Lögberg - 11.09.1958, Side 8

8
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 11. SEPTEMBER 1958
Bréf fró Tyner, Sask
Úr borg og bygð
Frú Ingibjörg Halldórsson,
sem býr að 2643 Broadway,
New York, þar sem svo marg-
ir íslendingar hafa gist, hefir
í hyggju að sigla til Islands
með Goðafossi í október og
koma til baka um jólaleytið.
Birgir söngmaður, sonur
hennar, er á Islandi, og þar á
hún margt vina og vanda-
manna.
☆
Mrs. Vigdís Hanson og son-
ur hennar George búsett í
Chicago, dvöldu fimm vikur
á íslandi í sumar og ferðuðust
víða um landið og áttu hvar-
vetna ástúðlegum móttökum
að fagna.
☆
Próf. Haraldur Bessason og
fjölskylda hans komu heim á
laugardaginn. Dvöldu frú
Ása og dætur þeirra á íslandi
í sumar, en próf. Haraldur í
Cornell-háskólanum í Ithaca.
Kvaðst próf. Haraldur telja
það mikið lán fyrir sig að hafa
átt þess kost að kynnast per-
sónulega hinum mikla merk-
ismanni, Dr. Halldóri Her-
mannssyni, áður en hann
hvarf af sjónarsviðinu; hann
hélt andlegum kröftum sínum
óskertum til hins síðasta.
☆
— BRÚÐKAUP —
Ungfrú Ellen Stefanía og
Dr. Garth Everett Mosher
voru gefin saman í hjónaband
í St. Matthew’s kirkju í
Montreal, föstudaginn 29.
^penhagen
Heimsins bezta
munntóbak
LABATT APPOINTMENT
Don G. McGill
Mr. John Labatt announces
the appointment of Mr. McGill
as Assistant General Manager
of the Manitoba Division of
John Labatt Limited. Mr.
McGill was Director of Indus-
trial Relations at the head
office of John Labatt Limited
in London, Ontario. He has
been with the company for
18 years.
ágúst .Rev. Stanley Andrews
framkvæmdi hjónavígsluna.
Brúðurin er dóttir Mr. og
Mrs. F. E. Snidal, Steep Rock,
Man., en brúðguminn sonur
Mr. og Mrs. H. E. Mosher,
Montreal. Hin ungu hjón út-
skrifuðust bæði síðastliðið
vor, hún í hjúkrunarfræði
við Montreal General Hos-
pital, en hann í læknisfræði
við McGill University, og
hlutu þá bæði verðlaun; hún
“The Mildred Hope Forbes
Prize” for the highest aggre-
gate standing during the three
years course og Dr. Mosher
hlaut 2nd High aggregate
standing in Final year, The
Keenan Memorial Prize in
Clinical Surgery.
Heimili ungu hjónanna
verður fyrst um sinn í St.
Boniface, þar sem Dr. Mosher
stundar lækningar við sjúkra-
húsið þar.
☆
— DANARFREGN —
Geir Björnsson, Vancouver,
B.C., lézt 24 ágúst í Fort Wil-
liam, Ont., en þangað var
hann nýkominn í heimsókn til
yngstu dóttur sinnar, Bernice,
(Mrs. Frank Still). Hafði hann
fengið aðsvif og dó sam-
stundis.
Geir var fæddur 11. okt.
1880 að Grashóli á Melrakka-
sléttu í Núpasveit á Islandi.
Hann fluttist vestur um haf
aðeins 2 ára að aldri með for-
eldrum sínum, Birni Björns-
syni og Guðnýju Einarsdótt-
ur. Þau námu land í Argyle
og nefndu heimili sitt Gras-
hól, og þar ólst Geir upp og
bjó þar til hann gifti sig 9.
janúar 1914. Kona hans, Hall-
dóra Hannesson, ættuð frá
Gimli, lifir mann sinn, ásamt
fjórum börnum þeirra og 11
barnabörnum. Börnin eru: —
Jón Guðmundur, Powell
River, B.C.; Ethel (Mrs. Com-
ber), Vancouver; Kathleen
(Mrs. Black), San Leondro,
Calif.; og Bernice (Mrs. Still),
Fort William, Ont. Einnig
lifa 5 systkini hans: — Gísli
Björnsson og Mrs. A. Sigmar,
Glenboro, Man., Mrs. H.
Davidson, Souris, Man., Mrs.
Marja Hollott, Winnipeg, og
Hermann Björnsson, Blaine,
Wash. — Geir og kona hans
áttu heima , Selkirk í mörg
ár, og hér í Vancouver síðast-
liðin 8 ár.
Útförin var fjölmenn og fór
fram hér í Vancouver frá út-
fararstofu Harron Bros. 1
fjarveru sóknarprestsins Séra
Eiríks S. Brynjólfssonar,
flutti Rev. Clark kveðjumál.
Jarðsett var í íslenzka reitn-
um í Forest Lawn grafreitn-
um. — Farðu í friði, friður
Guðs þig blessi. — Hafðu
þökk fyrir allt og allt. —G. J.
☆
— DANARFREGN —
Þann 18. ágúst s.l. andaðist
að heimili fósturdóttur sinnar
Mrs. L. Fowler í Winnipeg
Margrét ólavía ísberg, 91 ára
gömul. Hún var fædd 6. ágúst
1867 að Haugahólum í Skrið-
ME SSUBOÐ
Fyrsta lúterska kirkja
Sr. V. J. Eylands, Dr. Theol.
Heimili 686 Banning Street.
Sími SUnset 3-0744.
Guðsþjónustur á hverjum
sunnudegi:
Á ensku kl. 11 f. h.
Á íslenzku kl. 7 e. h.
Allir ævinlega velkomnir
dal í Suður-Múlasýslu. Hún
var dóttir Guðmundar Finn-
bogasonar og Guðlaugar Ei-
ríksdóttur. Hún giftist Guð-
mundi Arnbjörnssyni ísberg
á sumardaginn fyrsta 1887.
Þau fluttu sama ár til Amer-
íku, settust að við Akra, N.D.
Bjuggu þar í 4 ár, fluttu svo
til Vestfold, Manitoba og
voru þar í 4 ár. Þaðan fluttu
þau til Vogar (Dog Creek),
Manitoba, og tóku þar heim-
ilisréttarland og voru þar í
35 ár. Árið 1935 seldu þau
heimili sitt og fluttu til
Lundar P.O., og þar lézt Guð-
mundur 9. apríl 1944. Ólafía
flutti til Winnipeg 22. marz
1951. Þau hjónin áttu engin
börn, en ólu upp 3 börn, Lilju
Einarsson, Soffíu Fowler og
Svein Eiríksson, og annar
drengur, Vilhjálmur Johnson,
var hjá þeim í 6 ár. Ólafía
var yfirsetukona byggðarinn-
ar og hjúkraði veikum þegar
leitað var til hennar; hún fór
hvernig sem viðraði, ef leitað
var til hennar. 1 þá daga var
ekki um önnur farartæki að
velja en báta, hesta og hunda
og oft var mjög erfitt að kom-
ast vegna þess að brautir
voru mjög slæmar í þá daga;
en Ólafía fór samt; oft fékk
hún lítið og stundum ekkert
fyrir sína fyrirhöfn. — Hana
lifa þrjár systur, Mrs. Guðrún
Eyolfson, Lundar, Mrs. Björg
Hannesson, Akra, N.D., og
Mrs. Guðlaug Halldórsson,
Winnipeg.
Blessuð sé minning hennar.
S. F.
☆
SORGLEGT TILFELLI
Arthur Ólafur Sigurdson
lézt af völdum bílslyss á
sunnudaginn. Hann var 23
ára að aldri, efnilegur ungur
maður, skólastjóri að Neelin,
Man. Hann lætur eftir sig
foreldra sína, Mr. og Mrs. S.
A. Sigurdson í Árborg; ömmu
sína hér í borg, Mrs. Jónu
Sigurdson; ennfremur tvo
bræður, Donald og Randolph.
Kæru góðvinir:
Hjartans þökk fyrir Lög-
berg og sé ég að ég muni eiga
von á framhaldi blaðsins til
næsta árs að minnsta kosti.
Héðan úr vestur-mið-parti
Saskatchewan er allt gott að
frétta, uppskera í góðu meðal-
lagi, og langt komið með
þreskingu.
Ég legg hér innan í að
gamni mínu part úr blaði,
sem mér var sent að heiman
af frænda mínum þar. Eins og
þið sjáið er grein í blaðinu
„Suðurland“ og Þáttur um
Gísla son Sigurðar Þorbjarn-
arsonar og Ingigerðar Björns-
dóttur, sem bjuggu á Stuðl-
um Arnarbælishverfi, móðir
Gísla og Ingibjörg, kona
Eyjólfs Hinrikssonar móður-
bróður míns, voru systur, svo
að Gísli á talsvert af frænd-
fólki í gömlu Þingvallaný-
lendunni, en það er nú ekki
af því eingöngu að ég sendi
blaðið heldur af því að ég
býst við að það séu margir,
sem ennþá kannast við mest
af því fólki, sem nefnt er í
greininni og lýsir vel þeim
staðháttum, sem áttu sér stað
á hans og okkar uppvaxtar-
árum.
Ef svo sýnist , þá væri gam-
an að sjá þetta í Lögbergi, því
greinin er svo almennileg og
hefir skemmtilegan hreim að
öllu leyti.
Þetta er nú gert af ein-
lægni — ég meina að senda
greinina. Hér í útlegðinni
virðist mér allt, sem á ís-
lenzku máli kemur mér í klær
sé svo undurgott. Ég fékk ný-
lega „EDDU“ í gegnum Davíð
Björnsson, sem mér finnst
mjög hlýleg bók í okkar garð
og tímabær að sjálfsögðu. —
Þegar leiðindaköstin koma
að mér þá gríp ég vanalega í
þær íslenzku bækur og blöð,
sem ég hef hér hjá mér, og er
það vanalega eins og gott
læknislyf og sefar sálina.
Ég vona að fjórmenningun-
um, sem eru hér að heiman,
að safna nöfnum Islendinga,
sem fluttust hingað, gangi vel
og að þeim sé auðsýnd vel-
þóknun okkar í því frumlega
málefni.
Leiðinlegt er að heyra um
landhelgismálið yfir útvarp-
ið. Englendingar hafa áður
snúist gegn Islendingum í því
efni, og er það líklegast kom-
ið frá illa upplýstum mönn-
um, sem fara með þau mál.
Var grein ykkar í Lögbergi
bæði tímabær og fræðandi í
þeim málum — og er stjórnin
okkar í Ottawa söm við sig, að
bíða og sjá hvað setur, láta
aðra bíta úr nálinni á meðan.
Fyrirgefðu ruglið. — Þökk
fyrir allt gamalt og gott. Með
innilegum árnaðaróskum til
ykkar beggja.
Vinsamlegast,
Kristinn O. Oddson
Ofannefnd grein úr Suður-
landi, verður birt þegar rúm
leyfir. — Ritstj.
Fró íslenzku . . .
Framhald af bls. 1
bíða fram yfir Genfarráð-
stefnuna með frekari útfærslu
fiskveiðilandhelginnar, held-
ur ákveða hana strax í sam-
ræmi við framangreinda nið-
urstöðu þjóðréttarnefndarinn-
ar. Ríkisstjórnin taldi þó rétt
að bíða í von um alþjóðlegt
samkomulag, sem fullnægði
þörfum Islands. Niðurstaðan
á Genfarráðstefnunni varð
hins vegar sú, að ekki náðist
þar neitt endanlegt samkomu
lag, en hins vegar leiddi ráð-
stefnan það ótvírætt í ljós,
að hin svokallaða þriggja
mílna landhelgi er fullkom-
lega úr sögunni, en tólf
mílna fiskveiðilandhelgi á
langmestu fylgi að fagna
meðal þjóðanna.
7) Eftir Genfarráðstefnuna
var með öllu óráðið, hvort eða
hvenær yrði aftur reynt að ná
alþjóðlegu samkomulagi um
þessi mál, eða hvort slík til-
raun myndi heppnast betur
en Genfarráðstefnan, ef til
kæmi. Islendingar gátu hins
vegar ekki lengur dregið að
færa út fiskveiðilandhelgina,
ef ekki átti að stofna fisk-
veiðum þeirra í algera tví-
sýnu. Af þeim ástæðum var
því sú ákvörðun tekin í maí-
mánuði s.l. að færa út fisk-
veiðilandhelgina í samræmi
við álit þjóðréttarnefndarinn-
ar og niðurstöður Genfarráð-
stefnunnar. Hinn 30. júní s.l.
var því gefin út reglugerð
um útfærslu fiskveiðiland-
helginnar í 12 mílur. Reglu-
gerð þessi tekur gildi 1.
september 1958.
''lceland's Troubled
Waters/#
Conlinued from Page 1
ing zone. Therefore, by adher-
ing to 12 miles we are true
to the principle favored by a
great number of nations of
the world representing an
enormous majority of the
human race.
Your editorial, which is
generally speaking friendly
and understanding of our
problem, suggests the build-
ing of a cement factory in Ice-
land. I am happy to inform
you that a cement factory
with the capacity of 75,000
tons a year was inaugurated
in June 1958 and its products
are already on the market.
An aluminum factory, as
suggested by you, is under
consideration in connection
with vast expansion of the
utilization of Iceland’s water
power. Although, our exports
are derived from the fisher-
ies, Iceland has a stable agri-
culture, and increasing in-
dustry. THOR THORS,
Icelandic Ambassador
to the United States.
WASHINGTON POST.
September 5, 1958