Lögberg - 11.12.1958, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 11. DESEMBER 1958
3
mannvera stóð. Þegar ég leit
upp var ég ekki meira en í
10 feta fjarlægð frá súlunni og
sá ég þá að þarna stóð ung
stúlka, hattlaus og sýnilega
klædd þunnum sumarkjól, svo
háls hennar og axlir voru
berar. Snjóþak var á höfði
hennar, sem smátt og smátt
þiðnaði, svo að vatnsstraumar
runnu niður hárlokka hennar,
sem virtust ókembdir, niður
um axlir hennar, bak og brjóst.
„Götustelpa,“ hugsaði ég og
svo gekk ég fram hjá henni
út á götuhornið. Ég litaðist
um en sá auðvitað ekki neitt.
Ég var að hugsa um þessa
einkennilegu „götustelpu,“
sem stóð þarna við lampasúl-
una á bak við mig. Hún var
auðsjáanlega að hætta lífi sínu
fyrir einhverjar persónulegar
ástæður eða þá að hún var
geggjuð. Forvitni mín leiddi
til þess, að ég snéri mér að
henni og ávarpaði hana. Hún
leit ekki upp við ávarp mitt,
en starði aðeins niður fyrir
sig í snjóinn. Ég fann til þess,
að framkoma mín hafði verið
ókurteis. 1 raun og veru hafði
ég engan rétt til þess að á-
varpa hana. En eftir stundar-
þögn sagði ég, mér til afsök-
unar; „Þetta er köld jólanótt.
Það er hættulegt fyrir þig að
vera úti svona léttklædd.“
Hún leit þá upp og starði á
mig þóttalega. Ég sá greini-
lega andlitfall hennar. Hún
var mjög fríð stúlka og að
líkindum tæplega 17 ára
gömul. Eftir stundarþögn
spurði hún:
„Ertu Iæknir?“
„Það þarf ekki mikinn
lækni til þess að sjá, að þú
ert að hætta lífi þínu í þessu
veðri svona léttklædd,“ sagði
ég blátt áfram. — Ég hafði
ekki svarað spurningu hennar
ákveðið, en auðsjáanlega virt-
ist hún taka svar mitt svo, að
ég væri læknir, því hún sagði
feimnislega:
„Mamma er veik.“ — Hún
hristi snjóinn af höfði sér og
leit aftur niður fyrir fætur
sér.
„Ekki getur það hjálpað
mömmu þinni, að þú sýkir
sjálfa þig í þessu veðri,“ sagði
ég með dálitlum ávítunar-
rómi.
„Ég get ekki h j á 1 p a ð
mömmu minni, en — mig
langar til að deyja.“
Mér fannst ég vera á réttri
leið til ævintýralegrar út-
skýringar, og sagði því með
hægð:
„Þút ert ung — hvers vegna
langar þig til að deyja?1
Hún þagði um stund. Svo
leit hún upp og sagði einarð-
lega:
„Mamma er dauðveik. Láns-
traust er ekki til. Við höfum
ekkert — ekki eins cents virði
til þess að kaupa nauðsynjar
fyrir, fæði og læknishjálp.
Steve skuldar mömmu fyrir
húsnæði og fæði frá þeim
tíma er við vorum í Jersey
City. Hann lofaði okkur há-
tíðlega að koma í kvöld og
borga skuldir sínar. Til þess
að vera viss um það, að hann
fyndi okkur fór ég hérna út
á götuhornið, og hefi beðið
eftir honum langan tíma.“
Frásögn hennar var mjög
sennileg, svo að ég þagði um
stund og leit út í fjúkmugg-
una. Mér fannst ég enn vera
brúnamaður í fjallgöngum.
Maðurinn, sem ekki mátti
missa sjónar af mér, hafði
gleymt eða ekki skilið þetta
atriði, og svo hafði sá, sem
treysti honum leitað lengra
inn á jökulinn þangað til þeir
voru báðir villtir. — Þessi
unga stúlka, sem stóð þarna
fyrir framan mig, hafði villst,
og ef saga hennar var sönn,
þá var hún nú áreiðanlega
upp á köldum, bjargarlausum
jökli. Það var annars ein-
kennilegt hvernig þetta löngu
liðna atvik ævi minnar var
svo skýrt í huga mínum þetta
kvöld. En nú heyrði ég að
stúlkan var að segja eitthvað
í hálfum hljóðum, eins og hún
væri að tala við sjálfa sig:
„Steve hlýtur að koma bráð-
lega; mamma getur ekki lifað
lengi í þessum ástæðum."
„Hvar eru herbergin þín?“
spurði ég.
Stúlkan benti á gamalt
steinhús, sem stóð þarna á
götuhorninu.
„Við búum á þriðju hæð
hússins,“ sagði hún og benti
mér á dálitla ljósglætu, sem
var þar í einum glugganum.
„Ef til vill væri það bezt,“
sagði ég, „að við litum inn til
mömmu þinnar, einmitt núna,
svo að ég geti séð ástæð-
urnar.“
Það brá fyrir feginssvip á
andliti stúlkunnar, og án um-
hugsunar greip hún handlegg
minn og sagði með ákefð:
„Ó — komdu! Ég skal fylgja
þér til hennar!“
Áður en ég í raun og veru
hafði áttað mig, var ég kominn
inn í skuggalegan forsal húss-
ins. Þar var aðeins eitt lítið
ljós, sem lýsti aðgang að
stiga, sem virtist liggja upp í
svarta-myrkur. — Ég hikaði
dálítið, því mér leizt illa á
að klifra upp á þriðju hæð
hússins við þessar ástæður.
En stúlkan virtist lesa hugs-
anir mínar og nú þreif hún
handlegg minn aftur mjúk-
lega um leið og hún sagði:
„Vertu óhræddur, ég skal
leiða þig upp stigann. Það eru
líka tvö þrep í stiganum, sem
eru dálítið laus.“ —FramhalcL.
Kiljan og Krúsjeff
í frétta-auka með kvöld-
fréttum Ríkisútvarpsins í gær
var skýrt frá því að Halldór
Kiljan Laxness, Nóbelskáld
íslendinga, hefði þá um dag-
inn sent Nikita Krúsjeff, for-
sætisráðherra S o v é t - Rúss-
lands, skeyti vegna ofsókn-
anna gegn Nóbelskáldinu
Boris Pasterna k
Síðan las Laxness skeytið
sjálfur á íslenzku fyrir út-
varpshlustendur. Það hljóðaði
svo:
„Ég sný mér til yðar hágöfgi
og sárbæni yður sem skyn-
saman stjórnarleiðtoga að
beita áhrifum yðar til að
milda illvígar árásir óum-
burðarlyndra kreddumanna á
gamlan rússneskan rithöfund,
sem hefur unnið sér verð-
skuldaðan heiður, B o r i s
Pasternak.
Hversvegna gera sér leik að
því að egna upp reiði skálda,
rithöfunda, menntamanna og
sósíalista heimsins gegn Ráð-
stjórnarríkjunum í slíku máli?
Fyrir alla muni þyrmið vin-
um Ráðstjórnarríkjanna við
þessu óskiljanlega og mjög svo
ósæmilega fargani.“
—Mbl. 31. okt.
HANGIKJOT
SAFEWAY-BÚÐIRNAR
Home og Sargent Ave. — Wall og Sargent Ave.
hefir uppáhaldsrétt íslendinga — HANGIKJÖT — til sölu. Félagið æskir að
pantanir berist því sem fyrst, til þess að það hafi tækifæri að hafa nægar
birgðir.
REYKT KINDAKJÖT
Læri (Legs) 69c
Bógar (Shoulders) 43c
Á hendi 9. desemher — Pantið nú þegar.
SARGENT AT HOME ST. — SARGENT AT WALL ST.
Business and Professional Cards
ÞJÓÐRÆKNISFÉLAG ÍSLENDINGA í VESTURHEIMI
Forsett: 1)R. UICHAltl) BBCK
801 Llncoln Drive, Grand Forks, North Dakota
Styrklð félagið með því að gerast meðlimlr.
Arsgjald $2.00 — Tímarit félagsins frítt.
Sendist til fjármálaritara:
MR. GUÐMANN IÆVY,
185 Lindsay Street, Winnipeg 9. Manitoba
Minnist
BETEL
í erfðaskróm yðo»
G. F. Jonasson, Pres. & Man. Dlr
Keystone Fisheries
Limited
Wholesale Distributors ot
FRESH AND FROZEN FISH
60 Louise St. WHitehall 2-5227
PARKER. TALLIN. KRIST-
JANSSON, PARKER AND
MARTIN
BARRISTERS — SOLICITORS
Ben C. Parker, Q.C.
<1910-1951)
B. Stuart Parker, Clive K. Talltn.
Q.C.. A. F. Kristjansson. Hugh B.
Parker, W. Steward Martin
5th fl. Canadian Bank of Commerct
Building, 389 Main Street
Winmpeg 2, Man. WHitehaU 2-3561
CANADIAN FISH
PRODUCERS LTD
J. H. PAGE, Managing Director
Wholesale Dlstributors of Fresh and
Frozen Fish
311 CHAMBERS STREET
Offlce: ftes.:
SPruce 4-7451 SPruce 2-3917
ERLINGUR K. EGGERTSON,
B.A., L.L.B.
BARRISTER AND SOLICITOR
DE GRAVES & EGGERTSON
500 Power Buildlng
Winnlpeg 1, Manltoba
WHitihau. 2-3149 R*s. GLobe 2-6076
— Það er aðeins einn einasti
maður í veröldinni, sem ekki
hefur logið til í ástarvímunni.
— Nú, og hver er það?
— Adam, þegar hann sagði
Evu, að hún væri eina konan
í veröldinni, sem hann elskaði!