Við og við - 12.05.1894, Blaðsíða 7

um hætti, svo að á honum rættist það,
sem skáldið kvað:
„Eptir því sem mér aldur jókst,
ódyggðir íieiri gjöra tókst“.
Loks slampaðist hann þó gegnum skól-
ann, en embættis-lærdómurinn gekk lion-
um ver, þvi að nú var hann orðinn arg-
vítugasta og versta fyllisvínið, sem til
var i borginni N. N.; var hann fyrir
fyllirí, óknytti og kvennaflangs, rekinn
af einum skólanum eptir annan, en loks
aumkuðust munkar nokkrir yfir hann, og
klindu á hann kandídats-nafni í guðfræði;
en jafnframt var það ályktað, að hann
mætti aldrei i geistlegu embætti vera,
því að svo var hann svínskur og illa
innrættur.
En svo stóð á, að i kaupþorpi nokkru,
nokkrar mílur enskar frá borginni N. N.,
hafði verið komið upp barnaskóla fyrir
nokkrum árum; höfðu kaupþorpsbúar
fundið til þess, hve örðugt þeir áttu með
að uppfræða börn sín, og tóku þvi rögg
á sig, og komu skólanuin upp, að miklu
leyti með frjálsum gjófum, enda sáu
þeir brátt ávöxt iðju sinnar, þar sem
þeir voru svo lieppnir, að fá hvern á-
gætis-kennarann á fætur óðrum; en svo
losnaði kennara-embæfctið, og var það í
8Ömu mund, sem kappinu í sógu þessari
var kominn úr skóla munkanna, og reik-
aði atvinnulaus ineðal ætfcingja sinna,
til þess að fá að jeta; hann átti frændur
inarga og venzlamenn í kaupþorpinu,
sem réðu þar nokkru; gengu nú bréfin
fram og aptur milli frændaliðsins, sem
þótti orðinn langur ómagahílsinn á sðgu-
hetju vorri, og fyrir tilstilli frændliðs
sins fékk hann svo forstóðu skólans, þó
að mörgum í kaupþorpinu væri það mjög
nauðugt, af því að svo illur orðstýr fór
af óþokka þessum, enda leið ekki á löngu
áður íllur kur kom í þorpsbúa yfir kenn-
ara þessum; þótti þeim hann hafa í
frammi ýmsa ósæmilega hegðun, og ekki
trúandi fyrir börnum, sízt af kvennlcyn-
inu; opt var hann á fylliríis-túrum hvern
daginn eptir annan, og gekk ofan girt-
ur* um götumar, eða lagðist þar fyrir,
þangað til einhver miskunnsamur Samar-
íti gekk fram hjá, sem kom honum heim
á börum; fyrir kvennaslark var honum
við brugðið; svo kvað skáldið:
„Lærdóm sinn hver mikils mat,
maður, fyr á tíðum;
en* nú sér kynnir gr.........
guðfræðinnar kandídatu.
Heppnaðist honum og opt, að tæla heið-
virðar stúlkur með þvi, að koma sem
iðrandi syndari, og heita þeim eiginorði;
gaf hann þeim trúlofunar-liringi, já, og
meira að segja, keypti leyfisbréf, og gat
með þeim börn; en þegar hann svo var
orðinn leiður á þeim, laug hann ein-
hverju upp á þær, til þess að losna
við þær. (Frh. síðar)
Sitt af Iiverju tii' borginni.
POLITÍ-ÞJÓN höfutn við nú fengið hór á
ísafirði, og hefir hann smalað Tanga-fénu nokkr-
um sinnuin; vteri óskandi, að rollurnar yrðu
lionum nú auðsveipari, og eptirlátssamari, en
þær voru gamla bæjarsmalanum, sem hérna
var um árið.
FENSMARK gamli hofir nú sótt um upp-
reist æru sinnar, og hefir bæjarstjórnin mælt
með honum; verður hann svo má ske gerður
að polití-þjóni, og þarf þá ekkl að veita honum
lengur árlega lloiri hundruð af fátækrafó.
IIr. GÍSLI HJÁLMARSSON kvað nú hafa
*) Flestir voittu þessu athygli 21. júlí 1391.