Sunnanfari - 01.10.1914, Blaðsíða 8

Sveinn, „og þótti mér þó einlægt meira koma
til fótanna á honum en höfuðsins".
*
* *
Sveinn Pálsson og Magnús Stephensen sýslu-
maður voru saman í ferð. — Á sunnudegi rótt
fyrir hádegi lá leið þeirra fram hjá kirkju. —
Þá þótti óhæfa að ríða fram hjá kirkju, en þeir
höfðu verið á ferð alla nóttina, og voru því
þreyttir og syfjaðir, og gátu því líka búist við,
að gera hneyksli með því, að sofa í kirkjunni.
Þeir réðu þó af að fara í kirkju, en sitja saman,
og að sá, sem síðar sofnaði skyidi vekja hinn.
Alt fór vel þangað til prestur var fyrir nokkru
kominn í stól, þá fór Sveinn að sofa og hraut.
Magnús fór að ýta við honum, íyrst með hægð,
en svo fastara, þegar annað ekki dugði. —
Loksins rak Sveinn upp stór augu eins og í
svefnrofum og sagði hátt: „Hvernig lætur hel-
vítis maðurinn, má eg ekki sofa“. — Sveinn
haíði aldrei sofnað.
*
* n
Þegar síra Sæmundur Holm var prestur að
Helgafelli, hafði hann einu sinni fyrir ræðutexta
nauðsyn alvarlegrar iðrunar og yfirbótar. Þess
er ekki getið, hve mergjuð ræðan hafi verið. En
þegar nokkuð var komið fram í hana, komu inn
í kirkjuna danskir og íslenzkir veizlunarmenn
úr Stykkishólmi. Þá biýnir prestur röddina og
segir: „Það segi eg yður satt elskaniegir, að ef
þér ekki gerið alvarlega yfirbót, þá farið þér
ailir til helvítis — eins og kaupmennirnir og
þeir dönsku".
*
¥ ¥
Meðhjálpari síra Sæmundar, sem Guðmundur
hét, sótti prest til að þjónusta dauðvona kerl-
ingu. Þegar prestur kom var kerling ný skilin
við, og féll presti það illa. Hann áttaði sig þó
brátt og segir: „Það skal í hana samt, haldið
þér í sundur á henni kj^ptinum, mr. Guð-
mundur". Athöfnin fór svo fram.
*
* ¥
Þegar Árni biskup Heigason heyrði, að Svein-
björn Egilsson hefði haldið lofræðu pereats-vet-
urinn yfir Jóni Þorleifssyni fyrir ást hans á
bindindi, sagði hann : „Mikið, að hann hélt ekki
80
lofræðu yfir bakinu á honum“. — Jón var krypp-
lingur.
*
* *
Árni biskup fór, sem optar, að Bessastöðum
til messugjörðar í blíðu veðri á vetrarvertíð, en
einginn maður kom tii kirkju. Þegar vonlaust
var um messu, fór síra Árni að tygja sig, og þegar
hann kom út sá hann, að menn voru alment
rónir. Þá sagði hann : „Þeir þurfa prest, sem
getur prédikað úr stafni". Hann tók aðstoðar-
prest, sem líka var vanur sjómaður.
*
¥ «
Kristján Kristjánsson amtmaður dvaldi á Bessa-
stöðum vetrartíma, eptir að hann kom úr sigl-
ingu. — Þann vetur var einhver samblástur móti
síra Árna í sóknum hans, og lék það oið á, að
Kristján mundiróa þar undir. Eitt sinn þegar Árni
var að fara í hempu sína, var einginn viðstaddur
nema Kristján, og bauð hann því prófasti að
hjálpa honum. „Þakka yður fyrir“, sagði síra
Árni. „Þér eruð h'ka manna vísastur til að hjálpa
mér úr henni aptur".
*
¥ ¥
Einar Helgason trésmiður, bróðir Árna biskups,
kom heim til sín hvítasunnu-morgun ekki vel
til reika. Kona hans var þá nýkomin á fætur ;
var hún að taka til í húsinu og reyna að gera
alt sem hátíðlegast. Þegar hún kom auga á
mann sinn, varð hún bæði hrygg og reið, og
sagði í gremju : „Það er guðlaust hús þetta“.
Einar hleypur til, opnar alla glugga, tekur hurðir
af hjörum, fer svo til konu sinnar og segir:
„Nú held ég hann komist inn“.
*
* *
Síra Eggert Bjarnason, síðast prestur í Staf-
holti, prédikaði ætíð blaðalaust, eins og fieiri
eldri klerkar. — Hann átti eitt sinn að leiða í
kirkju konu Kristófers í Svignaskarði. Fyrst fór
alt vel; svo þagnar prestur alt í einu og þegir
um stund. Svo rekur hann upp skellihlátur og
segir: „Það er ekki von að eg muni hvað hún
heitir konan hans Kristófers míns; margan góðan
kaffibollann hef eg þó sopið hjá henni". Kristófer
minti á nafnið. (Niðurl.)
Prentsmiðjan Gutenlíorg.