Lögberg - 21.08.1947, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 21. ÁGÚST, 1947
7
Guðrún Snjólaug Hermanson
“Vor Guð þínu í ljósinu Ijós
sjáum vér
og lífsins er uppspretta hjá þér”.
Já, “Guð er það ljós”. Til þess
að gefa mönnunum kost á að
eignast það Ijós og lifa í því, kom
Frelsarinn í heiminn. Það ljós er
mannanna mesta hnoss.
Eg kynntist Mrs. Hermanson
fyrst í sambandi við kristlegt
starf í Nýja íslandi, þegar ég var
þar prestur. Eg kynntist foreldr
um hennar fyrst, kynntist þeim
vel. Þau áttu þetta ljós í ríkum
mæli. Góðir foreldrar gefa börn-
unum sínum hið bezta sem þau
eiga; hún átti einfcig þetta ljós.
Ljós jarðar eru sloknuð fyrir
henni. Eftir margra ára heilsu-
bilun, og síðast fleiri ára rúm-
legu, var hún kölluð til æðri
heimkynna, mánudaginn, 7. júlí.
Líkaminn hverfur aftur til jarð
arinnar, en andinn til Guðs, sem
gaf hann.
Guðrún Snjólaug Hermansson,
var fædd á Birnufelli, í Fellum,
í Norður-Múlasýslu, á íslandi, 6.
niaí, árið 1867. Foreldrar hennar
voru þau hjónin Jón Eiríksson
og Guðný Magnúsdóttir Bergs-
sonar hins ríka á Ormastöðum í
Fellum. Þegar Snjólaug var að-
eins 7 vikna gömul, fluttist hún
með foreldrum sínum að Víði-
nesi, í Fossárdal, í Berunes-hr.,
í Suður-Múlasýslu. Þar ólst hún
upp til 12 ára aldurs. í júnímán-
uði, árið 1879, fluttist fjölskyld-
an vestur um haf og tók sér ból-
festu í íslenzku nýlendunni í
Nove Scotia. Þar áttu þau heima
nærri þrjú ár. Seint í maí 1882,
fluttu þau til Winnipeg, og áttu
þar heima liðug 3 ár. Seint í des.
1885 fluttust þau, foreldrar Snjó-
laugar norður í Nýja ísland og
bjuggu í Lundi, sem er mjög
sunnarlega í byggðinni. Hún var
unglingur þegar hún kom til
Winnipeg, en á þessum árum
stundaði hún atvinnu sem gafst.
1 september mánuði, þetta sama
haust, fór hún suður til Grafton
bæjar í Norður-Dakota. — Þar
kyntist hún Hermanni Guð-
mundssyni Hermanson. — Þau
giftust þar 5. des. 1885. Fyrir jól
fluttu þau til Winnipeg. Bjuggu
oftir það í Manitoba fylki, á
ýmsum stöðum, en lengst í tveim
ur stöðum, Selkirk og Nýja ís-
landi. 1 hinu síðarnefnda byggð-
arlagi bjuggu þau á landi, sem
var skamt fyrir sunnan heimili
foreldra hennar, og áttu þau
pósthús á Winnipeg Beach.
Þau hjónin eignuðust 10 börn,
<5 dætur og 4 syni, og eru þau öll
á lífi. Dæturnar eru: Anna, Mrs.
A. Mclntyre, í Victoria, B. C.;
Guðný, Mrs. O. Guttormsson við
Húsavík, Man.; Björg, Mrs.
Eric A. Isfeld, í Winnipeg;
Rósa, Mrs. R. C. Vernon, í Tor-
onto, Ont.; Ásta, Mrs. C. V.
Hart, í Sioux Lookout, Ont.; og
Wildora, Mrs. J. J. Austman, í
Winnipeg. — Synirnir eru:
Wliliam, kvæntur maður að
Magnús, Alexander, og Jón í
Winnipeg, allir kvæntir; og
Steelhead, B.C. — Bamabörnin
eru 27.
Öll eru börnin vel gefin og nyt
samlega starfandi. Fjölskyldan
var stór og efnin takmörkuð, en
heimilið hafði sterkan áhuga fyr-
ir því að veita þeim allt sem
Unt var, þeim til þroska í öllu
góðu, bæði andlegu og líkam-
iegu. Bæði voru hjónin sérstak-
iega söngelsk. Það var heimilis-
siður þeirra, í Nýja íslandi, að
bafa samsöng með börnunum
sínum í rökkrinu, þegar útistörf-
um var lokið. Þau kendu börnn-
unurn lög, og allur hópurinn
söng saman. Unaður af list þess-
ari vaknaði hjá börnunum og
hefir borið mikinn ávöxt. Eins
fijótt og nokkur vegur var til
þess, eignaðist heimliið orgel,
°g seinna, á undan öðrum í þeim
hluta byggðarinnar fékk það
Píanó, og leitast var við á allan
háttað gefa börnunum kost á því
að læra að nota þessi hljóðfæri.
Nágrennið naut góðs af þessu:
heimilið varð miðpunktur fyrir
þessa skemtun. Og börnin hafa
borið heimilisáhrifin með sér út
í lífið og veitt mörgu fólki mikið
yndi. Fyrir nokkrum árum höfðu
þrjár þessar systur sörigsam-
komu í Winnipeg, þar sem hver
lagði til sína sérstöku list. Mrs.
ísfeld við píanóið, Mrs. Vernon
með fagra söngrödd sína, og Mrs.
Hart með fiðluna sína. Allar
leystu þær hlutverk sín af
hendi dásamlega, og áheyrend-
um til mikils unaðar.
Mrs. Hermanson var ósérhlíf-
in 'og ötul kona bæði á heimil-
inu og eins í mannfélaginu um-
hverfis hana. Hún var gædd góð
um leiðtogahæfileikum. Sérstak
lega.lagði hún stund á hjúkrun.
Hún leysti mikið verk af hendi
og vel, sem ljósmóðir, bæði í
Selkirk og Nýja íslandi. — Það
gjörði hún þar sem læknir var
ekki fáanlegur, og var læknum
til aðstoðar þegar í þá varð náð.
Kvenfélag stofnaði hún syðst í
Víðinessbyggðinni. Það starfaði
að ýmsum nauðsynjamálum um
nokkurt skeið. Það eignaðist
samkomuhús. Þegar breyttar á-
stæður gjörðu það nauðsynlegt,
að þær legðu niður starfið, gáfu
þær Jón Sigurðsson félaginu
F.D.D.E. eignina. Hún var ein í
hópi þeirra er komu því í verk
að lúterski söfnuðurinn í Sel-
kirk eignaðist grafreit.
Mrs. Hermanson var náskyld
skáldinu Jóhanni Magnúsi
Bjarnasyni. Þau áttu sama afa,
Magnús Bessason. Hann var tví-
giftur og átti systur, dætur Sig-
urðar Einarssonar. Dóttir hans
og Guðnýjar, fyrri konu hans,
var Kristbjörg, móðir Jóhanns
Magnússonar; en dóttir Magnús-
ar Bessasonar og Hróðnýjar
seinni konu hans, var Guðný
Magnúsdóttir, móðir Mrs. Her-
manson. Mæður þeirra Jóhanns
Magnússar og Guðrúnar Snjó-
laugar voru því systradætur, og
þau þremenningar. Mikill vin-
skapur var með þeim þremenn-
ingunum, sem hélzt æfina út. —
Þau léku sér saman sem börn í
nýlendunni í Nova Scotia, og sú
tryggð, sem þannig myndaðist,
eyddist ekki þótt árin yrðu fleiri.
Bréfasamband þeirra hélst óslit-
ið til æfiloka hans. Eina bókina
sína, Eirík Hansson, tileinkaði
hann»þessari frænku sína.
Sum systkini Mrs. Hermanson
dóu á íslandi. Albróður, Magnús,
átti hún í Selkirk. Var hann
kvæntur og átti stóra fjölskyldu,
en er dáinn fyrir all-mörgum ár-
um. Hálfsystir ’hennar, Guðný,
Mrs. Oleson, var einnig í Sel-
kirk og er dáin. Hálfbróðir henn
ar, Sigurbjörn, kvæntur maður,
á heima að Winnipeg Beach.
Mann sinn missti Mrs. Herman
son, 17. des., 1919. Eftir það
dvaldi hún að mestu leyti með
börnum sínum. í júní-mánuði
næsta ár fór hún með syni sín-
um, William, til Petersfield og
var hjá honum ein 2 ár. — Hjá
dóttur sinni, Önnu var hún bæði
á Gimli, og síðar nokkur ár í
Victoría, B.C. Síðustu 4 árin átti
hún heima hjá Mr. og Mrs. Eric
ísfeld, að 668 Alberstone St. —
Þann tíma var hún að miklu
leyti rúmliggjandi. Heilsulevsið
bar hún með einstakri stillingu.
Hún var jarðsungin af séra
Valdimar J. Eylands, með aðstoð
séra Rúnólfs Marteinssonar. Að-
alathöfnin fór fram í Fyrsta lút-
ersku kirkju og var fjölmenn.
Söngflokkurinn tók þátt í at-
höfninni ásamt listasöngmannin
um Mr. Kerr Wilson. Organisti
var Mr. Leonard Heaton. Síðasta
athöfnin var í Brookside graf-
reit. Útfararstofnun Bardals ann
aðist útförina.
Andastefna og einkerini Mrs.
Hermanson, hafa að nokkru leyti
komið fram í athafnalífi hennar,
sem minst hefir verið á. Æfiár
hennar voru 80 ár og eru þau
þrungin af dugnaði og dreng-
Frá Vancouver, British Columbia|NowsI©tter on the lcelanders
In Northern California
2. ágúst 1947.
Herra ritstjóri!
Eitt af þeim stærstu spursmál
um sem við Vancouver-íslend-
ingar höfum barist fyrir síðast-
liðin tvö ár, er gamalmenna
heimili, og nú vil ég með þessum
línum tilkynna öllum þeim sem
alla reiðu hafa hlynt að því
spursmáli, og einnig þeim sem
hafa beinlínis og óbeinlínis lof-
ast til að hlynna að stofnuninni,
að nú er þessu göfuga takmarki
náð að því leyti að nú hafa verið
fest kaup í heimili sem nefndin
hefir valið úr mörgum sem hafa
staðið til boða fyrir þá upphæð
sem safnast hefir og nú er í
sjóði og áreiðanlegum loforðum
fram að þessum tíma. Kaupskil-
málum er alla reiðu lokið.
Nefndin hefir lagt alla sína
krafta til þessa fyrirtækis síðan
henni var falið það á hendur fyr-
ir liðlega tveimur árum síðan
Tímabilið mæltti kallast mjög
langt, og margir eru orðnir óþol
inmóðir. Örðugleikarnir með
nægileg samskot hefir verið aðal
hindrunin sem eðlilegt er þegar
fámenni okkar Islendinga hér við
ströndina er tekið til greina. —
Hefðu ekki svo margir einstakl-
ingar og félög á víð og dreif í
öðrum héruðum svo heiðarlega
rétt okkur hjálparhönd, mundi
fyrirtækið enn vera í vöggunni.
Skiptar skoðanir hafa komið
fram meðal fólks, hvort heldur
ætti að ráðast .í nýja byggingu
eða kaupa álitlegt og hentugt
heimili með nokkurri nákvæmni,
sem útheimtir of mikið pláss,
vil ég aðeins geta þess að þó það
sé upprunalega prívat heimili,
mætti kalla það stórhýsi, eða það
sem Enskurinn kallar “Palace”,
samt svo innréttað að mjög liltla
breytingu þarf að gjöra til að
snúa því upp í hentugt gamal-
menna heimili fyrir 20 til 25
íbúa, fyrir utan forstöðufólk. —
Þar fyrir utan er nægilegt land-
pláss til að bæta við eða auka
bú þegar þörf gjörist og kring-
umstæður ’ leyf a.
Afstaða heimilisins er einnig
eitt af þeim nauðsynlegu atrið-
um sem nefndin íhugaði þegar
hún valdi þetta heimli — sem
næst miðpúnkti Vancouver
borgar, nægilega stutt frá strætis
vagnalínu, en um leið fyrir ut-
an ys og þys borgarinnar. Svo
er ráð fyrfr gjört, samkvæmt
kaup-skflmálum, að eignin af-
hendist þann fyrsta október næst
komandi. Þar af leiðandi, að öllu
forfallalausu, verði þá opið til
íbúðar íslenzkt gamalmenna-
hæli í Vancouverborg, B.C. Til-
mæli og von allra þeirra sem
hrynt hafa þessu fyrirtæki á
það svið sem nú er náð, er að
allir þeir sem með ákvörðuðum
loforðum hafa tekið þátt, og eins
hinir sem óákveðinn styrk hafa
látið í ljós, gefi sig nú fram sem
allra bráðasta með sín tillög,
því enn er skortur á nægilegu fé
til undirbúnings og stofnunar
heimilisins, þó aðalheimilið sé
til staðins með mest öllum aðal
húsmunum af nýjasta tagi, sem
fylgir kaupunum.
Féhirðir nefndarinnar er sá
sami og áður auglýst: Dr. P. B.
Guttormsson, 1457 West 26th
Avenue, Vancouver, B.C.
Vinsamlegast,
Fyrir hönd nefndarinnar
H. J. Halldórsson.
A News-Letter in Lieu of a Personal Visit
Prinsess Streei í Edinburgh á Skoilandi.
Frá 23. ágúst til 13. september, verður haldin alþjóða leik-
og sönghátíð í Edinburgh, sem áætlað er að 6.000 gestir
muni daglega sækja.
GAMAN 0G
ALVARA
í þingveislu einni, sem Bis-
mark hélt, gerði einn þingmað-
urinn þá athugasemd við frum-
varp um tollahækkun á tóbaki,
að margir myndu hætta að
reykja.
— Eg þekki af eigin reynslu
aðeins eitt tilfelli, sagði Bis-
mark. Það var maður, sem var
svo óheppinn .að berja úr píp-
unni sinni ofan í púðurtunnu.
Hann steinhætti að reykja.
-f
Ameríkumaður, sem kom til
Dublín sagði ólíklegustu sögur
um hæðir húsanna í Nev York.
íri nokkur, sem hlustaði á, varð
skap, tápi og hugrekki, hjálp-
semi og trúmennsku við kristi-
lega lífsstefnu. Hún var mikil-
hæf íslenzk kona. Ástvinum sín
um var hún frábærilega dýrmæt.
í framkomu hennar á lífsleið-
inni var birta og fegurð. — Guð
var hennar ljós.
Rúnólfur Marieinsson.
leiður á þessu, og spurði loks:
— Hafið þér séð nýja hótelið
hérna hjá okkur?
— Nei, svaraði Ameríkumað-
urinn.
— Það er svo hátt, sagði ír-
innn, að tvær efstu hæðirnar eru
hafðar á hjörum, til þess að hægt
sé að víkja á meðan tunglið fer
framhjá.
-f
Kennarinn: — Hvað gerði Karl
12. í Noregi.
Nemandinn: — Hann dó þar.
Kennarinn: — Gerði hann
ekkert meira?
Nemandinn: — Nei, það var
það síðasta, sem hann gerði.
-f
Lögregluþjónn: — Heyrðu,
drengur minn, þú mátt ekki
aka svona hratt á hjólinu.
Strákur: — í fyrrinótt keyrði
ég á stolnu hjóli, ljóslaus og
alt of hratt með annan strák
fyrir framan mig. Hvað segirðu
þá um það.
■f
Enda þótt menn hafi fundið
upp gler fyrir 9000 árum, liðu
þó 7000 ár þar til gluggarúður
voru fundnar upp, að því er al-
fræðiorðabókin brezka segir.
Soon we shall have to write a'
book on the subject “A Leg in a
Cast”. It still is there and we are
still not able to do much travell-
ing together. The Doctor says it
will be another month before he
will remove the cast, and then
no walking for 2 or 3 months!
What a Christmas we are look-
ing forward to!
-f
On July 2nd a friend offered
us a ride to Portland, Oregon. Of
course we (editorial “we”) ac-
cepted the invitation and were
thus able to spend the 4th of
July with my Mother in Seattle.
She wanted to be remembered
to all our California friends. At
87 and blind you would be sur-
prised how many of you she
inquired about during our few
days together.
-f
On July 5th there was an
O’Reilly-Brown party of Icelan-
ders and friends in SamF. at the
home of the former. Sorry we
could not be in Seattle arid San
F. on the same evening! But an
enjoyable evening was had by
all, as the saying goes.
-f
On July 8th we returned to
Berkeley with Mrs. Sine Holck
(my Mother’s youngest sister
from Norway, 80 years). She
and her taughter, Miss Anna
Holck came over to visit with
my Mother and their brother at‘
Tacoma, Wash. The Holcks are
now in N. Y. sailing for Norway
next week together with my
sister, Mrs. Eastvold (Erika).
Berkeley, according to the
Holcks as well as Onkel Peder,
is Paradise!
-f
On July 12th at 11 A. M. our
friend Óli Johnson was united
in marriage to Marion McLean
at the Danish Lutheran Church,
S. F. After the ceremony a
sumptuous Wedding Breakfast
(Turkey and all the trimmings)
was served at the home of one
of Marion’s friends before the
Newlyweds took off on their
Honeymoon. Best of Happiness!
-f
On July 14th Miss Margret
Sighvatsdottir of Reykjavik, who
has spent the past year at my
brother’s home in Winnipeg,
visited us enroute to Iceland via
Los Angeles and Spanish Forks,
'Utah.
-f
Dr. Bjarni Jonsson, a former
student from Iceland at the Uni-
versity of California at Berkeley,
is spending this month on some
special work at his Alma Mater.
He is now an Instructor in
Mathematics at Brown Uni-
versity, R. I.
-f
Dr. and Mrs. Gardar Ólafsson,
formerly of the Bay Area, are
spending part of their summer
vacation here before returning
to Portland, Oregon where the
Doctor is specializing in Dental
Surgery before returning to
Iceland.
-f
> On July 21st Sigga Benonys
had a Welcome party at her
Apartment for her sister “Lilli”
who -recently arrived from Lce-
land for special study in San
Francisco.
-f
Dr. Ben and the Downies are
off to Oregon, Washington and
British Columbia for a month’s
vacation. Welcome home!
•f
Blondals and Browns are
spending this week-end with
Leo and Pauline at Delano, Cal.
-f
Mr. and Mrs. C. E. Knight
expect to leave next week for a
month’s auto tour of Canada and
the mid-west. Here’s hoping
“K” will come home much
rested and completely recovered
after the operation she recently
underwent at St. Francis
Hospital, S. F.
-f
“As our children are too
young to enjoy going out even-
ings, we have to be content to
read of the social gatherings in
your letters and we do look for-
ward to receiving each one.”
“Why limit your News-letter
to Northern Califomia? We
think the idea is a good one,
worthy of the whole-hearted
support of all Icelanders in Cali-
fornia. If you had decided to re-
turn to Japan you would have
been well received there. Now
that you have decided to stay in
our midst we should show our
appreciation. You should be as
valuable to our soóiety here in
California as to the Japanese, at
least. — Icelanders of Califomia!
If we do not act together now
nothing can be accomplished, so
let us get together and support
the News-letter.”
•f
“We enjoy the ^íorthern Cali-
fornia Icelander. It is interesting
reading even tho we know none
of the people. Somehow, being
and Icelander just sort of makes
us all interested in one another.”
“Thanks for the News-letter.
We all enjoy it and we are glad
we are going to stay on in
California.”
-f
We also wish we could share
with you all the telephone con-
versations and directly spoken
words of appreciation. They
have been so many and uni-
formlý most encouraging. —
THANK YOU, one and all.
-f
The idea of an all-dey Ice-
landers Picnic has met with no
response to date. Are we afraid
of the work involved or is our
climate to blame? What inquiries
we have made about picnic
spots in parks of this area have
been none to favorable, not only
is the season well advanced, but
most places must be pre-empted
by squatters rights taken very
early in the morning. No reserva
tions are available. So, here’s
another idea which we hope
takes like the Measles!
Beginning with the 4th Sun-
day in August (24th) our Garden
and Home will be open as a
Picnic Center to our friends
every 4th Sunday of each month.
The Coffee-Pot will ben on at
2 P.M. until ? This will
probably be a better solution of
our Get-Together-Problem, we
hope, as the Mass of our Com-
munity will be spread over from
month to month, and we will
really get a chance to visit
personally. COME end sign the
Picnic Book. WELCOME to 1152
Laurel Street on any or all of
the 4th Sundays of each month.
This means YOU.
-f
Recently yours truly has been
invited on short notice to occupy
various pulpits in the Bay Area
owing to the vacation season of
several pastors. This, I believe,
will be of interest to you, and I
shall be veru happy to see you
at any o rall these services at
11 A. M. — Very sincerely,
Rev. and Mrs. S. O. Thorlaksson.
— Afi, hafðir þú einu sinni hár
hvftt sern snjór?
— Já, væni minn.
— En hver mokaði honum
burt?