Lögberg - 15.07.1954, Síða 5

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 15. JÚLÍ 1954
5
ÁHUGAH4L
rVENNA
Ritstjóri: INGIBJÖRG JÓNSSON
AÐ KUNNA AÐ NOTA HENDURNAR
Þeir, sem lesið hafa söguna
um Robinson Crusoe og einveru
hans á eyðiey langt út í Atlants-
hafi, minnast þess hve þeir
höfðu mikla ánægju af því að
iylgjast með hugkvæmni hans
og dugnaði við að afla sér fæðu,
fata og skýlis; hann varð að reiða
sig, í einu og öllu, á sjálfan sig,
og hann brast aldrei úræði.
Manni kemur þessi saga oft í
hug þegar maður veitir athygli
hinni ungu og upprennandi kyn-
slóð n^tímans. Margt af þessu
unga fólki hefir sótt skóla frá
því það var fimm til sex ára og
langt fram á þrítugs aldur. En
þrátt fyrir allan þann lærdóm
uiyndi flest af því deyja á
skömmum tíma úr úrræðaleysi
ef það lenti í samskonar kring-
umstæðum og Robinson Crusoe,
ekki sízt það fólk, sem lagt hefir
aðallega stund á bókleg fræði.
Það hefir aldrei lært að nota
hendur sínar, né þjálfað sitt
verklega vit. Sagt er að neyðin
kenni naktri konu að spinna, en
hætt er við að fullorðið fólk, sem
aldrei hefir lært „ærlegt“ hand-
tak, eins og hinir eldra kalla
það, myndi eiga erfitt með að
beita höndunum rétt, ef til þess
kæmi að það yrði að gera vanda-
sama handavinnu. Höndin þarfn-
ast æfingar engu síður en
heilinn.
Eftir hina löngu skólagöngu
hefir margt ungt fólk fengið
beinlínis óbeit á ýmiskonar
hand^vinnu. Það gerir sér ekki
grein fyrir að einhverjir verða
að vinna þau verk, sem það vill
ekki snerta á, að það er að miklu
leyti ósjálfbjarga og upp á aðra
komið hvað snertir þægindi dag-
legs lífs.
1 Winnipeg Free Press birtist
daglega dálkur eftir Gregory
Peck, sem hann nefnir Packsack,
og eru margar greinar hans at-
hyglisverðar. Eina grein sína í
íyrri viku nefnir hann: „Who
Would Clean Your Fish?” Segir
hann að hópur af fólki, flest
ungt, hafi þyrpst til sumarbú-
staðar hans þá um helgina; hafi
það farið út að fiska sér til
skemmtunar, og veitt nægilega
uiarga fiska í góða máltíð. Þegar
heim var komið með aflann var
sPurt: hver vill slægja fiskinn?
Svörin við þessari spurningu
voru furðuleg. Aðeins tveir af
íjórtán manns, höfðu nokkurn
úma borið við að slægja og þvo
hsk. Gamall fiskimaður, sem
Þarna var, varð að taka að sér
verkið. En hann gerði það ekki
skilyrðislaust; hann krafðist
þess, að þetta fiskifólk kæmi
oftur fyrir húsið og yrði sjónar-
vottar að verkinu og tækju ein-
hvern þátt í því, þótt ekki væri
annað en að snerta fiskinn.
Stúlkurnar í hópnum gerðu
c‘kki annað en æja og óa, fussa
°g sveia. Ungu mennirnir, sem
allir voru æfðir í sundi og í-
þróttum, og höfðu ekki kippt sér
uPp við að taka fiskinn af öngl-
Unum, þótti auðsjáanlega ógeðs-
legt að snerta á dauðum og
slepjulegum fisk. En gamli
^oaðurinn krafðist þess, að það
skiptist á um að færa sér fisk-
una úr körfunni og einnig um að
era slorið úr fiskinum í brenslu-
ofninn, um leið og hann slægði
þá.
»Þið lifið á „cellophane“ tíma-
ilinu“, sagði hann. „Enginn
ykkar hefir séð matvæli öðru-
Vlsi en í snyrtilegum umbúðum
1 sölubúð eða í kæliskáp. Þið haf-
10 hfað alla
ævi ykkar á mat-
V®iadósatímabilinu. Ég vil bara
þið gerið ykkur grein fyrir,
einhver verður að slátra
j=riPunum, láta blóðið renna úr
^lrn’ foka úr þeim innvolsið og
era skrokkana í smástykki.
Einhver verður að sá í garðana,
taka upp úr þeim molduga
ávexti, þvo þá, koma þeim í
pokana og á markaðinn“.
Sá gamli var lystugastur allra
þegar fiskurinn var matreiddur
og borinn á borð. —
Lífið verður harla tilbreyt-
ingalítið og fáskrúðugt fyrir þá,
sem kunna aðeins eitt sérstakt
starf. Slík einhæfni getur og
komið sér illa, ekki sízt á heimil-
inu, þar sem eftir mörgu þarf að
líta og halda í lagi. Enda virðist
vöknuð hreyfing í þá átt, að fólk
geri sjálft við það, sem aflaga fer
á heimilinum og bæti og prýði
heimili sín sjálft. Ef til vill staf-
ar þetta af því hve kostnaðar-
samt er nú orðið að fá æfða
iðnaðarmenn til að gera þessi
verk. En ástæðan er líka sú, að
þegar fólk einu sinni byrjar að
nota hendur sínar við að búa
eitthvað til eða fegra umhverfi
sitt, þá finnur það til nautnar í
starfinu, og jafnvel hvíldar, sé
það frábrugðið hinum daglegu
störfum þess.
í bandarísku tímariti er ný-
lega skýrt frá því að stórt
málningar- og varnishfram-
leiðslufélag hafi tilkynnt, að
fyrir tíu árum hafi húsmálara-
iðnrekendur, keypt 70 prósent
framleiðslunnar, en nú selji fé-
lagið 70 prósent framleiðslunn-
ar beint til heimiliseigenda. —
Ennfremur segir í ritinu að 80
prósent smíðatóla séu seld heim-
iliseigendum, og þeir kaupi
miklu meir af borðvið og smíða-
efni en fyrir tíu árum. —
Engin móðir getur búið dóttur
sína betur undir framtíðina
heldur en með því að kenna
henni að hafa ánægju af heimilis
verkum. Flestar stúlkur giftast
og hafi þær ekki áður lært
heimilisvinnu verða fyrstu hjú-
skaparárin þeim erfið. Hver ein-
asta stúlka ætti því að læra að
hreinsa hús, matbúa, þvo, straua,
sauma o. s. frv.
Hönd mannsins er dásamlega
útbúið verkfæri; hún var sköpuð
til þess að hún yrði notuð. 1
samstillingu handar og huga
finnur hver einstaklingur mikla
nautn.
ATTENDS ORGANIST
CONVENTION
Mrs. E. A. ísfeld
Mrs. Eric Isfeld, of 575 Mont-
rose street, vice president of the
Canadian Federation of Music
Teachers’ Association, will at-
tend the annual convention of
the American Guild of Organists
at Minneapolis, Minn., July 12
to 16.
A member of the Canadian
College of Organists, Winnipeg
center, Mrs. ísfeld will attend
the convention as a Canadian
visitor, and will convey greet-
ings to the American Guild on
behalf of the Winnipeg organ-
ists’ group.
Mrs. ísfeld is also organist and
choir director at First Lutheran
church. ■—Free Press
Það er ekki alltaf sól og sumar
í Suöurlöndum
Á ítalíu gerði hið versta hret um páskana
Fréttabréf frá EGGERTI STEFÁNSSYNI
Norðurlandabúinn sér gjarn-
an ofsjónum yfir þeim ham-
ingjusömu, sem geta farið til sól-
arlandanná í suðri — og þar not-
ið sælu vorsins mánuðum áður
en það sýnir sig hjá þeim.
Hann dreymir um fagrar,
grænar grundir og nýútsprung-
in tré, sem breiða grænar krón-
ur sínar yfir höfuð hans, — og
rósir og túlípanar skreyta garð-
ana í hinum frjósömu löndum
suðursins. — Og hann bölvar
klakanum og fönninni, sem ligg-
ur yfir landinu, langt fram á
vor — já, fram á sumar líka,
þarna norður hjá honum.
Norðurlandabúinn verður svo
ekki lítið hlessa, þegar hann
vaknar upp við vondan draum
og sér að því sunnar að hann
kemur, því sjaldnar skín sólin
en hjá honum, og þegar suður
fyrir Alpana kemur, er þar
hörkufrost og snjóar — páska-
hret — hin ægilegustu — jafn-
vel þótt hann hafi lesið um
páskahret í sínu landi.
Á páskunum í ár ætluðu
hundruð þúsunda ferðamanna
til Rómar. — En þá brá svo illa
við, að allir vegir um Alpana
lokuðust af snjó, og því sunnar
sem dró, því meiri var fann-
kyngin — svo að mörg héruð
voru innilokuð og öll umferð
stöðvaðist, símalínur slitnuðu,
og rafmagn hvarf, svo að heil
héruð voru í myrkri og kulda.
Fjöllin kring um Róm voru
snæviklædd, og voru skaflarnir
á sumum stöðum 20 metra háir.
Smalarnir, sem fylgja fénu hér
vetur og sumar, urðu að yfir-
gefa kindurnar á fjöllum uppi
og á fjalli einu suðaustur af
Róm voru 10 þúsund fjár ein-
angrað og komst ekki til byggða.
1 gamla daga hefði allt þetta fé
farizt — en nú tóku koptar og
flugvélar við störfum smalans.
Var fleygt fóðri úr lofti til hjarð-
anna og lífinu haldið í þeim þar
til þðer komust til byggða.
Frostið í þessu páskahreti
Rómar — var frá einu sigi í
byggð, til 20—30 stig í Ölpunum
og í Appenínafjöllum á Suður-
ítalíu, þar sem harðast var. —
Einnig snjóaði á Sardiníu, og er
það afar sjaldgæft þar.
Blöðin eyddu heilum síðum í
frásagnir af veðrinu, og svo nátt-
úrlega hið mikla tjón á gróðri
öllum, sem veðrin hafa valdið.
Menn óttast að ávaxtauppskeran
sé nær eyðilögð — og eins korn-
og hveitiuppskera — og að yfir-
leitt hafi þetta páskahret
„Romana“ eyðilagt fyrir mill-
jarða króna um landið allt. —
Hver sé ánægður með siti
Þannig getur það þá farið í
suðri eins og norðri, og er því
bezt að hver sé á nægður með
sitt, bölvi ekki sínu — og haldi
ekki að hamingjan sé alls staðar
annars staðar en þar sem hann
er sjálfur.----
Brúarfoss, sem fór frá Reykja-
vík 4. apríl, sigldi með fram
Suðurlandi, er var baðað í sól.
Jöklarnir blöstu við farþegum
skínandi hvítir, og heiðríkja og
sólbjarmi kastaðist yfir þá, og
glitraði á mjallhvítan jökulinn,
sem tindraði allur í vorskrúða
hækkandi sólar. — Brúarfoss er
eitthvert happasælasta skip ís-
lenzka flotans, og einhvern
bezta aðbúnað að fá þar —
þjónusta og skipshöfn öll svo
alúðleg, því þar er ennþá þessi
íslenzka „baðstofumenning“ á
skipi, sem var algeng, meðan
enginn stéttarígur var meðal
okkar, en allir voru glaðir yfir
hinum nýju framförum sem
myndu gera þjóðinni gagn — og
færa með sér hamingju, og allir
voru vissir um að ísland myndi
rísa hærra og hærra á frelsis-
braut sinni.----
Við Skotland var einnig blíð-
skapar veður og lá Norðursjór-
inn spegilsléttur í tvo daga. —
Ferðamannahópur Páls Arason-
ar óbyggðakappa var með skip-
inu. Voru þeir með bíl, sem þeir
ætluðu á til Suðurlanda, —
Frakklands og ítalíu. Höfðu þeir
með sér vanalegan viðleguút-
búnað — eins og þeir væru að
fara upp í óbyggðirnar íslenzku.
— Fannst okkur það skrítið, þar
sem þeir voru að fara til sólar-
landanna. — En það hefir komið
sér vel, ef þeir hafa lent á þeim
slóðum þar sem páskahretið
geisaði mest í Suðurlöndum, og
þá hefir það komið sér vel að
hafa ullarteppi, — sem sýndust
óþörf í suðurför á vordegi — en
gátu komið sér vel, ef þeir lentu
í snjófönn og yrðu þar fastir —
blátt áfram eins og á ferð um
öræfin íslenzku. Og „allur er
varinn góður“ á tímum atóm-
sprengja og annarra vágesta,
sem okkur er spáð. — —
Fyrir þá, sem vilja fara til
Suðurlanda í ár, er betra að búa
sig undir mikla dýrtíð, einkan-
lega reiknað í íslenzkum krón-
um. — 1 Frakklandi, Sviss, Aust-
urríki og ítalíu er mjög dýrt að
dvelja nú, einkanlega með lítinn
gjaldeyri og hátt gengi.
Siglingar eru þekkingarauki
Það var mjög vanhugsað af
fólki heima að nota sér ekki til-
boð Eimskips, er vildi senda
„Gullfoss" í vor til Suðurlanda,
en þótti of dýrt. — Það sýndist
hafa verið mjög ódýrt ef taka
skal tillit til þæginda á Gull-
fossi — og öll þau lönd sem far-
þegarnir hefðu séð í því ferða-
lagi, eftir áætluninni! — Og þó
ferðinni hefði verið ábótavant í
landferðunum — þá var hið
glæsilega skip á næstu grösum
— og þar gátu menn jafnað sig
eftir illviðrin, er þau koma á
þeim tíma.
Frá Genúa fóru skemmtiferða
skip um Miðjarðarhaf 1 vetur. —
Ferð, sem stóð 10—12 daga kost-
aði eins mikið og þessi 30 daga
ferð með Gullfossi í marz—apríl.
— Óskandi væri að Eimskip
héldi áfram áformum sínum um
ferðalög til Suðurlanda. Það er
ekkert sem getur frætt almenn-
ing, sem getur notið þessara
ferða til framandi landa, eins
mikið um menningu, listir og
lifnaðarháttu. Við kynni ann-
arra þjóða, brjótum við niður
einangrun í lífi og hugsunar-
hætti okkar — og fáum ný sjón-
armið — og stærri sjóndeildar-
hring — og finnum kannske, að
okkur er heldur ekki alls varnað.
Genúa, Gei\úa — glymur í út-
varpinu. Molotov hefir farið á
fund Dulles — og Eden á fund
Molotovs — og Bidault bæði á
fund Edens og Dulles og Molo-
tovs. — Blöðin hér segja, að
fundir um Asíumálin séu að
byrja, og sé mikil orusta „diplo-
matisk“ — undir niðri. Þær eru
ekki á fundunum, heldur í mið-
dögum, veizlum og heimsóknum
hinna stóru innbyrðis. Koma
þeir á fundinn eins og af gustuk.
— En á hótelunum hittast Molo-
tov, Dulles, Eden og Bidault oft
,— og þar gerist svo allt.-----
Chu-En-Lai, sendimaður Kína,
hefir ennþá ekki getað talað á
neinum fundi. — Blöðin lýsa því
þannig, að })ó að honum hafi
verið boðið á fundinn, vilji þeir
ekki, sem hafa boðið horíum,
kannast við hann — einkanlega
aðalmaðurinn, — Dulles, — sem
ekki einu sinni hafi rétt honum
höndina — „prívat“ — eða heils-
að honum persónulega á vana-
legan hátt — ef — það skyldi
vera tekið sem viðurkenning á
lýðveldi Kínaríkis, að hann
sýndi þá kurteisi. — Og smátt
og smátt sýnist utanríkisráð-
herra Kína — ætla að gufa upp
sem eins konar sjónhverfing —
en ekki sem virkilegur sendi-
maður hins volduga Kínaveldis
í eigin persónu. — Molotov tek-
ur sér þetta nærri, því hann
hefir ætlað að kynna Chu-En-
Lai utanríkisráðherrum hinna
stórveldanna, og þar sem mót-
tQkurnar urðu ekki betri, geta
þær haft rýrnandi áhrif á álit
Rússa í Kína.
Þannig skrifa nú borgarblöðin
hér um byrjunarfundi Genfar-
ráðstefnunnar. En spilið heldur
áfram og álit getur breytzt. En í
Indó-Kína er barizt, — á meðan
rifist er um „hver eigi að heilsa
hverjum“ í Genf og kampavínið
flýtur, og miðdagsveizlurnar
verða glæsilegri. og glæsilegri —
meðan þar sem barist er — er
beðið eftir dauðanum '■— eða
^1^1' Italíu, í apríllok
—VÍSIR, 21. júni
KAUPENDUR LÖGBERGS
Á ÍSLANDI
Gerið svo vel að senda mér sem fyrst greiðslu fyrir
yfirstandandi árgang Lögbergs, kr. 75.00. Dragið
ekki að greiða andvirðið. Það léttir innheimtuna.
Æskilegt að gjaldið sé sent í póstávísun. Þeir sem
eiga ógreidda eldri árganga, eru vinsamlega beðnir
að snúa sér til mín.
SINDRI SIGURJÓNSSON
LANGHOLTSVEGI 206 — BEYKJAVIK
B
A
invite you to
THE GRAND OPEMNG
OF
Walsh Graham
Motors, Limited
SARGENT and ARLINGTON
SATURDAY, JULY 17th
FREE GIFTS TO CUSTOMERS •
• NOVELTIES FOR THE KIDDIES •
• VALUABLE DOOR PRIZES
Conte in and inspect Our iVeic,
Ifiodern Service Station
LATEST EQUIPMENT •
• FAST COURTEOUS SERVICE •
• FAMOUS B-A PRODUCTS
ED. BEATTIE, Manager
Open 24 Hours
AUTOMOTIVE SERVICE
SARGENT & ARLINGTON