Sunnanfari - 01.10.1902, Qupperneq 6

78
um. Hún er þjáð ! hún er krussþjáð ! hana vant-
ar alt: trúna, vonina, kærleikan og þolinmæðina.
Það brakar i henni eins og uglunni hérna í bæjar-
þilinu, þegar of þungt er hengt á hana. Biðjið
þér með mér börn! Amen.
Oft var hart í búi í Reykjadal, þegar á vetur
leið.
Eitt páskadagskvöld kom sr. Þ. með 7 tálkn,
er hann hafði geymt í altarinu til páskanna. A
heimilinu voru 7 menn og gaf hann sitt tálknið
hverjum, og svo sem þumlungsstúf af kirkjukerti
við.
Frá þessu sagði hann sjálfur seinna og svo
bætti hann við:
»Þá var bæði etið og hlegið í Reykjadal«.
Þessa vísu kvað maður, sem sá síra Þ. á reið
með tveim öðrum, er hvorttveggja hét líka Þórður:
»Eg sá i'íöa Þórða þi'já;
þeirra heyröi’ eg lítið tal.
Hékk á einum hempan grá;
Hann er mi í ReykjadaR.
Fyistu sagnirnar sex hefi eg skrifað upp eftir
ekkjufrú Sigríöi Briem á Stóra-Núpi. En heuni haföi
sagt atnnia hennar, Ragnheiður Finnsdóttir biskups
En Ragnheiður mundi vel eftir síra Þ., er hann var
í Skálholti. Hann hatði jafnvel sagt henni sum æfi-
atriði sin sjálfur, því hann hafði miklar mætur á
henni. Sama heimild er fyrir því, að síra Þ. hafi
kunnað 9 tungumál, þar á meðal hebresku, og hafði
hann verið upp með sór af því, að í henni væri
hann betur að sér en Finnur biskup sjálfur.
Síðari sagnirnar eru teknar eftir algengunr munn-
mælum, helzt í Hreppunum, eiukum þó Hruna
mannahreppi, sveit síra Þórðar. — Skipholtskot er
eyðihjáleiga frá Skipholti og Hullisholtakot eyðihjá-
leiga frá Hellisholtum, sem báðar virðast hafa verið
bygðar á hans dögum. Br. J.
Seljalandsfoss.
Seljalandsfoss (bls. 76) er framan í Seljalands-
múla undir Eyjafjöllum. Hann er með bæstu
fossum á landinu, 178 fet, en ekki vatnsmikill
að því skapi. Hann fellur óbrotinn alla leið ofan
af brún. Hann blasir við langt af hafi utan.
Neðst hallast bergið inn undir sig undir fossin-
um, svo að þar má gánga á bak við hann. Þá
er komið er þar inn fyrir hann, er hann mjög
svipmikill. »Það er fögur sjón að sjá þaðan, er
sólin skín á fossinn, og regnboginn ljómar í
vatnsflókunum, er falla niður hver á fætur öðr-
um. Þá er sem stórskorin steinstirðnuð tröll-
kona greiði hárið silfurhvítt með gullkambi«.
Þjórsárbrúin.
Það er ein hin tilkomumesta samgöngubóthér
á landi, gerð 1893, fjórum árum siðar en Olfus-
áibrúin. — Sú brú hefir fyrir löngu sýnd verið
í Sf.
Þetta er hengibrú, eins og sú á Ölfusá, úr
eintómu járni, lengdin milli brúarstöplanna 2jo
fet, ,| fetum meiri en aðalhafið er á Ölfusárbrúnni;
en þar er enn fremur meira en 100 feta haf á
landi, sem btúin nær einnig yfir, 02 er þvi Öl-
fusárbrúin í raun réttri nær þriðjungi lengri.
Þjórsárbrúin er breiðari en Irin, io1/* fet milli
handriðanna, sem einnig eru nokkuð hærri, 2 álnir,
og miklu meira í þau borið, kross-slár og bogar
af járni. Brúars.trengjunum, 3 hvorum megin, af
margþættum járnvir undnum, halda uppi 26 feta
háar járnsúlnagrindur, er mjókka upp á við, 4 alls,
tvær við hvorn brúarsporð, en skammbiti sterkur á
milli þeirra hvorratveggja að ofan til frekari styrktar.
Eystri súlurnar standa á 8 — 9 áina steinstöplum,
sementeruðum, en að vestanverðu er sú hleðsla
ekki nema i-—2 fet, með þvi að þar liggur
hamar að ánni. Haf er talsvert meira undir
brúna frá vatnsfleti en á Ölfusá, á að gizka full-
ar 16 álnir. Trébrú tekur við að austanverðu
af járnbrúnni upp að brekkunni fyrir ofan, 10
—11 álna löng, á leið upp að akkerishleininni
þar.
Eins og kunnugt er, þá er jafnan á hengi-
brúm uppihaldsstrengjum fest í akkeri, sem greypt
eru ncðst niður í þar til gerða sementssteypu-
stöpla. — Brúin sjálf á Þjórsá er öllu traustari
að sjá og verklegri en sú á Ölfusá.