Lögberg - 22.09.1955, Síða 4

4
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 22. SEPTEMBER 1955
Lögberg
Gefið út hvern fimtudag aí
THE COLUMBIA PRESS LIMITED
695 SARGENT AVENUE, WINNIPEG, MANITOBA
J. T. BECK, Manager
Utanáskrift ritstjðrans:
EDITOR LÖGBERG, 695 Sargent Avenue, Winnipeg, Manitoba
Ritstjóri: EINAR P. JÓNSSON
Verð $5.00 um árið — Borgist fyrirfram
The "Lögberg” is printed and published by The Columbia Press Ltd.
695 Sargent Avenue, Winnipeg, Manitoba, Canada
Authorized as Second Class Mail, Post Office Department, Ottawa
PHONE 743 411
Þokulúðurinn
Á duggarabands árum mínum, er ég ferðaðist með strand-
ferðaskipinu „Hólar“ milli Reykjavíkur og Austfjarða, heyrði
ég blásið í þokulúður eða eimpípu, er þokan hafði lagst eins
og leiði á bæinn; mér er það einkum minnisstætt, er skipið
átti að koma við í Breiðdalsvík og skipa þar upp vörum;
kolniðaþoka hvíldi yfir láði og legi og við biðum lengi úti
fyrir og Hólar voru stöðugt að pípa, eins og það þá var
kallað; mér flaug í hug seinniparturinn af vísu Jónasar:
„Úðaþokan hvergi hrein,
hún er úr nösum andskotans.“
Loks náðum við landi í Breiðdalsvík, og verzlunarstjór-
inn þar, Bjarni Siggeirsson, ef ég man rétt, var svo elsku-
legur að bjóða mér upp á kaffi og vínarbrauð; eftir þessar
frægðarför var siglingum mínum að mestu lokið og þoku-
lúður heyrði ég ekki nefndan á nafn, hvað þá heldur ég
hlustaði á hann, fyr en í öndverðum ágústmánuði í sumar.
Svo sem kona mín hefir sagt frá í Kvennadálkum Lög-
bergs, dvöldum við hjónin í vikutíma í sumar í Duluth í
gistivináttu þeirra séra Skúla J. Sigurgeirssonar og frú
Sigríðar Sigurgeirsson; hin mikla höll, sem þau búa í, liggur
á bökkum hins mikla vatns, Lake Superior; það var komið
fram yfir miðnætti, er við gengum til sængur og mér fanst
ég vera svefnþurfi og mun mér þegar hafa fallið blundur á
brá; en brátt hrökk ég upp við eitthvað, sem minti mig á
ferðina með Hólum forðum; ég gekk út að glugganum og
varð þess þá áskynja, að mjúk þokuslæða vafðist um vatnið
og ströndina; um hina miklu Duluthhöfn voru skip alltaf
að koma og fara, og nú vissi ég að það var hin aðvarandi
raust þokulúðursins, sem vakti mig af dvala. —
Þokulúðra er víðar þörf en í siglingum; þeirra er þörf í
daglegu lífi mannanna til að forða þeim frá sjálfsþótta og
ímynduðum ágætum.
☆ ☆ ☆
í óraf jarlægð yið ísland
Því senn dökknar aftansins sólroftna kinn
og snmrið er byrjað að líða.
Nei! Það er ekki byrjað að líða; það er liðið, eitt hið
dásamlegasta sumar, sem Drottin allsherjar getur veitt
mannanna börnum, og nú er svo komið, að maður naumast
þverfótar fyrir sínum eigin örlögum, helfölvuðum laufum.
Laust fyrir miðaftan á laugardaginn var, vorum við
hjónin að búa okkur á hátíð norræna félagsins, The Viking
Club, er haldin skyldi í Vasalundi þá um kvöldið; ég var
eitthvað að grufla í bók, en í sömu andránni kemur konan
til mín og segir: „Hlustaðu á þetta!“ Við höfum að jafnaði
Íítil afskipti af nágrönnum okkar og vitum þar af leiðandi
lítið um uppruna þeirra og ætt; ég varð allur að eyrum; í
námunda við okkur var verið að syngja „Hvað er svo glatt“.
Það var kvenrödd, sem við hlustuðum á; hún var viðkvæm
og söngurinn knúður fram af íslenzkri ást og innri þörf; um
nafn konunnar, sem söng ljóð Jónasar í órafjarlægð við
ísland, er mér ókunnugt, en ég fann til skyldleika hennar
við mig og kendi nokkurrar klökkvi; hún var dóttir Islands,
ein þeirra mörgu, sem enn þorði að syngja upphátt ástar-
játningu sína til íslenzkrar tungu og íslenzks ljóðs, þótt á
erlendum vettvangi sé.
Þetta áminsta laugardagskvöld var fjölmennara í Vasa-
lundi, en dæmi munu áður til, og mun veðurblíðan vitaskuld
hafa átt í því drjúgan þátt, þó blóðtengsl og bræðrabönd
hafi sennilega haft yfirhöndina; í þessum friðsæla reit hittust
frændur af norrænni grundu, er skiptust á bræðra- og systra-
kveðjum, þakklátir höfundi lífsins fyrir að vera komnir af
góðum stofni og ekki síður fyrir það, að eiga sólskinslandið,
Canada, að fósturlandi.
Yfir yasalundi hvíldi mildur blær norrænnar frænd-
rækni, sem holt er að minnast. Og hvers má vænta af morgun-
deginum sé vitundin um „upprunans heilögu glóð“ jarðsett
kvöldið fyrir?
Á þessari fjölmennu hátíð hitti ég ungan Norðmann ný-
kominn frá Osló; hann kom við í Reykjavík og dáði fegurð
hennar; hann sagðist vilja kynnast Islandi betur og þjóðinni,
sem bezt hefði gætt hins forna, norræna menningararfs.
Fréttir af þingi vikublaðasambandsins
Hið 36. ársþing canadiska
vikublaðasambandsins var
haldið dagana 12., 13. og 14.
september s.l. í Vancouver,
B. C. Þingstjórn hafði með
höndum W. Sawdin, forseti,
Sackville, N.B.
Samkvæmt skýrslum þings-
ins eru 523 vikublöð í sam-
bandinu, með 1,028,671 áskrif-
anda. Ýms mál varðandi út-
gáfustarfsemi blaðanna voru
rædd og tillögur gérðar. En
aðalgildi þessara þinga álít ég
vera að blaðamönnum gefst
tækifæri til að ferðast um
landið þvert og endilangt og
kynnast hver öðrum, og eiga
járnbrautarfélögin C.N.R. og
C. P.R. drjúgan þátt í því, auk
margra annara félaga, er
stofna til skemmtiferða og
veizluhalda í sambandi við
þingin.
Eins og skýrt var frá hér í
blaðinu síðustu viku, var Is-
lendingurinn John A. Vopni,
Davidson, Sask., kosinn for-
seti sambandsins, og má okk-
ur vera metnaður í því. John
hefir rutt sér braut til frama
með dugnaði og drengskap;
við óskum honum innilega til
hamingju með hina nýju
ábyrgðarstöðu.
Kveðjumóf-
Prestafélag Hins ev. lúterska
kirkjufélags mætti í Moore’s
kaffihúsinu í Winnipeg þ. 12.
sept., kl. 8 e. h. til að kveðja
þá séra Harald S. Sigmar og
séra Robert Jack og konur
þeirra. Séra Haraldur og fjöl-
skylda hans eru að fara vestur
að Kyrrahafsströnd, en séra
Robert og fjölskylda austur á
bóginn til íslands. Viðstaddir
voru flestir prestar kirkju-
félagsins og konur þeirra, auk
Neils Bardals, konu hans og
prófessor Finnboga Guð-
mundssonar.
Séra Bragi Friðriksson, for-
seti prestafélagsins, bauð
gesti velkomna og stýrði
mótinu. Það var skrafsamt
yfir borðum, fjörugar sam-
ræður og hlegið dátt. Kon-
urnar áttu drjúgan þátt í
glaðværðinni.
Dr. Valdimar J. Eylands
flutti hugljúf kveðjuorð. Frú
Sigríður Ólafsson kvaddi
prestskonurnar. Dr. Rúnólfur
Marteinsson og prófessor
Finnbogi Guðmundsson mæltu
einnig til prestshjónanna.
Séra Bragi afhenti heiðurs-
gestunum áletraða silfurdiska
frá prestafélaginu, þakkaði
þeim starfið á meðal okkar
og bað þeim fararheilla.
Séra Haraldur og séra
Robert þökkuðu fyrir sig, af
fyndni, en þó meir af þrung-
inni alvöru. Söknuður og
gleði ríkti yfir mótinu. Það
er skarð fyrir skildi að sjá af
tveimur kennimönnum úr fá-
mennum hóp. — Samsætinu
var slitið með bæn. Við biðj-
um prestshjónunum og fjöl-
skyldum þeirra fararheilla og
allrar gæfu. J. F.
Á meðan ég dvaldi í Van-
couver, var ég í gistivináttu
frændfólks míns, þeim Jó-
hönnu og Vigfúsi Pálsson og
Thoru Vigfússon. Einnig heim
sótti ég bæði skyldmenni og
vini, svo sem Mr. og Mrs. H.
A. Steel og dætur þeirra, Carl
Finnbogason og fjöjskyldu,
Mrs. E. Haralds, Mrs. B.
Thorlacius, Mr. og Mrs. S.
Thorkelsson, Victoria, B.C.,
Rev. og Mrs. E. Brynjólfsson
og fleiri. — Einnig sat ég
samkvæmi að hinu fagra
heimili þeirra Mr. og Mrs.
John Sigurðsson og sótti
messu hjá séra Eiríki. Var það
sólbjartur dagur og margir í
kirkju. Nú eru þeir Van-
couver-lslendingar búnir að
leggja grunninn að kirkju-
byggingu sinni og sýnir það
framtak mikið af þeirra
hálfu.
Séra Eiríkur sýndi mér þá
sérstöku góðvild, að bjóðast
til að aka með mig í bíl sín-
um til Blaine. Var það auð-
vitað þegið og slógst Vigfús
frændi minn með í förina.
Þar sáum við elliheimilið
Stafholt, sem að makleikum
hefir verið rómað mjög. —
Einnig heimsóttum við þar
séra Harald Sigmar, D.D. og
frú, Mr. og Mrs. Sig. Arn-
grímsson og Mrs. Vopnfjörð.
Því næst lá leiðin aftur til
Vancouver, og heimsótti ég
elliheimilið Höfn þar rétt
óður en ég lagði aftur af stað
austur og heim til Winnipeg.
Að endingu vil ég þakka af
alhug öllu þessu ágæta fólki,
sem lagðist á eitt með að gera
mér ferðina vestur ógleyman-
lega J. T. Beck
Vestur-íslenzkur . . .
Framhald af bls. 1
legu þjóðdansasýningu — á
vorin.
Margrethe stundaði fyrst
nám við ríkisháskólann í
Seattle í Washington-fylki og
lauk B.A.-prófi þar. Kennara-
réttindi sín fékk hún við San
Francisco State College. Til
þess að fá réttindi sem „söng-
málastjóri“, er krafizt mjög
víðtækrar þekkingar í tón-
listarfræði, þar að auki verða
nemendur að læra að leika á
hvers konar hljóðfæri og
einnig söng. Þeir leggja einnig
stund á barnasálarfræði og
þjóðfélagsfræði.
— Söngnámið veittist mér
auðvelt, þar sem ég hafði lært
talsvert að syngja áður“, segir
Margrethe. Hún hefir sungið
opinberlega nokkrum sinnum
í San Francisco.
Er hún var á ferð um Akur-
eyri á dögunum, söng hún í
kirkjunni þar og vakti söngur
hennar mikla hrifningu. Jakob
Tryggvason organleikari lék
undir. — Ég hafði samt full-
stuttan tíma til undirbúnings,
segir hún og brosir . . . tæpa
klukkustund.
Margrethe kom hingað frá
Noregi, en þar dvaldist hún
hjá skyldfólki ömmu sinnar.
Þetta er í annað sinn, sem
hún heimsækir Island. Hún
kom hingað árið 1931 í fylgd
með fjölskyldu sinni. Voru
þau þá á leiðinni heim frá
Japan.
Segist hún hafa haft mjög
mikla ánægju af dvöl sinni
hér og rómar einkum gest-
risni Islendinga.
—Mbl., 31. ágúst
KRAFA
"71" NÆRFÖT
Sparnaður, þægindi,
skjólgóð, þessi nær-
föt eru frábærlega
endingargóð, auð-
þvegin til vetrar-
notkunar, gerð úr
merinon-efni. Veita
fullkomna ánægju og
seljast við sann-
gjörnu verði — alveg
sérstök nærfatagæði.
Skyrtur og brækur
eða samstæður handa
mönnum og drengj-
um.
Fræg
síðan 1868
71-FO-4