Sæbjörg - 01.01.1892, Side 3

6
SÆBJÖRG.
6
»Æ! það víkur úr leið, ó góði G-uð
gefðu’ okkur aptur að líta;
ef að þjer þóknast vort ættarláð
með ástkæru tindana hvíta«.
Nú aptur það kemur á flughraðri ferð,
með fannhvítum seglum við rá.
0! hó, ó! bræður! Oss bjargið nú fljótt
vjer berumst hjer dauðvona um sjá.
Skipstjóri sá þá og sendi þeim bát,
sem að þeim bjargað gat fljótt,
þá setti’ að þeim þakkar- og gleðigrát,
þeir gleymdu’ aldrei þessari nótt.
« Tóki».
Bjargráðanefndir.
Líf og lífsvon sjómanna á Islandi er háð
þeim hættum, brevtilegleika og vafa, að ekk-
ert væri eðlilegra, en að sjómenn legðust
allir á eitt, að koma á þeirri samvinnu og
fjelagsskap sín á milli kring um allt land, að
atvinnuvegur þeirra yrði hættuminni og arð-
samari, heldur en verið hefir; þetta ber öll-
um saman um; en hitt, hvernig því verður
komið á, þar er ágreiningurinn; sitt vill hver,
og sundrungsandinn og sjergæðingsskapurinn
á Suðurlandi, hefir lengi steininn klappað;
en hjer er bót á máli, Suðurland er ekki
land allt, og þegar í sjálfu sjer sundurþykkt,
ekki ólíklegt, að öðrum hlutum lands vors
auðnist að stíga feti framar, og koma mál-
um sjómanna og sjómennsku, fiskiveiða og
fiskiverkunar í það horf, er landi kann til
heilla að verða,
Jeg vildi sízt kalla Isafjörð eða Seyðisfjörð
útkjálkastöðvar, því ekkert er líklegra eptir
aðförum þessara tíma, en að Seyðisfjörður og
Austfirðir verði fiskisælda-pláss íslands, og
bregði skugga á fiskistöðvar við Faxaflóa.
Sjórinn er brunnur óteljandi auðæfa, sem
ausa þarf úr og hagnýta sjer, en til þess
þarf stjórn, varkárni og verkhyggni. Meðal
sjómanna í kring um Island eru víðast hvar
menn, sem hafa þessa kosti til að bera, en
sem vegna fjarlægðar, viðkynningaleysis og
vanefna geta eigi neytt hæfilegleika sinna.
Til þess að reyna að greiða úr þessu; til
þess að reyna að koma á samvinnu og fje-
lagsskap meðal sjómanna, til framfara og
tryggingar atvinnuvegi sínum, eru Bjargráða-
nefndir komnar á í flestum sjávarhreppum
landsins, og í flestum þessum nefndum eru
nýtustu menn, sem skilja til hlýtar hvers við
þarf, og hafa vilja til að styðja að framför-
um sjómennsku ogfiskiveiða; enþaðerlangt
á milli manna; það er sín venjan í sjóplássi
hverju, svo þessir kraptar ná ekki að styðja
hver annan, og meinvætturinn er, að hingað
og þangað eru einstaklingar, sem leggja sig
í framkróka að eyðileggja eða veikja, alla
viðleitni framfara og fjelagsskapar, sumpart
af vanþekking og sumpart af metnaði og
eigingirni; samt hefir eigi tekizt, og mun eigi
takast, að drepa vilja og viðleitni bjargráða-
nefnda, ef þær í eindrægni og með þolinmæði
vinna að ætlunarverki sínu, að efla sinn eigin
hag, til eflingar heildinni; með fjelagsskap, að
koma betra skipulagi á sjómennsku i fiski-
plássum landsins.
Bjargráðanefnda hefir að undanförnu verið
getið í blöðum, einkum »ísafold» á árunum
1888, 89 og 90, en síðastliðið ár bættust
nokkrar nefndir við vestra og eystra, og skal
þeirra síðar getið, sem og ýmsra manna er
láta sjer annt um þetta rjettnefnda »velferð-
armál sjómanna«.
Við Faxaflóa hefir eigi tekizt að uppræta
eður svæfa nefndirnar, þótt að því sje og
hafi verið róið, og eru nokkrar nefndir þar,
sem senda starfsystrum sínum á Islandi inni-
lega kveðju, og verður að nægja hjer, að
ein tali:
»Bjargráðanefndin í Keflavík biður »Sæ-
björg«, þá er hún hefur fyrstu ferð sína um
land vort, að bera öllum Bjargráðanefndum
á íslandi systurlega kveðju sína, með þeirri
ósk og von, að hún (Sæbjörg) gjörist trygg-
ur og traustur sambandsliður milli nefnd-
anna; veiti þeim kost á, að kynnast hver
annari sem bezt og sameini þannig krapta
þeirra, að þær ótrauðar geti barizt fyrir hinu
heillavænlega málefni (bjargráðum) og var-
izt árásum ýmsra sjergæðinga, sem þykir
betur sóma að blekkja viðleitni nefndanna,