Lögberg - 04.04.1946, Qupperneq 5

1
LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 4. APRÍL, 1946
5
AliUGAM/iL
UVENNA
Ritstjóri: INGIBJÖRG JÓNSSON
Skólaprófin
Nú eru unglingarnir að búa
sig undir vorprófin. Mikið taka
þeir flestir út, undir þeim kring-
umstæðum, og þá ekki síður for-
eldrarnir og kennararnir. Það
er furðulegt hve hægt er stund-
um að gera skólalærdóminn frá-
hrindandi. Að komast 1 gegn
um prófin verður aðal markmið
námsins, umhugsunin um þau,
hvílir eins og martröð á öllum
hlutaðeigendum. Nemendurnir
eru óttafullir og kvíðandi; e.t.v.
hafa þeir slegið slöku við námið
fyrr á árinu og nú keppast þeir
við að bæta úr því á stuttum
tíma, því hörmulegt yrði það, ef
þeir næðu ekki prófi. Foreldr-
arnir bíða áhyggjufullir eftir
því að vita hvernig barni þeirra
reiðir af; þau hafa fórnað miklu
til að kosta það til náms. Kenn-
ararnir, þreyttir og úttaugaðir,
fara aftur og aftur yfir náms-
greinarnar og reyna að berja
þær með góðu eða illu inn í
höfuð nemendanna. Þeir vita að
ef margir af nemendum .þeirra
falla í gegn á prófunum, þá verð-
ur þeim kent um það — og sagt
að þeir séu lélegir kennarar. Um
námsgleði er ekki að tala, þegar
svona stendur á, hún er fokin út
í veður og vind. Nemendur og
kennarar reyna að geta sér til
hvernig prófverkefnin verði og
svo er lesið og lagt á minnið, og
lesið og lagt á minnið.
Og loks kemur að prófdögun-
um, og þegar þeir eru á enda,
bíða allir úrslitanna, með önd-
ina í hálsinum. Eftir nokkrar
vikur koma bréf til nemendanna
sem tilkynna þeim hvernig þeir
hafa staðið sig. Ef þeir hafa náð
prófi, er eins og þungu fargi sé
létt af þeim og foreldrum þeirra.
Nú varpa unglingarnir af sér
öllum áhyggjum, nú þurfa þeir
ekki að hugsa um að læra leng-
ur — þeir eru búnir að “ljúka”
náný.
Ekki eru allir svona lánsamir;
margir hafa fallið alveg í gegn;
þar eru vonbrigði og grátur og
fjölskyldan heldur ráðstefnu um
málið. Aðrir falla í gegn í einni
eða tveim námsgreinum—latínu,
stærðfræði, sögu eða bókment-
um, o. s. frv.; nú er nemendanum
fenginn sérstakur kennari til að
reyna að kenna honum þessar
námsgreinar eða hann er send-
ur í skóla í sumar fríinu. Og
nú tekur hann aftur til að leggja
á minnið, lesa og leggja á minn-
ið. Loks þegar hann “kemst í
gegn” er hann búinn að fá óbeit
á náminu og áhugi hans er með
öllu horfinn.
Það er eitthvað meir en lítið
rangt við þetta fyrirkomulag.
Ekki svo að skilja að nemendur
eigi ekki að leggja hart að sér
við lærdóminn; en honum verð-
ur að fylgja námsgleði. Það er
svo margt sem er verulega gam-
an að læra eða þekkja, ekki
vegna þess að það sé nauðsynlegt
iil þess að ná prófi, heldur vegna
þess að það eykur skilning á
rrtönnum og málefnum og kenn-
ir nemendunum að meta gildi
Þess, sem er fagurt og gott.
Hversu mörg próf, sem nem-
^ridinn tekur, getur hann aldrei
iokið námi,” og skólafyrirkomu-
iuginu er í einhverju ábótavant
Það rænir unglinginn náms-
iönguninni, þannig að hann kast-
ar feginn bókunum frá sér, þeg-
ar skólagöngunni er lokið, reyn-
ir að gleyma öllu því, sem hann
eíir lært og vill helst ekki líta
1 J’ámsbók framar.. Viðleitni til
a rnentast ætti að vara alla ævi
og er ekki bundin við skólagöngu,
og hin sanna mentun verður
aldrei mæld með mælikvarða
eða prófi.
Óþekk börn
“Mér er ómögulegt að koma
Tomma til að sofa á daginn,”
sagði frú Hildur og stundi mæði-
lega. “Hann er tæpra þriggja ára
gamall og ætti að sofa meir en
hann gerir. Hvað á eg að taka
til bragðs?”
Tommi hlustaði, á þetta tal og
lagði það á minnið. Sennilega
hefir hann hugsað með sjálfum
sér, “Hún getur ekki látið mig
sofa, eg skal muna það.” Og
næsta skifti neitar hann að sofna,
með enn meiri stífni en áður,
því nú veit hann að móðir hans
getur ekki látið hann gera það.
Frú Hildur hefði ekki átt að
kannast við, að hún gæti ekki
látið Tomma hlýða sér, og því
sízt í áheyrn hans. í stað þess
hefði hún átt að segja hanum
að ef hann ekki reyndi að%ofna,
fengi hann ekki að leika við hin
börnin á eftir. Ef að Tommi
neitar að hlýða, verður hún að
vera viss með að framfylgja
þessari viðvörun, og Tommi má
ekki fá að fara út og leika sér.
Það er áríðandi, þegar verið er
að aga börn, að þau skilji að ó-
hrýðni þeirra hafi óhjákvæmileg-
ar afleiðingar í för með sér.
“Hún María mín er svo óþekk,”
sagði frú Anna gremjulega. “Eg
held helst að hún reyni, af á-
settu ráði, að gera mér gramt í
geði.”
Frú Anna hefir vafalaust rétt
fyrir sér. Það er aldrei tekið
eftir Maríu litlu þegar hún er
þæg, en hún þráir það, að sér sé
gaumur gefinn; hún óþekktast
því til þess að ná athygli móður
sinnar og annara. Önnur ástæða
fyrir þessari hegðun hennar er
sú að móðir hennar býst við
óþekkt af henni, og það er eðli
barna að reyna að haga sér í
samræmi við það álit, sem haft
er á þeim.
“Beta klæðir sig sjálf, ef eg
gef henni fimm cents,” sagði
önnur móðir. “Hún er búin að
safna í tvo litla banka, bara fyrir
það að klæða sjálfa sig.”
Það er ekki rtt af móður Betu
að borga henni fyrir að gera
venjuleg skyldustörf og hjálpa
sjálfri sér. Hún venst á það að
hlýða ekki, nema henni sé mútað;
slíkt er'henni ekki holt.
Jón litli veiddi alla gullnu
smáfiskana upp úr skálinni, dag-
inn sem mamma hans hafði te-
boð. Konurnar hlóu og sögðu,
“Er hann ekki sætur!” Mamma
hans hló líka, en daginn áður
hafði hún flengt hann fyrir þetta
sama tiltæki.
Er nokkur furða þótt Jón viti
ekki, hvað hann má gera, eða
hvað hann má ekki gera> þegar
hlegið er að því í dag, sem hon-
um var refsað fyrir í gær?
Góðir foreldrar ala upp börn-
in þannig, að refsing er sjaldan
nauðsynleg. Barnið ætti að hafa
nægilega hreyfingu og hafa nóg
að gera við hitt og annað, sem
ekki getur komið að skaða. For-
eldrar ættu ekki að jagast við
barnið og skamma það eða hóta
því refsingu, sem ekki er hægt
að framkvæma.
íslenzkar pönnukökur
Allir þeir sem verið hafa á is-
landi muna eftir hinum ljúffengu
íslenzku pönnukökum; þær eru
vissulega herramannsréttur. Fyr-
ir nokkru birtist í kvennadálk
Fálkans pönnuköku uppskriftir
þær er hér fylgja. í einum 1.
(litre) eru liðlega fjórir bollar
af 'mjólk. 400—500 gr. af hveiti
eru urn 2 bollar af hveiti. —
Pönnukökur
Flestir halda að það sé lítill
vandi að baka pönnukökur og
gæði þeirra fari aðeins eftir því
hve efnið sé gott. En þetta er
ekki ætíð svo, þær geta orðið
misgóðar úr sama efni. Áríðandi
er að þeyta eggin vel svo jukkið
verði létt og loftkent, einnig að
láta nokkuð af mjólkinni saman
við eggin áður en hveitinu er
hrært út í svo kökurnar verði
ekki seigar, og að hafa hitann
ekki alltof mikinn, því þá tapa
þær sínu fína góða bragði. Vand-
inn er að fá góðar pönnukökur
úr ódýru efni.
Best er að hræra hvetið og
mjólkina þannig að láta lítið af
hvoru á víxl í skálina og hræra
vel, láta það bíða 1 — 1% tíma.
Eggin þeytist vel í 5 —6 mín.,
lögg af mjólkinni hrærist út í og
svo jukkið, sem áður er hrært.
Ódýrar pönnukökur
4 egg, tæpur 1. mjólk, 400 —500
gr. hveiti, Vz msk. salt, hrærist
eins og að ofan er sagt og bak-
ist ljósbrúnar. Snúið ekki of
fljótt og aðeins einu sinni sé hit-
inn góður, en annars oftar. Syk-
ur eða sulta með. Þessi skamm-
tur á að vera nógur handa 5
manns á eftir baunasúpu eða
kjöti og grjónum.
Fínar pönnukökur fást úr 6
eggjum, V\ 1. rjóma, x/z 1. mjólk,
4 msk. hveiti og 1 tesk. salti. Syk-
ur ef vill. Flestir vilja heldur
strá sykrinum á kökurnar. Kan-
ell, sítrónolía o. þ. 1. er gott í
ódýrar pönnukökur en ekki í
þær sem eiga að vera fínar.
Þeyttur rjómi og sultutau látið
á kökurnar og þær brotnar í
fjóra parta.
Bláberjapönnukökur
Venjulegt pönnukökujukk er
látið á pönnuna svo sem helm-
ingi meira en venjulega og þegar
það er hlaupið saman, er stráð
yfir það vel tíndum bláberjum
og yfir þau rennt deigi eins og
undir. Þegar kakan er bökuð
að neðan er hún látin renna af
pönnunni á hlemm, pönnunni
hvolft yfir hlemminn og snúið
snöggt við svo kakan liggi rétt
á pönnunni, þá er henni rennt á
fat og þannig haldið áfram þar
Látið Melrose kaff^^
vera YÐAR kaffi
Það er vingjarn-
legt, h j a r t a-
styrkjandi og
veitir fullkomna
ánægju. a
H. L. MACKlNNON CO
WINNIPEG
Melrose
C<rfrlr&e
RICH
STRONG
DELICIOUS
til búið er. Kökurnar eru stráð-
ar sykri og lagðar hver ofan á
aðra á fatinu jafnóðum og bakað
er, og sykur efst. Þær eru skorn-
ar í þynnur aiveg eins og tertur
og þykja góðar.
FRÁ BANDALAGI . . .
(Framh. af bls. 4)
Vildi eg einnig minnast á tvo
aðra sjóði er myndaðir hafa ver-
ið, hinn fyrri er “Alumni Fund”
sem Mrs. S. J. Sigurgeirson á
Gimli hefur gengist fyrir: Öllum
þeim sem dvöldu lengri eða
skemmri tíma í “camp” með
okkur (árin fjögur §em nám-
námskeið í kristilegri fræðslu
var í umsjá bandalagsins) er boð-
ið að leggja í þann sjóð; er hug-
sjónin sú að verja honum til
hljóðfæris í kenslusalinn sem
yrði þá gjöf fyrverandi nemenda
og starfsfólks. — Unglingahóp-
urinn sá er nú vaxinn — orðnir
fullorðnir menn og konur. Tón-
ar hljóðfærisins mundu bera óm
unaðslegra endurminninga frá
tímanum sem þessi fagri hópur
dvaldi saman. Með þeim var
gott að vera.
Hinn sjóðurinn sem eg vildi
minnast á, hefur verið myndaður
af konunum sem heima eiga í
því umhverfi sem sumarhúðirn-
ar verða reistar. Hugsjón þeirra
er sú að verja þeim sjóð til að
leiða ljós (rafurmagns ljós) inn
í byggingárnar. Einnig hafa þær
það í huga að heiðra þannig land-
nema á því svæði. Margir þeirra
dvöldu aðeins stuttan tíma á
þessum stað og fluttu svo í önn-
ur umhverfi; afkomendur þeirra
eru nú víða dreifðir um bygðir
íslendinga.—Vel var það tilvalið
að heiðra þannig minningu land-
námskvennanna sem aldrei
þreyttust á að “bera ljós inn í
bæjinn” — fegra, prýða og lýsa
upp litla bjálkahúsið sem geymdi
alt sem þeim var helgast og kær-
ast. Vel sé þeim sem þannig
.heiðra minningu þeirra og eigin-
manna þeirra. Féhirðir þessa
sjóðs er Mrs. Kr. Sigurdson,
Sandy Hook, Manitoba.
Starfsskrá fyrir næsta sumar
hefur nú verið útbúin, sem við
vonum að hægt verði að fram-
fylgja að mestu. Búðir opnaðar
í júlí byrjun. Hina fyrstu þrjá
daga er meðlimum bandalags-
ins sérstaklega boðið að koma
og skoða þetta nýja sameigín-
lega heimili þeirra, dvelja næt-
urlangt eða lengur ef tækifæri
giiiiiiiiwiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii..
Canada og Bandaríkja menn af
íslenzkum átofni, er fórnuðu lífi
í heimsátyrjöldinni frá 1 939
..................................................................
Fórnar lífi í þjónustu
lands og þjóðar
Flt. Sgt. Walter Baldwinson
Einn þeirra ungu og efnilegu
manna af íslenzkum stofni, er
í síðustu styrjöld fórnuðu lífi
fyrir frelsi og fósturjörð, var
Flight Sergeant Walter Bald-
winson; hann var fæddur í borg-
inni Regina 1 Saskatchewan,
þann 22. október, árið 1921, en
foreldrar hans eru þau Vigfús
Baldwinson og kona hans
Salome, er lengi voru bú-
sett í Wynyard, en nú eru flutt
hingað til borgar og heima eiga
að 715 Goulding Street. Flt.
Serg. Baldwinson innritaðist í
Canadiska herinn árið 1941, fyrst
sem vélfræðingur, en breytti svo
til og lagði fyrir sig fræði um
sendingu þráðlausra skeyta;
vegna ágætra meðfæddra hæfi-
leika og frábærrar ástundunar,
sóttist honum námið hið bezta;
gekk hann á sérfræðiskóla i Win-
nipeg og að Macdonald, og lauk
með ágætiseinkunn fullnaðar-
prófi í marzmánuði 1943. Nokkru
síðar fór Walter austur um haf,
tók þátt í loftárásum og týndi
lífi í einni slíkri árás, að því er
bezt verður vitað, þann 25. apríl
1944.
Flight Sergeant Walter Bald-
winson kvæntist þann 31. októ-
ber 1942, og gekk að eiga ungfrú
Robertu Backen, yndislega
stúlku af skozkum ættum, er
unni manni sínum hugástum, og
verið hefir tengdaforeldrum sín-
um til ósegjanlegs yndisauka og
styrktar í hinum þunga harmi;
hún er ættuð úr þessari borg.
Hinn látni flugliðsforingi var
hvers manns hugljúfi og for-
eldrum sínum framúrskarandi
ástríkur sonur; hið fagra og
dengilega hugarfar Walters, end-
urspeglaðist á unaðslegan hátt
í hinum mörgu bréfum hans til
foreldra sinna; auk foreldra
sinna og ekkju, lætur Walter
eftir sig fjóra bræður, og voru
tveir þeirra í herþjónustu, ann-
ar í flugliðinu en hinn í sjóhern-
um; eru þeir nú báðir komnir
heim heilir á húfi.
Ævi Walters varð ekki löng,
en þeim mun fegurri og eftir-
breytnisverðari; með fráfalli
hans en þungur harmur kveðinn
að foreldrum, bræðrum og hinni
ungu ekkju; en harmabót er það
mikil, að hafa það á vitund, hve
málstaður sá, er hann fórnaði
lífi sínu fyrir, var mikilsvarð-
andi fyrir mannkynsheildina,
og hve vel og drengilega þessi
ungi hermaður brást við, er fóst-
urjörðin krafðist liðveitslu hans;
minningin um góða og heil-
steypta menn eins og Walter
Baldwinson var, fegrast því
meir, sem árin líða.
E. P. J.
gefst, eða aðeins stund úr degi.
Þar munu konurnar hjálpast að
því að færa í lag, raða í hillur,
o. fl., til að undirbúa fyrir kom-
andi vikur; þar munu vinir mæt-
ast, þar verður gott að hvílast
um litla stund og njóta svalans
af vatninu. Svo byrjar eftirfylgj-
andi starfsskrá :
Miðvikudag 3. júlí, kl. 2 e. h.
—föstudagskvölds 5. júlí —
Prestamót.
Föstudagskvöld 5. júlí — Sunnu-
dags 7. júlí — Sunnudagaskóla-
mót.
Sunnudaginn 7. júlí—Sumarbúð-
irnar vígðar af forseta kirkju-
félagsins.
Þriðjudag 9. júlí—Föstudag 19.
(Frh. á bls. 8)
1945 ...
ENN ANNAÐ ÞRÓUNAR AR!
Þrátt fyrir aukinn stafrækslukostnað, var árið 1945 einkar
hagetætt fyrir City Hydro. Eftirvarandi tölur úr ársskýrslunni
1945 mæla bezt með sér sjálfar.
Surplus ........... $ 754,424.50
Property and Plant 29,703,747.01
Funded Debt 16,945,000.00
Net Debt 9,521,242,62.
Sales of Electricity .................................. 3,769,551.98
Total Revenue 4,207,139.69
Kilowatt Hours used per Home per Annum (Average) 5,649
Average Rate (All Services) .649c
Average Domestic Rate .................................... • .792c
City Hydro lítur björtum augum til framtíðarinnar með
öruggri von um framhalds velgengni. Fullkomnun orkuversins
vð Slave Falls gengur eins og í sögu. Þess er vænst, að fyrir
lok þessa árs, verði tvær orkueindir, 12,000 hestöfl hver, starf-
ræktar með fullu fjöri.
CITY HYDRO
ÞÉR EICIÐ ÞAÐ — NOTIÐ ÞAÐ !