný í endurminningu liðinna
tíma.
Fermingarhópar fyrri og síð-
ari ára — sumt, nú miðaldra
fólk, áttu þar ljúfa samfundi á
ný. Það var glatt og frjálst vfir
samræðunum.
Fjölmenni mikið, að sögn yfir
400 manns naut þar miðdegis-
verðar.
Mikill hátíðamatur var þar
Síminn er óaðskiljanlegur hluti hinnar
canadisku stríðssóknar, bæði hima og
á vígvellinum. Siyðjið hann með því
að framfylgja þessum reglum:
1. Fyrirbyggið skemdir og úii-
lokið dýrar aðgerðir.
2. Sparið benzín og iogleður með
því að láia hann selja afurðir,
verzla, skipuleggja, heim-
sækj a.
3. Nolið firðsíma þegar minzt
er um að vera.
4. Talið skýri og svarið greini-
lega, er síminn hringir.
5. Sýnið þolinmæði ef samband
dregst — stríðsviðskiptin
koma fyrst.
framreiddur, að minsta kosti
fanst okkur hjónunum það, sem
komum þangað, beint af lest-
inni frá Manitoba. Aðal réttur-
inn var bakaður lax. Grunar
mig að karlmennirnir hafi átt
þar sinn hlut að máli, án efa
var fiskurinn af þeim veicMur,
einnig var hann af þeim mat-
reiddur á einhvern dularfullan
hátt, — í grjótgryfju, í fjörunni;
— einhvers konar nýmóðins
“moðsuða”, er eg þori ekki að
leggja út í að lýsa — hefi enda
altaí verið duglegri að borða
mat, heldur en að tilreiða hann.
Eitt er víst, að undursamlega
var fiskurinn góður, og máltíð-
in öll. —
Karlmennirnir létu heldur
ekki sitja við það eitt að mat-
búa þennan ljúffenga lax, held-
ur hjálpuðu þeir konunum enn
frekar — með því að skamta á
stóra pappírsdiska, en konurnar
bættu þar á ýmsu góðgæti, eins
og þeim er jafnan lagið.
Fór svo hver með sinn disk
— eins hlaðinn af góðgæti eins
og framast mátti verða — og
settist, hvert heldur á grasi
gróna völlu við sjóinn, eða á
“logga” niðri í fjörunni — og
endurnærðust “við náttúru
börn”. Öllum viðstöddum var
boðið að njóta þarna kvöld-
verðar kl. 6 að aftni, áður en
kvöldguðsþj ónustan byrjaði.
Kvöldguðsþjónustan hófst kl.
8 að fjölmenni viðstöddu. Séra
J. S. Neff stjórnaði guðsþjón-
ustunni og var fyrir altari.
1 messunni skýrði séra Kol-
beinn dóttur-barn Mr. og Mrs.
Ben Thordarson, komu foreldr-
ar þess úr fjarlægð, til þess að
iáta skíra barnið, 1 heimasöín-
uði móðurinnar. Sjaldan heíir
mér virst barns skírn máttugri
að áhrifavaldi, en að þessu sinni.
Norskur lúterskur prestur frá
Bellingham, séra Earl Soyland,
flutti árnaðaróskir frá sötnuði
sínum. Áhrifamikinn einsöng,
sungu þar tveir menn, þeir
Júiíus, sonur Jónasar Samúeis-
sonar fyr bónda á Pt. Robert,
og. meðlimir og stofnendur Pt.
Roberts safnaðar, nú búsettur í
Bellingham, og Mr. Irving frá
New Westminster, báðir sungu
þeir af mætti og snild. Sá er
þetta ritar flutti á ný árnaðar-
óskir kirkjufélags vors, forseta
þess og stjórnarnefndar, og
kveðjur presta er þjónað höfðu.
Flutti hann því næst prédikun
og lagði til grundvallar orðin:
“Segið ísraelsmönnum að það
haldi áfram.” — Rakin var að
nokkru leyti saga bygðarinnar
og saga safnaðarins. Vikið var
að hugsjónafestu frumherja og
trúmennsku og framtaki hinna
yngri. Samhliða broti af sögu
hins liðna voru flutt uppörfunar
orð fyrir komandi tíma. Með
sömu festu og dugnaði mun þessi
fámenni hópur sækja fram.
Kirkja Þrenningarsafnaðar á Pt.
Roberts, sem er hin eina kirkja
umhverfisins, verður í framtíð,
sem á liðnum tíma miðstöð
bygðinni til blessunar — sem
mun blómgast og blessast —
um komandi ár. —
Ofursti einn var meö hersveit sinni
hjá bóndabæ nokkrum og var honum
bo8i8 að boröa meö bónda og fjöl-
skyldu bans. HermaSurinn var mat-
lystugur eftir langa göngu, svo aS
hann át tvo kjúklinga.
Þegar málítóinni var lokið, gekk
ofurstinn út og sá þá reigingslegan
hana á hlaöinu.
“Sá er montinn þessi,” sagði
ofurstinn.
“ÞaS er engin furöa,” svaraöi
bóndinn, “því aö hann á tvo syni í
hernum.”
•
'Hefir sveit yöar ekki veriö kent
aö heilsa foringjum ykkar?” spuröi
majór nokkur óbreyttan liösmann,
sem haföi ekki heilsað honum, er þeir
liittust.
“Jú, herra majór.”
“Hversvegna heilsuöuö þér mér
þá ekki ?”
“Eg vildi nefnilega ekki vekja ó-
þarfa athygli, af því aö eg fór út
fyrir herbúöirnar án sérstaks leyfis.”
Sr. Friðrik Friðriksson
75 ára.
Hinn 25. f. m. var afmælis
hans minnzt með hátíðasam-
komu í húsi K.F.U.M. Dr theol.
Bjarni Jónsson, vígslubiskup,
flutti þar aðalræðuna, en auk
hans töluðu Magnús Runólfsson
cand. theol., framkvæmdarstióri
K.F.U.M., Knútur Ziemsen fyrv.
borgarstjóri og frú Áslaug Á-
gústsdóttir, formaður K.F.U.M.
Séra Árni Sigurðsson og biskup,
sem þangað voru boðnir ásamt
kennurum guðfræðideildar há-
skólans og þjónandi prestum í
bænum, töluðu þar einnig nokk-
ur orð, ennfremur flutti Valdi-
mar Björnsson, liðsforingi frá
Vesturheimi kveðju að vestan,
þar sem séra Friðrik starfaði
um hríð, svo og séra Garðar
Svavarsson, en honum höfðu
þennan dag af formanni K.F.U.
M. verið færðar kr. 5.000.00 að
gjöf til Laugarnessafnaðar til
K.F.U.M.-starfsemi innan safn-
aðarins.
Samkoman fór hátíðlega fram
að viðstöddu fjölmenni.
Séra Friðrik Friðriksson er
án efa einhver ástsælasti Is-
lendingur, sem nú er á lífi. Vin-
sældir sínar hefur hann öðlazt í
óvenjufögru æfistarfi sínu. —
Hann helgaði ungur líf sitt
starfinu fyrir æskulýðinn, fyrst
í Danmörku, en síðan hér á ís-
landi. Hann var forvígismaður
og brautryðjandi K.F.U.M.-íé-
lagsskaparins hér á landi. I því
starfi var hann með lifi og sál.
Hvergi unir hann sér betur en í
drengjahópi. Ekkert verk er hon
um kærara og ljúfara en að
leiða og laða unga menn til Jesú
Krists. Til þess átti hann líka
undraverða hæfileika og þann
kærleika og skilning á sálarlífi
ungra manna, sem vekur traust
og tiltrú. Vafalaust er séra Frið-
rik einn allra áhrifamest’ og
bezti æskulýðsleiðtogi, sem þjóð
vor hefur átt. Það er því ekki
að undra þótt hinn mikli fjöldi
vina hans sakni þess, að hann er
ekki heima um þessar mundir.
Kveðju- og árnaðaróskir berast
til hans yfir hafið til Danmerk-
ur, þar sem hann hefur dvaiið
hin síðustu ár og lokið við að
rita æfisögu sína. Þar á hann
einnig vinsældum miklum og
virðingu að fagna. Megi Guð
blessa séra Friðrik og árangur-
inn af öllu starfi hans fyrir
kristni og kirkju lands vors.
Kirkjublaðið, 5. júní.
Eyes
By Helen Swinburne
Eyes, qjany-hued,
Indigo, pale amethyst and go<ld,
Lilac and ivory,
Smile from the flower-fold
Of waving meadow-land,
And hill and wood.
Through Nature’s lovely hand
These eyes
Reveal the earth’s fair soul
In search of Paradise.
Eyes, lit with silver mirth,
Stud the dark shield of heaven
That guards the slumbering earth;
Or, wide with wonder,
Dimlly haunt a cloud wisp
Torn asunder;
Or, glimmering pale and worn,
Dream of nights departed
Of nights unborn.
Eyes,
Cradled in the vastness of the skies,
Commune wlth Earth,
Revealing unto her
The soul of Paradise.
ts
SUMMER CLASSES
THE DEMAND FOR OFFICE HELP FOR MILITAR\
AND INDUSTRIAL OFFICES IS SO PRESSING THAT
WE HAVE INTRODUCED SPECIAL SUMMER
WAR EMERGENCY COURSES
You máy study individual subjects or groups of
subjects from the following; Shorthand, Typewriting,
Bookkeeping, Comptometer, Correspondence, Spelling,
Arithmetic, Penmanship, Dictaphone, Elliott Fisher or
Telephone Switchboard.
IT IS PLEASANT STUDYING IN OUR
AIR-COOLED, AIR-CONDITIONED
CLASSROOMS
The “SUCCESS” is the only air-conditioned, air-
cooled private Commercial College in Winnipeg.
Educational Admittance Standard
To our day classes we admit only students of Grade
XI, Grade XII, and University standing, a policy to
which we strictly adhere. For evening classes we have
no educational admittance standard.
You may enroll at any time in Day or Evening
Classes, which will continue throughout the
summer without interruption.
TELEPHONE 25 843
CALL OR WRITE FOR OUR FREE
40-PAGE PROSPECTUS.
S U C C E S S
BUSINESS COLLEGE
Portage Ave. at Edmonton St.
WINNIPEG.