Lögberg - 06.02.1947, Blaðsíða 2

2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 6. FEBRÚAR, 1947
Þannig leit hann á það
(AS HE SAW IT)
Eftir ELLIOTT ROOSEVELT
Lauslega þýtt af Jónbirni Gíslasyni.
Bókin theitir “As He Saw It” og er niðurstöður og ályktanir af
bók eftir Elliott son Roosevelts forseta.
Eftirfarandi greinakaflar eru niðurlags ’kapítuli í nýkominni
ferðalagi 'hans um Eviópu, þar með talið Rússland, og bregður
nokkuð öðru ljósi yfir ýmsa pólitíska viðburði í seinni tíð, en
blaðalesendur eiga að venjast nú í dag.—(J. G.).
(Niðurlag)
Nokkrum orðum má minnast í
Fersíu. Sú saga er aðeins ein
fa)dur skrípaleikur, væri hann
ekki svo mjög galli blandaður.
Öryggisnefnd sameinuðu þjóð
anna 'krafðist að halda þeim mál-
um opnum á dagskrá, sem beinni
aíieiðingu af forystu Bretlands
og Bandaríkjanna, jafnvel þó
slíkt yrði oft hættulegt deiluefni
og kæmi mörgum sinnum í bága
við vilja og fyrirmæli persnesku
stjórnarinnar sjálfrar. Ástæðurn
ar voru augljósar: Bretar höfðu
vendilega haldið vörð um sín eig-
in olíuréttindi í Suður-Persíu,
með samningum um 51 og 49%.
Ljónshlutinn gekk auðvitað til
brezka ljónsins.
Þegar Rússar hugðust að kom-
ast að olíusampingum í Norður-
Persíu með 50 — 50%, gjörðu ör-
yggisnefndarmenn þar út af há-
vaða mikinn og yfir öll Banda-
ríkin var stík allsherjar samþykt
meðal blaðamanna og fréttaskýr-
ara, um að Rússar væru í landa-
leit, að vér sem hlustuðum og
lásum, vorum næstum albúnir að
taka þessa rangfærslu, sem góðan
og gildan sannleika, af því það
var svo þráfaldlega endurtekið.
Persra er aðeins þýðingarmikil
í þessu máli af því að nokkrum
mönnum í London og Washing-
ton er áhugamál að eitra hið and-
lega andrúmsloft gegn Rússílandi;
eins og rússneska þjóðin hafi
ekki mætt hinu ofsalega áhlaupi
af stríðsvél nazista, staðið gegn
henni og mulið hana að lokum
og þar með sýnt og sannað fyrir
alla ókomna tíma, hve sameining
og samvinna er mikilsvarðandi
og ómissandi fyrir friðarmálin.
Ef eg tala hér með nokkurri á
herslu, þá er það af því, að eg hefi
rétt þar til þó í smáum stíl sé.
Eg hefi unnið og flogið með
mörgum góðum drengjum
hverra fráfalls mér er óljúft að
minnast. Það er miður ánægju-
legt að gjöra sér grein fyrir að
það málefni, sem þeir létu lífið
fyrir, er nú vanraðkt eftir svo
skamman tíma og af einstakling
um, sem aldrei fundust á réttum
stað, jafnvel eftir Pearl Harbor.
Eg gat áður um “nokkra menn.
Eg mætti ef til vill tala ljósara.
Eg á þar við menn í ráðuneytinu,
sem faðir minn treysti að fullu,
þar með talda vissa menn, sem
stundum af misgáningi var leitað
til sem sérfræðinga í dtanríkis
mlálum. Eg á við íhaldsmenn ú:
báðum aðalflokkum þingsins,
menn, sem telja flokksmensku
happadrýgri en samvinmumensku
fyrir framtíðina.
Eg á við verndara “frjálsra
blaða.” Blaða, sem berjast fyrir
frelsi í ábyrgðarleysi. Þeirra
raddir láta hæst gegn góðu sam-
lyndi hinna þriggja stórvelda.
Það er afleiðing og niðurstaða
afstöðu þeirra til neitunarvalds-
ins (veto).
Eg á ennfremur við þá menn,
sem miða alla utanríkispólitík
við atomsprengjuna, herforingja,
sem sjáanlega hugsa aðeins um
sína framtíðar iðn og eru reiðu-
búnir að myndbreyta siðmenn-
ingu vorra tíma í ösku og bruna-
rústir.
Eg er þakklátur fyrir að ame-
rískar venjur og erfðakenningar
fyrirskipa að hermannavald skuli
ekki ráða örlögum þessarar þjóð-
ar.
Eg er fuUviss að það er engin
til viljun að áskilið var að forset-
inn skyldi ekki tilheyra her-
mannastéttinni en vera þó æðsti
stjórnari hers og flota.
Vér verðum mhð gætni að
gjöra oss grein fyrir að nú sem
stendur virðast einstaklingar úr
hermannastétt hafa tekið á herð-
ar sínar á'byrgð á meðferð póli-
tís‘kra mála síðan stríðinu lauk.
Eg hefi engar athugasemdir að
gjöra við frammistöðu Marshalls
hershöfðingja í Asíu. ‘heldur ekki
við embættisrekstur Beedle
Smith í Moskva. Heldur neita eg
ekki að Leahy aðmíráll sé bezti
ráðanautur sem nokkur forseti
hafi átt, en eg vil færa rök fyrir
því að slík mikilsvarðandi em
bætti, ættu að felast mönnum
utan hermannastéttarinnar,
það sé ekki hentugt fyrir þjóð
sem er lýðræðis en e'kki hernað
arþjóð, að treysta uppíýsingum
og leiðbeiningum í aíþjóðamál
um, frá mönnum úr þeirri stétt
Þeir herfræðingar, sem hyggj
að helga krafta sína stjórnmála
störfum í Ameríku, ættu fyrst að
slíta öll bönd, sem tengja þá við
herafla ríkisins.
Hættan af pólitík herfræðing'
anna er augljós. Herráðið og
herinn sjálfur í heild, getur verið
hið starfandi afl í framsækni og
framþróun innanlands, aðeins ef
hann fylgir að málum þeirri
stefnu í utanríkis pólitík.
Þessvegna ættu engir menn
hversu mikilhæfir sem þeir
‘kunna að vera, að hafa yfirráð
hers og stjórnmáía samtímis
Framkoma hermanna vorra utan
lands, ber þessa glöggt vitni
Meðan þeir voru sannfærðir um
að verkefni þeirra að vinna stríð
ið var ekki fullkomlega afgrei«tt:
fóru þeir með glöðu geði á mis
við öll þægindi heimila sinna
engar óskir bárust frá þeim um
að hverfa heim fyrir fundinn
Potsdam, því þá voru enn ákveð-
in verk að vinna í lýðræðis átt«
ina, gagnvart ýmsum fasista
hreiðrum er unnin voru.
En samtímis því er augljóst
var að hugsjónir þær er þeir
höfðu barist fyrir — sérstaklega
friður um marga mannsaldra
og ábyrgstar voru með einróma
samþykki “hinna þriggja” í Te
heran, voru bornar fyrir borð,
laust upp slíku ópi frá Paris alt
til Tokyo, að bergmálið barst til
Washington.
Eg vil taka fram að eg er ekki
a móti því að Bandaríkin hafi
töluverðan fastan her; eg er þvert
á móti meðmæltur því, ef hann
er notaður sem öryggis ráðstöf-
un, eftir skilningi stofnskrár sam-
bandsiþjóðanna og ef þær halda
við sína upprunalegu stefnu og
undirstöðulög: þ. e. sífelt nánara
samband “ihinna þriggja.”
Ein spurning kemur í hug
minn: Hvað getum vér gjört, vér
sem erum ekki aðeins óbrotnir
meðlimir stjórnarinnar í Wash-
ington, heldur annað miklu þýð- um
ingarmeira — bandarískir borg-
arar? Hvað getum vér gjört ti'l
tryggingar því að stjórnin snúi
aftur inn á þann veg er mældur
var út og lagður af Franklin
Roosevelt?
Til þess að geta svarað þessum
spumingum verð eg að geta
i'ræðslu þeirrar er eg hlaut af
lestri sögunnar og eftirdæmi því
er faðir minn gaf s§m forseti.
Sannfæring mín er, að þeir
forsetar vorir, hafi verið mestir
og bestir, er gjörðu sitt ítrasta
til að kynnast vilja fólksins og
skildu það best.
Lincoln gat ekki undirskrifað
ausnarskjal svertingjanna fyr
en tveimur árum eftir að borg-
arastyrjö'ldin hófst, ekki af því
Dungi væri ekki lagður á málið
SEEDTIME
a/ytcC
HARVEST
-
B,
E. ROBERTSON
Assistant to Director,
IAne Elevators Farrn Servicc,
Winnipeg, Manitoba.
Weed Control With 2, 4-D
2, 4-D is a hormone-ljke sub-
stance or regulator. It is a new
c'hemical weed «killer of great
promise. During 1945 and 1946
thousands of tests were made
of 2, 4-D on large numbers oi
weed and crop plants in the
United States and Canada. On
tlhe basis of these tests the North
Central Weed Conrol Conference,
held recently at Des Moines,
Iowa, made certain tentative re-
commendations in respect to the
use of 2, 4-D in 1947, a brief sum-
marý of some of which is pre
sented here.
Recommendations. 2, 4-D is re
commended for the following
purposes: (1) To control broad-
leaved weeds in lawns and turfed
areas. (2) To eradicate many
weeds from roadsides, rights-of
way, ditch banks, fence rows
and other areas where there is no
danger of injuring susceptible
ornamental or crop plants. (3) To
control many annual weeds
resistant growing crops. (4) For
the prevention of seed produc
tion of some weeds. (6) For spot
treatment of susceptible peren
nial’ weeds in pastures that do
not contain legumes.
Important Factors. Some of
the important factors affecting
the results of 2, 4-D treatments
are he kind of plant, stage of
growth, soil moisture( soil fer«
tility and. temperature. Farmers
planning the use of 2, 4-D treat
ments for grain crops in 1947
should seek advice from their
Agricu/lturai Representative or
nearest University or Dominion
Experimental Station.
Weed Research. Much more
information is needed on weed
control by 2, 4-D. As a matter of
fact there is the greatest need in
Canada, not only for more Che-
mical weed control studies, but
for greatly enlarged funds for
general weed research. No prac
tical weed control program can
ae better than the research on
which it is based.
MONARCH
ANNUAL
LIFE HOLDS
MEETING
Tóbakssali: Það þýðir ekkert
að stefna yður svo það er bezt að
eg afskrifi skuld yðar.
—Þúsund þakkir.
Tóbakssalinn: Eftir ihverju er-
uð þér að bíða, við erum lausir
hvor við annan.
— Eg 'hélt bara að það væri
venja að manni væri boðið upp
vindil, þegar maður jafnar
reikningana.
Hann svaf fast.
1 Kansas City var lögreglan
eitt sinn beðin um að skerast í
leikinn, vegna þess að viðtæki í
aíl var stilt svo hátt að glaum-
urinn hélt vöku fyrir fólki í
rundruð metra fjarlægð. Þegar
ögreglan ikom á staðinn fann
hún bfleigandann sofandi í bíln-
frá norðurfylkjunum, heldur
íinu, að sá þungi var ekki nægi-
legur.
Gegnum ameríska lýðræðis-
iiugsjón skapast vissulega andleg-
ur skyldleiki milli forsetans og
fólksins, sem stundum er þó ekki
svo náinn sem æskilegt væri.
Vér sem erum valdhafamir;
ver sem erum borgarar þessa
ands, verðum að ljá lið vort tiH,
ef nokkur forseti á að geta orðið
góður forseti.
Ef Franklín D. Roosevelt var
góður forseti, var það fyrir þá
megin ástæðu, að hann skildi svo
glögglega hina amerísku- þjóð,
sann tíma sem hann dvaldi í
Hvítahúsinu.
E N D I R.
The Annual Meeting of the
Monarch Life was held on Janu-
ary 28th, 1947, with Mr. J. E.
Woods, Vice-President presiding.
He reported that t'he first full
postwar year had been one in
wthich the sáies of life insurance
had reaohed record breaking
levels and that tihe Company’s
Business in Force was more than
$112,000,000, Assets of the Com-
pany now amounted to $26,000,-
000, having increased from $24,-
111,000 since the previous year.
35% of all assets were in Do-
minion Government Bonds, al-
tihough these do not constitute as
high a proportion of total assets
as they did when the national
efforts required tihe strongest
support of institutions qf this
kind. Company holdings in mort-
gages and real estate substantiai-
ly declined over tihe last year.
The increase in assets is re-
filected in greater holdings of
corporation bonds and preferred
stocks. These two classes of
securities indicate rnost clearly
tihe effect of prevailing low in-
terest rates. Of Company hold-
ings of these securities, at the
beginning of 1946, approximately
one-half in value were called
during the year eifcher for pay-
ment of refunding at substanti-
ally lower rates of interest. This
enforced reinvestment together
with the placing of new funds at
low rates bore down on the aver-
age interest rate, which, for the
year, was 4.71%. While this ratq
was highly satisfactory, it, un-
fortimately, couF-d not be main-
tained because even an unex-
pected change in tihe general
trend could not prevent a further
decline.
The total investment in bonds
and stocks was approximately
$23,600,000 and their market
value exceeds tihe book value
shown in tihe statement by more
than $2,000,000. Net earnings
were substantially lower than in
the previous year because of
lower interest yields and because
profits on securities sold or re-
deemed was substantially less.
New salles of insurance, so much
in excess of tihose in previous
years, absorbed a substantially
larger part of tlhe current earn-
ings of old business.
The actuarial reserves with re-
spect to business written since
1942 have been calculated on tihe
assumption of 3% interest earn-
ing return. In addition the pro-
vision for strengthening actuarial
reserves against business written
prior to January lst, 1943, was
increased to $925,000. Full pro-
vision was made as usual for
accrued profits to policyholders
and all other reserves were fully
maintained. Free surplus after
providing for all reserves in-
creased from $925,000 to $1,043,-
000.
G. C. Cumming, General Man-
ager, commenting on Operations
pointed out that New Business
placed at risk during the year
amounted to $22,205,000 exclusive
of Single Premium Immediate
Annuities. This represented a
gain of over 60%. Business in
Force gained $15,881,245 to $112,-
725,763. an increase of 16.4% for
the year The mortality experi-
ence continued satisfagtorily and
was somewhat better tihan in the
past few years, partially because
of tihe termination of tihe war.
‘Zhst ratios advanced moderately
but were satisfactory.
The meeting elected John A.
Flanders, R. J. Gourley, Peter
Lowe, W. L. Parrish, G. E.
Sharpe. C. Gordon Smith, George
H. Stewart, E. J. Tarr and J.
Elmer Woods to be Directors of
tihe Company.
The Directors, at a meeting
following the Annuál Meeting,
elected E. J. Tarr, K.C., Presi-
dent, and J. Elmer Woods, Vice-
President.
BÆNDABRAGUR
— Flutt á samkomu —
(Kveðið á “kreppu-árunum”)
Þeir fólu mér á hendur hér
Að hnoða saman nok'kur vers,
Þótt heimskan lægi hátt og lágt
í hendingunum, íangs og þvers.
Þeir sögðu: Ef enginn yrkir brag
Um íslendinga hriollur fer,
Því enn er kreppan greipa gleið
Og grátleg “pólitiíkin” er.
Og kveða skyldi um forn frægð
Og framtaksmenn á landnámstíð,
Sem börðust djarft við ofuröfl
í andstæðanna fimbulhríð.
Þeir sátu ei við sældarkjör.
Já, svei mér, ef eg þessu lýg.
Þeir áttu í vonum ótal margt,
En unnu sumir fyrir gýg.
En hvað er svo um okkar öld
Og áframha'ld. Er stefnan rétt?
Að spyrja er ekki saknæm synd.
Að svara verður fæstum létt.
Við þykjumst kunna regin-ráð
Og rata gegnum iblítt og strítt.
Hið gamla verður úrelt alt,
En aðal markið sérhvað nýtt.
En illa rætast ýmsar spár
þótt einhvern Ihafi framtíð dreymt.
í dag er fyrir minnum mælt,
Á morgun er það týnt og gleymt.
Og það er orðið einskisvert
Á ok'l^ar jörð að stunda bú;
í heilu lagi himins til
Er heillaráð að fljúga nú.
En þó mun setið svona um stund
Og syndgað eitthvað, því er ver.
Og búið upp til annars heims
Að genginn vildi róta sér.
Það gengur illa að hefjast hátt
Og hafna því, sem jarðneskt er.
En þetta er ekki á lýðinn last,
Eg lái hvorki þér né mér.
Já, þá er kraftakvæði flutit.
Og komist það á minnisblöð,
Eg hygg það verði heimsfrægt ljóð
Og hefji mig í skálda röð.
Það notast eins og Buslu-bæn
Og bætir másike “landans” hag.
En það má enginn “'kyrja” í kór
Né kveða eftiir sólarlag.
Kristian Johnson.
♦ ♦ ♦ ♦ 4- ♦ ♦
Þjónn: Viduð þér ekki gera svo
vel og borga. Við erum að loka.
Gestur: Eg hefi ekki fengið
neitt enn.
Þjónn: Nú, jæja, þá eru það
aðeins drykkjupeningarnir.
♦
Það var gleðskapur í liðsfor-
ingjaskálanum, og einn lautin-
antinn hafði hugsað sér að gera
♦ ♦*♦♦♦♦♦
gabb að herprestinum. Hann
spurði, hvort presturinn vildi
skíra barn.
Presturinp: Hvar hafið þér
barnið?
Lautinantinn kom með hvolp.
Presturinn: — Samkvæmt
reglunum er það skylda mín að
spyrja yður: Eruð þér faðir þessa
bams?
GREATLY EXPANDED SERVICE
ímié 4Ist flNNUflL REPORT
♦ -............................. ■■ ■
FEATURES OF OUR 41st ANNUAL REPORT
Increase over
1946 1945
Business in Force $112,725,763.00 $15,881,245.00
New Business $ 22,205,203.00 $ 8,441,420.00 ■
Premium íncome $ 3,029,426.00 $ 533,322.00
Assets $ 26,601,621.23 $ 2,491,105.58 '■
Surplus and Special
Reserves ... $ 3,444,127.87 $ 228,080.58
35% OF 1946 TOTAL ASSETS IN
DOMINION GOVERNMENT BONDS
ICELANDIC REPRESENTATIVES
Barney Egilson, Gimli K. N. S. Fridfinnsson, Arborg
Dave Egilson, Langrulh
W. Perry, Winnipeg
W. E. A. ELAND
Manager, Manitoba Branch
291 GARRY STREET
WINNIPEG
fflí ™E
MQNHRCHLIFE
(MóulUMiCfL UmpGAVu

HEAD OFFICE • WINNIPEG i