Sunnanfari - 01.10.1902, Page 4

76
eins og hann horfði framan í mig og væri með
roðgleraugun, og að því hló eg«. Helgi hafði
einhvern tíma hermt eftir síra Þ. framan í hann,
og hafði þá klift sér gleraugu úr þorskroði.
Biskup skipaði stúdentum í Skálholti að láta
síra Þ. ganga á
undan sér til
kirkju; því hann
var vígður. En
síra Þ. kærði sig
ekki um það, og
einu sinni sagði
hann við stúdent
einn, sem vildi
ganga á eftir hon-
um: »Gaktu á
undan, Guðs fugl!
Þú fær að predika,
en ekki eg«.
Skólakennari í
Skálholti misti
unga einka-dóttur
sína. Foreldrarn
ir hörmuðu barn-
ið ákaflega og bár-
ust lítt af. í erf-
isdrykkju eftir
barnið voru bisk-
up og synir hans
og margir prest-
ar og stúdentar.
Þar var síra Þ.
Hélt hver sína
tölu fyrir skálum,
til að hugga hjón-
in; en þau grétu
æ því meir. Síra
Þ. talaði síðastur
og sagði svo:
»Þessi virðulegu hjón bera sig hörmulega, og kemur
það af þvi, að þau hafa enga trú, enga von, eng-
an kœrleik og enda polinmœðú. — Hann lagði
piestan þunga á seinasta orðið, Hjónin hættu
Seljalandsfoss
að gráta, þvi þau urðu bálreið. Þessi huggun
dugði þeim bezt.
Síra Þ. átti í deilum við Guðmund bónda á Kóps-
vatni, ogsveigðistundum að honum iræðum sínum.
Einu sinni var hann að prédika um efsta dag
og sagði þá með-
al annars:
Efsti dagur, það
verður mikið alls-
herjar þing. Þar
kemur Adam, þar
kemur Ragnar
Loðbrók og þar
kem eg. Þá seg
ir Guð minn við
mig: »Þú ert þá
korninn hér, sira
Þórður í Reykja-
dal! Ertu nú kom-
inn með allar þær
sálir, sem eg trúði
þér fyrir ?«
Þá ætla eg að
segja: »Já, eg er
kominn með þær
allar, nema þann
eina glötunarinn-
ar son, Guðm.
á Kópsvatni«.
Þá segir Guð
við mig: »Eg tek
þásálina þína fyrir
sálina hans«.
Þá ætla eg að
segja: »Það mátt
þú ekki, minn
herra! Eg kendi
honum eins og
öðrum, en hann
vildi ekki koma«.
Einu sinni átti sr. Þ. að afleysa mann, sem
hafði stolið lambi. Sá hét Ingimundur. I af-
lausnarræðunni á sr. Þ. að hafa sagt:
»En að þú, Ingimundur, skyldir taka svo lítið