Alþýðublaðið - 28.09.1960, Qupperneq 8

vænt
■
í TILEFNI hinnar miklu
eftirvæntingar, sem ríkir í
Persíu vegna barnsburðar
keisaraynjunnar, sem nú
fer að nálgast, getum við
ekki láti'ð hjá líða að birta
vísukorn, sem heimilisskáld
Aften-postsins hristi fram
úr erminnj sinnf á dögun-
um. — Birtist vísan hér í
lélegri þýðingu:
Þá yrði kátt í höllinni,
keisara Persíá,
ef keisarafrúin fæddi
honum stráklinginn smá.
En mörgum yrði í sporum
Fhöru bæði um og ó,
ef aðeins kæmi í veröldi'na
stúlkukindin mjó.
HÉR segir frá tvítugu
stúdínunni Birgittu Burkal
Jenssen, sem reisti til Par
ísar til að æfa sig í þjóð-
tungu barlandsmanna. Hún
hafði þar þó ekki lengi
dvalið, þegar hún fann, að
ástin var búin að hertaka
J/jtla, isáklausa jhjartaö
hennar, — og hún fann, að
það barðist alltaf hraðast
og fann mest til, þegar borg
arstjórinn í Biévres, sem
er borg í norðausturátt frá
höfuðborginni, París, var
nálægur.
Borgarstjórinn er 39 ára,
laglegur og æsandi, með
tryllingslegt yfirvaraskegg.
— Hann bað Birgittu, — og
hún sagði já. Þau voru síð
an gift með pomt og pragt
í dómkirkjunni í Laon.
3000 brúðkaupsgestir voru
til staðar, — og stanzper
sónur hvaðanæva að úr
landinu, — og meira að
segja fulltrúi frá Alsír.
Á myndinni sést Gilbert
Devéze, þ. e. a. s. borgar-
stjórinn í Biévres, draga
hringinn á hendi brúðar
sinnar fyrir framan altar-
ið.
KVIKMYNDALEIKKON-
AN.Zsa Zsa Gabor, sem er
á leið með að slá heimsmet
í hjónaböndum og skilnuð-
um, var á dögunum spurð
að því, hvers konar menn
það væru, sem hún hrifist
mest af. Ljóshærða þokka-
dísin andvarpaði þungt og
svaraði:
— Það hlýtur eitthvað
að vera að mér, því ég verð
aðeins skotin í þeim mönn-
um, sem eiginlega vilja
ekki sjá konur. Þetta kom
strax í ljós, þegar ég var
lítil stúlka. Þegar ég kom
á barnaböll og aðrar sam-
komur var ég alltaf mið-
punktur alls, — og dreng-
irnir tóku eftir mér, — en
ef svo vildi til, að þarna
var einhver einn, sem ekki
tók eftir mér, — þá vakti
hann einn athygli mína, —
og mig langaði ekki til að
dansa við neinn nema
hann.
11
GUR
í AÐALSTÖÐVUM
UNESCOs í París er marga
merkilega hluti að sjá, —
en eitt af því, sem mesta
athygli ferðamanna vekur,
er geysilega stór veggmynd
eftir Pieasso. Á henni eru
margar persónur og furðu-
hlutir. Allir, sem hafa séð
myndina, velta því fyrir
sér, hvað þetta á að vera.
Sumir halda, að myndin
eigi að vera af baðgestum
á baðströnd við Miðjarðar
hafið, aðrir halda að þar
sé sýndur bardaginn milli
hins illa og góða í heimin-
um og enn aðrir halda því
fram, að málarinn hafi
viljað sýna flug Ikarosar
til sólar og fall hans til jarð
ar, þegar vængir hans
bráðnuðu.
Listfræðingur taldi, að
bezt væri, að spyrja Pic-
asso sjálfan, — en hann
græddi ekki mikið á því,
því listamaðurinn svaraði:
— Ég málaði þessa mynd
fyrir þrem árum og á þeim
tíma hefi ég gleymt, hvað
ég eiginlega var að mála.
-— Og meira hafðist
ekki upp úr honum.
'u'
LOUIS Armstrong sagði
nýlega eftirfarandi sögu
um hræðilega nótt, sem
hann hafði átt á hóteli í
Kaliforníu.
— Hugsið ykkur, alla
nóttina voru einhverjir ná
ungar í herberginu fyrir
neðan mig, sem börðu upp
í loftið.
-— Og gátuð þér ekkert
sofið?
— Sofið? Ég var ails
ekki háttaður.
— Af hverju ekki?
—• Nú, ég var alla nótt-
ina að æfa mig á trompett.
★
Geturðu aldrei gleymt
því, að þú ert fyrsti fiðl-
ari?
Grace
ÞAJÐ myndu íá,ir trúa
því, sem sjá hina björtu
Grace, furstafrú í Monaco,
að hún þyrfti að láta lýsa
á sér hárið. Samt er það
svo, að hún þarf að láta
lýsa hár sitt reglulega.
Daginn, sem hún fór til
þérinseJssunniji er
ferðalögum. — 0{
ar hún um börr
hálftíma, án þess,
ur þurfi að skjót
ingu eða neinu öt
— Prinsinn litli c
inn að ganga ósti
Það er mjög ó\
Ég er mjög ánægi
eiga tvö börn, —
Juliette Greco.
forsetamóttökunnar í
Elysée-höllinni, kom hún
til okkar og lét leggja hár
sitt á nýtízkulegan hátt.
Hún er ein þeirra við-
skiptavina okkar, sem er
nákvæmust með að halda
allar reglur. Hún pantar t.
d. alltaf tíma viku fyrir-
fram, en á þessum ákveðna
degi kemur hún stundar-
fjórðung of seint — í
fylgd hirðmeyjar og einka-
ritara. Meðan á meðhöndl-
uninni stendur talar hún
stöðugt við einkaritara
sinn og gefur formlegar
fyrirskipanir eins og hún
væri viðskiptamaður. Hún
er að öllu leyti svo fjar-
læg, að enginn þorir að
tala við hana. Handsnyrti
daman vogaði sér þó að
spyrja hana, hvort börnin
væru í þetta skipti með í
ferðinni til Parísar.
Andlit furstaynjunnar
lýstist upp og hún brosti
breiðu brosi: Auðvitað.
Bæði prinsinum litla og
miklum mun auðveldara
að ala tvö upp.
Aldrei nefndi hún börn-
in með skírnarnafni, -—-
heldur alltaf: litla prins-
essan, — og litli
Ranier fursti h
rei komið til að b
hana. En hún á a
ríkt og er aldre
móð. Hún hefu
nokkurn tíma ke
kollu, — það san
ekki að skipta ur
Julietfe
Hárið á Julieti
gerði hana fræga
unni. Það er eng
en hún Hafi aldr
til hárskera. Sam'
ur kemur hún ofl
stofu Caritasystra
er samkvæmt lo
Darryl. Hann vill
séu vel til hafðar
ið fínar.
Darryl er þekk
UM daginn t
um „í þurrkum
frásögn, — og
Monaco, Juliet
er ein Caritaí
una CARITA í
a
g 28. siept. 1960 — Alþýðublaðið