Lögberg - 24.10.1957, Page 2

2
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 24. OKTÓBER 1957
--------------.-----------------,---
Gjafir til Höfn
Erfðafé úr dánarbúi Mr. og
Mrs. Ögmundur Olafson —
$500.00.
☆
í kæra minningu um for-
eldra, Mr. og Mrs. Sigurður G.
Sigurdson: O. K. Sigurdson,
J. I. Sigurdson, Rósa Knight,
Anna Sigurdson, Villa Magnús
son, Halldóra Sigurdson, Syl-
via Anderson, Olof Eyford,
Thelma Cozy, Phillis Doyle,
Olof Olden — $200.00.
☆
í kæra minningu um Ingi-
björgu Johnson, dáin í Van-
couver 1957:
Mr. og Mrs. G. J. Jónsson og
Stanley,
Los Angeles $15.00
Mr. og Mrs. A. C. Jónsson,
San Onateo, Cal.....$25.00
Mrs. Sigríður Jónasson,
Vancouver, B.C. $5.00
Mr. og Mrs. O. W. Jónsson,
Vancouver, B.C- $15.00
☆
í kæra minningu um Mrs.
Guðrúnu Sigurdson, dáin í
Vancouver:
Mr. og Mrs. O. W. Jónsson,
Vancouver, B.C.......$15.00
☆
Ágóði af myndasýningum
Miss H. Josephson frá Winni-
peg í Vancouver og Victoria —
$106.05.
☆
Safnað af Mrs. O. W. John-
son, Edmonton:
Mrs. L. W. Newcomb....$2.00
Mr. H. Sumarliðason 2 00
Mrs. A. W. Mitch'ell . 2.00
Mr. O. W. Johnson 2.00
☆
Afmælisgjafir íil Höfn
Okióber 1957
— TÍUNDA AFMÆLI —
1 kæra minningu um fore-
eldra mína, Sigurð og Berg-
ljótu Eyford:
Miss Anna Eyford,
Vancouver .........$25.00
☆
í kæra minningu' um góða
vinkonu, Mrs. G. Harold,
Hanover, N. H.:
Mrs. Mundi Egilson,
Vancouver .........$15.00
☆
í kæra minningu um móður
mína, Kristínu Þórðardóttur
Johnson, dáin á Höfn, júní
1955:
Jón Julius Johnson $10.00
C0PBNHAGEN
Heimsins bezta
munntóbak
í kæra minningu um John,
Steina og Pete Thorsteinsson:
The Axdal Family $10.00
■ír
1 kæra minningu um Ófeig
Sigurdson, dáinn í Vancouver
22. október 1956:
Mrs. Ena Jackson ......$5 00
☆
1 kæra minningu um Mrs.
Stefaníu Lyngdal, dáin í Van-
couver 1957:
Mr. og Mrs.
Oscar Howardson $10.00
☆
1 kæra minningu um Krist-
ínu Björnsson, Dawson Creek,
dáin 15. september 1957:
Mrs. M. Frederickson $5.00
☆
í kæra minningu um Carol
Hjálmarsson Lee, dáin 30.
september 1957 í Regina:
Mrs. M. Frederickson,
Vancouver ...........$5.00
Frá Vancouver
Kvenfélagið Sólskin $100.00
Mr. T. Ellison ...... 10.00
Mrs. Essex ........... 5.00
Mrs. J. B- Pálmason .. 3.00
Mr. S. Sigmundson ... 20.00
Mr. C. Eyford ........ 5.00
Mr. J. Sigmundson .... 5.00
Mrs. Dan Oliver ...... 5.00
Mr. T. H. Thorlaksson .... 15.00
Mr. og Mrs.
O Stefánsson........ 5.00
Mr. og Mrs.
S. Johnson ......... 10 00
Mr. og Mrs.
G. Stefánsson ...... 15.00
Mr. og Mrs.
F. Johnson .......... 5.00
Mr. og Mrs.
A. T. Anderson 5.00
Mr. og Mrs.
V. Ajfttíerson 5.00
Mr. J. j. Johnson..... 10.00
Mr. G. Jacobson ...... 5.00
Mr. S. Sigurdson .... 10.00
Mr. Th- Isdal........ 10.00
Mr. Gunnar Guðmunds. 5.00
Mr. Erling Bjarnason 5.00
Miss Nan Doll .......... 5.00
Mr. og Mrs.
Gísli Bergvinson ... 10.00
Mr. Sigurður Stefánsson,
Surrey .............$ 5.00
Mrs. Lang, Vanc......... 5.00
Mrs. J. Johannesson,
Vancouver ..........$ 5.00
Mr. Gísli Jónsson,
Prince Rupert ......$20.00
Mr. G- Holm, Vanc..... 5.00
Mr. og Mrs.
G. G. Gíslason, Vanc. 5.00
Mrs. Knott, Vanc...... 2.00
Mrs. Holmgren, Vanc. 2.00
Mrs. A. Harvey, Vanc. 2.00
Mrs. Udell, Vanc. ..... 5.00
Mrs. R. Bell, Vanc. .. 2.00
Mrs. M. Campbell, Vanc. 5.00
Mrs. Helga Bjarna son,
Vancouver 2.00
Mrs. Hambly,
New Westminster 2.00
Miss Nina Anderson,
Vancouver ........... 2.00
Miss Milly Anderson,
Vancouver ........... 2.00
Mrs. Emily Thorson,
Vancouver 25.00
Mrs. Rebecca Speakman,
Vancouver .......... 10.00
Mr. og Mrs. Geir Björnsson,
Vancouver ........... 4.00
Mrs. Isabella Grimson
JOE
Eftir Pálma
JOE var einn af 2000 verka-
mönnum sem höfðu atvinnu
við verksmiðjuna A.B. Hann
hafði komið til Ameríku
nokkru fyrir fyrsta heims-
stríðið með tvær hendur tóm-
ar og alveg mállaus hvað
ensku snerti. í fyrstu hafði alt
gengið nokkurn veginn vel.
Hann hafði stöðuga vinnu og
góð laun. Hann var giftur og
átti 3 börn. Joe hafði náð eign-
arhaldi á dálitlum skúr, úti í
borgarjaðrinum, þar sem
hann bjó um sig með fjöl-
skyldu sinni. Þessum skúr
hafði hann breytt í fjögur her-
bergi með því að negla upp
alls konar plastur-borðum og
viðarúrgangi, sem verksmiðj-
an hafði kastað út á rausla-
hauga, sem ætlaðir vxoru til
að verða brendir, þegar nægi-
lega mikið hafði saman safn-
ast af þessu rusli.
Joe var hagsleiksmaður og
fyrir þær ástæður hafði hann
verið fær um að búa svo um
sig, að í þessum kofa hans var
lífvænt fyrir hann og fjöl-
skyldu hans. Daglega stofan
hans var auðvitað stærsta her-
bergið, og fyrir það herbergi
hafði Joe engu til sparað sem
á valdi hans var. Húsgögnin
voru auðvitað öll gömul, en
þau báru þess vitniað þau
hefðu heyrt til heimila, sem
höfðu haft talsverð þeninga-
ráð, þó .þau væru nú snjáð og
slitin. Joe var sérstaklega
hreykinn af gólfdúknum og
þegar kunningjar hans litu
inn til hans og hrósuðu honum
fyrir hagleik hans og smekk,
Vancouver .......... 2.00
Mrs. B- Pálsson, Vanc. 2.00
Mr. Odin Thornton,
Vancouver ......... 20.00
Mr. Vigfús Sigurdson,
Vancouver .......... 2.00
Samskot og Skyrsala $141.00
☆
Ýmsar gjafir frá: —
Miss Stevenson, Mrs. Herbert,
Mrs. McNey, Mrs. Guðjohn-
sen, Mrs. Oliver, Mrs. Björns-
son, Mrs. Savage, Mrs. Sig-
urður Stefánsson, Mrs. Mundi
Egilson, Mrs. B. Pálsson, Mrs.
Guðrún Bjarnason, Mrs.
Mabel Reid, Mr. George
Olafson.
Hjartans þakkir frá stjórnar
nefndinni.
Mrs. Emily Thorson,
féhirðir,
3930 Marine Drive,
West Vancouver.
„Það eru hundruð leiða til
þess að afla fjár,“ sagði stjórn-
málamaðurinn, „en aðeins ein
til þess að gera það á heiðar-
legan hátt.“
„Hver er hún?“ spurði and-
stæðingurinn við umræðurnar.
„Jæja,“ sagði hinn fyrri og
dró seiminn, „svo þér vitið það
ekki, nei!“
var hann vanur að segja um
leið og hann benti á gólfið:
„Austurlenzkur! Mig kaupa
austurlenzkan dúk, $45.00. —
Miklir peningar!“
Þegar Joe kom heim með
vikulaunin sín, gaf hann kon-
unni sinni ávísunina, og ef
einhver var með honum var
hann vanur að segja: „Hún
hugsar um alt, — háskóla-
gengin, — kann bókfærslu.“
Svo skall „kreppan“ á, og
Joe, eins og þúsundir annara
verkamanna, tapaði atvinnu
sinni og varð hann því að
framfleyta fjölskyldu sinni á
því, sem honum hafði auðnast
að draga saman af kaupgjaldi
sínu. Konan hans varð óróleg,
jafnvel þó Joe fullvissaði hana
um það, að bráðlega mundi
hann fá vinnu aftur, og að
sparisjóðurinn hans mundi
endast á meðan á vinnuleys-
inu stóð. Svo fór hann niður í
kjallarann, sem var undir
húsinu hans og opnaði bjór-
flösku, sem hann hafði sjálfur
bruggað og tæmdi hana. Þetta
átti nú einmitt vel við. Hann
vissi, að hann gat ekki breytt
ástæðunum, og að mikið var
undir því komið, að taka öllu
með þolinmæði og gera sér
gott af því sem hann hafði,
dag frá degi.
Joe kunni þá list vel að
brugga bjór, og var hann því
mjög hreykinn yfir kunnáttu
sinni hvað það snerti, og mat
mikið hrósyrði þeirra vina
hans og kunningja, sem litu
við og við inn til hans og
tæmdu glas af bjór, sem hann
undir slíkum ástæðum hafði
alltaf á boðstólum-
„Ég bruggmeistari!" sagði
hann á hínni vanalegu, bjög-
uðu ensku, sem hann hafði
lært við umgang verkamanna
þeirra, sem hann hafði unnið
með á verkstæðinu, sem
margir voru af útlendum
stofni komnir, eins og hann,
og sem töluðu málið á sama
hátt og hann. En allir vinir
hans og kunningjar vissu það
vel, að bjórinn sem Joe brugg-
aði var góður, hafði meira á-
fengisgildi, en vanalega heima
bruggaður bjór, og var þar
að auki dreggjaminni og
hreinni. Það var því algengt,
að þeir sem nutu gestrisnis-
greiða frá Joe, skildu eftir
dollar eða tvo á borðinu, sem
þeir höfðu setið við í viður-
kenningarskyni fyrir óvenju-
legt góðgæti. Þetta fanst Joe
ábatasamt og þegar hann gaf
konunni sinni peningana, var
hann vanur að segja:
„Góðir peningar, — ég
bruggmeistari í gamla land-
inu.“ —
Heimsóknir til Joe fóru vax-
andi og brugg-gerðin meira
en borgaði sig.
Corvin, einn af verkstjórun-
um við verksmiðjuna, þar sem
Joe hafði unnið, leit inn til
hans. Þetta fanst Joe vera
mikið virðingarmerki, og var
það auðsjáanlega að hann var
mjög upp með sér yfir þessari
heimsókn. Allir vissu að Cor-
vin var talsvert vel efnaður
og að hann mátti sín mikils
félagslega. Joe hélt því, að
koma hans hefði einhverja
þýðingu í sambandi við vinnu
hans við verksmiðjuna og
reyndi því að leiða athygli
Corvins að því, að hann væri
tilbúinn að taka yfir verka-
hring sinn í verksmiðjunni.
„Þú verður látinn vita um
það, þegar að því kemur, að
við höfum vinnu fyrir verka-
fólkið aftur. Ég leit aðeins inn
til þín vegna þess að það at-
vikaðist svo, að ég var í ná-
grenninu og þú komst ein-
hvernveginn í huga minn.“
„Svo — það var þá svona,“
hugsaði Joe, „þetta var þá
ekki viðvíkjandi neinum við-
skiptum, að Corvin heimsótti
hann. Corvin hugsaði til hans.
Hann var vinur hans. Það var
þá svo sem auðvitað, að hann
gat boðið honum glas af góð-
um bjór!“ —
Corvin hagaði sér makinda-
lega í bezta sætinu, sem Joe
hafði og drakk bjór úr bezta
glasinu sem Joe átti. Hann fór
með hægð að öllu, eins og
hann væri hræddur við það,
að tæma glasið of fljótt, og
svo lyfti hann glasinu upp á
móti ljósinu, eins og til að full-
vissa sig um hreinleika bjórs-
ins. Er hann að lokum hafði
tæmt glasið sagði hann:
„Þetta er ágætur bjór Joe!
Allra bezti bjór, sem ég hefi
bragðað í seinni tíð!“
„Mig bruggaði í gamla land-
inu!“ sagði Joe hreyknislega.
„Því get ég vel trúað,“ sagði
Corvin með hægð.
„Mig — fylla glasið aftur.“
Og án frekari umsvifa hafði
Joe opnað aðra flösku, og
fyllti hann nú glas Corvins
aftur, jafnvel þó Corvin hefði
viljað afsaka sig. En Corvin
tæmdi þetta glas líka með
hægð, á meðan Joe var að
gefa honum upplýsingar um
það, hve fáir gætu gert góðan
heimabruggaðan bjór, og hve
mikil kunnátta væri nauðsyn-
leg við bjórgerð. Corvin hlust-
aði á Joe hæglætislega en
sagði ekkert- En þegar glasið
var tæmt, sagði hann:
„Hvað langan tíma þarftu
til að brugga tvö hundruð
flöskur?”
„Tvö hundruð flöskur!"
hrópaði Joe, „ekki svo margar
flöskur til!“
Corvin hélt áfram eins og
hann tæki ekki mótbárur Joe
til greina: „Á hér um bil
tveimur vikum verður þú að
brugga fyrir mig, að minsta
kosti 200 flöskur af bjór og
sjá um að þessi bjór verði í
mínum höndum á þeim tíma!“
Svo tók hann upp seðlaveskið
sitt, og með mestu hægð taldi
hann fram $100 — á borðið
fyrir framan Joe. Svo hallaði
hann sér aftur á bak í sæti
sínu og horfði brosandi á Joe,
sem sat hinumegin við borðið
og gat engu orði upp komið.
Corvin hélt áfram: „Jæja,
Joe,“ sagði hann, „þú sérð að
mér er þetta áhugamál. Dóttir