Lögberg - 01.12.1955, Side 7

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 1. DESEMBER 1955
7
FáEIN MINNINGARORÐ UM
Mrs. Marsibil Helgason
landnámskonu í Árnesbygð í Nýja-lslandi
„En Guði næst móðir mín það er,
sem mesta á ég þökk að gjalda.“
Þessi landnámskona og
móðir var fædd að Syðsta-
Hvammi í Húnavatnssýslu 25.
júlí 1877. Foreldrar hennar
voru Jónatan Jónsson frá
Marðarnúpi í Vatnsdal, Ketils-
sonar bónda á Marðarnúpi og
Katrínar Oddsdóttur, er einn-
ig var ættuð frá Marðarnúpi.
Kona Jónatans en móðir
Marsibil, var Marsibil Jóns-
dóttir bónda í Syðsta-
Hvammi. Barn að aldri flutt-
ist Marsibil með foreldrum
sínum vestur um haf 1887;
Jóhann Valdimar bróðir henn-
ar (bóndi á Brú í Árnesbygð)
var þá aðeins ársgamall.
Jónatan settist strax að í Nýja
íslandi. Fyrstu 5 árin, dvaldi
hann og fjölskylda hans hjá
Guðlaugi Magnússyni í Dag-
verðarnesi, en þá nam hann
land þar í grend. Nefndi hann
landnám sitt Brú, hefir skóli
Suður-Árnesbygðar s í ð a n
mjög árla á landnámstíð verið
starfræktur þar.
Marsibil ólst upp með for-
eldum sínum þar. Unglingur
var hún, er hún fór að vinna
utan heimilis síns, eins og
tíðkaðist á vestur-íslenzkri
landnámsöld; fyrst við að
létta undir með umönnun
barna á heimili Jóhannesar
Magnússonar og Kristínar
konu hans í Dagverðarnesi.
Síðar fór hún í húsvist í Win-
nipeg, og þjónaði þá á heimili
Mrs. Ásdísar Hinrikson, (er
síðar var um langa hríð for-
stöðukona á Elliheimilinu
Betel á Gimli), urðu þær
kærar vinkonur þaðan af.
Árið 1895 giftist Marsibil
Þorfinni Helgasyni. Foreldrar
hans voru Helgi Gunnlaugs-
son bóndi á Ásláksstöðum á
Vatnsleysuströnd, ættaður úr
Borgarfirði og Herdís Hannes-
dóttir Guðmundssonar frá
Hjalla í Ölfusi í Árnessýslu.
Þorfinnur nam land í Ár-
nesbygð, hann nefndi land-
nám sitt Blómsturvelli. Þar
bjuggu þau þar til Þorfinnur
andaðist 21. apríl 1916. Elztu
börn þeirra voru þá uppkomin
en mörg í bernsku. Þeim varð
12 barna auðið:
Jónatan, búsettur í Prince
Rupert, B.C., kvæntur Ingi-
björgu Jóhannsdóttur prests
Sólmundssonar.
Helgi, látinn 26. des. 1926.
Thorfinnur, Winnipeg, kv.
Kristjönu Magnússon.
Marsibil, gift B. Hjörleifs-
syni, látin 1952.
Ágúst Guðmundur, dáinn
tveggja ára að aldri.
Jóhann Valdimar, búsettur
í Árnesbygð, kv. Guðnýju
Einarsson.
Agnes, Mrs. Fred Gubbins,
Fenelon Falls, Ont.
Herdís, Mrs. Stanley Einars-
son, Mínerva-bygð við Gimli.
Kristín, ógift, Santo Monica,
Calif.
Mrs. Marsibil Helgason
Guðmundur Ágúst, Árnes-
bygð, kv. Thoru Melsted.
Elízabet Sigfríður, Mrs.
John Young, Selkirk, Man.
Thorfinna Guðný, Mrs.
Kjartan Geirhólm, Gimli,
Man. — Á lífi eru 20 barna-
börn og 16 barnabarnabörn,
og bróðir hinnar látnu, Jó-
hann Valdimar, bóndi á Brú,
fyrnefndur.
Ærið hlutverk féll Marsibil
í hendur, er hún, við lát eigin-
manns síns, stóð ein sín liðs
með sinn stóra barnahóp. Eins
og þegar hefir verið getið,
voru sum barna hennar upp
komin og farin að heyja sína
eigin ævibaráttu, en flest
þeirra voru ung, og sum í
fyrstu bernsku. Tvö börn
hennar: Guðmundur Ágúst,
bóndi í Árnesbygð og skip-
stjóri, og Kristín systir hans,
voru fóstruð upp af hjónun-
um Önnu og Guðmundi Helga
syni að Fróni í Árnesbygð, en
Guðmundur er föðurbróðir
þeirra. Dvelur hann nú í hárri
og góðri elli hjá Ágúst fóstur-
syni sínum og Þóru konu
hans.
Marsibil barðist harðri og
heiðarlegri ævibaráttu með
börnum sínum. Hún bjó með
þeim á Blómsturvöllum þang-
að til að þau voru uppkomin.
Naut hún góðrar samvinnu
þeirra. Og fremur einstæður
og einkar fagur var sameigin-
legur sigur hennar með aðstoð
er börn hennar veittu henni.
Er Marsibil lét af búskap
dvaldi hún á heimilum barna
sinna, og var ávalt kærkomin
til dvalar með þeim. Árið
1947 settist hún að í sínu
eigin heimili í grend við
heimili yngstu dóttur sinnar,
Mrs. Kjartan Geirhólm á
Gimli, Man., — og þar naut
hún sín einkar vel, að aflokn-
um önnum lífsins, er af hendi
voru leystar með mikilli
prýði. Hún hafði mikla nautn
af heimsóknum vina sinna og
kunningja frá fyrri og síðari
árum.
Að gleðja aðra með sam-
úðar- og hluttekningargjöfum
hafði löngum verið unun
hennar og gleði. Ástvinalið
hennar alt og afkomendur —
hamingja þeirra og gengi, var
ávalt efst í huga hennar; og
í ellinni mátti segja að hún
væri umkringd af þeim, henni
til mikillar og varanlegrar
gleði. Hún naut þess er hún
jafnan þráði, að geta sjálf
annast öll sín verk — og verið
sjálfri sér nóg — þar til þrem
vikum áður en dauða hennar
bar að höndum. Sjálfstæðis-
tilfinning hennar gat ekki
sætt sig við það að vera
öðrum byrði. — Hún andaðist
þann 8. janúar s.l., en útför
hennar fór fram þann 15.
sama mánaðar frá Lútersku
kirkjunni í Árnesi — og var
hún lögð til hinztu hvíldar í
grafreit umhverfisins. — Þá-
verandi sóknarprestur, séra
H. S. Sigmar jarðsöng. —
Með landnámskonunni Marsi
bil Jónatansdóttur Helgason
er burtu farin af þessu til-
verusviði s^nn íslenzk kona,
þróttmikil og skapstyrk, fáorð,
er kunni lítt að kvarta. Hún
fómaði af fúsleik hjartans
kröftum sínum og ágætum
hæfileikum í þágu barna
sinna — og öðlaðist þá gleði,
sem mest gleður hjarta góðrar
móður — að börn hennar og
afkomendur eru gott og vel
gefið fólk — verða henni til
varanlegrar gleði.
Hvíl í eilífri ró!
S. Ólafsson
Haustvísur
Lækkar sól á lofti fljótt,
liðinn senn er dagurinn.
Kemur þá hin kalda nótt,
klædd í dökka náttserkinn.
Blíðutíðin búin er,
burtu sumarskrautið glatt.
Sárast er að söngur þver,
söngfuglarnir hafa kvatt.
Kuldalegt er komið haust,
kólguþrungið skýjafar.
Vindur hristir vægðarlaust,
veiku eikargreinarnar.
Feigðarblær er fallinn á
fagurt engi, tún og grund.
Hníga stráin hélugrá
hægt að mold á dauðastund.
Þessi ógnar umbreyting,
öll á skilnað minnir bezt.
Tíðum kemur tilkynning,
að tíminn aldrei veiti frest.
Þegar sumarsæla dvín,
svífa að norðan veðrin hörð.
Lundir bleiku blöðin sín
breiða yfir nakta jörð.
Allt hún ber við brjóst á sér,
bygðir heims og fram-
kvæmdir.
Blessuð jörðin örlát er,
alheimsbjörg hún framleiðir.
Útúr sifjuð sárþreytt er,
sofa kýs um vetrarstund.
Þegar vorar, vetur þver,
vaknar hvíld af sætum blund.
Blessað vorið lífgar lund,
lifnar allt við sólaryl.
Blómin vakna, grænkar
grund,
Guð veit, að eg hlakka til.
V. J. Gullormsson
VINNIÐ AÐ ÚTBREIÐSLU
LÖGBERGS
Þér getið ekki flýtt
tímatalinu
Náttúrulögmálið er aldrei í neinum
flýti að láta bóndanum í té arðinn af
fjárframlagi hans og striti. 1 millitíðinni
þarfnast hann e. t. v. fjár fyrir fóður,
áburð eða verkfæri; eða fyrir nýtt þak á
fjósið; eða gripakaup.
Bankalán gerir honum mögulegt að halda
áfram fyrirætlunum sínum og umbótum
án þess að bíða uppskerunnar. Hann ráðgast
við bankastjórann um tilgang, upphæð
og endurgreiðslu lánsins. Þetta eru
einföld og bein viðskipti um að nota
bankalán til þess að greiða fyrir
framtaki einstaklingsins.
Útibú hinna löggiltu banka, í stórborgum
eða í héraði, eru þægilegar bankaviðskipta
miðstöðvar. 1 þjónustu þeirra er
vingjarnlegt fólk, reiðubúið að aðstoða
yður við fjársparnað, fjárlán og önnur
bankaviðskipti — alt undir sama þaki.
Aðeins löggiltir bankar veita full-
komna bankaþjónustu, sem innifelur:
BANKAÁVÍSANIR
OG VÍXBAR
sem senda má annaíS-
hvort um Canada etSa
víösvegar um heim.
IvANSTRATJSTS
SKIIiRÍKI
fyrir langfertSafólk eBa til
a?S greiCa fyrir viSskiptum
í fjarlœgtS.
VEÐIíAN
til þess aS koma yíur upp
heimili metS Nation.al
Housing Act.
BÍNAÐAEENDUR-
BÖTALAN
fyrir margt þarflegt til
þess að auka framfarar,
tœkni og þægindi í lífi
bændastéttarinnar.
HINIR LÖGGILTU BANKAR ÞJONA UMHVERFI YÐAR