Kvennablaðið - 31.08.1905, Qupperneq 5

KVENNABLAÐIÐ.
61
þykjast hafa bæði tögl og hagldir. Þá gægj-
ast beisku hæðnisyrðin út! Hvað átti eg
að gera?
„Kærasta iitla Lucy mín“, sagði Charley
mjög ástúðlega, „litla væna Ló ió min því
þrætir þú enn þá?“ Legðu nú litla kollinn
þinn á öxlina á mér og segðu: „Charley, eg
var í garðinum í fyrrakveld", — við kærum
okkur ekki um að nofna nöfn — og svo er
alt gott“.
„Guð fyrirgefl mér, að eg gerði sem hann
bað mig! Eg leit niður fyrir mig og sagði
blóðrauð út undir eyiu: Charley, eg var í
garðinum í fyrrakveld“. En svo fór eg að
gráta. Mér fanst eg svo auðvirðileg.
„Jæja Ló ló, það er rétt, nú er alt gott.
Þú skalt aldrei af mínum munni fá að heyra
neitt um þetta, því þú varst þar, eg sá þig,
og mér jykir leiðinlegt að þú neitaðir því.
En nú er alt gott. Eg vissi iíka að þú varst
þar, því hestamaðurinn mrs. Alleyne sagði
mér það. Það lftur út. fyrir að hann hafi séð
þig líka“.
Eg þagði. Eg gat ekki komið upp nokkru
orði. Blóðið streymdi að hjarta mínu, og
svo upp í andlitið. Eg misti ráðið og féll
meðvilundarlaus afturábak í faðminn á Chariey.
(Framh.),
Ferðamolar.
IX.
Eg beið i Kristiania 3 daga, og lagði af stað
þaðan niður að Moss, með gufubát, sem geng-
ur um Kristianiufjörðinn. Eg hafði notið margra
ánægjustunda þar, og átt hvarvetiia góðu að
mæta. Allir voru boðnir og búnir lil að sýna
mér livað eina, sem ég óskaði, livort sem það
voru söfn, skólar eða annað. En einkum má
eg með þakldæti nefna ritstýru »Húsmóður-
innar,« frk. Mariu Jörstad, mjög gáfaða og ijöl-
mentaða konu, ásamt eiganda »Húsm.,« frk.
Wold. Eg mátti heita halda til á skrifstofu
blaðsins meira eða minna á hvcrjum degi. Og
alt sem unt var að gera mér til greiða og á-
nægju létu þær i té við mig.
Því miður gat eg ckki fundið ýmsa, sem 'eg
hefði viljað flnna, af því fólk ferðast þar svo
mikið á sumrin. Þó hitti eg forstöðukonu fyrir
»Hjemmenes Vels l'orening,« frú M. Nærup,
mjög gáfaða og elskulega konu, frú fyrverandi
forsætisráðherra Randi Blehr, frk. Ginu Krogh,
ritstýru Nylænde, kvenréttinda málgagns Norð-
manna, sýsturnar Böe, ritstýrur að »Urd,« o. 11.
Frk. Gína Krogh er alveg óvanalega gáfuð,
mentuð og falleg kona, — »þótt hún liati ekki
gifst!« Eg hcyrði menn segja að fyrirlestrar
hennar, umræður og ræður, um pólitík væru
alveg óvanalega vel rökstuddir, ágætlega fram-
settir og fluttir. Eg var reið við sjálfa mig að
hafa ekki fundið liana fyr en siðasta daginn,
því hana helði eg liaft ánægju af að þekkja
meira.------
Og svo fór eg með gufubátnum i góðu veðri
niður fjörðinn til Moss. Eg liorfði með tárin
i augunum upp i bæinn, sá Akerhúskastalann,
sem eg því miður liafði aldrei skoðað, gnæfa þar
svo hljóðan og dramblátán yfir bæinn. Hvervetna
brostu við skógar, blómlcgar villur og aldin-
garðar. Eg gat ekki varist að liugsa um, hvað
mikið þeir menn lilutu að elska sjálfstæði og
frelsi, sem yílrgáfu þetla land, og frændur og
vini, en leituðu uppi liina fjarlægu »beinaberu«
köldu jökuleyju norðurundir ishaíinu, og sett-
ust þar að. Þcir hafa auðsjáanlega haft þá
skoðun að: »Bú er betra, þótt lítið sé, lialur
er heima hverr. Þótt tvær geitur eigi, og tág-
reftan sal — það er þó betra en bæn.«
Nei, og eilt var það enn sem cg gat ekki
lnigsað um með óblandaðri gleði, það var,
hvað við konurnar lieima stæðum frænkum
vorum í Noregi langt að baki, hvað við værum
öþroskaðar og áhugalausar, í samanburði við
þær.
Þegar maður les norska kvennablaðið »Hus-
moderen« og sér, að mest alt efni blaðsins er
um alvarleg mál, þegar menn auk þess aðgæta,
hvað margar konur skrifa í það, hvarvetna frá
Noregi og að blaðið ljölgar stöðugt kaupend-
um, þótt mjög litið flytji það af sögum — þá
er auðséð að það eru þroskaðri kaupendar en
viða annarstaðar, þótt blaðið sé í alla slaði á-
gætlega ritað. En það er líka annað að vera
áfastur heiminum cða dingla svo að segja i
lausu lofti milli liimins og jarðar. —•--
Moss er laglegur bær i talsverðum uppgangi.
Þar eru vcrksmiðjur og skipásmíðar miklar.
Ilétt við bæinn er eyja, áföst með brú. Þangað
eru olt skemtigöngur bæjarbúa. Þar er upp-
eldisstofnun handa börnum, sem frimúrarar
mcð Oskari Svíakonungi sem fórgöngumanni
liafa reist. Börnin eru alin þar upp, og la þar
allan sinn skólalærdóm. Borgað er með þcim
ef efni leyfa.
Eg var tvo daga i Moss hjá íslenzkum kunn-
ingiakonum minum, Björgu Jónsdóttur og dótt-
ur hennar frk, Halldóru Bjarnadóttur, sem er