Sæbjörg - 01.02.1892, Blaðsíða 6

Sæbjörg - 01.02.1892, Blaðsíða 6
27 SÆBJÖBG. 28 siá, og þarf hann því að vera aðgætinn, með veður, bæði á sjó og landi, og passasamur um að sjerhverjar skipsnauðsynjar sjeu af hásetum vel umhirtar á sínum vissa stað í skipinu, og til taks, ef á þarf að halda. Hann verður að sjá fyrir þvi, að allt það til skipsins heyrir, segl, reiði, árar, keypar og allt annað sje traust og öflugt, svo ekki bili, þegar mest á iiggur. Hann ætti að venja sig á, að fara vel að sjó, og kallajeg það, ef hann sækir djarft en situr ekki lengi, sízt þegar tvísýnt veður er áloptinu. Fyrir engan mun ætti hann að bíða á sig myrkur á haust- eða vetrarvertiðum og róa ekki fyr en í dögun að sjóbjart sje. 0. V. G.: TJm seglin œtla jeg eJcJci aðtala Jijer, þar vonandi er, að œfðir og reyndir formenn Jcomi sjer innan sJcamms saman um að gjöra þœr breytingar d sJcipalagi og segla- Jiögun sem brýna nauðsyn ber til, þar enginn mundi Jieldur gefa því gaum sem stendur, allra sizt við Faxaflóa, og jeg œtlast til að sjómenn sjdlflr reyni Jiugvit sitt, svo betur fari, því flestum er það Ijúfast Jijer, sem þeirflnna upp á sjálflr. Þ. J.: Það er annars eptir voru skipalagi rjettast að fara varlega i, að brúka stór segl, þvi þau eru ekki allra meðfæri. Þegar segl eru stór, má hafa vakandi auga á þeim og vindinum; sje það gjört má lengi halda skip- inu á kjölnum; sje lítil seglfesta eða skipið tómt, er bezt að sigla. þvert, og láta kala við mastrið, með mikilli temprun, það linar vindinn i seglinu. G. P.\ Siglingar eru vandasamar í ofviðri; þarf formaður þá, sem ætíð endranær að vera aðgætinn, öruggur ogfljótur til úrskurð- ar þegar áliggur, því þá verða hásetar líka öruggir og tiltaka góðir. Eptir höfðinu dansa limirnir. Þ. J.: Stjórnara ber að aðgæta nákvæm- lega þegar vindköst eða hrynur koma, og þá vinda skipið uppi, og því næst gefa því aptur betri ferð. Sje skipið hlaðið, er mæta skal stormi og stórsjó, skal formaður aðgæta bæði vind og sjó, að skipið verjist sem bezt ágjöf; þegar hann siglir þvert, skal hann aðgæta alla stórsjói, áður aðkoma, því opt ber við, að stóra sjói má sjá álengdar frá skipinu; skal hann þá leitast við, að sigla fyrir þá, ef mögulegt er, eða þá að draga úr gangi með því að beita uppí, meðan stór- sjórinn veltur áfram. Verði þvi ekki við- komið, og formaður sjái, að hann fái ekki forðast hann, er bezt að láta skipið fá sem mesta ferð og setja það uppí hann sembezt verður, en ekki hleypa undan honum, sem þó nokkrir gjöra, en það er þó hættu meira, þvi þegar fólkið allt situr útí vindborða, lin- ast vindurinn í seglinu, þá undan er hleypt, hallast þá skipið undir sjóinn, og fær við það auðveldlega fyllst eða farist (sbr. hjer notkun lýsis eða olíu). Eins, og engu síður, þarf formaður með skipverjum sínuin, við undanhaldið, að gæta nákvæmlega sjóa þeirra, er honum virðast skipi sínu ofvaxnir; þeir geta komið með sterkum vindi frá öllumátt- um, en einkum frá vestri; lendi þeir stæztu á skipinu, er við líftjóni að búast ef ei verð- ur afstýrt. Þegar með góðri aðgætni fyrir- sjest að stórsjór muni skipið hitta, skal for- maður víkja úr vegi, ef mögulegt er, sem optast er hægt, sje hann eklti of nærri landi, en við brimsjói á sundum hvar lenda skal er verra við að eiga, því þá verður að halda beina leiðina, (lýsi). Að sigla undan eða vel liðugt, er máske álitin minni hætta, og það játa jeg í sumu, því þá getur maður brúkað svo mikið og lítið af seglunum sem vill, en sje skipið þungað, verður sú ágjöf eða sjór, sem inn kemurvið undanhaldið ætíð hættulegur, sem kemurinn á bæði borð (sinn borðýli hvoru megin), skal því vandlega aðgæta alla þá stórsjói, er á eptir koma skipinu og undir það, verði hann öðruhvoru megin, þá er hann ríður undir, og láta hannsvo bera skipið með sjer, linar það ágjöfina, ef laglega er að farið. 0. V. G.: Þeir sem láta sjer um munn fara, að gagnslaust sje að Jiafa lýsi eða olíu, ef það eigi gagni i nauðbeit lika, eða jafnvel beint á móti, œttu nú sjálflr að reyna lýsi eða oliu i liðugu og undanháldi, þá mundu þeir sansast á þvi, að lýsið getur verið að notum, gegn ofureflis sjóum i nauðbeit, með því að formaður láti slá undan og hleypi sjónum

x

Sæbjörg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sæbjörg
https://timarit.is/publication/143

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.