Öldin - 01.04.1895, Qupperneq 16

64
ÖLDIN.
in Gehennam!------— og um leið þeytti
öldungurinn í hamslausri bræði í höfuð
munkinum bókum, skjölum, blekbyttu og
sanclbyttu. Hierónýmus hopaði forviða,
en bleikari í kinnum en vant var; teygði
síðan úr sér, nam staðar og reif upp hina
víðu spænsku flöjelstreyju sina & brjóstinu.
f sama Tbili blikaði í myrkrinu róðukross í
hendi hans, settur tindrandi gimsteinum.
Síðan skrefaði Jesúítinn aftur nær Messen-
íusi og hvesti nú sín undra-augu, sem engu
líktust eins og höggormsins. “Mánstu cnn
þá, gamli maður, sagði liann hægt og seint
en ógnandi, og þagnaði milli hverra máls-
greina, svo iiinn skyldi bctur taka effcir,
“manstu enn þær refsingar, sem kyrkjan
og lög vorrar heilögu reglu leggja á synd-
ara slíka sem þú ert? Fyrir fráfall: dauð-
ann — og þú hefir sjö sinnum frá fallið ! —
fyrir guðlöstun: dauðann — og þú liefir
sjö sinnum guðlastað! — fyrir óhlýðni :
dauðann — og þú heíir sjö sinnum þrjósk-
ast! — fyrir synd móti heilögum anda :
fyrirdæming — og hver heíir syndgað sem
þú ! — fyrir villutrú : bálið — og hvcr
hefir til þess unnið sem þú ! — fyrir
hneyksli og háð mót helgum mönnum:
hinn eilífa ekl — og hver hefir hneyksli
gert sem þú!”
“Yægð, vægð, heilagi faðir!” hrópaði
Messeníus og engdist saman eins og maðk-
nr, fyrir ógnamálum Jesúmunksins. En
Hierónýmus hélt áfram :
“Nikulaus Pragensis, hinn nafntogaði
maður, snérist til villukenninga Kalvíns
og dirfðist að storlca störmeistara vorrar
reglu. Hann leitaði í felur á liinum af-
skektasta stað í Bæheimi, en hefndin náði
honum þó. Hundar sundurslitu lians lík-
ama en helvítis árar hans sálu.”
“Náð og miskun !” stundi fanginn yf-
irkominn.
“Nú vel,” hélt hinn áfram drembilega,
“ég hefi gefið þér kost á að kjósa annað
hvort kórónu dýrðarinnar eða kvalir for-
dæmingarinnar; ég gef þér sama kost enn,
þótt þú ómaklegur sért. Hyggur þú, -\-e-
sæli frávillingur, að cg, höfuðsmaður Jesú-
munka Þýzkalands og Norðurlanda, cg,
sem álít engan mér efri nema hinn heilaga
föður í Kómaborg — hyggur þú að ég hafi
lagt mig í ótal þúsund hættur til þess að
finna þig í þínum arga ldefa, til þess að ég
láti mig, hinn ósýnilega drottnara allra
Norðurlanda, leiða af þinni þvermóðsku
og bleyðisltap. Eg spyr þig enn einu
sinni í nafni vorrar heilögu icglu : Yiltu,
Jóhannes Messeníus breyta samkvæmt eiði
þeirn, er þú sórst í æsku þinni, og nauðug-
ur viljugur hlýða mínu, yfirmanns þíns
og dómara, boði og banni r”
“Jð,” svaraði fanginn skjílfandi, “j>,
heilagi faðir, ég vil það.”
“Heyr þá refsing þá, er ég á þig legg.
Þú segist alla æfl liafa sóst eftir einu og
sarna takmarki, því, að verða kallaður
mesti sagnfræðingur Norðurlanda, og ætlar
að þú nú haflr náð því markmiði.”
“Já, heilagi faðir, það var mitt tak-
mark og ég hefi náð því.”
“Þitt takmark er lýgi og svik!” hróp-
aði Jesúítinn æfur í annað sinn. “Þitt tak-
mark er syndarinnar og satans, því þú
vinnur fyrir þinni eigin frægð, en ekki
sakir dýrðar heilagrar kyrkju, eins og þú
hefir svarið. Fyrir þá sök skipa ég þér,
að þú sjálfur eyðileggir hjáguð þíns lífs,
þitt frægðarnafn hjá komandi kynslóðum,
með því móti að þú umsnúir sögunni, og
ritir liana, ekki eins og hún er, heldur eins
Fratnhald.
E F N I : Stepiian G. Stepansson : Tvö
Kvæði [Utopia—IJarpaJ.— Noiiuta
Kishimoto : Buddhtrúin í Japan.—
Framtíð rafmagusins. — Fróðleiks-
molar. —■ Topelius : Sögur her-
læknisins.
Kitstjóri : Eggert Jóiiannsson.
Heimskringla Prtg. & Pum., Co.