Lögberg - 29.08.1957, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 29. ÁGÚST 1957
Lögberg
Gefið út hvern fimtudag af
THE COLUMBIA PRESS LIMITED
303 KENNEDY STREET, WINNIPEG 2, MANITOBA
Utanáskrift ritstjúrans:
EDITOR LÖGBERG, 303 Kennedy Stree, Winnipeg 2, Manitoba
Ritstjóri: EINAR P. JÓNSSON
Skrifstofustjóri: INGIBJÖRG JÓNSSON
Verð $5.00 um árið — Borgist fyrirfram
“Lögberg” is published by Columbia Press Limited,
303 Kennedy Street, Winnipeg 2, Manitoba, Canada
Printed by Columbia Printers
Authorized as Second Class Mail, Post Office Department, Ottawa
WHitehall 3-9931 ____________
Sendiherraskipti í Danmörku
Svo hefir skipast til, að dr. Sigurður Nordal sendiherra
Islands í Danmörku, hefir látið af embætti fyrir aldurssakir,
og hverfur þá heim til ættjarðar sinnar, sem einn af hennar
mikilsvirtustu sonum.
Þegar dr. Sigurði var falin á hendur sendiherrastaðan,
létu ýmis íslenzk blöð svo ummælt, að hann hefði verið til
verksins valinn til að sækja til Danmerkur íslenzku hand-
ritin, sem Danir hefðu haldið dauðahaldi í og lítt sint sögu-
legum og réttarfarslegum heimildum í því efni; hvort dr.
Nordal skildi hlutverk sitt þannig sjálfur, verður vafalaust
álitamál, því honum var manna ljósast að við raman reip var
að draga, þar sem um rótgróna hleypidóma var að ræða og
botnlausa vanþekkingu á handritunum og hinu fræðilega
gildi þeirra; þó mun það naumast orka tvímælis, að í sendi-
herratíð dr. Nordals hafi skilningur dönsku þjóðarinnar á
réttmætum kröfum Islendinga um endurheimt handritanna
glöggvast til muna og umræður og blaðaskrif um málið orðið
langtum hófstiltari en áður gekst tíðum við; enda benda nú
flest eyktamörk til þess, að árangurinn af sendiherrastarfi
dr. Nordals verði áhrifaríkari, en hinir bjartsýnustu menn
gerðu sér vonir um.
Eftirmaður dr. Nordals sem sendiherra íslands í Kaup-
mannahöfn, verður Stefán Jóhann Stefánsson, um eitt skeið
forsætisráðherra og formaður Alþýðuflokksins.
★ ★ ★
Hálfníræður þjoðhörðingi
Hinn 4. þessa mánaðar varð Hákon Noregskonungur 85
ára gamall; hann ber aldurinn vel og í tilefni afmælisins var
mikið um dýrðir í Noregi þá um daginn; konungi barst
ógrynni blóma, svo að konungshöllin líktist blómahafi, auk
þess sem heillaóskaskeytum rigndi yfir hann frá þjóðhöfð-
ingjum vítt um heim.
Kóngsþrælar íslenzkir aldregi voru,
en ágætir þóttu þeir konungamenn.
Haraldur prins, sem stendur rétt á tvítugu, flutti ræðu í
norska útvarpið vegna afmælisins, og kvað sér vera það
ógleymanlegt fagnaðarefni, að vera þess umkominn að geta
fært norsku þjóðinni hjartfólgnar kveðjur frá afa sínum og
konungsfjölskyldunni allri; var þetta fyrsta útvarpsræðan, er
Haraldur prins hafði flutt.
Einar Gerhardsen forsætisráðherra flutti konungi árnað-
aróskir og mælti meðal annars á þessa leið:
„Á tímum sem þessum þegar þjóðhöfðingjum er steypt af
stóli hverjum á fætur öðrum, höfum við orðið vitni að þeirri
sjaldgæfu staðreynd, að konungur okkar hefir ekki einungis
haft raunverulegt og mjög náið samband við þjóð sína, heldur
hefir hann einnig orðið henni fyrirmynd og tákn styrkleika
á tímum mikilla þrenginga."
Þetta er fallegur og koungssæmandi vitnisburður.
★ ★ ★
Molar
Við höldum okkur við lýðræðið, af því að það veitir ein-
staklingnum meira frelsi en nokkurt annað stjórnarfyrir-
komulag. Aðeins í lýðræðisþjóðfélagi getur fjöldinn þroskazt
til aukins frelsis. Aðeins frjáls getur persónuleikinn notið sín,
eygt ný markmið og fundið nýjar leiðir fyrir einstaklinginn
og lýðræðið .... Okkur dylst ekki, að meirihlutinn hefur
alltaf rangt fyrir sér — að því leyti, að hann er ávallt of seinn
á sér. En samt sem áður teljum við meirihlutavaldið skárra
en annað, því að betra er seint en aldrei, ef rétt er þó stefnt.
Sigurd Hoel
Lítt þroskaðar manneskjur eru ósköp hrifnar af hávaða,
og sálfræðilega séð mundi ekki langt bilið á milli áhrifa
svertingjatrumbunnar og þeirrar æsingar, sem grípur fólk,
þegar það heyrir í slökkviliðsbifreið eða þrýstiloftsflugvél.
Það er veigamikið hlutverk þeirra, sem öðlazt hafa aldur og
MINNINGARORÐ:
Guðrún Hjálmarson Schaldemose
Hún andaðist í St. Pauls
sjúkrahúsinu í Vancouver 8.
maí síðastliðinn, sjötíu og eins
árs að aldri. —
Guðrún var fædd að Flögu
í Þistilfirði í N. Þingeyjar-
sýslu 12. ágúst 1885. Hún var
dóttir hjónanna Finnboga
Hjálmarssonar og Ólafar Ól-
afsdóttur. Voru þau hjónin
ágætisfólk og Finnbogi prýði-
lega ritfær og hagmæltur eins
og lesendum þessa blaðs er vel
kunnugt. Náðu þau bæði
háum aldri og andaðist Ólöf í
Winnipegosis 1944 en Finn-
bogi í Vancouver 1954. —
Þegar Guðrún var aðeins
tveggja ára fluttust foreldrar
hennar af íslandi til Ameríku.
Settust þau að í N. Dakota og
bjuggu þar í 12 ár við kjör
frumbyggjanna. Árið 1899
fluttust þau til Winnipegosis
í Manitoba. Þar var þá all-
fjölmenn íslenzk byggð og
fólkið myndarlegt og duglegt.
Þar var góð eining og skemmti
legur félagsskapur. Hafa vin-
áttubönd, er þar voru tengd,
haldist þótt fólk hafi flutzt úr
byggðarlaginu. Eitt dæmi þess
er að síðastliðið haust kom
góður hópur af konum, sem
búsettar hafa verið í Winni-
pegosis, en nú í Vancouver,
með fagrar og góðar gjafir til
nýju íslenzku kirkjunnar okk-
ar hér. Þær hafa konurnar í
Winriipegosis ábyggilega oft
staðið saman að mörgu góðu
verki.
Guðrún giftist í Winnipeg-
osis Jónasi Ingimar Schalde-
mose, er þar var fæddur og
uppalinn. Hann var góður
maður, greindur, glaður og
bráðduglegur; þau lifðu í far-
sælu hjónabandi til andláts
Jónasar 1938. Með þeim ólst
upp dóttir þeirra Aðalheiður
Ólöf og var yndi þeirra og eft-
irlæti. Aðalheiður giftis Omar
Pellitier og bjuggu þau í 8 ár í
Flin Flon, Manitoba. Fluttu
þau síðan til Quebec og fórst
Omar þar af slysförum. Var
það mikill sorgaratburður. —
Þau áttu þrjú börn, einn son
og tvær dætur, sem eru með
móður sinni í Vancouver.
Eftir andlát manns síns var
Guðrún með foreldrum sín-
um og annaðist um þau af
frábærri umhyggju. Er mér
það vel minnisstætt hversu
Guðrún var föður sínum góð
síðustu æviárin hans hér í
Vancouver. —
þroska, að fá á einhvern hátt dregið úr þeim ógnar skarkala,
sem fylgir tækni nútímans. Aksel Sandemose
Vísindin hafa bætt mörgum árum við líf mannanna, en
það vill brenna við, að mönnunum gleymist að gæða árin lífi.
Johan Bojer
Veldi þjóðhöfðingja hrynja til grunna og ríki líða undir
lok, en eðli mannsins er æ hið sama og lögmál þess eilíft.
Hver einasti maður verður að setja sér takmark, sem hann
getur náð, svo að hann hafi alltaf eitthvað til að vinna að og
berjast fyrir. Dýrið getur til hlítar allt, sem því er áskapað, en
maðurinn ekkert nema það, sem hann lærir, ann og þjálfar.
Johann Heinrich Pesialozzi
Guðrún Hjálmarson
Schaldemose
Af systkinum Guðrúnar dóu
tvö ung; systir hennar er
Sigríður Jónasson, ekkja, bú-
sett í Vancouver og bræður
hennar eru Númi héraðs-
læknir í Woodlands, Mani-
toba, kvæntur og á uppkomin
börn, og Hjálmar Leo, ó-
kvæntur, smiður og fiskimað-
ur í Flin Flon, Manitoba. —
Milli þeirra systkinanna var
innileg vinátta og tryggð. —
Bræðurnir komu til að sjá
systur sína í sjúkrahúsinu.
Henni þótti innilega vænt um
það. Systurnar fylgdust að um
fjölda ára og voru mjög sam-
rýmdar.
Guðrún Schaldemose var
mikilhæf kona. Hún var gáfu-
kona fróð og minnug. Var
henni yndi af góðum bókum,
'íslenzkum og enskum. Hún
talaði prýðilega íslenzku og
unni öllu sem íslenzkt er.
Islenzkar messur sótti hún
iðulega og var sérstaklega
hrifin af íslenzku sálmunum.
Hún var ágæt eiginkona og
móðir, gestrisin, fyrirmyndar
húsmóðir, hjartagóð og vildi
ADDITIONS
to Belel Building Fund
Mr. Ole Olafson,
509 Telfer Street,
Winnipeg 10, Man. $100.00
In memory of my beloved
wife Margret Anna Isafold
who passed away August
24, 1956.
----0---
Alice L. Swanbergson,
Antikokan, Ontario $5.00
Jónína M. Swanbergson,
Antikokan, Ontario $5.00
rétta öllum er bágt áttu hjálp-
arhönd-
Guðrún var fyrirmannleg
ásýndum og vakti eftirtekt
hvar sem hún fór. Hún bar
með sér höfðingssvip.
Þegar hún á björtum vor-
degi var kvödd hinztu kveðju
voru margir viðstaddir, er
vildu votta henni virðingu
sína og þakkir.
Hún var kvödd innilega af
dóttur sinni og systkinum og
dótturbörnum og frændfólki,
og vinirnir mörgu sakna nú
góðs vinar. — Blessuð veri
minningin um gott ævistarf,
vináttu og tryggð, sem aldrei
brást.
E. S. Brynjólfsson
— Hinn látni var einstakur
heiðursmaður, sem aldrei
skipti skapi, hvað sem á dundi,
sagði presturinn, er hann var
að jarða herforingja.
Tveir óbreyttir hermenn í
kirkjunni litu hver á annan
undrandi og annar sagði:
— Heyrðu, við erum víst
ekki við rétta jarðarför?
☆
Eiginmaðurinn reiður: —
Hvað á þetta að þýða, er mat-
urinn aldrei til á þessu heim-
ili. Ég er farinn og borða á
Borginni.
Konan: — Vertu ekki með
þennan æsing. Bíddu svolítið.
Eiginmaðurinn: — Nú, er
maturinn þá að koma?
Konan: — Nei, ég ætla bara
að koma með þér.
"Betel" $180,000.00
Building
Campaign Fund
Make your donatlons to the
"Betel" Campaign Fund,
123 Prlnceu Street.
Winnlpeg 2.