Kirkjublaðið - 01.10.1892, Blaðsíða 8

184
leysa. Það er því vonandi, að allir hafl í heiðri hin
gömlu boðorð eptir sem áður, þrátt fyrir skoðanir þær,
sem koma fram í áminnstri grein. Auðvitað er mönnum
heimilt að koma með aðrar skýringar á boðorðunum en
Lúter. En ekki veit jeg til að nokkrum manni eptir
Krists daga alit til þessa dags hafl tekizt að skýra þau
jafnvel, að öllu samanlögðu, í svo fám orðum. En það
er til annar eldri og annar enn merkari vitnisburður um
boðorðin en Lúters, en í sama anda. Það er vitnisburð-
ur Krists sjálfs. Og það er þó vonandi, að hver alvöru
gefinn, greindur maður, hvort sem hann er kristinn eða
ekki, meti meira vitnisburð Jesú Krists um lögmál Guðs
en skýringu þessa Grottewitz, eða hvað hann heitir.
Andvarp.
Nú til þín, faðir, flý jeg,
á föður-hjartað kný jeg,
um aðstoð eg bið þig.
Æ, vert með mjer í verki;
jeg veit þinn armur sterki
í stríði lífsins styður mig.
Jeg veit að við þitt hjarta
er vonarlindin bjarta,
sem svalar særðri önd,
sem trúin himnesk heitir,
sem huggun sanna veitir.
0 rjett mjer, Jesú, hjálparhönd.
En verði, Guð, þinn vilji,
þó veg þinn ei jeg skilji,
jeg fús hann fara vil.
Þó böl og stríð mig beygi.
hann brugðist getur eigi,
hann leiðir sælulandsins til.
GUÐMUNDUR GUÐMUNDSSON.