Kvennablaðið - 01.01.1897, Blaðsíða 3

Kvennablaðið - 01.01.1897, Blaðsíða 3
3 gæti verið gott fyrir hana, sem var móð- urlaus, að komast í örugga höfn. En þó gat jeg ekki gleymt aumingja föla and- litinu hennar og raunalega brosinu, sem ljek nm varimar á henni. Skipstjóri A. hafði skilið skipið sitt eftir í Gautaborg, og sigldi með Bernt til að vera heima nokkrar vikur í W., hjá yngri bróður hans, sem var ógiftur kaupmaður, og móður hans, sem var fyr- ir framan hjá honum. Móðir hans tók ástúðlega á móti Sig- nýju og varð henni fljótlega Signý mjög samrýnd. En hún virtist véra hálf- smeik við mannsefnið. Pað kom líka alltaf meira og meira í ljós, að hann var harðlyndur og óþýður, og hún varð oft hrædd við háttsemi hans. Hann var ann- aðhvort ofsafullur í ástahótum sínum eða fúll og kaldlyndur. Það var ekkert að- laðandi við þann mann, ekkert sem hrein, andrík og tilfinningasöm stúlka, sem þráði ást og umhyggju, eins og Signý, gæti bundizt við. Það sje jeg vel nú. Nokkrum vikum síðar fór skipstjóri A. til útlanda. Það var kominn vetur, en næsta sumar áttu þau að giftast. Hver sem tók um veturinn eftir Sig- nýju, gat sjeð, hvernig hún dag frá degi varð ánægjulegri og glaðlyndari. Enn þó var auðvitað eins og nokkurskonar draumsvipur á henni, en þunglyndisblær- inn var horfinn. Draumar hennar sýnd- ust vera ánægjulegir. Þú hefir líklega getið þjer til, hvern- ig á því stóð og hver hafði kennt henni það. Jú, það var hann mágur hennar, það var satt, en það voru líka fáir, sem hefðu verið kjörnari til þess. Hann var fastlyndur, en þó þýðlynd- ur, tilfinningasamur og drengur hinn bezti. Hvernig gat hún annað, aumingja barnið, enn elskað hann. Frá því hún fyrst kom á heimili hins tilvonanda manns hennar, höfðu undarieg- ur skyldleiki í smekk og hugsunum lað- að þau hvort að öðru. Og vegna kunn- leikans af mágsemdinni fór ást þeirra daglega vaxandi. Húnkomí hús tengda- móður sinnar daglega og þar var eins og hún vaknaði til nýs lífs. Hann var skarpgreindur maður, með næma fegurð- artilfinning og fagrar og göfgar hugsjón- ir. Þannig fluttust nýjar hugmyndir og áhrif inn í hennar ríku sál. Hann las oft á kveldin fyrir móður sína og hana. Stundum kom þá faðir hennar líka, og þessar hverfandi stundir hvíldu hjarta hennar í ánægju og friði. Hún gjörði sjer ekki grein fyrir neinu. Hver dag- ur eftir annan, mánuðum saman, leið eins og draumur. En við og við, þégar brjef komu frá heitsveini hennar, fann hún til undarlegs sársauka og hræðslu í brjóstinu, sem bljes burtu roðanum af kinnum hennar, og kom hjartanu til að slá ótt og títt. En húu herti sig upp og skrifaði honum hlýlega og þýðlega, og kæfði niður sjerhverja óþægilega um- hugsun. Þannig leið veturinn. En hvað hugs- aði hann? Það er líklegt, að hann hafi sjeð og skilið allt betur en hin óreynda Signý, og að barátta hans hafi byrjað fyr en hennar. Hann skildi fijótlega samræmið milli þeirra og vissi hvað það þýddi. Hann vissi að lokum, að öll gæfa hans væri kornin undir því, að fá þessa

x

Kvennablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kvennablaðið
https://timarit.is/publication/152

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.