Alþýðublaðið - 29.03.1921, Blaðsíða 4

rA Iet*Y BfcM »L?AÆ>IÐ
bistðsinr e» < - Aiþyduhúsiat! við
iag "»lissi-afí< og HvrrfisgÓtu.
Stmj 9W<
:^fcjf lyá«iiigyar- -. »er'sicitað þaagnð
eða i Gutenberg i »tðasta lagi ic
IO irdegis, oaa» dag, sem þsei
éiga að koma i biaðið
» sknftargjald & i r» li r. á
manuði
Auglýsingaverð kr. 1,50 cm.
aiBdáikuð
Utsölumenn beðnir að gera skil
til afgreiðslunnar, að minsta kosti
ársfjórðungslega
Lánsfó til byggingar Alþýðu-
hússíns er veitt móttaka í Al-
þýðubrauðgerðinni á Laugaveg 61,
& afgreiðslu Alþýðublaðsins, í
brauðasðlunni á Vesturgótu 29
eg á skrifstofu ssamningsvinmi
Ðagsbrúnar á Hafnarbakkanum.
Styrkið fyrirtækiðl
^MSKIPA^ H
V^SA
E.s. Saðnrlindi
fer héðan til Vestfjarða föstudag
i. aprfl ki; 9 árdegis, — Vörur
afhendist i dag og á mcrgun.
Hjólhestar
gljábrendir og nikkel-
húðarir i
Fálkanum.
K aupid
Alþýðublaðiö!
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
er . blað jalnaðarrnanna, geíimj út
á. Akureyri. Kemur út vikulega
( nokkru stærfa bfoti en .V(sh?;
Ritstjóri er Halldór FriðjónssM.
Verk a m et ö urim
er bezt ritaður alira norðlenzkra
biaða, og er ágætt fréttablað.
Allir !VorÖleiidiiigra.rs
viðsvegar um landið, kaupa hann.
Yerkamenn kaupið ykkar blððl
Gerist ásktifendur frá nýjári á
^lgreiðsls jfHþýðubl.
Æ.ll>ýd«il>ladid
er ódýrasta, ijölbreyttasta og
bezta ðagblað landsins. Kaup-
ið það og lesið, þá getið
þið aldrei án þess rerið.
yack London: Æflntýri.
éf þeir gerðu uppreist gegn honum. Þeir vissu, að hann
svaf aldrei. Lika vissu þeir, að ekki var hægt að drepa
hann með særingum — það höfðu þeir reynt. Jafnvel
veikin, sem strádrap þá, vann ekki bug á honum.
Eftir hirtinguna í garðinum, hafði komist á nokkuru
meiri regla. Þeir ie'tu undan járnkrumlu hvíta mannsins.
Nú gáfu þeir honum bara hornauga, eða grettu sig,
þegar hann snéri að þeim bakinu. Þeir geymdu nöldrið,
þangað til á kvóldm, að þeir voru sestir að í kofunum
og hann heyrði ekki til þeirra. Og nú fiýði enginn, og
enginn læddist um svalirnar á nætumar.
I dögun, þremur dögum eftir hýðinguna, sáust snjó-
hvít segl Jessie blika við hafsbrún. En vegna þess hve
kyrt var varpaði hún ekki akkerum fyrr en klukkan
var orðin tvö.
Sheldon hughreystist, er hann sá skipið og beið þess
rólégur. Hann sagði eins og vant-var fyrir verkum og
vitjaði sjúklinganna. Honum fanst nú alt vera leikur;
áhyggjurnar voru horfnar. Nú gat hahn lagst fyrir og
látið sér batna i næði. Jessie var komin. Félagi hans
kom aftur, hraustur og heilbrigður, eftir sex vikna dvöl
á Malaita til þess að ráða verkamenn. Nú gat hann
tekið að sér stjórnina, og þá komst alt í lag aftur á
Beranda.
Sheldon lá i hægindastól sínum og fylgdi bátnum
sem kom frá Jessie með augunum. Hann furðaði á því,
að ekki skyldi róið nema með þremur árum, og enn
þá furðulegra þótti honum það, hve illa mönnunum
gekk að komast út úr bátnum, þegar að landi kom.
Alt í einu var sem Ijós rynni upp fyrir honum. Svert-
ingjarnir þrír, seui róið höfðu, báru börur á milli sín.
Mvltiir maður, sem Sheidon sá, að var skipstjórinn á
Jessie, gekk á undan þeim, lauk upp Wiðinu og hleyptí
þeim inn, og kom svo á eftir.
Sheldon varð það ljóst, að sá sem á börunum lá var
Hughie Drummond, og honum sortnaði fyrir augum.
Hatm< langaði til þess eins, að deyja, Þetta var of þung-
bært. Hann fann það, að hann muudi ekki geta rekið
búskapinn lengur, í því ástandi, sem hann var. En
bráðlega tendraðist vilja-aflið aftur, og hann skipaði
svertingjunum að setja börurnar á gólfið við hliðina á
sér. Hughie Drummond, sem hafði verið hraustur og
glaður, siðast þegar hann sá hann, lá á bórunum með
skinin beinin. Lokuð augun voru sokkin djúpt i augna-
tóftirnar, varirnar voru svo skrælnaðar, að það skein £
tennumar, og kinnbeinin stóðu því nær út úr skinninu.
Sheldon sendi annan þjóninn eftir hitamæli og leit
spyrjandi á skipstjórann.
„Svarti dauði", sagði skipstjórinn. „Svona hefir hann
legið meðvitundarlaus i sex dægur. Og á skipsfjöl geisar
blóðkreppusótt. Hvað er hér að?"
„Eg hefi látið jarða fjóra menn á dag", svaraði Sheldon,
um leið og hann hallaði sér út úr hægindastólnum að
börunum og stakk hitamælinum undir tungu félaga síns.
Ólson skipstjöri bölvaði ógurlega og sendi annan
þjóninn eítir whisky og sódavatni. Sheldon leit á hita-
mælinn.
„Fjörutíu og tvö stig", sagði hann. „Veslings Hughie".
Ólson hauð bonum ^vhisky.
„Eg þori ekki að bragða það — maginn er í ólagi",
sagði Sheldon.
Hann sendi eftir einum verkstjóranum og skipaði
horium að láta grafa gröf og smiða likkistu úr kassa-
fjölum. Líkkistur voru aldrei gerðar um svertingjana,
þeir voru járðaðir eins og þeir komu í heiminn; ájárn-
börum voru þeir fluttir að gröfinni skamt frá sjókra-
skýlinu og Iagðir þar alsnaktir til hihstu hvíldar.
Þegar Sheldon hafði gefið þessa skipun hallaði hann
sér aftur & af og lokaði augunum. .
, „Þetta hefir verið hreinasta helvíti", byrjaði ÓIson
skipstióri og helti meiru víni i staup sitt. „Eg skal segja
þér, Sheldon, þetta hefir verið Ijóta fjandans féfðin.
Mótbyri og logn. í tiu daga hefir okkur rekið fram og
aftur. Hákarlar eltu okkur þúsundum saman, vegna
þess góðgætis, sem við höfum varpað útbyrðis. Það 1.1
við, að þeir léðust á okkur, þegar við fórum í bátinn.