Við og við - 12.05.1894, Blaðsíða 3

3
þótti aflaga fara, eptir því, sem þeir
álitu sannast og réttast, og höfðu ástæðu
til að ætla, að sannarilegt væri; að vísu
er kæra þeirra að sumu leyti nokkuð
hart orðuð, en í því skyni ber þess að
gæta, að hinir stefndu eru ekki skóla-
gengnir menn, sem geti hnitmiðað og
vegið hvert orðið, heldur eru þeir iðn-
aðarmenn, hreinir og hispurslausir menn,
sem ekki eru vanir að skera utan af
orðunum, þegar þeir á annað borð segja
sina meiningu; og svo hefir þá má ske
rennt grun í, að stundum þyrfti að tala
nokkuð hátt, til þess að fá áheyrn, enda
hefir þeim og orðið að þeirri ætlun sinni.
Eins og jeg tók fram áðan, ber að
skoða hina stefndu, ekki sem „injurianta“,
heldur sem kœrendur, en afleiðingin af
þessu er aptur sú, að þeir verða eliki
sakfelldir, þótt þeim eigi hafi tekizt að
færa lögfulla sónnun fyrir kæruatriðun-
um, heldur eru þeir sýknir saka, ef sýnt
verður fram á, að kæra þeirra hafi eigi
verið án allrar átyllu, eða nákæinar orð-
að, ef sýnt verður fram á, að ástœða hafi
verið tit grunsemdar gegn manni þeirn,
er þeir kærðu, og skaljeg i þessu skyni
leyfa mér að skirskota til skoðunar
kennslumálaráðlierra Dana, fyrv. háskóla-
kennara Goos, sem er viðurkenndur
skarpvitur lögfræðingur, og fremsti og
lielzti „kriminalisti“ í ríkinu (sbr. Den
danske Strafferets specielle Del af C.
Goos, Kh. 1887, bls. 281).
Liggur þá næst að athuga, hvað í
ljós hefir leiðst við vitnaleiðslu þá, sem
fram hefir farið í málinu, sem og að
óðru leyti; en áður en jeg vík að því,
verð jeg þó að taka það fram, að hinum
stefndu hefir á ýmsan hátt verið fyrir-
munað, að gæta réttar síns í máli þessu;
þeim hefir þannig verið neitaií um, að
fá eptirrit af rannsóknum þeim, er stefn-
andi máls þessa hélt í fyrra vetur, enda
þótt svo virðist, sem dómsmálabækur
Isafjarðarsýslu hafi legið opnar fyrir rit-
stjóra hefðarblaðsins „Grettira, og segir
það sig því sjálft, að órðugt, og enda ó-
mögulegt, hefir verið, að fá glóggan
framburð vitna um það kæruatriði, livort
stefnandinn í téðum rannsóknum hefir
bókað vitnaframburð rétt eða rangt.
Einnig hefir þeim verið neitað um nægi-
legan frest til vitnaleiðslunnar, því að
svo sem sjá má af vottorði dómara þessa
máls, þá varð frestur sá, er þeim var
veittur í vóv. og des. f. á. alls ékkert
notaður, vegna embættisanna dómarans
í öðru rnáli, er stefnandinn hafði hófðað
gegn þremur bændum i Eyrarlireppi,
og þar sem hann brúkaði svo dæmafáa
máltóf, og einkennilega málfærslu, að
ekki entist vikan til að leiða eitt vitni,
og hefi jeg leyft mér að leggja fram
vitnaleiðsluna í þvi máli, meðal annars
til þess, að hinir virðulegu dómstólar
ekki skyldu missa af svo uppbyggilegri
málfærslu. Það er því að eins rúmra
3 vikna frestur, frá því mál þetta var
aptur tekið fyrir í aprílmán. síðastl., sem
hinir stefndu hafa haft til vitnaleiðsl-
unnar, og þessi tími liefir einmitt fallið
saman við „influenza“-tímabilið hér vestra,
og dómarinn sjálfur verið veikur eina
vikuna af þessum þreinur, og liinn tím-
ann vitni eigi náðst til yfirheyrzlu opt
og tíðum, enda hinir stefndu og um-
boðsmaður þeirra verið veikir af farsótt-
inni. Yitnaleiðslu hefir því að eins orð-
ið fram komið í smáum stýl hér á Isa-