Sæbjörg - 01.01.1892, Síða 5

9
SÆBJÖRG.
10
1. Búðir eru alls 14.
Minnsta búðin er 411 teningsfet, þar 4
raenn, og fyrir hvern 102 teningsfet.
Stærsta búðin er 1620 teningsf., þar 5
menn, og fyrir hvern 324 teningsfet.
2 búðir með 102—120 teningsf. á hvern raann
2 — — 120-130 ----------- _ _
4 — — 130—140 ----------- _ —
4 — — 140—200 ----------- — _
2 — — 200—323 ------------ - — _
2. Utvegsmenn láta s.jer annt ura, að sjó-
mönnum sínum vegni sem bezt, og hafa
viðgjörðir við þá verið vítalausar, eptir
því sem nefndin hefir frekast komizt að.
3. Ekkert dæmi hefir nefndin hevrt þess, að
útgjörðarmenn hafi eigi fengið umsamið
kaup.
Þess skal getið, að skinnklæði eru geymd
á öðrum stað.
Aths. ritst. Þótt búðirnar sjeu litlar, þá er
þess að gæta, að búðir sjómanna verða að
vera hlýjar. Mest virðist mjer ríða á því,
að búðirnar sjeu hlýjar og bjartar og búnar
túðum, svo loft sje gott; menn geta kafnað
í herbergjum, þar sem teningsfetatalan nær
1000 á mann, ef öll op eru lukt, og kola-
stibba fyllir herbergið.
Skýrsla Bjargráðanefndarinnar í Garði,
Þorsteinn Olafsson í Lykkju oddviti.
Árið 1891, 7. dag nóvbr. hjelt Bjargráða-
nefnd Rosmhvalaneshrepps fund með sjer á
Meiðastöðum, til þess að ræða um fískiverk-
unarmálið og fleiri mál; á fundinum mættu
þessir B.jargráðanefndarmenn : Jón Eyjólfs-
son S.jóbúð, Jón Eiríksson Nýjabæ. Nikulás
Eiríksson Utskálum, MagnúsÞórarinsson Mið-
hús. Þorsteinn Olafsson Lvkk.ju, Þórarinn
Árnason Gerðum, B.jörn Tómasson Skeggja-
stöðum, Einar Sigurðsson Vörum, Árni Þórð-
arson Meiðastaðakoti og Teitur Pjetursson.
Kom þá fyrst til umræðu að þvo og verka
allan saltan fisk betur en að undanförnu, og
eptir margar umræður komust menn að þeirri
niðurstöðu, að þetta þyrfti til þess að fá hann
góðan:
1. Blóðga fiskinn vel strax og hann er dreg-
inn upp_úr sjónum.
2. Þvo hann vel áður en hann er saltaður.
3. Salta hann minna en áður, því það var
álit þessara manna, að þegar fiskur væri
mikið saltaður, væri hættara við suðu.
4. Pressa hann vel blautan og þrábreiða hann
ekki.
5. Þurka hann vel, og fá eiðsvarna mats-
menn til að taka á móti fiskinum, og að
kaupmenn ekki hafi leyfi til að taka fisk
í vetur, eins og hingað til hefir átt sjer
stað, því til ónýtis er fyrir menn að vanda
fiskinn, ef að kaupmenn mega skemma
hann í útskipuninni, og yfir höfuð að tala,
leggja alla krapta fram, og gera allt sem
í manns valdi stendur til þess að verka
svo vel allan fisk, að menn með tímanum
þyrftu síður að óttast þessar aðfinningar,
og mis.jafna verð á honum.
Allir framanskrifaðir menn taka að s.jer
hver í sinni vör, og í kring um sig, að líta
eptir fiski, hvernig menn verka hann í salt-
ið, og áminna menn um vöndun og hrein-
læti, og skyldi einhver móti von okkar, ekki
vilja sinna því eða vanrækja að gera allt,
sem mögulegt er til að hafa góðan fisk, þá
að tilkynna það hans viðskiptamanni.
Leiðir og lendingar.
Að allir Inn- og Útgarðsmenn hlaði upp
miða- og sundmerkjavörður, og hafi þær svo
háar, að kostur er á. Var verkinu niður
skipað þannig:
Útgarðsmenn inn að Útskálum annist um
sundmerki á Lambastöðum og Lónshúsum,
og set.ji sundmerki undir umsjón Jóns Ei-
ríkssonar Ný.jabæ, og Einars Jónssonar Hofi.
Útskála- og Miðhúsahverfismenn hlaði upp
sundmerkjavörður í Króksós undir umsjón
Nikulásar Eiríkssonar Útskálum og Þorsteius
bónda Olafssonar, Lykkju.
Garðahverfið og Garðsmenn inn að Kot-
húsum hlaði upp Kolbeinsstaðavörðu og Hól-
inn sem miða vörður, undir umsjón Jóns
Eyjólfssonar, Sjóbúð, Þórarins Árnasonar,
Gerðum og Einars Sigurðssonar, Vörum.
Inngarðsmenn hlaði upp Hríshólavörðu,
og setji sundmerki í Kópu undir umsjón Árna
Þórðarsonar,