Lögberg - 19.09.1957, Blaðsíða 2

2
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 19. SEPTEMBER 1957
LEIÐSÖGUMAÐUR
með skipum, er sigla um Suezskurðinn,
SKÝRIR FRÁ STÖRFUM SÍNUM
DEILAN um Suezskurðinn
hefur vakið athygli um
allan heim. Þess vegna er það
ekki ólíklegt, að lesendum
VIKINGS muni þykja fróð-
legt að kynnast eftirfarandi
greinargerð, sem er skrifuð af
dönskum starfsmanni Suez-
félagsins.
* * *
Normann Caspersen hefur
notað hvíldartíma þann, sem
hann gegn vilja sínum hefur
fengið frá starfi sínu sem leið-
sögumaður skipa í Suezskurð-
inum, til þess að rita greinar-
gerð þá, sem hér fer á eftir.
Greinin er lausleg þýðing úr
dönsku blaði.
Caspersen skýrir svo frá:
Það var starf mitt í danska
björgunarfélaginu Sviizer, —
sem gaf tilefni til þess, að ég
fór til Suez.
Ég var skipstjóri á björg-
unarskipinu “Protector,” sem
hafði viðlegu í Suez. Þar
komst ég strax í náin kynni
við hafnsögumennina og
kynnti mér starf þeirra eftir
megni. Það leið ekki á löngu,
að ég fengi löngun til að taka
sjálfur þátt í starfi þeirra.
Kaupið var gott og starfið
því mjög freistandi. Eitt sinn
snemma dags ákvað ég að
ferðast til bæjarins Ismailia,
sem liggur nálægt miðjum
skurðinum, til þess að tala við
Lucas flotaforingja, sem þá
var formaður Suezfélagsins.
Árangurinn af þessu samtali
varð sá, að ég sótti um starfið
sem hafnsögumaður hjá fé-
laginu. Það liðu nokkrir mán-
uðir og loks kom veitinga-
leyfi. Ég byrjaði sem aðstoðar
maður í Port Said. Þar urðu
allir nýbyrjendur að fara með
hinum eldri hafnsögumönnum
í mánaðartíma til þess að
kynnast öllu varðandi höfn-
inni og siglingaleiðinni. Allar
reglugerðir og ákvarðanir, er
snertu starfið, áttu nýbyrjend-
ur að kynna sér sem bezt, og
ótal fána- og ljósmerki á
frönsku áttu þeir einnig að
læra og kunna reiprennandi
utan að. Eftir nokkurra vikna
kennslu gekk ég undir próf á
skrifstofu hafnarstjóra og
komst á sómasamlegan hátt
gegn um prófið.’ Að því búnu
fékk ég leyfi til á eigin ábyrgð
að leiðbeina skipum inn og út
af höfninni í Port Said- Starfs-
sviðið var annað hvort inni á
höfninni sjálfri eða um borð í
hafnsögubátnum þar í nánd.
Brátt var mér trúað fyrir að
leiðbeina minni skipum allt að
10 þúsund smálestum að
stærð, og eftir rúmlega níu
mánuði skipum, er voru nær-
fellt 20 þúsund smálestir, en
fyrst eftir fimmtán mánuði
var ég talinn fær um að leið-
beina skipum af hvaða stærð
sem var.
Þegar þörf er fyrir hafn-
sögumann um skurðinn, fær
maður skipun um að takast
það starf á hendur. Fyrstu tvo
mánuðina er maður sem
nokkurs konar aðstoðarmaður
hjá eldri og reyndari Jeiðsögu-
mönnum, og er verksviðið að
sigla í gegnum skurðinn fram
og aftur’í hvaða veðri sem er,
á nótt sem degi, til þess að
kynnast honum til hlítar. Þar
næst er manni kennt að gefa
merki og lesa merki, svo og
að þekkja skurðinn, dýpi hans
og umhverfi, einnig öll sigl-
ingamerki báðum megin við
skurðinn og í honum sjálfum.
Þar næst verður maður aftur
að ganga undir próf, sem
haldið er í Ismailia eins og
áður. Standist maður þetta
lokapróf, þá er maður full-
numa og getur valið um hvar
maður vill setjast að við
skurðinn, sem leiðsögumaður
af fyrsta flokki. Ég kaus að
búsetja mig í Port Tewfick,
þekkti vel loftslagið. Þar var
auðvitað mjög heitt á sumrin,
en venjulega þurrt loft. Aftur
á móti er steikjandi hiti í Port
Said, og vildi ég því miklu
síður vera þar.
Ráðningartíminn er fyrst
aðeins tvö ár. Ef maður stend-
ur sómasamlega í s^öðu sinni
þennan tíma, getur maður
ráðið sig áfram um óákveðinn
tíma, og það gerði ég. Venju-
lega fær maður íbúð með
sanngjörnum leiguskilmálum,
og flestir leiðsögumenn, sem
eiga konu og börn, fá hús með
fögrum aldingarði, og gerði
félagið sér far um að láta
leiðsögumönnum og öðrum
starfsmönnum líða eins vel og
mögulegt er.
Félagið hefur um 200 hafn-
sögumenn í þjónustu sinni.
Þar af hér um bil helmingur
franskmenn og Englendingar,
svo eru 35 Egyptar, þrír Danir
og álíka margir Norðmenn,
Þegar allt kemur til alls, þá
munu það vera menn af 15
þjóðflokkum, er vinna þar að
staðaldri.
Sérhver leiðsögumaður hef-
ur talsíma heima hjá sér. Frá
því augnabliki, er einhver
leiðsögumaður er kvaddur til
að fara til starfa síns um borð
í skipi, hefur hann 45 mínútur
til að gera sig ferðbúinn. Þar
næst fer hann á skrifstofuna
og fær þar allar nauðsynlegar
upplýsingar, þar á meðal um
varhugaverða staði í skurðin-
um, þar sem einhverjar við-
gerðir fara fram, moksturs-
vélar eru að vinna eða aðrar
torfærur kunna að vera. Leið-
sögumannsskjölin eru afhent
hlutaðeiganda og svo er farið
út í leiðsögumannsbátinn og
haldið af stað út í flóann, þar
sem skipaflotinn liggur fyrir
festum, tilbúinn til að hefja
för sína gegnum skurðinn.
Þegar komið er um borð í
skip það, sem leiðsögu þarfn-
ast, ber að ganga úr skugga
um hvað skipið ristir. Ef skip-
ið er of hlaðið, er það sam-
stundis tilkynnt aðalskrifstof-
unni með loftskeytum- Oft
kemur það fyrir, að ofhlaðið
skip verður að tefja ferð sína
daglangt eða meira, þar til
búið er að losa hæfilega mikið
af farminum, og skipið flýtur
á löggiltum hleðslumerkjum.
Venjulega eru það grísk skip
eða farmurinn er grískur, sem
hér um ræðir.
í?egar allt er samkvæmt
fyrirmælum og ekkert er að
athuga, gefur leiðsögumaður
fyrirskipanir sínar. Hvert skip
er tölusett og fær sinn af-
markaða stað í flotanum, og
er það regla, sem ekki má
víkja út frá. Skipalestir sigla
oft gegnum skurðinn án þess
að varpa akkerum, og í nokkr-
um tilfellum kemur það fyrir,
að haldið er kyrru fyrir stutta
stund aðeins einu sinni. Áður
fyrr fengu skip að sigla inn í
skurðinn á öllum tímum sólar-
hringsins, en þá kom það oft
fyrir, að þau þurftu oft að
stoppa á leiðinni. Nú er því
hagað þannig, að skipalestir,
sem koma að sunnan, þurfa
sjaldan að nema staðar eða
halda kyrru fyrir á leið sinni í
skurðinum. Venjulega er svo
hagað til, að tvær skipalestir
eru sendar í gegnum skurðinn
á sólarhring frá hvorum enda
hans. Frá Suez kvöld og
morgna og frá Port Said um
hádegi og um miðnætti. Skurð
urinn er 162 km. á lengd og
umferðatíminn er 12—14
klukkustundir.
Það er hámarkshraðinn,
sem gefa verður nákvæmlega
gætur að sé haldinn, einkum
og sér í lagi með tilliti til
hliða skurðarins. Ósjaldan er
nauðsynlegt að hægja ferðina
vegna skipa, sem liggja fyrir
festum, graftarskútum o. s.
frv. Við siglingu að næturlagi
hefur sérhvert skip ljós í
stefni að framan, sem lýsir
minnst 1000 metra. Ef skipin
ekki hafa meðferðis þannig
lagað ljós, verða þau að fá þau
lánuð hjá félaginu eða hjá
skipamiðlurunum, sem eru
margir í Suez og eins í Port
Said.
Á mjóu belti báðum megin
við skurðinn er mjög frjósamt
land. Þar vex döðlupálmi,
margs konar korntegundir, á-
vextir, bómull og grænmeti.
Sums staðar eru stórar hjarðir
af sauðfé, svo og geitur, naut-
gripir og úlfaldar. Síðast en
ekki sízt má telja asna. skepnu,
sem Arabar mega sízt án vera.
Landbúnaður er þar á mjög
lágu stigi- Svipuð vinnubrögð
og verkfæri eru notuð þann
dag í dag eins og fyrir þúsund
árum.
Skurðir með vatni til neyzlu
eru við skurðinn. Skipin fá
mörg þúsund smálestir á með-
an þau bíða í höfn. Vatns-
skömmtun þekkist ekki. Á-
gætur bílvegur er á milli Suez
og Port Said, sem tilheyrir
skurðarfélaginu. Ferðin tekur
þrjá klukkutíma. Þar er einn-
ig járnbraut. Tvær brýr eru
yfir skurðinn. Asíumegin við
skurðinn er gróður afar lítill,
eða mestmegnis eyðimörk.
1 sjö ár átti ég heima í Port
Tewfick og bjó í snotru húsi
með blómlegum garði. í raun-
inni var mér og fjölskyldu
minni mjög sárt að yfirgefa
húsið. Við vorum mjög glöð
yfir að mega ferðast til Dan-
merkur á hverju sumri, en við
undum svo vel þar syðra, að
við vorum ekki síður glöð yfir
að koma heim aftur eftir rúm-
lega’ tveggja mánaða sumar-
leyfi annað hvort ár (2Vz til
31/2 mánuð í hvert skipti).
Allir leiðsögumenn við skurð-
inn hafa tveggja mánaða sum-
arfrí árlega, og skurðarfélagið
greiðir allan kostnað við ferð-
ir til heimkynna, ekki aðeins
fyrir leiðsögumenn og aðra
verkamenn, heldur og fjöl-
skyldur þeirra.
Hinn 26. júlí síðastliðinn tók
stjórn Egyptalands með vald-
boði yfirstjórn Suezskurðar-
ins í sínar hendur. Ég skal
ekki frekara fara inn á það
atriði, en það kom öllum, sem
vinna við skurðinn, alveg á
óvart. En daglegt starf varð
að inna af hendi hvað sem
öðru leið. Það leið ekki á
löngu þangað til við, sem
ABYRGÐ
FORELDRANNA
—gagnvarf- áfengisnautn æskunnar
ÆHkan þarfnast leiðbcininga foreldra sinna og skllnings til
að venjast aðbaldi til áfengisnautnar.
Æskan þarfnast foreldra, sem skiija afleiðingar áfengis-
ney/.lu og geta lagt til heilræði.
Æskan þarfnast og verðskuldar foreldra, sem virða lögln og
kenna virðingu fyrir þeim.
Svo mæla lög:—
„Engin persóna má gefa eða veita þeim áfengi,
sem eru innan við tuttugu og eins árs aldur.“
„Sérhver persóna innun við tuttugu og eins árs
aldnr, sem hefir i vörzlu sinnl áfengi eða neytir þess,
er brotleg gegn áfengislöggjöfinni, og getur sætt sckt,
er eigi fari yfir hundrað dollara.“ (Liquor Control Aet,
Seetion 170).
Hafið kugfast-:—
Plestir ofdrykkjumenn byrja að drekka á unga aldri. Enginn
má láta sig það henda að tcfla rcfskák um framtíð æskunnar.
Þetta er ein þeirra auglýsinga, sem birtar eru í þágu
almennings að tilstuðlan
MANITOBA COMMITTEE /
on ALCOHOL EDUCATIOH
Department of Education, Room 42,
Legislative Building, Winnipeg 1.
M.C.A.E.
13-7
/