Kvennablaðið - 20.03.1910, Blaðsíða 6

22
KVENNABLAÐIÐ
ura, pá skuluð pið ekki draga hér neitt fegins
andvarp og halda að hinir góðu Eikabæjar
Herrar hafi nú tengið að sofa í næði um nótt-
ina, eftir að peir höfðu komið með hana Marí-
önnu, pegar peir fundu hana liggjandi i snjón-
um fyrir framan húsdyrnar hans föður hennar
og peir höfðu nú útvegað henni gott rúm, i
bezta gestaherberginu á Eikabæ, sem var inn-
ar af stóra salnum par.
Peir lögðust til svefns ogsofnuðu. En ekki
varð pað hlutskifti peirra að sofna vært og ró-
fega alveg fram að miðdagstima, eins og pú og
eg lesari góður, myndum ef til vill hafa gert,
ef við hefðum vakað til kl. 4 um nóttina, og
verið úrvinda af preytu.
Það má sem sé ekki gleymast, að um pess-
ar mundir flakkaði majórsfrúin um landið, með
beiningapoka á baki og krókstaf í hendi. Pví
má heldur ekki gleyma, að pað var ekki hennar
venja, pegar hún hafði eitthvað mikið að gera,
að hirða um makindi prej'ttra syndara.
Og pví síður gat hún gert pað nú, pegar
hún hafði ákveðið að í nótt skyldi hún reka
Herrana frá Eikabæ.
Liðnir voru peir dýrðar dagar pegar hún
sat með fullveldi og tign á Eikabæ og stráði
ánægju yfir jörðina, eins og Guð stráir stjörn-
um um himininn. Og meðan hún flakkaði
iiúsvilt um landið pá væru ölf yfirráð og stjórn
á hinum stóra herragarði fengin Herrunum til
forráða, eins og vindinum er falið að vernda
öskuna, eða vorsólunni að geyma snjódrifuna.
Stundum bar pað við að Herrarnir óku út
sex eða átta saman á einum löngum sleða, með
lijölfum og keiri, og fléttuðum taumum. Ef
peir mættu pá majórsfrúnni, par sem hún gekk
eins og beiningakona, pá litu peir ekki einu
sinni undan, heldur reiddi hinn háværi skari
krepta hnefana að henni. Og með pví að stýra
sleðanum alt i einu út í aðra hliðina, ráku peir
hana út í snjóskaflana út i götubrúnunum. Fucks
majór, bjarnarveiðarinn, gætti pess jafnan að
hrækja prisvar sinnum á eftir, til pess að ónýta
áhrifin af pví að hafa mætt kerlingunni.
í*eir höfðu enga miskunn með henni. Leið
var hún peim sem fordæða, hvar semhúngekk
meðfram veginum. Hefði eitthvert óhapp vilj-
að henni til, pá mundu peir ekki hafa tekið
sér pað nær en sá, sem á páskadagskveldi
skýtur af byssu, sem er hlaðin með messings-
linöppum og hittir fram hjá fljúgandi galdra-
norn.
Veslings Herrarnir höfðu nú svariðpaðvið
sáluhjálp sína að ofsækja hana. Mennirnir
hafa oft verið grimmir og kvalið hver annan
með mestu harðýðgi, pegar peir hafa óttast eilífa
glötun sina.
Pegar Herrarnir seint á nóttum skjögruðu
upp frá drykkjuborðinu og fram að glugganum
til pess að gæta til veðurs, pá tóku peir oft
eftir svörtum skugga, sem sveif yfir hlaðið; pá
vissu peir að pað var majörsfrúin, sem kom til
pess að sjá aftur hið ástkæra heimili sitt. En
pá hristist hcrraálman af hæðnishlátrum pess-
ara gömlu syndara, og háðsyrðunum rigndi eins
og eiturörvum út um gluggana, niður yfir hana.
Sannarlega fór tilfinningaleysi og hatur að
bera alt annað ofurliða í hjörtum pessara æfin-
týragjörnu purfamanna. Hatrið hafði Sintram
gróðursett par. Ekki hefðu sálir peirra verið i
meiri voða staddar, pótt majórsfrúin hefði ver-
ið kyr í Eikabæ. Fleiri menn farast venjulega
á flóttanum en á vigvellinum.
Majórsfrúin var afs ekki reið við pessa
gleðimenn. Hefði hún ennpá haft völdin, pá
myndi hún liafa refsað peim með vendi, eins
og ópægðar strákum, og siðan tekið pá aftur i
sátt við sig.
En nú óttaðist hún að pessi bær, sem hún
elskaði svo mjög, sem nú var falinn Herrunum
á hendur til stjórnar og verndar, að hann
mundi farast í höndum peirra, eins og lömb
sem úlfar ættu að gæta, eða vorsæðið, sem
krákunum væri falið til umsjónar.
Margir eru peir i heiminum, sem polað
hafa sömu áhyggjuna. Ekki er hún sú eina
sem hefir orðið að horfa á eyðileggingu elsk-
aðs heimilis og fmna til pess að sjá velsetnar
jarðir vera niðurnýddar. Þeim hefir fundist
barnæskuheimilið horfa á sig, eins og sært dýr.
Mörgum finst pað eins og peir hafi sjálfir drýgt
glæp, pegar peir sjá trén fúna undir grasmaðk-
inum og sandgangsstígana hyfjast undir
grassverði, pá langar til að fleygja sér niður á
pessa bletti, sem fyrrum gáfu svo ríkulega upp-
skeru og biöja pá að ákæra sig ekki fyrir pá
svívirðingu, sem peir nú yrðu að pola. Peir
snúa sér frá augnaráði gömlu hestanna, pví
verður einhver hugrakkari að mæta! Ekki voga
peir heldur að standa við garðhliðið og sjá
búsmalann koma heim af beitinni. (Frh.)
Þrætuepli.
Undir pessari fyrirsögn verður einn kafli framvegis
í Kvennablaðinu. Tilgangurinn er að fá sem fiestar
konur til að leggja par orð i belg, og koma fram með
mismtinandi skoðanir um ýmis konar mál. Ekki er ætl-
ast til að langar umræður verði um hvert mál, heldur
að þeim sé hreyft, svo mismunandi skoðanir komist að,
ef þeim verður svarað. Helzt ættu greinarnar ekki að
vera lengri en einn dálkur í blaðinu. Fær eiga að
vera fjörugt rítaðar og mega vera dálítið hniflóttar, en
aldrei miðast við einstakar persónur.