Lögberg - 08.03.1951, Blaðsíða 2

2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 8. MARZ, 1951
A Tribute to the Memory of
Guðrún Þjóðbjörg Bíldfell
% ,
JULY 19, 1899 — OCTOBER 24, 1950
When Guðrún Bíldfell passed away October 24, 1950, she
left behind in the hearts and minds of her family and friends the
memory of a rich and vital personality. She was one of those
fortunate individuals whose horizon is wide and free, and is
constantly expanding to em-
brace new and exhilarating ex-
periences. All her life she was
improving her mind and her
skill in some field of endeavour,
and her boundless energy and
enthusiasm for life could not be
wholly overshadowed even by
her prolonged illness.
Guðrún Þjóðbjörg Bíldfell was
born in Seattle, Washington,
July 19, 1899. Her father, who
passed away two years ago, was
Ögmundur Bíldfell, son of Jón
Ögmundsson from Bíldsfelli in
Grafningi, Arnessýla, Iceland,
and his wife Þjóðbjörg Ingi-
mundardóttir from Króki in the
same district. Surviving Guð-
rún is a brother, Jón Bíldfell
of Vancouver, B.C., and her mother, Sigríður Bíldfell, who is a
daughter of Jón Jónatansson (Þorkelsson), from Flautafelli in
Þistilfjörður, and his wife Guðrún Sveinúngadóttir. Mrs. Bíldfell
lives at 982 Banning St., Winnipeg.
Mr. and Mrs. Bíldfell moved back to Winnipeg shortly after
Guðrún was born and from then on that city was her home.
After finishing Normal School training she taught school for over
twenty years, first in public schools and later being transferred
to the Winnipeg High schools. In between teaching periods and
during summer holidays she attended summer courses and sem-
inars at various universities. She studied Household Science at
Columbia University and at the University of Minnesota and
took a course in music at Lake Forest, Illinois.
When Guðrún was very young she started painting Christmas
cards and book marks and had an urge to study art. So later
on many of her summer vacations were spent in studying painting
at Art Schools at Kingston, Ont., at Stillwater, Minn., and twice
she attended the Banff School of Fine Arts. She was a member
of the Winnipeg Sketch Club and her paintings have been
exhibited several times in Winnipeg. She has sold a number
of them but most of her nicest pictures she has given to her
family and friends, which are highly valued by them not only for
their charm, but also as a memento of a cherished companion.
Guðrún’s extensive musical training made her doubly
valuable as a school teacher and during her career she directed
school choirs and orchestras. She also took an active part in
the cultural life of her community. She was a member of the
Manitoba Teachers’ Society, the Winnipeg Teacher’s Association
and the Household Arts Club. Several years ago she helped to
organize a poetry group which met regularly and studied English
Poetry. She was a member of the Dorcas Society and Board
of Deacons of the First Lutheran Church and an outstanding
worker in the Sunday School for fifteen years, during which
time she did especially good work in organizing concerts and
training the chofal groups for the Christmas festivities.
In her youth Guðrún was active in sports, enjoying skating,
swimming, tennis, badminton and golf. She was an enthusiastic
gardener and found many odd moments in which to help her
father beautify their home surroundings. A devoted and con-
siderate daughter she helped to make the Bíldfell home noted for
its hospitality, and cheerful harmony of spirit.
Apart from her frequent sessions at Arts and Music schools,
Guðrún found time to travel extensively. In 1930 she went to
Iceland and the continent and enjoyed herself thoroughly, espe-
cially while exploring the famous Art Galleries. She took trips
to New York, Chicago and California. Owning her own car she
was most generous in using it for the pleasure and convenience
of her friends. She took long motor trips, exploring her own
province of Manitoba, and one summer she went by canoe to the
remote northern parts of the province where she did some
interesting sketches.
During the seven yeafrs of her illness, entailing long dreary
periods of confinement to her bed at home or in hospital, she
did not bemoan her fate, but used her time in painting, reading
or talking to her friends. Because of her genuine interest in people
and her own fine integrity of spirit, Guðrún always brought out
the best qualities of the persons she came in contact with, and
she was richly blessed with a host of loyal friends. During her
illness she was receiving flowers and grateful messages from her
pupils of years passed who remembered her as a dear teacher and
good counsellor. A friend in Victoria, B.C. regularly sent her
flowers by airmail, and all her companions in the teaching pro-
fession and other good friends flocked about her anxious to show
their love and loyalty. The atmosphere around her bed was warm
with love and even gaiety, for with her marvellous sense of humor
Guðrún could laugh away her own troubles even as she
sympathized with the sufferers in the other hospital beds.
Guðrún was extremely well-read and had a balanced judg-
ment of humanity and its problems so that conversing with her was
always refreshing and stimulating. One good friend has said
of her:
“She loved all good things in life: nature, music, art. She
was interested in all things and could discuss with enthusiasm
and intelligence a wide range of subjects from recipes to
philosophy. Her cheerfulness and courage were contagious and
one always felt better for having been in her company.”
During her last long illness her mother nursed her with loving
care until she was taken to the St. Boniface hospital. A few
weeks before the end she was informing her friends blithely,
“I am now teaching my French-Canadian nurse to speak English,
and she is giving me French language lessons instead. We are
really having a very jolly time at it!” Thus she showed to the end,
the same indomitable spirit ready to stand up to any chalíenge
that life might offer!
In the life of the aging mother a great void has been created
by Guðrún’s passing, but she lets her mind dwell on the happiness
and love that surrounded them for so many years. She thinks
too, with a warm feeling of gratitudé of all the loyal friends that
did everything in their power to bring joy and beauty into
Guðrún’s life during her illness. To all of these Mrs. Bíldfell
wishes to express her heartfelt thanks, saying that she will always
remember all the lovely gestures of kindness and friendship
offered to the family.
By her host of friends Guðrún is sadly missed. They feel
that such a vital, dynamic personality should have had long years
of service and joyous living ahead of her. But we will remember
also that she had already, in a measure, fulfilled her destiny 'by
giving so richly of her fineness, her courage and her artistic
endeavours to her community and to her immediate circle of
companions. And so, like A. E. Housman’s “Athlete Dying Young”,
she slipped away before the Laurel of success and achievement
had a chance to fade.
“So, set, before its echoes fade,
The fleet foot on the sill of shade,
And hold to the low lintel up
The still defended challenge-cup.
And round that early-laureled head
Will flock to gaze the strengthless dead,
And find unwithered on its curls
The garland briefer than a girl’s.”
(A.E.H.)
—Hólmfríður Danielson
Ársskýrsla forseta Þjóðræknisfélagsins,
séra Philips M. Péturssonar, ó 32. órsþingi
(NIÐURLAG)
Koma Páls Kolka læknis.
I haust gerðist sá viðburður í
starfsemi félagsins, sem veitti
félagsmönnum, helzt þeim úti
um bygðir, sjaldgæft tækifæri
að sjá og heyra og kynnast
manni frá íslandi, sem var á
vegum Þjóðræknisfélagsins og
að vinna þjóðræknisstarf.
Það hefir oft verið rætt á
þingum og á stjórnarnefndar-
fundum, um hve æskilegt það
yrði að fá mann heiman að frá
Islandi til að ferðast um íslenzku
bygðirnar, til deilda og e. t. v.
til annara félaga, til að vekja á-
huga manna fyrir málum félags-
ins og að styrkja böndin á milli
heimaþjóðarinnar og íslendinga
vestan hafs.
Snemma s.l. sumar gafst okk-
ur tækifæri að fá þess konar
mann sem skyldi ferðast um,
flytja fyrirlestra og sýna mynd-
ir. Það kom boð frá íslandi, frá
Páli Kolka lækni, skáldi og rit-
höfundi, sem var að fara sem
fulltrúi læknastéttarinnar á Is-
landi á alheims læknaþing í
New York síðari hluta október-
mánaðar, um að ferðast á veg-
um Þjóðræknisfélagsins um ís-
lenzku bygðirnar og vinna þetta
verk. Og þáði nefndin boðið.
Hún kostaði lækninn hingað
vestur og um íslenzku bygðirn-
ar. Sums staðar tókust samkom-
urnar ágætlega, en á örfáum
stöðum ekki eins vel og æski-
legt hefði verið. En árangurinn
af þeim ferðum sést betur er
tímar líða og tækifæri geft til
að dæma um þær betur.
Seinna á þinginu verður
skýrsla læknisins lesin upp, og
mönnum veitt tækifæri til að
ræða hana, og veita athuga-
semdum þeim er læknirinn ger-
ir og bendingum athygli.
Á ferðum læknisins voru ýms-
ir nefndarmenn honum sam-
ferða og á sinn eigin kostnað.
Ég fylgdi honum til Gimli,
Lundar og Hayland. Grettir
Eggertson fór með honum til
Glenboro, og Grettir Jóhanns-
son, gjaldkeri, til Mountain í
N. D. Aðrar ferðir sem hann fór
voru til Árborgar, þangað sem
séra Jóhann Friðriksson fylgdi
honum; til Riverton, Selkirk, og
vestur á strönd, til Blaine,
Seattle og Vancouver. Og í baka
leiðinni kom hann við í Wyn-
yard, Leslie og Churchbridge í
Sask. En inn á milli ferða hans,
fór hann á læknaþingið í New
York, og líka á læknaþingið í
Cleveland, sem gestur Dr. Thor-
lakson. Rétt fyrir jól hélt nefnd-
in lækninum dálítið samsæti og
afhenti honum örlitla jólagjöf;
og í byrjun febrúarmánaðar var
efnt til almenns samsætis áður
en hann fór héðan til að veita
mönnum tækifæri til að kveðja
hann og þakka honum komuna.
Við vitum að nú höfum við enn
annan við á íslandi sem hugsar
hlýtt til okkar hér vestra, alveg
eins og ég veit að margir um
allar íslenzku bygðirnar hér,
sem fengu að hlusta á hann og
kynnast honum, hugsa hlýtt til
hans.
Þetta var tilraun, sem ég vona
að beri góðan árangur. En það
verður að miklu leyti undir
deildunum sjálfum komið hvort
hún hafi það eða ekki, og hvort
að hægt verði að réttlæta þann
töluverða kostnað, sem hún
hafði í för með sér. Það verður
að skiljast að þó að aðalnefndin
hafi ráðstafað þessari tilraun, þá
er deildarstarfsemin í höndum
deildarmanna. Stjórnarnefndin
hefir altaf viljað sýna samvinnu
tilraunir við deildirnar og gerir
það, hygg ég í framtíðinni. En
það er og verður verksvið allra
þjóðræknismanna, innan og ut-
an bæjar að taka saman hönd-
um til að efla sem bezt allan til-
gang sameiginlegra mála okkar.
Samband við Island.
Eitt, sem koma Páls Kolka
læknis hingað vestur hefir gert,
og sem ekki hefir verið tekið
fram að ofan, er að styrkja bönd
in milli okkar Vestur-íslendinga
og íslands .Hann kom með eitt-
hvað af andrúmslofti gamla
landsins með sér, inn í hverja
bygð, og inn á hvert heimili, sem
hann heimsótti. Og eins má
segja um hvern einasta gest af
þeim öllum sem heimsóttu okk-
ur á þessu liðna starfsári. Við
eigum marga góða vini nú á
Islandi vegna þessarar persónu-
legu viðkynningar. Og ég veit
að þeir hafa það á tilfinningunni
að hingað verða þeir ævinlega
kærkomnir gestir.
Ekki sízt þess, sem hefir
styrkt böndin við heimaþjóðina
er koma Dr. Alesanders Jóhann-
essonar hingað s.l. haust á veg-
um Manitobaháskólans í sam-
bandi við stofnun kenslustóls-
ins í íslenzkum fræðum. Hann
er í samráði við Dr. Gillson há-
skólaforsetans hér við að koma
þeim kenslustól á framfæri og
er það okkur öllum mikið á-
nægjuefni að vita af þessum
samtökum og þessari samvinnu,
sem getur ekki annað en leitt
af sér góðan árangur. Og með
þeirri samvinnu er verið að
styrkja bönd, ekki aðeins á milli
íslendinga austan og vestan
hafs, heldur líka á milli íslands
og hérlendra manna, sem hefir
meira gildi en margir gera sér
grein fyrir.
En auk þeirra, sem styrkt
hafa böndin við íslands með
komu sinni hingað vestur, eru
fulltrúar, sem héðan hafa farið
til íslands. Og þó að þeir séu
nokkrir, tel ég aðeins upp sjö,
sem ég veit af: tvenn hjón, Dr.
og Mrs. S. E. Björnsson, sem
héðan fóru í fyrra og dvöldu á
íslandi nokkra mánuði, og hr.
Árna Eggertsson lögfræðing og
frú hans, sem fóru heim í Eim-
%
íslenzkum listamanni boðið til dvalar
i Noregi
Góð aðsókn að myndlistarsýningunni í Osló
Osló, 31. jan. — Norska ríkisstjórnin efndi í gærkvöldi til
veizlu á Akerhussloti fyrir Islendingana, sem nú eru stadd
ir 1 Osló í sambandi við opnun íslenzku myndlistarsýning-
arinnar. Veizlustjóri var Lars Moen menntamálaráðherra.
Rausnarlegt boð.
í veizlunni flutti Lange, utan-
ríkisráðherra, bráðsnjalla ræðu,
og er hún birt í blöðunum í Osló
í dag. Lýsti utanríkisráðherrann
því yfir, að norska ríkisstjórnin
hefði afráðið að veita íslenzkum
listamanni ríkisstyrk til náms í
Noregi í ár, og bæri að líta á
þetta, „sem örlítið framlag, til
að auka og endurnýja menning-
arsambandið milli landa vorra“.
Þetta vakti mikla hrifningu
virðulegra veizlugesta, en Gísli
Sveinsson þakkaði fyrir Islend-
inga hönd.
Góð aðsókn.
Aðsókn er góð að sýningunni
og hún vekur athygli. — Hafa
selst þarna málverk eftir Jón
Stefánsson, Gunnlaug Scheving,
Gunnlaug Blöndal. - Guðmund
Einarsson og Kjartan Guðjóns-
son, auk teikninga eftir Engil-
bert.
Opinberum veizluhöldum í
sambandi við sýninguna lýkur
með boði bæjarstjórnar í ráð-
húsinu í kvöld. En búast má við
ýtarlegum blaðadómum gagn-
rýnendanna næstu daga.
skipafélagserindum. Mrs. Björns
son kemur hér seinna fram á
þingi með kveðjur frá ýmsum
félögum og einstaklingum til
Þjóðræknisfélagsins, og Árni
Eggertsson, sem einn af nefnd-
armönnum okkar, gerir það á-
reiðanlega seinna, en vegna fjar-
veru í embættiserindum getur
hann ekki verið staddur á þessu
þingi.
Einnig vildi ég nefna Halldór
Swan, sem varð fyrir óvæntu
veikindakasti og lá á spítala um
tíma á Akureyri. Hann hefir
hrests síðan, nógu mikið til að
geta þolað ferðalag hingað aftur
til Winnipeg, en er ekki enn orð-
inn albata. Ég veit að allir taka
undir með mér í því, að óska
honum góðs bata. En með för-
inni heim hitti hann ættingja
og vini og endurnýjaði gömul
vinabönd. Og hver sem það ger-
ir er að vinna þjóðræknisstarf.
Líka vil ég minnast á Friðirk P.
Sigurðsson frá Riverton, sem
dvaldi sumarlangt á íslandi og
lét gefa út kvæðabók þar; og
Ólaf Hallson kaupmann frá
Eriksdale. Ég þakka þeim öllum,
bæði þeim sem ég hefi nefnt og
þeim, sem ekki hafa nafngreind-
ir verið, fyrir alt, sem gert hef-
ir verið á þessu sviði.
Svo á árinu voru tveir menn
hér meðal okkar, sem heiðraðir
voru af stjórninni á íslandi, sem
var öllum íslendingum hér mik-
ið gleðiefni. Þetta telst varla
undir liðnum samvinna við Is-
land, en ég minnist þess hér
vegna þess, hve það sannar að
böndin eru sterk á milli okkar
Austur- og Vestur-Islendinga.
Hr. Gísli Jónsson og Árni Sig-
Framhald á bls. 7
Opinberum veizluhöldum í
sambandi við sýninguna lauk í
kvöld með boði borgarstjórnar
í ráðhúsinu. Stranger, vara-
borgarstjóri, bauð gesti vel-
komna, en Bull, borgarstjóri, tal
aði fyrir minni íslands. Þar næst
söng Bjarne Bunts, óperusöngv-
ari, íslenzka þjóðsönginn.
Jón Þorleifsson, listmáliri,
þakkaði fyrir Islendinga hönd
og Gísli Sveinsson þakkaði rausn
arlegar veitingar. V. St.
—Mbl. 13. febr.
íbúðarhús brennur
til grunna á
Raufarhöfn
Eina slökkvidælan þar biluð
í eitt ár.
íbúðarhúsið Brekka hér í
þorpinu brann til grunna um
tólf leytið í gærkveldi. Litlu
var bjargað af innanstokksmun-
um.
I húsinu bjuggu hjón með eitt
barn. Var húsbóndinn og barn-
ið sofandi á loftinu og björguð-
ust þau út um glugga.
Austan stormur var og tvö
hús í hættu á tímabili, en voru
varin með vatni. Eina bruna-
dælan í þorpinu hefir verið bil-
uð í eitt ár vegna skorts á vara-
hlutum. Er það amerísk setu-
liðsdæla.
Eldurinn kom upp í eldhúsi
eða fofstofu. Eldsupptök eru ó-
kunn. Hús og innanstokksmun-
ir voru lágt vátryggðir.
—Mbl. 13. febr.
PUBLIC NOTICE
AUCTION SALES
oi SCHOOL LANDS
PUBLIC NOTICE is hereby
given that certain School Lands
in the Province of Manitoba
will be offered for sale by
PUBLIC AUCTION at the
places and on the dates here-
after mentioned:
TEULON—March 20, 1951
76 parcels.
VIT A—March 29, 1951—
90 parcels.
STEINBACH — March 31,
1951—66 parcels.
MANITOU—April 4, 1951
—55 parcels.
BOISSEVAIN — April 6,
1951—67 parcels.
VIRDEN—April 9, 1951—
89 parcels.
SHOAL LAKE—April 11,
1951—100 parcels.
GLADSTONE — April 13,
1951—112 parcels.
Lists of Lands, reserve price,
terms and conditions of sale
may be seéured on application
to the Lands Branch, Depart-
ment of Mines and Natural
Resources, Room 18, 469 Broad-
way Ave„ Winnipeg.
Dated at Winnipeg, in Mani-
toba, this 12th day of February,
A.D. 1951.
R. W. GYLES,
Director of Lands.
Business College Education
In these modern times Business College
Education is not only desirable but almost
imperative.
The demand for Business College Educa-
tion in industry and commerce is steadily
increasing from year to year.
Commence Your Business Traimng Immediately!
For Scholarships Consult
THE COLUMBIA PRESS LIMITED
PHONE 21 804 695 SARGENT AV \ WINNIPEG